รวมใจเดียวกัน สานฝันให้เป็นจริง

ทริปนี้เราเริ่มที่จังหวัดเพชรบุรี


โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนบ้านโป่งลึก อ.แก่งกระจาน จ.เพชรบุรี เป็นโรงเรียนของนักเรียนชาวไทยภูเขาเปิดสอนระดับเด็กเล็ก - ชั้นป.6 มีนักเรียนประมาณ 200 กว่าคน
โรงเรียนนี้ตั้งอยู่ที่หมู่บ้านโป่งลึก ห่างจาก อช.แก่งกระจาน 50 กว่ากิโลเมตรไม่มีไฟฟ้าใช้ (ใช้โซล่าเซลล์) ตั้งอยู่กลางหุบเขาในเขตพื้นที่อุทยานฯ แก่งกระจาน ทางเข้าเป็นดินลูกรังเเละชันมาก

ด้วย จุดประสงค์ของชมรมที่อยากจะไปทําอาหารเลี้ยงเด็กนักเรียนที่อยู่ในเขตชนบท เกือบๆไปจนติดชายเเดนพร้อมทั้งทํากิจกรรมร่วมกัน จึงได้ออกเดินทางกันในวันเสาร์ที่ 4 ธันวาคม 2553 ที่ผ่านมา
เราออกเดินทางกันตั้งเเต่เช้าไปถึงโรงเรียนเป็นเวลา สองโมงเย็น
เพื่อเอาของที่เราได้รับบริจาคมาเเจกร่วมถึงของที่เราไปขอการสนับสนุนมาด้วย พวกเราได้ลงมือทําก๊วยเตี่ยวราดหน้า นํ้าเเข็งไส ให้เด็กๆ เเจกชุดประจําชมรมประกอบด้วยเสื้อพิมพ์ลายตนสานฝันพร้อมกับ กางเกงขาสั้นเพื่อเเสดงถึงว่าเรามีสมาชิกเพิ่มขึ้นเพื่อให้น้องๆรู้สึกว่าเรากับเขาเป็นพวกเดียวกันไม่ได้มีความเเตกต่างกัน
นอกจากนั้นยังมีย่ามใบเล็กๆเอาไว้ให้เด็กๆหิ้วของเเจกกลับบ้านไป ซึ้งจะมีขนม ของเล่น เเละอุปกรณ์การเรียนที่เราขนมาให้ พร้อมกับมีเกมส์ให้เล่นเพื่อเเจกของรางวัล ตกกลางคืนเราจะมีการนําภาพยนต์มาฉายให้เด็กๆดู วันสุดท้ายก่อนเราจะกลับเราได้นําเอาเครื่องตัดหญ้ามา ตั้งใจจะมอบให้โรงเรียนไว้ใช้
เเต่ก็็คิดว่าให้เลยมันก็จะง่ายไป ก็เลยถือโอกาสฝึกความสามัคคีโดยให้ช่วยกันเเข่งชักเย่อกับชาวชมรมเพื่อเอา เครื่องตัดหญ้ามาให้ได้ ผลก็เป็นไปอย่างที่คาดกันคือ น้องๆก็ได้เครื่องตัดหญ้าไป
ก่อนเราจะกลับครูใหญ่ซึ่งเป็นตํารวจตระเวณชายเเดนได้อวยพร พร้อมทั้งกล่าวคําขอบคุณเเก่พวกเรา
ทริปนี้ถึงจะเหนื่อยด้วยอากาศที่ร้อนเเต่เราก็ยังมีความสุขจากการที่ได้ลงมือทําในสิ่งที่ดีๆ
เพราะการอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างทุกวันนี้ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอาศัยความมีน้ำใจไมตรีที่ดีต่อกันอย่างมาก ความมีน้ำใจเป็นเรื่องที่ทุกคนทำได้ โดยไม่ต้องใช้เงินทองมากมาย เพียงแต่แสดงความเมตตากรุณาต่อเพื่อนมนุษย์
โดยการช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น หรือแม้แต่การมีส่วนร่วมช่วยกันพัฒนาสังคมของเราให้ดีขึ้นก็ได้ การแสดงความมีน้ำใจจึงไม่ได้วัดกันด้วยเงินทอง บางคนมีเงินมาก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะเป็นคนมีน้ำใจ บางคนเป็นเศรษฐีแต่ก็ไม่ยอมแม้เเต่จะสละเงินให้ผู้อื่นโดยที่ตนไม่ได้รับผลประโยชน์ตอบแทน
การทำความดี ไม่จำเป็นต้องใช้ทรัพย์สินเงินทองเลยก็ได้ แม้จนในทรัพย์สิน แต่ผู้นั้นอาจเป็นผู้ร่ำรวยในน้ำใจอย่างยิ่งใหญ่มหาศาลก็ได้
การ เสียสละ เมื่อดูเผิน ๆ น่าจะเป็นการเสียเปรียบ เพราะให้ไปก็หมดแต่ถ้ามองให้ลึกซึ้งก็จะเห็นว่ายิ่งให้มากเรายิ่งได้กลับมา เหมือนเราลงแรงปลูกเเละบำรุงต้นไม้ ขั้นสุดท้ายก็ได้รับผลจากต้นไม้เป็นการตอบเเทนนั้นเอง
กิจกรรมของชมรมจัดปีละครั้ง ไว้ทริปต่อๆไปจะมาอัพเดทใหม่

Create Date : 17 ธันวาคม 2553		3 comments
Last Update : 17 ธันวาคม 2553 23:09:05 น.
Counter : 2190 Pageviews.
Share Tweet