*** ความสุขเล็ก ๆ ของ ๆ คนหนึ่ง ไม่น่าเชื่อเลยใช่ไหม ว่ามันจะเป็นเพียงแค่การได้อยู่ ได้มอง ได้เห็น และสัมผัส สิ่งมีชีิวิตเล็ก ๆ ที่เรียกว่าลูก เติบโต ตามวัย คืน และวัน โดยไม่จำเป็นต้องมีสิ่งประกอบใดอีก ***
ก็ว่าจะไม่รัก..(love me my dog story) ตอนที่ 1 เมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้

1.
“กรี้ดด”
“เป๋งงงง”

เสียงกรีดร้องของคนและสัตว์นั้นดังมาจากห้องน้ำทำให้ชายหนุ่มวัยสามสิบปีเศษที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ถึงกับถอนหายใจยาว และวางหนังสือพิมพ์ลง สีหน้าค่อนข้างหงุดหงิด

..ให้ตายเถอะเขาไม่อยากอยู่ในฐานะแบบนี้เลย..
ผู้ดูแลซุปเปอร์สตาร์..

สาว ๆ หลายคนอาจจะอิจฉาเขาที่ได้ใกล้ชิดกับนักร้องดังที่กำลังฮอตอยู่ในขณะนี้แต่สำหรับเขามันไม่ใช่เลยเพราะต้องมาผจญกับความเรื่องมากของชายหนุ่มที่แสนเฟอร์เฟ็กต์ในสายตาของทุกคน

“เมศ เป็นอะไร”
เดชาเคาะประตูห้องน้ำเบา ๆ
“ก็ไอ้ตัวนี้นะสิพี่ เข้ามาอยู่ในห้องน้ำได้ไงนี่”

เท้าขาว ๆ ยาว ๆ ของนักร้องหนุ่ม เขี่ยเอาลูกสุนัขขนปุยที่ตอนนี้เปี่ยกมะล๋อกออกมาจากห้องน้ำ
“เอามันไปปล่อยเลยนะพี่เดชา ผมคงเลี้ยงมันไม่ได้หรอก”

แล้วประตูห้องน้ำก็ถูกปิดลง เดชาถอนใจยาวก่อนจะอุ้มสุนัขตัวน้อยมาไว้ในอ้อมแขนหาผ้าขนหนุมาเช็ดตัวให้มันอย่างอ่อนโยนที่สุด เขาก็น่าจะรู้ว่ารเมศ เป็นคนไม่รักสัตว์ แต่พวกแฟนคลับไม่รู้ และดันมีแฟนคลับคนหนึ่งมอบเจ้าตัวนี้มาให้ด้วยหวังว่าชายหนุ่มจะรักษาและดูแลมันอย่างดี

“พี่เดชา นั่นผ้าขนหนูผมนะ”

ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำ สภาพ ผ้าขนหนูพันกายเพียงท่อนล่าง กล้ามเนื้อสวยงามถูกเกาะพราวด้วยเม็ดน้ำ ผมเผ้ายังเปียกปอนอยู่ เดชาไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านั้นเพราะเขาเห็นจนเจนตาเสียแล้ว หากเป็นคนอื่นละก็พอจะเร้าใจอยู่บ้างหากคนนี้ความเรื่องมากทำให้ เขาเริ่มเบื่อหน่ายทุก ๆ อย่างเสียแล้ว
“อะ..”

เขายื่นผ้าขนหนูให้ทันที เพราะว่า เจ้าขนปุยตัวแห้งแล้ว รเมศ รับไปเช็ดผมตนเองก่อนจะหันมองหน้าผู้ดูแล

“เช็ดขนไอ้ปุยแล้วนี่พี่แล้วจะมาเช็ดผม ผมได้ยังไง”
เขาโยนผ้าขนหนูลงตะกร้าก่อนจะเดินไปหาผ้าขนหนูผืนใหม่ และมานั่งลงตรงข้ามเดชา

“เอามันไปปล่อยนะพี่ผมจะมีชีวิตอยู่กะมันได้ยังไงกัน ผมรับไม่ได้หรอก”
เขาย้ำอีกครั้ง

“ทำไมมันก็อึ ฉี่เป็นที่ดีนี่หน่ากินง่ายนอนง่ายไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร บ้านเราก็มีเนื้อที่พอจะให้มันอยู่ไม่ลำบากอะไร”

บ้านเรา..ที่เดชาเอ่ยถึงคือ เซฟเฮาส์ที่บริษัทต้นสังกัด จัดให้เป็นที่พักของรเมศ ภายในรั้วสูงที่มิดชิด ด้านหน้าเป็นโรงจอดรถที่พอจะจอดได้สองคัน ส่วนด้านหลังได้ถูกแบ่งเนื้อที่เป็นส่วนหย่อมกะทัดรัด ที่สามารถเลี้ยงสุนัขพันธ์เล็กได้สักตัว ในความคิดเห็นของเดชา

“ไม่ครับ”
“แต่เมศเป็นคนรับมันมาจากแฟนคลับแล้วถ้าเกิด แฟนคลับเขารู้ว่าเมศเอามันไปปล่อยจะเกิดอะไรขึ้น”

“ก็บอกไปสิครับว่าลอยน้ำไปแล้วไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”
“นี่แหละปัญหา”
“อะไรครับ”
“เรื่องหมาน้ำท่วม”

เดชาเปิดหน้าหนังสือพิมพ์ส่งให้รเมศดูชายหนุ่มเพียงแค่มองผ่าน ๆ เท่านั้น
“ไปใส่เสื้อก่อนไปเดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟัง”

ออกจะทนไมได้จริง ๆ ที่จะเห็นมานั่งเซ็ดผมในสภาพแบบนี้อย่าคิดสิว่าเดชาแมนร้อยเปอร์เซ็นต์มันใช่ที่ไหนกันเล่า ยังไงก็อดใจมองไม่ได้เหมือนกันถึงจะเห็นบ่อยขนาดไหนก็ตาม

รเมศกลับออกมาพร้อมเสื้อกล้ามตัวหลวมและกางเกงเลแบบสบาย ๆ ที่เขาชอบสวมใส่ประจำ มือของเขายังคงชโลม เส้นผมยาวระบ่าของเขาด้วยวิตามินบำรุงเส้นผม สิ่งที่เขารักมากมายสุดชีวิต

“เห็นคู่แข่งของนายไหม”
“อะไรครับ”

ในหน้าหนังสือพิมพ์นักร้องรุ่นใหม่ที่แจ้งเกิดได้ไม่นานได้ออกอาสาช่วยเหลือชาวบ้านและสัตว์เลี้ยงได้รับความชื่นชมมากมาย นั่นหมายถึงคะแนนนิยมจะเพิ่มขึ้นและสร้างผลร้ายให้แก่เขาแน่นอน

“แล้วไงครับกะอีแค่เด็กเมื่อวานซืน”
“บอสอยากจะให้เมศทำอะไรสักอย่างเพื่อสังคมแนว ๆ นี้แหละพอไหวไหม”

น้ำเสียงเดชาออกแนวเครียดเพราะเขารู้คำตอบตั้งแต่ยังไม่ทันเอ่ยด้วยซ้ำ
“มันจะยากอะไรละครับบริจาคเงินไปสักหนึ่งแสน เลือกที่หักภาษีได้ด้วยนะครับ ไม่มีปัญหาอะไร”

“ปัญหามีแน่ เพราะนายต้องออกพื้นที่ด้วย”
“ไม่มีทาง”

เขารีบตอบทันควัน
..ไหมละ..เปะเลย..
“แดดร้อนขนาดนั้นผิวผมเสียหมด แล้วน้ำส่วนใหญ่ก็เป็นน้ำสกปรกผมไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงด้วยหรอกนะ”
“รเมศนายคิดให้ดี ๆ นะ สมัยนี้นะคู่แข่งมาก แข่งกันทุกทางอย่าคิดว่าตัวเองดังและอยู่สูงเพราะยังไงเสียมันจะต้องมีวันดับแน่นอน..ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่นายจะทำอะไรเพื่อสังคม ให้คนไทยรู้ว่านายยังรักพวกเขาอยู่ เพื่อชื่อเสียงของนายที่จะอยู่ยาวนานที่สุด”

“แล้วพี่รู้หรือเปล่าครับว่าช่วงนี้เป็นเวลาที่ผมมีความสุขมากขนาดไหน”
“ความสุข ได้เห็นผู้คนและสัตว์เลี้ยงเดือดร้อนนี่นะ”
“เฮ่ยใครจะคิดแบบนั้นกันละครับ”

เขารีบปฏิเสธทันควัน
“ผมแค่ดีใจที่ไม่มีงานจะได้นอนพักเต็มที่เสียหน่อย ไงครับ”
“เพราะไม่มีงานนี่ไงถึงเวลาที่เราจะทำอะไรเพื่อสังคมกันแล้วพี่จะเปิดดูกลุ่มจิตอาสาที่ทำงานเพื่อสังคมมาให้นายเลือกก็แล้วกัน ยังไงนายก็ต้องไป”

“ไม่”
“นี่เป็นคำสั่งจากต้นสังกัด”

เขาเงียบเสียงลงไปทันที ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องส่วนตัวปิดประตู แต่ไม่ทันแล้วเจ้าปุยวิ่งตามเขาไปด้วยแล้วไม่นานเดชาก็ได้ยินเสียงตุ้บลงใกล้ ๆ ตัวแน่นอนเจ้าปุย ถูกโยนออกมานั่นเอง

“โธ่เอ้ยย”
เดชาอุ้มมันมากอดประโลมด้วยความสงสารและเห็นใจ ท่าทางเจ้าปุยจะอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วแน่นอนและเขาก็ไม่คิดว่าเรเมศจะใจร้ายต่อสัตว์เลี้ยงได้มากมายขนาดนี้

คงจะต้องหาทางออกที่ดีสำหรับเจ้าปุยเสียแล้ว

“จิตอาสา”
ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนกว้างเอามือก่ายหน้าผากและคิดถึงคำพูดของเดชา ตั้งแต่น้ำท่วมมานี่เขาก็ได้ยินแต่เรื่องจิตอาสานี่แหละที่ใครหลาย ๆ คนพยายามให้เขาไปทำงานรับใช้สังคมมั่ง
เพราะใคร ๆ เขาก็ทำกันทั้งนั้นแต่เขาเป็นคนหนึ่งที่ปฏิเสธมัน ไม่คิดว่าตัวเองจะช่วยอะไรสังคมได้และมีความรู้สึกว่าผลเสียมันจะมากกว่าผลประโยชน์ที่ได้รับ
แค่ให้ใครต่อใครชื่นชมในตัวเขา แต่ตัวเขากลับต้องมาเผชิญกับแดดร้อนลมแรง ผิวคล้ำหน้าดำเสียหาย ไหนยังจะเสี่ยงกับเชื้อโรคจากน้ำเน่าเสียอีกละ
ให้เขานอนอยู่ที่บ้านเถอะเป็นเรื่องที่ง่ายที่สุดแล้ว

โทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดที่ทันสมัยของเขาดังขึ้นด้วยเพลงสายเรียกเข้าที่เป็นเพลงของเขา
“สวัสดีครับ”
“รเมศ”
“ครับ”

เสียงเข้มน้ำเสียงจริงจังจากอีกฝ่ายทำให้เขารู้ว่า เดชาได้โทรศัพท์รายงานผลการเจรจากับเขาไปสู่ต้นสังกัดเรียบร้อยแล้วไม่อย่างนั้นโปชัยภัคคงไม่โทรมาหาเขาแน่นอน

“รู้เรื่องจิตอาสาแล้วใช่ไหม พี่มีกลุ่มจิตอาสาอยู่สามสี่กลุ่มให้เมศเลือกดูว่าจะไปร่วมกลับกลุ่มไหน เปิดดูในอีเมลล์ได้เลยนะ”

“เดี๋ยวสิครับพี่ ผมไม่อยากไป”
ชัยภัคตัดสายไปซะแล้ว โดนไม่รีรอที่จะฟังเหตุผลของเขาสักนิด
เขาไม่ใช่คนรักสัตว์นะเออ ทำไมจะต้องยัดเบียดให้เขาไปช่วยพวกมันด้วย

“โธ่เอ้ยย”
ชายหนุ่มกดปุ่มปิดคอมพิวเตอร์อย่างหัวเสียมิน่าละในตอนนี่ทำไมกระแสของเขาถึงได้เงียบนักเพราะว่ามี คนกลุ่มหนึ่งผันตัวเองจากดารานักร้องไปเป็น จิตอาสาช่วยเหลือกันมากมาย นี่เอง

..แน่นอน คะแนนของเขากำลังตก..

“ทำงานร่วมกับคนเยอะ ๆ จะไหวเหรอ”
เดชาเอ่ยขึ้นเมื่อเขากลับออกมาปรึกษา
“มันก็ไม่ดีทั้งนั้นละพี่”
“เลือกสักกลุ่มเถอะน่าแค่เขาเห็นนายทำทุกอย่างก็โอเคแล้ว”
“งั้นเอาเป็นกลุ่มที่เล็กที่สุดนะพี่ ผมไม่อยากเจอหน้าผู้คนมากมาย”
“ได้สิ”

เดชาลอบยิ้มอย่างผู้ชนะแค่นี่ก็ต้องให้ถึงมือผู้ช่วยบอส ที่เขาละชักแม่น้ำห้าสาย รเมศก็ไม่เคยสนใจ
..
จบตอนที่หนึ่งคะ

ช่วยติติ หน่อยนะคะ


Create Date : 16 ธันวาคม 2554
Last Update : 16 ธันวาคม 2554 21:00:18 น. 11 comments
Counter : 529 Pageviews.

 
ดีแล้วค่ะ

อ่านง่าน แต่สนุก ไม่ยืดยาดค่ะ
อาเดียวคงฟังนิทานของคุณแม่บ่อยๆ


โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 16 ธันวาคม 2554 เวลา:22:02:20 น.  

 
โอ้ว!!! อ่านเพลินมากๆค่ะ
มีคำผิดบ้างเล็กน้อย(ไปตรวจเอาเองนะ)
เปิดตัวเรื่องมาก็น่าติดตามแล้วค่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^


โดย: พังเพรียว IP: 125.27.214.153 วันที่: 16 ธันวาคม 2554 เวลา:22:24:30 น.  

 
มาแต้มก่อน เด๋ววนไปอ่าน

เอาแบบ เชือดเฉือนกันเลยนะ อิอิ


โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 16 ธันวาคม 2554 เวลา:22:25:26 น.  

 
ผมไม่ถนัดอ่านนิยาย
เลยไม่ขอติหรือชมนะครับ อิอิอิ

มาเชียร์อย่างเดียวเลย




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ธันวาคม 2554 เวลา:22:33:46 น.  

 

เขียนได้ดีเลยนะเนี่ย


โดย: อุ้มสี วันที่: 16 ธันวาคม 2554 เวลา:22:43:52 น.  

 
เดชานี่ใช่ป่าว น่ากิน

เอาเรื่องใกล้ตัวมาเีขียนนี่หว่า

หากินง่ายๆ เลย อิอิ



โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 16 ธันวาคม 2554 เวลา:22:52:20 น.  

 
เปะเลย ตรงนั้น น่าจะเป็น เป๊ะเลยน่ะนะ

ราตรีซำหวัดครับ


โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 17 ธันวาคม 2554 เวลา:0:26:17 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับคุณเล็ก








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ธันวาคม 2554 เวลา:6:32:06 น.  

 
เป็นปฏิทินที่น่ารักจริงๆครับคุณเล็ก
อาเดียวก็โตขึ้นเยอะเลยนะครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ธันวาคม 2554 เวลา:8:00:23 น.  

 
ตื่นได้ซักพักนึงแล้ว
แต่ว่ามีภารกิจแน่นหนา
ต้องรีบไปทำอ่าน๊าาา

สุขสันต์วันหยุดจร้าาาาาาาาาาา
ว่างๆเด๋วแว๊บบมาใหม่น๊าาา


ปฏิทินน่าร๊ากกกกกกกกอ๊าาาาาาาาาา
เก่งจังเลยทำได้แล้วอ่ะ


โดย: ดอกหญ้าหน้าบ้าน วันที่: 17 ธันวาคม 2554 เวลา:8:36:11 น.  

 
มาอ่านแล้วบอกได้ว่าชอบค่ะ เพราะว่า
อ่านได้เพลิน ใช้คำไม่เยิ่นเย้อดี เรียกว่าพออ่าน
เนื้อความบรรยายมันเห็นง่าย สำหรับตัวเอง
บอกได้ว่าชอบค่ะ เขียนอีกนะค่ะเพราะว่าแอบมีลุ้น
ไปเล็กๆ แล้วเพราะว่าเห็นภาพมาเชียว


โดย: JewNid วันที่: 17 ธันวาคม 2554 เวลา:10:47:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ปันฝัน
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




ตัวเล็ก เป็นแม่ของอาเดียวคะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เป็นแม่ที่ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ แต่มีความตั้งใจ ที่จะเลี้ยงดูลูกชายคนเดียว ที่เกิดจากความรักของคนสองคน แม้ว่าหัวใจคนอีกคนจะสั้นนักก็ตาม

ลูกไม่ใช่ภาระ ลูกคือความสวยงาม เป็นสิ่งที่แสนดี ชีวิตเราในขณะนี้ ลูกคือทุกอย่าง

มาเอาใจช่วยแม่ตัวเล็กพาอาเดียวไปตลอดรอดฝั่งด้่วยนะคะ

เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ง่ายเลย ใครอย่ามาเลียนแบบนะ บอกเอาไว้ก่อน มันลำบากมากจริง ๆ โดยเฉพาะในวันที่ลูกป่วยและเราตัวคนเดียว


**ลูกโตขึ้นทุกวัน เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ทุกวัน กับโลกว้าง สู้ ๆ เค้านะูลูก

แม่ไม่หวังอะไรปมากกว่าการเห็นลูกเติบโตขึ้นมาเ็ป็นลูกที่น่ารักและเป็นคนดีของสังคม..**
แล็กกราวน์ กล่องเมนท์ กลุ่องเมนท์ กล่องเมนท์ เฟชบุ้ค Mommy's A Deaw

คลิกหาอาเดียวในเฟชบุ๊ค

หน้าอาเดียว

A DEAW

ตามไปกดไลท์ที่เพจของอาเดียวได้ครับ

เพจเอสโอเอส

SOS ANIMALS Thailand

รับปรึกษาและช่วยเหลือสัตว์เลี้ยง/a>
New Comments
Group Blog
 
 
ธันวาคม 2554
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
16 ธันวาคม 2554
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ปันฝัน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.