2004 สิงหาคม, อัฟริกาใต้

อัฟริกาใต้ เหมือนบ้านเมืองแถบเอเชียเราอย่าง คือความเจริญกับความด้อยปนๆกันค่ะ ตอนที่ไปนั้นพักโรงแรมชื่ออะไรลืมไปแล้ว (น่า ตามประสาคนแก่) เป็นสถานที่ที่ใช้ถ่ายทำหนังเรื่อง Coming to America ที่คุณ Eddy Murphy แสดงนำ สวยอลังการ ที่ควรขนาดใหญ่ก็มโหฬาร ที่ควรประดับประดาก็ระยิบระยับ ที่ควรหรูก็เปล่งประกาย ที่ควรแวววาวก็อร่าม ชวนตื่นตาตื่นใจตื่นตูมแบบไร้รสนิยมยิ่งนัก (แหะๆ) เขาก็คงตั้งใจอย่างนั้นแหละค่ะ ให้แขกไปพักเปลี่ยนบรรยากาศพอเคลิ้มๆเล่น


สำหรับคนที่ชอบงานฝีมือ ผ้าquilt ของที่นี่สวยมากค่ะ
ส่วนข้างล่างนี้ลิงค์ไปที่หนังเรื่องที่อ้างถึง หรือจะเลือกหาจากชื่อหนังเองก็ได้ จะได้ชมบรรยากาศโรงแรมสวยๆ (แปะคลิปยังไม่เป็นค่ะทำได้แค่ลิ้งค์)


https://www.youtube.com/watch?v=C4KxZu_vATA&feature=related


ระหว่างที่เดินชมด้านนอกโรงแรม ได้เห็นคนงานใส่เชิร์ตหูกระต่าย นั่งเปิบข้าวโดยใช้ใบตองแทนจานด้วยค่ะ



สถานที่ที่ไปเที่ยวหลักๆก็ต้องนี่ค่ะ เขาโต๊ะ









แหลม Good Hope







นั่งเรือออกไปดูแมวน้ำ







และดูนกเพนกวิน นกแถบนี้ตัวเล็กกว่าด้านนิวซีแลนด์ค่ะ อาศัยอยู่ตามพุ่มไม้ริมชายฝั่ง เขาทำสะพานให้เดินลัดเลาะไปตามป่า จะได้ไม่เผลอไปเหยียบนกเข้า ต้องตาดีๆ ค่อยๆเดินย่องเงียบๆไม่ให้ตกใจค่ะ จึงจะได้ชม








รับประทานอาหารพื้นเมือง กับดูโชว์นิดหน่อย พอให้ได้อารมณ์อัฟริกา บรรยากาศประมาณไปเชียงใหม่รับประทานอาหารขันโตกชมฟ้อนเล็บทำนองนั้น เพียงแต่ศิลปของเขาอึกทึกคึกคักกว่าของเรา อาหารหลักๆเป็นพวกเนื้อสัตว์ เก้ง ไก่งวง เนื้อวัว ต้มๆย่างๆ รับประทานกับผักหัว จำพวกแครอต มันฝรั่ง วิธีปรุงไม่สลับซับซ้อน













ส่วนที่ประทับใจของทริบนี้คือตอนที่ไปพักในป่าเพื่อทำ gamedrive ได้บ้านพักสวย สบาย และแข็งแรงปลอดภัย อยู่ในหุบเขา อากาศดี๊ดี ไปถึงที่พักเมื่อเริ่มมืดแล้ว เจ้าหน้าที่ (ซึ่งตอนเช้าทราบว่าเป็นพรานด้วย) ถือปืนไรเฟิลนำทางพาไปห้องพักกำชับว่า เมื่อเข้าไปแล้วห้ามออกมาอีก เพราะเขาเห็นรอยเท้าสิงโตอยู่ใกล้ๆที่พัก ตื่นเต้นเล็กๆ ดูที่พักกันดีกว่า















วันรุ่งขึ้นจึงออกชมสัตว์ โชคดีได้เห็นครบ big 5 แต่ถ่ายรูปไม่ครบค่ะ ไม่ทันบ้าง มืดไปบ้าง
นั่งรถไปอย่างนี้ค่ะ คันนี้ของก๊วนอื่นนะคะ เขาห้ามลงจากรถต้องขโมยซีนถ่ายรูปชาวบ้านแทน คนที่นั่งหน้าสุดเป็น navigator ทำหน้าที่ทั้งบอกทาง ส่องไฟ และ ชี้เป้าค่ะ ผู้หญิงที่ขับรถเป็นหัวหน้า มีพวกเราลูกทีมนั่งด้านหลังคันละประมาณ 4-5 คน แล้วแต่ใครอยากนั่งด้วยกัน






พวกนักท่องเที่ยวที่ขี่ม้าเป็นเขาเช่าม้าขี่ เท่ห์เป็นคุณรพินทร์ ดาริน กันอย่างนี้ก็มีค่ะ มีหัวหน้าพรานนำทางเช่นกันกับเรา ต่างกันที่พาหนะ (และคงสนุกกว่า)







สิงห์





ด้านหน้าม้าลายตัวนี้ จะเห็นก้อนขาวๆอยู่บนพื้น ถามได้ความว่าเป็นแร่ธาตุที่จำเป็นต่อสัตว์ซึ่งพนักงานเขานำมาทิ้งเป็นระยะๆไว้ ให้สัตว์มาเลียกินค่ะ (ประมาณอาหารเสริม)







อีกแห่งที่ไปเป็นร้านอาหารสัตว์ป่า นำเนื้อสัตว์ป่ามาเสียบเหล็กย่างอย่างนี้ค่ะ พนักงานเสริฟ เขาจะเดินถือมาตามโต๊ะ บอกสรรพคุณ ว่า เป็นเนื้อม้าลาย ยีราฟ เก้ง อะไรก็ว่าไป ใครสนใจทดลองชนิดใด เดี๋ยวเขาก็นำมาเฉือนใส่จานให้ มีให้เลือก 16 ชนิด

ป้าป้อมลองชิมยีราฟไปประมาณหนึ่งองคุลี แล้วรีบคาย เนื้อสัตว์ป่าเหนียว ไม่อร่อย และเหม็นสาบค่ะ มีเหล้าอ่อนๆรสหวานให้จิบดับกลิ่น เลี่ยงออกไปเดินดูอะไรๆและถ่ายรูปเล่นข้างนอกค่ะไม่ได้ร่วมวงมื้อนี้




ปิดภาพสุดท้าย ด้วยดอกไม้ที่ปักอยู่ในแจกันล็อบบี้โรงแรม เห็นเจ้าดอกชนิดนี้บ่อยมาก จนต้องถามชื่อ บังเอิญ พนง.คนนั้นจำชื่อไม่ได้ บอกได้แค่ว่า เป็นดอกไม้ประจำชาติ สวยดีนะคะ มีเค้าดอกดาหลาผสมดอกบัวของบ้านเรา

Create Date : 11 พฤษภาคม 2552		1 comments
Last Update : 28 สิงหาคม 2552 18:56:30 น.
Counter : 2307 Pageviews.
Share Tweet