ปดิวรัดา by สราญจิตต์

สำนักพิมพ์โพสต์บุ๊กส์ พิมพ์ครั้งที่ 5 ตุลาคม 2557

จำนวนหน้า 275 หน้า ราคา 230 บาท

คำโปรย...

บางที... ที่พระพรหมลิขิต

ให้คนแปลกหน้าสองคน

ต้องมาใช้ชีวิตคู่ร่วมเรือน

ก็เพียงเพื่อให้เขาและเธอ

ได้ทำความรู้จัก...และรักกัน

ริน หญิงสาวจิตใจงดงาม

จำต้องทดแทนบุญคุณด้วยการยอมตัวเป็นเจ้าสาวสวมรอยแต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่เคยพบหน้าค่าตา

ศรัณย์ ปลัดหนุ่มแดนใต้ ผู้ยังบอบช้ำจากความรักครั้งเก่า

เขาจึงยอมถูกคลุมถุงชนอย่างง่ายดายกับคู่หมั้นแต่วัยเยาว์ด้วยหัวใจที่กระด้างเย็นชา

หากความสัมพันธ์ที่เหินห่างกลับไม่ใช่ปัญหาใหญ่

เท่าเรื่องที่คนรักเก่าของเขา หวนกลับมาโหมถ่านไฟให้คุเชื้อ

ขณะที่เธอก็ต้องเก็บความรู้สึกผิดไว้ กับความลับที่เกรงว่าจะถูกเปิดเผย

เมื่อความรักเริ่มทำหน้าที่ของมันอย่างแผ่วเบาดุจสัมผัสของภมรบนกลีบดอกไม้

หัวใจที่กระด้างก็ได้ประจักษ์ถึงความงามพร้อมของภรรยา

ส่วนดวงใจที่บอบบางนั้นก็ตระหนักถึงความองอาจของผู้เป็นสามี

หากทว่าความรักที่แท้...มักต้องการบททดสอบเสมอ

เมื่อความหวั่นระแวงในใจของเขาและเธอกลายมาเป็นเจ้าเรือน

จึงถึงเวลาที่ต่างต้องเปิดหัวใจตัวเองเสียที

ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

ร่วมพิสูจน์คุณค่าของความเป็นหญิง

ที่จะหมดจดงดงามได้ ก็ย่อมต้องได้รับการยอมรับจากสามี

ดุจดั่งคำว่า ปดิวรัดา ...ภริยาผู้ซื่อสัตย์และภักดี

---------- หลังอ่าน ----------

เรื่องนี้เป็นบทประพันธ์เก่า รวมเล่มครั้งแรก ปี 2496

บรรยากาศในเรื่องก็เป็นแนวๆ ยุคเก่านะคะ แต่ไม่ถึงกับโปราณมาก

ชอบสำนวนค่ะ เป็นสำนวนของนิยายสมัยเก่าที่อ่านแล้วรู้สึกว่าผู้ดี๊ผู้ดีอะ แม้ภาษาจะเก่าไปบ้างแต่อ่านเข้าใจไม่ยากนะคะ

ตัวเรื่องหลัก ก็เป็นแบบในคำโปรยค่ะ

พระเอกนางเอกแต่งงานกันทั้งที่ไม่ได้รัก แล้วแทนที่อยู่ๆ กันไปเดี๋ยวก็น่าจะรักกันได้เองแบบคนสมัยก่อนท่านว่าไว้ ก็เกิดอุปสรรคมากมายเข้ามา ทั้งแฟนเก่าพระเอกมาตามเกาะเป็นปลิงเลย ทั้งความลับเรื่องชาติกำเนิดของนางเอกอีก ทำให้เรื่องมันยากขึ้นค่ะ

แต่ด้วยความดี ความอดทน ความเสมอต้นเสมอปลาย เอาใจใส่ดูแล ทุกคนในบ้านของนางเอก รวมทั้งการเป็นภรรยาที่รู้จักควบคุมอารมณ์ รู้จักวางตัว วางเฉยต่อสิ่งยั่วให้โกรธ ... เฉย แต่ไม่หงอ ไม่ได้ยอมไปซะทุกอย่าง มีอารมณ์น้อยใจ รู้สึกตัวเองต้อยต่ำด้อยค่า รู้สึกโมโหบ้าง แต่ก็เป็นธรรมดาของคน ที่สำคัญ ไม่ได้บกพร่องต่อหน้าที่ดูแลคนในบ้านเลย ... ณ จุดนี้ อิฉันนับถือมากๆ ค่ะ

แล้วก็ชอบตรงที่เวลาเธอปะฉะดะกับนางร้างแฟนเก่าพระเอก เธอก็สู้ได้แบบฝีปากเยี่ยม เรียกว่าเหน็บแบบผู้ดีมากๆ

นี่ต้องเรียกว่าเป็นการใช้ความดีชนะใจคนได้อย่างขาวสะอาดที่สุด

ทำให้พระเอกรักเธอจากความดีงาม เห็นในความงามจากข้างใน

โอ๊ยยยย !!! แบบนี้อิฉันขออยู่โสดๆ ไปแบบนี้แหละค่ะ ให้ไปทำงานบ้านงานครัวงานสวนเห็นทีจะไม่ไหว อย่าว่าแต่ปลูกมะลิปลูกกุหลาบอะไรเลยค่ะ ปลูก cactus ยังทำท่าจะไม่รอด

อ่านจบแล้ว ความรู้สึกโดยรวมของเนื้อเรื่องคือ เรียบๆ ค่ะ เป็นการเล่าไปเรื่อยๆ ซะมาก เวลากล่าวถึงฉากนู้นฉากนี้ก็ไม่ได้เน้นรายละเอียดให้ตื่นเต้นนัก เช่น บอกว่าพระเอกไปปราบเสือเข้ม ก็ไม่ได้พูดถึงฝั่งพระเอก พูดถึงแต่ว่านางเอกกับแม่รอที่บ้านข้ามวันข้ามคืน กังวลมาก แล้วค่อยมารู้ทีหลังว่าบาดเจ็บ ... ก็ได้เห็นมุมกระวนกระวายของนางเอกนะ แต่อดเห็นมุมบู๊ของพระเอกเลยอะ เรื่องตอนหวานๆ อะไรนี่ก็ไม่ได้มาแบบชัดเจนนะ มันเป็นแบบหวานซ่อนๆ อยู่อะ ต้องจิ้นเยอะทีเดียว

ตอนนี้ละครกำลังออนแอร์ … เจมส์จิ กับ เบลล่า น่ารักมากกกกกกกก

สรุปว่า ดูละครไปด้วยนี่แหละ ดีที่สุดค่ะ เพราะว่าบทละครเขาทำออกมาแล้วมีการเพิ่มรายละเอียดฉากต่าง ๆ ของเรื่องออกมาให้ชัดเจนขึ้น ฟินมากขึ้น พระเอกเท่ขึ้นมากเลยค่ะ กรี๊ดเจมส์จิ!!