Group Blog
เมษายน 2560

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
--- a little everyday : ของขวัญสำหรับเดือนเกิดของตัวเองปีนี้---














Sky above me
Earth below me
Fire within me
::
ความสุขของคนชอบเขียนบันทึก
เพียงแค่มันทำให้เราสนุก
ช่วยเยียวยาจิตใจ
ทำให้ฉันได้หลงใหล
ทำให้ได้ชีวิตชีวากลับคืนมา
การเขียนช่วยผ่อนคลายจากการงานประจำวัน
แค่ได้เขียนทุกวันอย่างมีความสุข
แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
::
R U N















R U N

ฉันบันทึกความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง
จากวันแรกที่เริ่มวิ่งจนวันนี้ที่ยังวิ่งอยู่
ฉันบันทึกอะไร
ถ้าไม่ใช่ภาวะด้านใน
มีโลกอีกใบซ่อนในตัวเอง
(ฉันสร้างโลกกี่ใบแล้วนะ)
ไม่หรอก ฉันทำได้ทีละอย่าง
ชอบอะไรก็ให้เวลา ทำความรู้จัก
มีความสุข
และอยู่กับมันนาน ๆ















ค่อย ๆ แก้ไขไป
ทำให้ดีเท่าที่มันจะดีได้

ประโยชน์ที่ได้จากการบันทึก
อย่างแรกคือเป็นประโยชน์ต่อตัวเองมาก
เห็นความเปลี่ยนแปลงในแต่ละปีที่ผ่านไป
หลายอย่างลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
ดีใจที่เขียนบันทึกทุกวัน
มีความสุขมาก

::
บันทึกนักวิ่งแนวหลัง












หนังสือทำมือ
บันทึกการออกำลังกาย
ตั้งแต่วิ่งบนสายพาน
สู่ สนามมาราธอน

















ถึงรู้จักอัลตร้ามาราธอนแล้ว
แต่วิ่ง ๆ เดิน ๆ วันละ 5-6 กิโลนั้น
เป้าหมายใกล้สุด จริงสุดคือ
มินิมาราธอน ..

3 เมษายน 2014

::
::

วันนี้เมื่อสามปีที่แล้ว ฉันยังอยู่ที่ฟิตเนสและเดิน ๆ วิ่ง ๆ บนสายพานอยู่เลย เพิ่งเริ่มอยากวิ่งจริงจังและตั้งเป้าหมายพอเอื้อมถึงคือผ่านมินิมาราธอน

เราลงวิ่งมินิมาราธอนครั้งแรกงาน PEA เมื่อ พฤศจิกายน 2013 ตื่นเต้น สนุกสนานและเหนื่อยมาก

แต่ปี 2014 เป็นปีที่แย่มาก ๆ เพราะเป็นโรคกระเพาะตั้งแต่ต้นปี หลังจากวิ่งจบมินิฯเหรียญแรกไม่ทันไร ฉันก็ป่วยอย่างต่อเนื่อง จนซูบไป อย่าว่าแต่ซ้อมเลย แค่ลุกเดินได้ ทำงานได้วันต่อวันก็วิเศษมากแล้ว ไม่มีเรี่ยวแรงเลย ฉันพลาดงานวิ่งที่แม่เหียะไปแต่ก็ได้แต่นั่งเชียร์พ่อลูกที่เส้นฟินิช

แต่อีกเดือนต่อมาอยากวิ่งงานสิงห์สงกรานต์ที่ห้วยตึงเฒ่ามาก ทั้งที่ป่วยและไม่เคยซ้อมเลย หวังว่าวิ่งด้วยใจจะไปได้ ฝืนใจวิ่งงานนี้จนจบแต่เจ็บมาอีกสี่เดือนเต็ม ๆ เข็ดมาก สัญญากับตัวเองว่า จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว เจ็บสะโพก ก้าวขาแทบไม่ไหว วันไหนนั่งยอง ๆ สองขาก็ไม่สามารถยันตัวลุกขึ้นได้ ขาไม่มีแรง บทเรียนแรกสำหรับการไม่ซ้อมและเอาแต่ใจไปวิ่ง

หลังจากสี่เดือนแสนทรมาน เริ่มดูแลตัวเองใหม่ ซ้อมใหม่เพื่อลงวิ่งมินิมาราธอนงานเชียงใหม่มาราธอนปลายปี เป็นวันที่น่าจดจำเพราะเป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่วิ่ง 10 กิโลโดยไม่เดินเลย

ปี 2015 เราซ้อมวิ่งทั้งปี ลงวิ่งงานเฉลี่ยเดือนละครั้ง รวม 11 ครั้ง เพราะปลายปี เราวิ่งฮาล์ฟมาราธอนครั้งแรก

ปี 2016 เรายังสนุกกับการวิ่งเต็มเปี่ยม และคิดอยากมีมาราธอนครั้งแรกสักครั้ง ตั้งใจว่า อีก 2 ปีข้างหน้าก่อน ปีนี้จะซ้อมมินิมาราธอนให้เข้าฝัก

ปราฏว่า CMU Marathon จัดครั้งแรกเดือนกุมภาพันธ์ ทำให้เราตัดสินใจเด็ดเดี่ยวว่า ขอลงที่นี่ที่แรก อยากมีมาราธอนแรกที่มหาวิทยาลัยของเราจัด

เราผ่านมาราธอนแรกที่นี่อย่างสวยงามและน่าประทับใจมาก

ปีนี้ทั้งปี เราผ่านฮาล์ฟมาราธอน 3 งาน / มาราธอน 3 งาน / และมินิมาราธอนอีก 5 งาน เป็น A Year of Marathon สมกับที่เราตั้งเป้าหมายไว้แต่ต้นปี

ปี 2017 นับเป็นปีที่สี่ของการวิ่ง

เราเพิ่งเก็บ มินิมาราธอนไป 3 งาน / ฮาล์ฟมาราธอนไป 2 งาน และอีก 1 มาราธอน

จากนี้ยังไม่ลงงานไหน แต่วิ่งเก็บระยะไปเรื่อย ๆ

ตั้งใจว่า จะวิ่งมาราธอนในสนามที่อยากวิ่งปีละหนึ่งหรือสองครั้ง และจะวิ่งไปเรื่อย ๆ ตามกำลัง
ซ้อมให้กำลังอยู่ตัวเพราะลงวิ่งในวันที่ใจและกายพร้อมนั้น จะเป็นวันที่วิ่งได้ดีและสนุกมาก :)

#whenpoopayiaruns
3 เมษายน 2017


















Create Date : 21 เมษายน 2560
Last Update : 21 เมษายน 2560 14:17:47 น.
Counter : 765 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ภูเพยีย
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]



  •  Bloggang.com