รู้ตัวว่าท้องไวมากเลยตั้งแต่ยังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำมั๊งขนาดที่ว่าไปซาวด์ดูคุณหมอยังมองไม่เห็นไม่เชื่อว่าท้อง

 แต่เราบอกว่าตรวจเอง2ครั้งแล้วนะคุณหมอเลยว่างั้นก็คงใช่แต่ให้อีก2สัปดาห์มาอีกที

คราวนี้มองเห็นแล้วละ เราต้องโดนเจาะเลือด ต้องกินยา แล้วก็ต้องกินอาหารที่มีประโยชน์เท่านั้นเพราะพี่ต๋องคุมโหดมาก(ฮือๆ) น้ำอัดลมของโปรดนี่แทบไม่ได้แตะเลยแล้วถ้าเป็นอะไรขึ้นมานิดๆหน่อยๆพี่ต๋องก็จะดุละ

 2-4เดือนนี่แพ้ท้องมากๆๆแทบทำไรไม่ได้เลย ยาก็เยอะเหลือเกินเพราะฝากพิเศษถึง 2 หมอด้วยกัน เพราะอยากได้หมอที่ดีที่สุด

 ตอนท้องหงุดหงิดและร้องไห้อาละวาดบ่อยมากจนมีคนบอกว่าระวังลูกออกมาจะเลี้ยงยากนะ

บางทีก็สงสารพี่ต๋องเหมือนกันที่เหนื่อยงานแล้วยังต้องมาคอยรองรับอารมณ์ของเราอีก

พี่ต๋องนี่เป็นผู้ชายที่ดีจริงๆเลยนะเหมือนในละครเลยที่เห่ออยากมีลูกประคบประหงมตามใจทุกอย่างและทำให้มีความสุข

ท้องเราไม่ค่อยใหญ่เท่าไรไปใส่ชุดคลุมท้องเอาเดือนที่ 8 ละมั๊ง ไปซาวด์มาตอน 4 หรือ5เดือนนี่ละคุณหมอบอกว่าน่าจะเป็นลูกชายซึ่งเราก็อยากได้นะแต่ตอนแรกพี่ต๋องอยากได้ผู้ ญ อยู่เหมือนกัน ซึ่งจริงๆแล้วยังไงก็ได้ขอให้ออกมาสมบูรณ์แข็งแรงก็พอ

มีอยู่ครั้งนึงคุณหมอดันทักว่าเราน้ำคร่ำน้อยทำเอาเครียดกันใหญ่มานั่งหาข้อมูลว่าเป็นอะไรยังไงแต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรหรอกเพียงแต่ว่าคนที่ตรวจก่อนหน้าเราเค้าบิ๊กไซด์มากแล้วเราท้องธรรมดาคุณหมอเลยอาจรู้สึกว่าท้องเล็กละมั๊ง

พอดีกะพี่ต๋องช่างวิตกจริตอยู่แล้วเลยไปกันใหญ่55+

รูปอัลตร้าซาวด์แต่ละเดือนเป็นสิ่งที่พี่ต๋องรอคอยมากมานั่งดูนั่งเพ็งยิ่งรูปหลังที่เห็นหน้าชัดหน่อยถึงกับเอารูปมาจูจุ๊บทุกวัน

 พี่ต๋องเคยไปดูตอนซาวด์ด้วยครั้งนึงแต่ตาถั่วมองแล้วงง55+

ช่วงท้ายๆของการตั้งครรภ์นี่เดินแทบไม่ไหวเลย พลิกตัวก็ไม่ได้รู้สึกว่าคิดถึงแม่ขึ้นมาจริงๆเลยนะ

เจ็บปวดทรมานจริงๆนี่ถ้าตอนคลอดคงจะยิ่งสาหัส

แต่ยังไงก็อิ่มใจทุกครั้งเวลาที่เค้าดิ้นในท้องเรา ตอบรับเราเมื่อเรากะพี่ต๋องพยายามสื่อสารกับเค้า

และก็สนุกกับการเตรียมของใช้ต่างๆกับการตั้งชื่อและหาฤกษ์คลอด

ว่าไปก็ช่างเป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจจริงๆ