อ้าปากให้หมอส่องกล้อง





ส่องกล้องนี่มันเจ็บไหมคะ

ไม่เจ็บหรอกค่ะ แค่มันจะรำคาญ ๆ มากกว่า แป๊บเดียวก็เสร็จ ไม่ต้องกลัวค่ะ


ใส่กล้องเข้าไปทางปากเหรอค่ะ

ใช่ค่ะ ทางปาก ไปคอ ไปดูในกระเพาะอาหารหน่ะค่ะ


ฟังแล้วน่ากลัวเน๊อะ

อุ๊ยยย ไม่น่ากลัวหรอกค่า ไม่กี่นาทีก็เสร็จ ใคร ๆ ก็ส่องกันเยอะแยะ


โทษนะคะ แล้วพี่พยาบาลล่ะค่ะ เคยส่องกะเค้ามั๊ย

ฮ่า ฮ่า ไม่เคยค่ะ




ป๊าดดดดดดดด ปลอบกรูเป็นเรื่องเป็นราวเลย พี่พยาบ๊าลลล !!!



หลังจากพยาบาลในห้อง ICU เช็ดเนื้อเช็ดตัว ปะแป้งให้เสร็จแล้ว

อิปูก็โดนเข็นไปที่ศูนย์ส่องกล้อง เป็นห้องโล่ง ๆ สีส้ม แอร์เย็น ๆ

หัวเตียงมีเครื่องไม้เครื่องมือ มีจอมอนิเตอร์

อ่ะค่ะ เทียบท่ารอหมอก่อนค่ะ รอไปรอมา อิปูหลับ ..



สักพักพยาบาลปลุกบอกหมอมาแล้วค่ะ

คุณหมอมาถึงไม่พูดพร่ำทำเพลง สั่งให้อิปูอ้าปาก จากนั้นก็หยอดยาใส่ปาก

แหวะ ยาอะไรวะโคตร ขม สาก แสบไปหมดทั้งลำคอ แหยะหยึ๋ยยที่สุด


จากนั้นพยาบาลก็เอาพลาสติกมาใส่ปาก ประมาณว่าเป็นที่ง้างปาก

อิปูก็โดนสั่งให้นอนตะแคง พร้อมกับเหลือบไปเห็นคุณหมอ

แม่เจ้า หมอถือสายดำ ๆ อยู่ ปลายสายมีกล้องติดไฟสว่างโร่มาแต่ไกล

โอว อิกล้องเนี่ย เท่าที่คะเนดู มันก็ไม่เล็กนะ มันจะชิวอย่างพยาบาลว่าเร๊อะ



การส่องกล้องเพื่อดูกระเพาะอาหารไม่เจ็บค่ะ แต่ทรมานชิหายเลย ผับผ่าสิ

หมอยัดกล้องใส่ปาก ถึงคอบอกให้กลืน - โอย โอย กลืนก็กลืนค่ะ

แม่เจ้า อิกล้องนี่ มันชอนไชไปตรงไหน รู้สึกได้หมดเลย

ถึงคอแล้วนะ ไปลิ้นปี่ ลงไปที่กระเพาะ รู้โหม๊ดดดด

เหลือบไปดูคุณหมอ บ๊ะ ยืนหมุนคันบังคับอย่างเมามันอย่างกะเล่นเกมส์


ระหว่างส่องกล้อง น้ำลายจะไหลยืดออกมาจากปาก

หมอก็บอกว่าอย่ากลืนน้ำลาย - แต่ร่างกายมันกลืนเองโดยอัตโนมัติ

ทรมานจัง จะอ๊วกกกกก แถมเรอสวนกล้องมาเป็นระยะดังเอิก เอิก

นอนน้ำตาไหล พยาบาลที่ยึดไหล่เอาไว้ ปลอบใจ

อีกแป๊บเดียวค่ะ เดี๋ยวหมอขอตัดชิ้นเนื้อก่อน

แว๊กกกกก มีตัดชิ้นเนื้อด้วย อย่าบอกหนูซะดีกว่า พี่พยาบ๊าลลล !!!


สักแป๊บคุณหมอมาพร้อมกับของเล่นชิ้นใหม่

เป็นเส้นลวดสีเงิน ๆ มาถึงสอด ๆ ใส่ตามกล้องไป

ไอ้เครื่องมือนี้ ประมาณว่าไปตัดชิ้นเนื้อเล็ก ๆ ในส่วนต่าง ๆ ออกมา

สอด ๆ เข้าไป ตัด แล้วกระตุก จากนั้นก็สาวออกมา

ตัดตรงไหน กระตุกตรงไหนออกไป รู้สึกได้หมดเลย สด ๆ เน้น ๆ



ราว ๆ สิบนาที กระบวนการส่องกล้องในกระเพาะอาหารก็เสร็จสิ้นลง

กระเพาะอาหารอักเสบนิดหน่อย มีแผลบาง ๆ และมีกรดไหลย้อน

สบายใจได้ ไม่ร้ายแรงครับ


ไม่ร้ายแรงหรอกเหรอ อ้าว แล้วที่ปวดแทบตาย มันคืออะไรล่ะเนี่ย


เอาเหอะ ยังไง ตอนนี้อิปูก็ผ่านอีกขั้นตอนการวินิจฉัยแสนทรมานมาได้แล้วนิ




Create Date : 30 กันยายน 2552
Last Update : 30 กันยายน 2552 7:33:53 น.
Counter : 2476 Pageviews.

4 comments
  
มาเป็นกำลังใจให้คะ ขอให้หายไวๆนะคะ

เดี๋ยวกลางเดือนตุลาเราก็จะไปส่องกล้องเหมือนกัน
เราส่องผ่านโพรงจมูกขึ้นไปที่สมอง แหะๆ แอบกลัว

ยังไงก็ขอให้หายไวๆคะ แล้วมาเล่าต่ออีกนะคะ

โดย: เปิ้ล IP: 118.172.50.7 วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:10:51:23 น.
  
^
^
^

แม่เจ้า !!! ส่องผ่านโพรงจมูกขึ้นไปที่สมองเร๊อะคะ !!???

เอาใจช่วยนะคะ
โดย: some dance to remember วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:10:07:35 น.
  
ฟังแล้วไม่อยากทำเลยอ่า เราก็ต้องไปส่องเหมือนกัน ตอนปวดท้องก็ทรมาณมากๆๆๆ แต่ม่ายรู้ว่าส่องกล้องกับตอนเจ็บลิ้นปี่อารายมันจะปวดกว่ากัน ฮือๆๆๆ ว่าจะเลือกแบบยาสลบ จะได้ไม่ต้องรับรู้อาราย
โดย: แนน IP: 192.168.50.217, 183.89.222.62 วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:18:37:29 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

some dance to remember
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed

 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



เนื้อหาในบล๊อกนี้เป็นความคิดส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับใคร
มีคำไม่สุภาพและติดจะหยาบคายมากมาย
ผู้ใดรับไม่ได้ก็คลิกปิดไปนะจ๊ะ


รับคอมเมนท์

รับความคิดเห็นที่แตกต่าง

แต่ไม่รับการระราน

และไม่รับคำด่าข้าง ๆ คู ๆ สิบอกหั่ย !!!

กันยายน 2552

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
23
24
26
28
29