BlogGang.com : : Pomegranate : The Estana @ June 9, 07

The Estana @ June 9, 07

เช้าวันเสาร์ที่ 9 มิ.ย. 50 ก็ไปปฏิบัติ ภารกิจเหมือนเดิม คือแวะไปดูบ้านก่อนจะไปธุระที่อื่นต่อ

พอจอดรถปั๊บ ก็ชะเง้อดูจากรั้ว แล้วก็เริ่มฉุนนิดๆ ว่า “ช่างไม่มี progress ซะเลย” เอ๊ หรือต้องเข้าไปดูในบ้านหว่า นอกบ้านอาจจะมองไม่เห็นก็ได้

นี่เป็นรูปมุมเดิม ที่ต้องถ่ายทุกอาทิตย์ เพราะรูปนี้ ใครๆ เห็นก็บอกว่า โห บ้านใหญ่จัง

ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่รูปมันหลอกอ่ะ

มาดูรูปหน้าบ้านบ้าง (เห็นด้วยมั้ยว่าถ่ายจาก ด้านข้างสวยกว่า

) คุณแฟนเคยบอกว่า “เหมือนศาลาวัด” โห... พ่อคุณ เปรียบเทียบซะ...

พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็เห็นว่า ฝ้าเพดาน ด้านล่าง ติดหมดแล้ว

นี่ถ่ายจากประตูหน้าบ้าน (ดูยากหน่อยนะ)

แต่วันนี้ขึ้นไปดูข้างบนไม่ได้ เพราะช่างเค้ากำลังทำงานตรงบันไดอยู่

มันมีนั่งร้าน ขวางบันไดอยู่ ก็เลยไม่อยากขึ้นไป เดี๋ยวจะทำงานไม่สะดวก (เอาใจช่างเต็มที่ ช่วยทำบ้านดิชั้นเร็วๆ ด้วยเถิด

)

แต่ก็ทำให้เห็นว่า มีแผ่นไม้ปูตรงบันไดแล้ว

ก็เลยคาดว่า (คิดเอาเอง) ภายในอาทิตย์หน้านี้ ควรจะปูปาร์เก้ชั้นบนได้แล้ว (อาทิตย์ที่แล้วก็คิดแบบเนี้ยะ

)

ทำอะไรไม่ได้ เนื่องจากขึ้นข้างบนไม่ได้ ข้างล่างนอกจากฝ้าเพดานแล้ว ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย

ก็เลยเดินดูรอบๆ บ้านแทน

หน้าต่างบานปิดตายตรงห้องนอนใหญ่ อาทิตย์ที่แล้ว ยังไม่ได้ติด อาทิตย์นี้ก็ติดแล้ว

ประตูระเบียงห้องนอนใหญ่ ที่อาทิตย์ที่แล้ว ยังไม่ติด อาทิตย์นี้ก็ติดแล้ว

นี่เป็นช่องหน้าต่างตรงชานพักบันได (พยายามจินตนาการหน่อยนะ) ซึ้งเพิ่งติดหน้าต่างไปได้แค่ฝั่งซ้ายฝั่งเดียว และช่องด้านบน ซึ่งเป็นหน้าต่างของห้องพระ ก็ยังไม่ได้ติดเลยซักด้าน

สรุปว่า ด้านบน 1 อาทิตย์ผ่านไป ติดหน้าต่างเพิ่มได้อีก 3 บาน + ประตูระเบียงอีก 1 เฮ้ออออ...

ขณะกำลังยืนซ็งอยู่ในบ้าน ก็มีโฟร์แมนคนนึงเดินผ่านบ้านเราไป และเลี่ยงที่จะสบตากับเราอย่างจงใจเป็นที่สุด ทีแรกว่าจะ ตะโกนเรียก แต่เห็นเค้าตั้งใจหลบขนาดนั้น ก็โอเค ไม่เรียกก็ได้ (ฟระ)

ยืนเซ็งต่ออีกซักพัก ก็มีโฟร์แมน คนที่เจออาทิตย์ที่แล้วมาตรวจบ้านเราพอดี ก็เลยถาม (นิดเดียว) ว่า

เรา: “อาทิตย์หน้านี่ จะทำอะไรต่อคะ”

โฟร์แมน: “เร่งเก็บงานอยู่ครับ อาทิตย์หน้า น่าจะเสร็จ”

เรา: ชี้ไปที่บ้านอีกหลัง ซึ่งหลังบ้านชนกะเรา “บ้านนั้นเค้าทำทีหลัง จะเสร็จทันอยู่แล้วค่ะ”

โฟร์แมน: “ครับ หลังนั้น เก็บงานน้อยครับ”

(สรุปว่า เป็นความผิดของชั้นใช่มั้ยเนี่ย ที่ไอ้หลังที่ชั้นจองนี่ มันต้องเก็บงานเยอะขนาดนี้

)

แอบถ่ายบ้านเค้ามานิดนึง (อย่างน้อย ไม้ฝา เค้าก็ทาสีแล้วอ่ะ)

แต่ไอ้ที่เจ็บใจกว่า คือหลังที่อยู่ซอยเดียวกันกับเรา แต่ถัดไปอีกสองหลัง บ้านนี้จองทีหลังเรา แต่มี progress เยอะกว่าแล้ว ทีสำคัญคือ เค้า ลอกแบบ (ไม่อยากใช้คำนี้เลย-แต่ก็ใช้ไปแล้ว เอาเป็นว่า เค้าทำแบบเดียวกับเรา) ในส่วนที่ต่อเติมด้านล่าง ซึ่งทางเราต้องควานหาแบบเป็นอาทิตย์ ซึ่งของเค้าควรจะเสร็จทีหลัง แต่นี่ท่าทาง จะเสร็จก่อนซะแล้ว

นี่เป็นบ้านหลังที่ว่า เห็นว่า ตรงโรงรถ มีไม้ระแนงซี่ๆ แล้ว

เดินดูรอบบ้านเค้า ก็เห็นว่าชั้นบนติดหน้าต่างหมดแล้ว (รวมถึงหน้าต่าง ตรงชานพักบันได และตรงห้องพระด้วย)

ดูเสร็จ ก็เกิดอาการหงุดหงิด จนทนไม่ไหวแล้ว 3 อาทิตย์ผ่านไป บ้านไม่คืบหน้า (เท่าไหร่) เลย ก็เลยตั้งใจว่า จะโทรคุยกับเซลล์ซะหน่อย แต่ยังใจดี (อยู่บ้าง) เพราะตอนขับรถผ่านสำนักงานขาย ยังไม่เห็นรถคุณเซลล์ ก็เลยคิดว่า คงยังไม่เข้ามา แทนที่จะโทรเข้ามือถือเซลล์ ก็เลยโทรเข้าออฟฟิศ แล้วแจ้งเค้าว่า ถ้าคุณเซลล์มา ให้โทรกลับด้วย

ได้คุยกับเซลล์อีกทีก็ประมาณเที่ยงๆได้ บทสนทนาเท่าที่จำได้ก็ประมาณว่า

เรา: “ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ ขอบ่นหน่อย”

เซลล์: “ได้เลยค่ะ”

เรา: “เรื่องบ้านน่ะค่ะ ทำไมมันไม่มี progress เลยคะ หรือมีก็มีน้อยมากมาก แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะเสร็จล่ะคะ”

เซลล์: “เห็นด้วยค่ะ เนี่ย ดิชั้นเองก็กลุ้มใจนะคะ ถามโฟร์แมนทีไร ว่า สิ้นเดือนหน้า เสร็จมั้ย เค้าก็ตอบรับแบบไม่เต็มปาก เต็มคำ ว่าเสร็จ แต่ดูจากหน้างานแล้วมันไม่น่าเสร็จได้นะคะ” (นั่นสิคะ เสร็จได้ก็คงเทวดาแล้ว – คิดในใจ)

เรา: “เดือนหน้า คงไม่เสร็จแน่ค่ะ ฝากคุณไปบอกด้วยนะคะ ว่า เราให้เวลาถึง 26 สิงหา เพราะมันครบปีพอดีที่จองไว้ ถ้าไม่เสร็จ ทางเราจะปรับตั้งแต่ 20 เมษา ซึ่งเป็นวันแล้วเสร็จ ตามสัญญา นะคะ”

เซลล์: (เสียงอ่อยมาหน่อย) “ดิชั้นอยากให้คุณเข้ามาคุยกับผู้จัดการเองน่ะค่ะ เพราะให้ดิชั้นบอก ก็คงไม่ทำให้เค้าจริงจังเท่าลูกค้าบอกเอง”

เรา: “ก็ได้ค่ะ ดีเหมือนกัน งั้นรบกวนคุณช่วยนัดเค้าวันอาทิตย์หน้าให้ด้วยนะคะ”

ก็เลยตกลงว่า เดี๋ยววันอาทิตย์หน้า จะเข้าไปลุย เอ๊ย ไปคุยกับคุณผู้จัดการ