สิ่งที่ดูเป็นอุบัติเหตุธรรมดา กลับกลายเป็นเหตุไม่ธรรมดาสำหรับข้าพเจ้า
วินาทีที่เห็นบาดแผล ก่อให้เกิดความรู้สึกมากมายถาโถมเข้าใส่แบบไม่อาจระงับได้
ลักษณะบาดแผลแม้เล็กมาก แต่เห็นถึงระดับการไหม้อย่างรุนแรงที่บริเวณผิวหนัง นั่นหมายถึงกระแสไฟจำนวนมากวิ่งเข้าตัวแม่
แม่ไม่เป็นอะไรมาก มีเพียงแผลไฟไหม้ไว้ดูต่างหน้า อาจเป็นเพราะโดนแค่สะเก็ดไฟอย่างที่แม่บอก หรืออาจเป็นเพราะแม่ใส่รองเท้าแตะสำหรับเดินในบ้านทำให้ไฟฟ้า ไม่ไหลผ่านตัวเนื่องจากไม่ครบวงจร

ไม่ใช่โชคดีของแม่เท่านั้น แต่เป็นโชคดีของลูกอย่างเราด้วย

เราไม่อาจและไม่กล้าจินตนาการว่า ถ้าหากเช้านี้แม่ไม่ใส่รองเท้าแตะ ถ้าแม่ไม่โดนแค่สะเก็ดไฟ แต่เป็นกระแสไฟบ้านวิ่งผ่านตัวแม่ วันนี้จะเป็นวันแบบไหนสำหรับข้าพเจ้า

คำกล่าวที่ว่า กว่าที่เราจะรู้ค่าของสิ่งใด ก็ต่อเมื่อสูญเสียมันไป นั่นศักดิ์สิทธิ์นัก แต่ข้าพเจ้าโชคดีที่ไม่สูญเสีย แต่เหตุการณ์นี้ก็ทำให้รู้ซึ้งว่า แม่มีค่าสำหรับข้าพเจ้ามากมายนัก มากมายจนมิอาจบรรยายด้วยตัวอักษรหรือคำเริศหรูใดๆ ได้

คำสอนของเจ้านายชาวตุรกียังก้องอยู่ในหัวเสมอ " การทิ้งบ้านทิ้งครอบครัวมาทำงานหาเงินนั้นดี แต่เงินแสนเงินล้าน ที่หามาได้นั้น ซื้อเวลาไม่ได้ หากวันหนึ่งเกิดอะไรชึ้นช้างหน้า เราไม่สามารถใช้เงินที่หามาซื้อเวลาหรือคนที่สูญเสียไปได้ โดยเฉพาะเวลาที่จะได้อยู่กับครอบครัว"

ทุกวันนี้ ข้าพเจ้าให้เวลากับที่ทำงานมากกว่าที่บ้าน เพราะคิดเพียงแค่ว่าร่างกายเรายังไหว แต่ข้าพเจ้าละเลยหลายๆ สิ่งใกล้ตัวไป

เหตุการณ์วันนี้ ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเรียนรู้ใกล้ชิดกับคำว่าความสูญเสียแบบเส้นยาแดงผ่าแปด และไม่รู้ว่าวันข้างหน้าข้าพเจ้าจะโชคดีอย่างนี้อีกหรือไม่

ภาพหลายภาพประเดประดังเข้ามาในหัววนเวียนแบบไม่รู้จบ แต่สิ่งหนึ่งที่ติดอยู่และสะกิดใจที่สุด
.
.
.
ในขณะที่แม่มีแผลไฟไหม้ที่นิ้วและเพิ่งผ่านเหตุการณ์เฉียดตาย ...แม่กลับห่วงว่าลูกจะไม่มีน้ำร้อนไปกินที่ทำงาน...
.
.
.
ความรักของแม่นั้น ยิ่งใหญ่เสมอ