*** ความสุขเล็ก ๆ ของ ๆ คนหนึ่ง ไม่น่าเชื่อเลยใช่ไหม ว่ามันจะเป็นเพียงแค่การได้อยู่ ได้มอง ได้เห็น และสัมผัส สิ่งมีชีิวิตเล็ก ๆ ที่เรียกว่าลูก เติบโต ตามวัย คืน และวัน โดยไม่จำเป็นต้องมีสิ่งประกอบใดอีก ***
ก็แค่ เรื่องราว

(ลงในพัรทิปหลายวันแล้วยังไม่ได้มาวางที่นี่ ก๊อบมาทั้งด้นเอากำลังใจมาวางด้วย แล้วจะหัดเขียนไปเรื่อย ๆ )

ก็แค่เรื่องราว

ฉันไม่รู้ว่าเรื่องเรา จะเป็นยังไงต่อไป รู้ว่ามันจบแล้ว แต่ใจฉันยังไม่ยอมจบ มันยังเจ็บปวดอยู่ อีกนานแค่ไหนไม่รู้ เธอ ลืมฉันได้เพราะเธอมีใครอีกคนซ้อนอยู่ เธอเลือกเขาคนนั้น และก้าวตามเขาไปโดยไม่ใส่ใจจะหันมามองที่ฉัน ซึ่งในวินาทีนั้น ฉันกลายเป็นคนโง่ที่ไร้ค่าไปในทันที

ที่รัก ฉันไม่สามารถเรียกเธอได้แบบนั้นอีกแล้ว ที่รัก เป็นของคน ๆ นั้นไปแล้ว ที่รักไม่มีอีกแล้ว เรื่องราวระหว่างเราจบแล้ว สิ้นสุดไปแล้ว แต่ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดี ไม่รู้ว่าที่ทำอยู่มันผิดหรือถูก

ตัดใจไม่ได้ฉันก็อยู่ไปวัน ๆ ไม่ทำอะไร เธอกลายเป็นคนที่ตายไปแล้วในชีวิตฉัน แม้ในความจริงเธอจะยังเคลื่อนไหวในชีวิตประจำวันของเธอที่ฉันไม่มีสิทธิ์รับรู้อีกแล้ว และเธอไม่เคยอยากรับรู้ความเคลื่อนไหวของฉันแม้เพียงนิดเดียว เราอยู่กันคนละที่ไม่มีส่วนในชีวิตของกันและกัน

คนใจร้าย เธอเป็นได้อย่างเดียวในชีวิตฉันในตอนนี้ เธอมีความสุขแล้วไม่เคยหันมามองคนอย่างฉัน และกับใครบางคนที่เธอทิ้งไปไม่ได้


ฉันไม่สามารถตัดเธอออกจากใจได้ มิใช่เป็นเพียงแค่คนที่เธอไม่เลือก แต่เป็นแม่ของลูกเธอด้วย ลูกที่เธอส่งมอบให้ฉันพร้อมกับคำพูดที่น่าซาบซึ้งใจ
"ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อเลี้ยงลูกให้โต"
ฉันคือเครื่องจักร ที่มีหน้าที่เพียงเท่านั้น สำคัญกับเธอเพียงเท่านั้น


ถึงพ่อของลูก ฉันไม่มีสิทธิ์เป็นอะไรในชีวิตของเธอแต่เธอยังเป็นพ่อของลูกฉันอยุ่ ฉันจะลืมเธอได้อย่างไร ในเมื่อทุกวินาทีการเคลื่อนไหวของลูก มันสะท้อนเห็นภาพเธอและเราสามคนเคยอยู่ด้วยกัน และฉันก็ไม่อาจจะทิ้งลูกไปเพื่อมีความสุขแบบเธอได้


ฉันไม่รู้ว่าต่อไปมันจะเป็นอย่างไร แต่ไม่มีเรื่องเราอีกแล้ว ถึงจะมีก็แค่เรื่องราวก็เท่านั้น

จากคุณ : ปันฝัน
เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 53 21:35:03

เรื่องราวที่ผ่านไปแล้ว ก็ผ่านไปแล้ว เราทำวันนี้ให้ดีนะครับ


จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร)
เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 07:42:12

ลองเขียนเรื่องราวชีวิตใหม่ด้วยตัวเองสิครับ อาจจะติดๆ ขัดๆ บ้างในตอนต้น แต่สุดท้ายมันก็จะไหลลื่นไปได้ครับ

จากคุณ : KTH (KTHc)
เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 19:43:46


Be a good mother for your baby ka

May I introduce my story in the blog for you ?

We , are the daugter of our parents who love us very much

then we love our baby , then you'd better be good to yourself
first naka.

Let time pass by then you'll be very happy one day.


Stay tough with tenderness inside and have mercy for
your baby .

จากคุณ : tiki_ทิกิ
เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 03:42:18


วันนี้เข้ามาอ่าน
มาให้กำลังใจเป็นภาษาไทย ยามดึกอีกครั้งนะคะ

หวังให้คุณเข้มแข็ง
และ ยิ้มเสมอ สู้ ๆๆๆ ค่ะ

จากคุณ : tiki_ทิกิ
เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 01:43:35






Create Date : 10 มีนาคม 2553
Last Update : 10 มีนาคม 2553 13:06:27 น. 5 comments
Counter : 725 Pageviews.

 
เสียงเพลงรอสายที่ดังขึ้นจากโทรศัพท์เครื่องประจำกายของฉันนั้น ทำให้มือไม้ของฉันสั่นและมันสั่นไปถึงหัวใจ แม้ว่าก่อนหนึ่งเดือนที่แล้วฉันจะได้ยินมันทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้งก็ตาม แต่นับจากเดือนนั้นมา ฉันก็แทบจะไม่ได้ยินมันอีกเลย และคิดว่าจะไม่มีโอกาสได้ยินมันอีกแล้วเพลงพิเศษที่ตั้งไว้เฉพาะเธอเพียงคนเดียวนับแต่วันที่เราเลิกรากัน ฉันก็เลิกที่จะใส่ใจกับมัน ทิ้งโทรศัพท์เครื่องนั้นห่างกายไกลออกไป ทว่าเสียงเพลงมันกลับได้ยินชัดเจน แต่ฉันไม่กล้าที่จะรับสาย ยังคงปล่อยเวลาผ่านไป

นานจนมันขาดหายไปและฉันมั่นใจว่ามันจะไม่ดังขึ้นมาอีก เพราะเธอคนที่โทรเข้ามา ไม่ได้เป็นคนที่จะมีความอดทนนานขนาดนั้น เธอไม่เคยง้อใครหรือสนใจใครเป็นพิเศษ ไม่เคยสนใจแม้ความรู้สึกของใคร ๆ เลิกรากันฉันและเธอต่างก็กลายเป็นคนอื่น ฉันไม่มีสิทธิ์ในชีวิตส่วนตัวของเธอและเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ในชีวิตของฉันเช่นเดียวกัน หากมีเพียงสิ่งเดียวที่เชื่อมเราเอาไว้ให้ตัดขาดจากกันไม่ได้ ไม่ว่าฉันจะหลบหนีความจริงยังไงก็ตาม

เพลงรอสายเพลงพิเศษดังขึ้นเป็นรอบที่ห้า ใจฉันสั่นอีกแล้วก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เสียงดังอยู่นั้นขึ้นมาถือเอาไว้ หน้าขอโทรศัพท์บอกอย่างฉันเจนว่าคุณมี 5 สายที่ไม่ได้รับ ฉันไม่แน่ใจว่าหากได้ยินเสียงจากปลายสายแล้วเสียงฉันจะสั่นหรือเปล่า แม้เวลานี้ก็ยังไม่มั่นใจ

นานนับสิบนาทีกว่าที่ ฉันจะตัดสินใจกดโทรกลับไปยังหมายเลขที่ไม่ได้รับ เพียงตื้ดเดียวฉันก็วางสายด้วยความรวดเร็ว ไม่ทันไรเสียงเรียกเข้าเสียงเดิมก็ดังขึ้นอีกครั้งฉันตัดสินใจที่จะรับสายพร้อมกับน้ำเสียงที่บังคับไม่ให้สั่น
“มีอะไรหรือเปล่า”
“อาเดียวเป็นไงบ้าง”
“ก็.....”
ฉันบอกเล่าเรื่องราวของลูกให้เธอได้ฟัง คน ๆ เดียวพูดยืดยาวภายในเวลาสิบนาที กับเรื่องราวที่เล่าได้ไม่รู้จบไม่รู้เบื่อมีเสียงหัวเราะบ้างขบขันบ้างและเสียงเสริมเพิ่มเติมบ้าง ฉันรู้เพียงว่าคนปลายสายกำลังยิ้มกับเรื่องราวของลูกที่เขาไม่มีโอกาสได้สัมผัสอีกแล้ว มันทรมานกับเธอมากไหม ฉันไม่รู้แต่สำหรับฉัน ทุกครั้งที่ได้สัมผัสลูก ฉันไม่สามารถไม่คิดถึงเธอได้เลย ทุกครั้งที่ลูกเคลื่อนไหวและพยายามหัดพูดฉันอยากให้เธอได้เห็น ได้ยินและสัมผัส แต่เธอเลือกที่จะไม่มีเราสองคนเอง

ก่อนสิ้นสุดการสนทนาฉันถามเธอว่า
“พ่อ เป็นยังไงบ้าง”
“ก็ เรื่อย ๆ”
“แค่นี้ก่อนนะแม่จะไปดูลูก”
“อื้อ”
เราไม่เคยทะเลาะกันเพราะฉะนั้นถึงวันนี้เส้นทางของเราจะไม่มีกันและกันอีกต่อไปแล้ว ฉันก็จะยังรับสายจากเธอ เพียงเพื่อให้เธอได้รู้เรื่องราวจากลูกและลูกได้รับรู้ว่าพ่อยังห่วงและหาเวลาที่จะโทรมาเพียงเพื่อจะถามว่า “ลูก..เป็นยังไงบ้าง” มันก็ยังดีกว่าการหายไปและไม่มีการเคลื่อนไหวเลย ฉันยังไม่ลบหมายเลขโทรศัพท์นี้ออกจากเครื่องเพราะถึงลบฉันก็ยังจดจำมันได้แม่นยำ เสียงเพลงรอสายเพลงนี้ก็จะยังเป็นหมายเลขเดิม ตราบเท่าที่เขาจะติดต่อเข้ามาเพราะฉันคงไม่กล้าจะติดต่อกลับไป

กลัวคำครหา กลัวจะโดนว่าว่าแย่งของของคนอื่น กลัวจะทำให้ครอบครัวของเขามีปัญหา เพราะเขาไม่ใช่ของเราอีกต่อไปแล้ว เรื่องเราจบแล้วฉันเข้าใจและเธอก็เข้าใจ แต่เรื่องลูกมันจบไม่ได้จริง ๆ เราหนีความจริงข้อนี้ไม่พ้น

"..อ่านปากของฉันนะ ชู้วับบ อยากจะพูดอีกครั้ง วับ..และจะเป็นอย่างนี้กับเธอไม่ว่านานสักเท่าไหร่ ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะรักใครไม่ต้องห่วงว่าฉันเปลี่ยนหัวใจ ฉันจะเป็นอย่างนี้จะ..ตลอดไป จะย้ำด้วยคำ ๆ นี้ว่ารักเธอ ไม่ยอมรักใคร"
(เพลงรักเธอ โต๋ ศักดิ์สิทธิ์)

ไม่แน่ว่าหากได้ยินเสียงเพลงนี้ครั้งต่อไปหัวใจของฉันจะยังสั่นอยู่อีกหรือเปล่าและฉันก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม ยังไม่เปลี่ยน แต่ว่ามันไปต่อไม่ได้อีกแล้ว



โดย: ปันฝัน วันที่: 10 มีนาคม 2553 เวลา:13:37:31 น.  

 
เป็นกำลังใจนะค่ะ เชื่อว่าคุณต้องเป็นแม่ที่ดีค่ะ

สู้ สู้ ค่ะ ลูกเป็นพลังของเรานะ


โดย: หัวอกเดียวกัน IP: 115.31.135.120, 117.121.208.2 วันที่: 10 มีนาคม 2553 เวลา:16:12:14 น.  

 
โอ น่าจะต้องใช้ความเข้มแข็งมาก สู้ๆ นะคะ
จากคุณ : scottie

เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 53 20:28:32


อดทน เข้มแข็ง เดินทางต่อ ต้องใช้เวลานานบ้าง แต่วันหนึ่งจะรู้สึกดีขึ้นนะ
จากคุณ : PANPISA

เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 53 22:56:13


คุณ scottie ต้องสู้แน่อยู่แล้วค่ะขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาอ่าน

คุณ PANPISA เวลาจะช่วยเราเองค่ะ ช่วงนี้ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ ขอบคุณนะค่ะ
จากคุณ : ปันฝัน

เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 20:23:30




โดย: ปันฝัน วันที่: 14 มีนาคม 2553 เวลา:11:50:31 น.  

 
เสียงเพลงรอสายที่ดังถี่ขึ้น
มีคนถามว่าเขายังโทรมาหาลูกบ้างหรือเปล่า พอเราตอบว่าไม่เขาก็จะว่าคนอะไรใจดำไม่คิดถึงลูกแต่ถ้าบอกว่าโทรมา ก็จะถามว่าโทรมาทำไมต้องการอะไร ยังกล้าโทรมาอีกเหรอทำกันขนาดนี้
เหมือนอย่างวันนี้ที่ลูกไม่สบายเสียงสายเรียกเข้าดังขึ้น ขณะอยู่ท่ามกลางญาติพี่น้อง เรารับสาย พูดคุยกันเบา ๆ เอาโทรศัพท์แนบหูลูก เสียงอ้อแอ้ผ่านสายไป ไม่รู้ว่าปลายสายคิดยังไง แต่ไม่ยอมวางสาย อือออไปกับเสียงอ้อแอ้นั้น ฝ่ายญาติพี่น้องของเราพูดแทรกให้ปลายสายได้ยิน จะโทรมาทำไม จะถามทำไม ไม่รักจะโทรมาทำไมอีก ไม่ต้องโทรมาแล้ว อย่ารู้เรื่องอะไรเลย ไปคุยกับมันทำไม ทำไมต้องรับสาย สารพัด จนเราเงียบพูดไม่ออก ก่อนจะบอกว่า แค่นี้ก่อนนะ ปลายสายรับทราบ เราตัดสาย ถูกต่อว่ามากมาย ไปรับสายมันทำไม ไปบอกข่าวมันทำไม บอกมันไปเลยถึงตายก็ไม่บอกเด็ดขาด เราเงียบ
ทุกคนยังโกรธแค้น ยังชิงชังกับสิ่งที่เขาทำกับเรามันยากเกินกว่าที่จะยอมรับได้อีกแล้ว แค่เสียงที่ผ่านสายยังไม่อยากให้ได้ยิน เขาถามว่าทำไมยังติดต่อกันอีก ทำไมต้องไปพูดดีด้วย ทำไมไม่ด่ามันไปบ้าง
ฉันไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่นี่ผิดหรือถูก ไอ้ที่ฉันคิดมันผิดหรือถูก ฉันคิดอยู่เสมอว่า ถ้าเรายังติดต่อกัน จนวันที่ลูกรู้เรื่องทุกอย่าง กลายเป็นความเคยชิน ที่ได้คุยกับพ่อ อย่างน้อยใครจะว่าเป็นเด็กไม่มีพ่อก็ไม่ได้ จะว่าพ่อทิ้งก็ไม่ได้ ในเมื่อพ่อยังใส่ใจ ยังอยากรู้เรื่องราว ยังโทรหา ยังได้คุยกับพ่อ แต่เชื่อว่าอีกนานกว่าที่เขาจะโทรมาหากันอีก
หรือว่าฉันจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเพียงความว่างเปล่าตัดขาดร้างลา ฉันควรที่จะทำแบบนั้นเหรอ



โดย: ปันฝัน วันที่: 15 มีนาคม 2553 เวลา:9:23:00 น.  

 
เราไม่ได้ต่างกันมาก เท่าไหร เพียงแค่ลูกสาวพี่เค้าไม่มีพ่อที่จะโทรมาหาเค้าแล้ว เค้าไม่เคยที่จะเห็นหน้าพ่อ พี่อ่านแล้วรู้สึกว่าเราจะคิดคล้ายๆกันคือให้ลูกรับรู้ในสิ่งที่เป็นจริง เด็กเขาก็จะรับทุกสิ่งได้การมีพ่อที่ยังห่วงใยและยังมีสิทธิ์ที่จะได้เจอกันอีกก็ยังดีกว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกเลย ^^ ลูกสาวพี่สิบขวบพ่อเค้าเสียไปตั้งแต่ขวบได้ห้าวัน สู้ๆนะคะ ทุกคนมีอนาคตมีความฝัน ทุกอย่างเป็นไปได้เสมอ...


โดย: เงาที่ถูกลืม (j2u ) วันที่: 14 กันยายน 2553 เวลา:21:56:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ปันฝัน
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




ตัวเล็ก เป็นแม่ของอาเดียวคะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เป็นแม่ที่ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ แต่มีความตั้งใจ ที่จะเลี้ยงดูลูกชายคนเดียว ที่เกิดจากความรักของคนสองคน แม้ว่าหัวใจคนอีกคนจะสั้นนักก็ตาม

ลูกไม่ใช่ภาระ ลูกคือความสวยงาม เป็นสิ่งที่แสนดี ชีวิตเราในขณะนี้ ลูกคือทุกอย่าง

มาเอาใจช่วยแม่ตัวเล็กพาอาเดียวไปตลอดรอดฝั่งด้่วยนะคะ

เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ง่ายเลย ใครอย่ามาเลียนแบบนะ บอกเอาไว้ก่อน มันลำบากมากจริง ๆ โดยเฉพาะในวันที่ลูกป่วยและเราตัวคนเดียว


**ลูกโตขึ้นทุกวัน เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ทุกวัน กับโลกว้าง สู้ ๆ เค้านะูลูก

แม่ไม่หวังอะไรปมากกว่าการเห็นลูกเติบโตขึ้นมาเ็ป็นลูกที่น่ารักและเป็นคนดีของสังคม..**
แล็กกราวน์ กล่องเมนท์ กลุ่องเมนท์ กล่องเมนท์ เฟชบุ้ค Mommy's A Deaw

คลิกหาอาเดียวในเฟชบุ๊ค

หน้าอาเดียว

A DEAW

ตามไปกดไลท์ที่เพจของอาเดียวได้ครับ

เพจเอสโอเอส

SOS ANIMALS Thailand

รับปรึกษาและช่วยเหลือสัตว์เลี้ยง/a>
New Comments
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
10 มีนาคม 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ปันฝัน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.