Bloggang.com : ปันฝัน : ก็ว่าจะไม่รัก..(love me my dog story) ตอนที่3 เปิดกลุ่ม

ก็ว่าจะไม่รัก..(love me my dog story) ตอนที่3 เปิดกลุ่ม

“หมอขออนุญาตฉีดยาเพื่อให้มันหลับสบายนะครับ”

ดลชนกเอ่ยขึ้นช้า ๆ เมื่อเขารู้ว่า คงไม่สามารถช่วยเหลือเจ้าน้ำตาลอีกแล้ว มันต่อสู้มาเสียจนเกินกำลังแล้ว
“เราช่วยมันไม่ได้แล้วเหรอครับคุณหมอ”

ต้นอ้อเอ่ยถามทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่าเขาไม่มีหวังแล้ว
“ผมให้คุณฟางแก้วตัดสินใจครับ”

ทุกสายตาจ้องมองมาที่ฟางแก้วหล่อนนิ่งเงียบไปชั่วขณะก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ
“ปล่อยน้องไปสวรรค์เถอคะ”

“ครับ”

ดลชนกส่งยิ้มให้กำลังใจหญิงสาวก่อนจะเข้าไปทำหน้าที่ที่ดีที่สุดของเขาให้กับ เจ้าน้ำตาล
“โธ่เอ้ย”

กอหญ้าปล่อยโฮออกมาก่อนจะหันไปซุกอกต้นอ้อ
“ไม่เป็นไรน่าเราทำดีที่สุดแล้วเราช่วยมันจนถึงที่สุดเล้ว”

ต้นอ้อ แตะไหล่ กอหญ้าเบา ๆ ทำให้หญิงสาวคลายสะอื้น

พวกเขาเศร้าได้ไม่นานเพราะรู้ว่ามีงานต้องทำรออยู่อีกมากมาย ไม่มีเวลาเศร้าเพราะจำเป็นจะต้องช่วยเหลือสุนัขอีกมาก ที่กำลังเดือดร้อน จากน้ำท่วมที่ขยายวงกว้างและเพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

สายโทรศัพท์แทบไม่ว่างจากการโทรเข้ามาเพื่อขอความช่วยเหลือจากกลุ่มของพวกหล่อน น้ำไปถึงไหน ความเดือดร้อนก็ไปถึงที่นั่น

“จะนอนตรงไหนละนี่”
ฟางแก้วเท้าสะเอวมองบนเตียงนอนขนาดหกฟุตของหล่อนอย่างเหนื่อยหน่ายใจ โยนผ้าขนหนูที่เพิ่งเช็ดตัวออกจากห้องน้ำไปพาดบนตู้เสื้อผ้าอย่างชำนาญ

บนเตียงมีสิ่งมีชีวิตหก ตัวกำลังนอนอยู่อย่างสบาย

“โอ้ตเอามันไปมั่งไม่ได้เหรอ”
หญิงสาวออกจากห้องมุ่งหน้าไปห้องน้องสาวที่อยู่ประตูติดกัน ภายในบ้านสองชั้นหลังนี้ที่อยู่กันสองคนพี่น้องและ สุนัขอีกหกตัว

ข้าวโอ๊ตเงยหน้าจากคอมพิวเตอร์ของตัวเองก่อนจะมองหน้าพี่สาว
“เป็นอะไรนะพี่ฟาง”
“ไม่มีที่นอนโดนแย่งที่”
“เหรอ”

สำหรับข้าวโอ๊ตแล้วถือว่ามันเป็นเรื่องปกตินะนี่
“ปูฟูกนอนข้างเตียงไงละ ฮ่า...”
“ไมต้องมาหัวเราะเลย”

“ก็อยากเลี้ยงเยอะนักทำไมละ ไม่รู้โอ๊ตไม่รับผิดชอบด้วยหรอกวันนี้เหนื่อยมากเลย อะพี่เห็นหรือยังเรื่องดี”
“อะไร มีเนื่องดี ๆ กับเขาด้วยเหรอ”
“คนที่มากดไลท์ให้กับทีมเรานะพี่จะครบหมื่นแล้วนะ”
“หืมทำไมเร็วจัง”

หล่อนจ้องดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ก่อนจะระบายยิ้มในสีหน้าอย่างผ่อนคลาย

“มีเรื่องดี ๆ มั่งก็ดีแต่เธอมานี่เลย แบ่งไปสอง”
“ไม่เอาอยากนอนเงียบ ๆ อย่างมีความสุขมั่ง”

ข้าวโอ้ตอิดออดแต่ในที่สุดก็ต้องตามพี่สาวออกไป อุ้มสุนัขพูเดิ้ลสีน้ำตาลอ่อนมาสองตัว มาวางไว้บนเตียงแต่นั่นละ ข้าวโอ๊ตก็เชื่อแน่ว่าสักพักมันก็จะวิ่งกลับไปนอนรวมอยู่ในห้องของพี่สาวหล่อนตามเดิม

..เอ อยากรู้จัง ถ้าพี่ฟางแก้วมีแฟน แล้วจะเอาแฟนซุกตรงไหนนะ..

“เฮ้ยไอ้ปุยอะไรฟะ”

รเมศจะหลับแล้วแต่เพราะเขาได้กลิ่นแปลก ๆ จึงต้องลืมตาตื่นด้วยความรำคาญและก็พบเจ้าปุยกำลังพยายามขดตัวอยู่บนหมอนของเขา

..มันจะขาดความอบอุ่นไปถึงไหนกันละเนี่ย..
เขาคิดก่อนจะโยนมันลงไปจากเตียงหากเพียงไม่นานมันก็บุกขึ้นมาใหม่

“มานี่อยากโดนทับตายก็มา”

เขาคว้าเข้าขนปุยมากอดกะให้แน่นจนหายใจไม่ออก ที่ไหนได้มันกลับนอนนิ่งและหลับไปในที่สุด เช่นเดียวกับเขาที่ไม่พร้อมจะทะเลาะกับใครอีกแล้ว เพราะร่างกายต้องการพักผ่อน

คิ้วของฟางแก้วขมวดเข้าหากันอย่างช้า ๆ ก่อนจะเป็นปมหนักขึ้นเมื่อฝ่ายตรงข้ามเอ่ยในเรื่องที่หล่อนคาดไม่ถึง ไม่ใช่เรื่องขอความช่วยเหลือ นำสุนัขและแมวออกจากพื้นที่น้ำท่วมหรือเดือดร้อนอะไร แต่เป็นเรื่อง ศิลปินดังที่ต้องการมาร่วมทีมกับหล่อน

“คุณคะ คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ เอสโอเอสของเราไม่ใช่กลุ่มใหญ่ที่มีชื่อเสียงอะไรนะคะ เป็นแค่กลุ่มเล็ก ๆ เท่านั้นเองคะ ..”

“ฟังผมก่อนสิครับ นักร้องของผมต้องการไปร่วมกิจกรรมช่วยสัตว์เลี้ยงกับพวกคุณนะครับ เขามีความตั้งใจจริงมาก ๆ นะครับ ที่จะร่วมช่วยเหลือสัตว์กับพวกคุณ“

เอ่ยไปเดชาก็ยังไม่รู้ว่า รเมศจะได้ครึ่งที่เขาเอ่ยถึงหรือไม่
“แต่มันจะไม่สะดวกในการทำงานของพวกเรานะคะอีกอย่างเขาคงทำแบบพวกเราไม่ได้หรอกคะ”

ฟางแก้วเอ่ยขึ้นหล่อนกำลังนึกภาพ คนดังที่จะมาทำงานแบบหล่อนไม่ออก

“ไม่เป็นไรครับเรื่องนั้นเขาจะปรับปรุงตัวของเขาเองครับเพราะเขาเป็นคนเลือกกลุ่มนี้เองครับ ขอแค่มีกล้องมีนักข่าวไปทำข่าวเท่านั้นเองครับ อีกอย่างก็จะเป็นผลดีแก่กลุ่มของพวกคุณด้วยนะครับเพราะจะได้มีคนสนใจเพิ่มมาขึ้นและทำงานง่ายขึ้น เงินบริจาคก็เพิ่มมากขึ้นแน่นอน ผมคิดว่าพวกคุณมีแต่ได้กับได้”

เดชาเอ่ยยืดยาวทำเอาฟางแก้วอึ้งไปเลย ทุกอย่างที่เอ่ยออกมานั่นคือผลประโยชน์และธุรกิจที่หล่อนมั่นใจว่าตัวเองไม่ชอบใจนัก

“นะครับ”

“ฉันขอปรึกษาน้อง ๆ ก่อนนะคะแล้วจะให้คำตอบคะ”
“ผมคิดว่าถ้าคุณ ตั้งใจจะทำเพื่อนหมาแมวและสัตว์เลี้ยงต่าง ๆ จริง ๆ คุณควรจะตอบรับทำงานร่วมกับผมครับ เพราะผลประโยชน์มันจะเกิดแก่พวกสัตว์จริง ๆ และพวกคุณไม่มีทางเสียผลประโยชน์แน่นอน“

“ฉันขอทราบชื่อนักร้องคนนี้ได้ไหมคะ”
“รเมศครับ”
“รเมศ”
หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากันและรำพึงพอที่เดชาจะได้ยินว่า

“ใครวะ”

“พี่ฟางอะโครตเชยเลย”

กอหญ้าทำท่ายิ้มหวานทันที เมื่อคิดถึงนักร้องในดวงใจไม่น่าเชื่อว่าอยู่ดี ๆ เขาจะอาสามาทำงานจิตอาสาร่วมกับหล่อน หมายความว่าหล่อนจะได้ใกล้ชิดเขาด้วยนะสิ อย่างนี้ก็ได้ถ่ายรูปได้ขอลายเซ็นนะสิ

“เฮ้ย..ฝันหวานมากไปแล้ว”

ต้นอ้อเอาเท้าแหย่กอหญ้าเบาๆ

“เขามาเขาก็แค่ถ่ายรูปและทำเหมือนกับว่าทำงานจริง ทั้ง ๆ ที่แค่เอาหน้าเท่านั้นเองไม่ยอมลงน้ำแบบแกกับฉันหรอกน่า แต่ให้เขามาก็ดีแหละพี่ฟาง”

“อ้าวไงหักมุมเอาตอนจบ”
“เผื่อติดกล้องไปจะได้ดังมั่ง และเขาจะต้องสนับสนุนเรามั่งแหละ”

“ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
ฟางแก้วพยักหน้า ทุกคนพากันยิ้ม เห็นด้วย ไปในคนละทิศละทาง

กลุ่มเอสโอเอส เอนิมอล ไทยแลนด์ เป็นกลุ่มที่ตั้งขึ้นมาเพื่อช่วยเหลือสัตว์เลี้ยงที่เดือดร้อนในช่วงน้ำท่วมหนักเวลานี้ และจำเป็นต้องระดุมทุนเพื่อซื้ออาหารและยารักษาโรคสำหรับสัตว์ที่ป่วย และเมื่อช่วยมาแล้วก็ต้องมีโรงเรือน ที่พักให้กับสัตว์เหล่านี้ด้วยเป็นการดูแลในระยะยาวต่อไป

หากมีคนมีชื่อเสียงมาร่วมแม้จะเป็นแค่การสร้างภาพแต่ก็น่าจะสร้างผลดีตามที่เดชาบอกมากมายทีเดียว เพียงแต่เขาจะมาสร้างปัญหาอะไรที่พวกหล่อนคาดไม่ถึงหรือเปล่า นี่สิเรื่องที่หล่อนน่าจะหวั่นใจ

“ถามหน่อยเถอะกอหญ้า เขาดังมากไหม”
“ดังสิระดับซุปเปอร์สตาร์เลยนะเพลงเขามีเพราะ ๆ ตั้งเยอะที่พี่ชอบ ๆ ฟังนะ”

เพลงที่หล่อนชอบฟังแต่ไม่ค่อยได้สนใจคนร้องสักเท่าไหร่เพราะฟังเพลงไม่ได้ดูหน้าคน

“แล้วถ้าสมมุติเขามาทีมเรา แล้ว มีแฟนคลับเขาตามมา มีคนอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเขาโทรมาป่วนนี่ เราจะทำยังไงกันดี รับมือไหวมั้ย ”

“จริงดิ”
มันเป็นเหมือนเรื่องที่พวกเขาต้องคิดหนักเสียแล้ว

คิดภาพพวกแฟนคลับที่ตามให้กำลังใจนักร้องในดวงใจไปไหนไปนั่น มีคนบริการแม้กระทั่งปัดปูที่นั่งให้ อย่างนี้จะมาสมบุกสมบัน ฝ่าน้ำฝ่าฝนฝ่าแดดไปลำบากกับพวกเขาได้ยังไง เพียงแค่คิด ต้นอ้อและกอหญ้าก็ส่ายหน้าพร้อม ๆ กัน