๓๗ ปี..." มิตร ชัยบัญชา " เดือนตุลาคม... หลายเหตุการณ์เวียนครบรอบ เหตุการณ์หนึ่งที่รำลึกถึงอยู่เสมอ การจากไปของ ' มิตร ชัยบัญชา' ๘ ตุลาคม ๒๕๕๐....๓๗ ปีที่จากไป มีคนที่รัก และ ระลึกถึงอยู่เสมอมา ในวัยเด็ก ทันดูภาพยนตร์ที่ ' มิตร' แสดง แต่เป็นช่วงปลายๆก่อนเสียชีวิต ถึงไม่มากเรื่องนัก แต่ก็เพียงพอที่ทำให้รู้สึก รัก ..ระลึก และ รับรู้ถึงความเป็น ' มิตร ชัยบัญชา' ....พระเอก..ตลอดกาล ๓๗ ปี มิตร ชัยบัญชา ปิยมิตรแห่งวงการภาพยนตร์ไทย งานปีนี้จัดที่ โรงภาพยนตร์ สำนักหอจดหมายเหตุแห่งชาติ วันที่ ๕-๘ ตุลาคม ๒๕๕๐ ในงานมีการเสวนา นิทรรศการ ประวัติ ผลงาน และ ใบปิดหนังไทยที่ 'มิตร' แสดง ภาพยนตร์ไทยเก่าๆซึ่งหาดูได้ยาก นำมาฉายในงานนี้ บรรยากาศการชมภาพยนตร์ น่ารัก อบอุ่น เป็นกันเอง มีการพูดคุยกันตลอดเวลา ว่าดาราที่ปรากฎในแต่ละฉากคือใคร ฉากนี้ถ่ายทำที่ไหน.. เสียงหัวเราะ..ปรบมือชอบใจ ด้วยความสุขของผู้ร่วมงาน มีตลอดการชมภาพยนตร์ ภาพยนตร์เก่าๆ เหลือเพียงฟิลมเล็กน้อย เท่าที่จะหลงเหลือ หามาได้ และเก็บรักษาไว้ ถึงแม้ภาพจะไม่ชัด เสียงจะไม่มี เพราะความเก่าของฟิลม เพียงได้เห็นภาพ ของ ' มิตร' และดาราในยุคนั้น ก็เพียงพอแล้ว ที่ทำให้ทุกคนมีความสุข-อิ่มเอม ระลึกถึงคืนวันเก่าๆ งานครั้งนี้ หรือครั้งที่ผ่านมา เชื่อว่าจะให้ความสุขกับผู้ร่วมงาน คนรุ่นก่อน ได้มารำลึกความหลัง รำลึกถึง พระเอกในดวงใจ ของเขา คนรุ่นหลังก็ได้มาศึกษา เก็บเกี่ยวความรู้ ภาพยนตร์ไทยเก่าๆ ในปัจจุบัน ได้มีการนำมาผลิตใหม่ ในรูปแบบของ วีซีดี และ ดีวีดี หลายเรื่องด้วยกัน การชมภาพยนตร์ไทยเก่าๆ บางคนอาจมองว่า เชย ล้าสมัย โดยส่วนตัว.. กลับชอบและชื่นชม ในความเชย หรือ ล้าสมัยเหล่านั้น ลึกๆลงไป ดูมีคุณค่า มีศิลปะ มีบรรยากาศแบบไทย-ไทย จริงใจ..ซื่อๆตรงไปตรงมา เสมือนเป็นบันทึกประวัติศาสตร์ในรูปแบบหนึ่ง ควรค่าแก่การอนุรักษ์ และขอขอบคุณผู้ที่รักษามรดกภาพยนตร์ไทย ไว้ ณ.ที่นี้ ด้วยครับ ..........................................................................   Create Date : 15 ตุลาคม 2550 7 comments Last Update : 23 ตุลาคม 2550 18:41:00 น. Counter : 2810 Pageviews. Share Tweet

ระยะไม่เกินสองเดือน เคยคุยกับน้องสองสามคน บอกว่า "เพชรพระอุมา " เคยสร้างเป็นภาพยนตร์มาแล้ว... แต่ไม่ยอมเชื่อ บอกว่าเกิดไม่ทัน หรือว่า โดนอำ ..วันนี้มีหลักฐาน ถ้าผ่านมาก็แวะดูได้เลยนะ..   โดย: พุกไม้ 15 ตุลาคม 2550 4:14:14 น.

ชมพู่..ไม่ได้เป็น น้อง สองสามคนที่พี่เคยบอกไว้นะค่ะ แต่แวะมาดู และมาชื่นชมกับการอนุรักษ์สิ่งดีดีที่ควรจะเก็บไว้ให้ลูกหลานและอนุชนรุ่นได้ได้ศึกษากันค่ะ   โดย: ชมพู่มะเหมี่ยว 15 ตุลาคม 2550 16:17:40 น.

37 ปีแล้วหรือนี่ อุ๊ย..เกือบทัน...จำภาพมิตร ชัยบัญชา ได้จากภาพข่าวตอนเกาะบันไดเฮลิคอปเตอร์...อะไรสักอย่าง. ------------------------ รักษ์หนังไทย โหลดหนังไทย ด้วยใช่เปล่าพี่ตู่? หุหุ   โดย: ชลสิทธิ์ 16 ตุลาคม 2550 9:52:56 น.

รายงานตัวค่ะ อินทรีแดง อีชั้น เพ็ดชรา ปัสสาวะราดดด ใครว่า เชย ล้าสมัย... เจ้าบ้านน่ะของจริง เก่า เก๋า กะ กะ แก แก่ ล้อเล่นไม่เกินวันละ2-3ครั้งเป็นยาบำรุงหัวใจ แอนด์ แก้ยอก   โดย: มาดามเด๊ปป์ (ฟ้าคงสั่งมา ) 16 ตุลาคม 2550 10:54:48 น.

ไปอ่านเจอที่บ๊อกน้องเราหล่อมาก เลยนำมาฝากตู้ตู่.......เจ้าค่ะ รู้จัก ฮีอา ลี ไหมครับ? ผมก็ไม่รู้จักเขาหรอกครับ จนได้มาพบหนังสือเล่มหนึ่ง .. "เบื้องบนยังมีแสงดาว" ... ของคุณวินทร์ เลียววาริณ Two men look out through the same bars : One see the mud. And one the stars. "สองคนยลตามช่อง : คนหนึ่งมองเห็นโคนตม คนหนึ่งตาแหลมคม เห็นดวงดาวอยู่พราวพราย" ในเล่มมีเนื้อหาอย่างไรไม่ขอเอ่ยถึง .. ไม่ได้เป็นการโฆษณาแต่อย่างใด แต่อยากให้ทุกคนที่หมดกำลังใจ .. ได้อ่านเล่มนี้จริง ๆ ฮีอา ลีนักเปียโน ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของเกาหลี ได้ทำการแสดงเปียโนมาแล้วทั่วโลก .. ขนาดที่ฝรั่งยังยอมรับฝีมือ หลายบล็อกที่แล้วผมเขียนเกี่ยวกับคนพิการสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ที่มันเป็น "ความฝันโง่ ๆ" บล็อกคราวนี้ความฝันของ ฮีอา ลี ก็ "โง่ๆ" ไม่ต่างกันเท่าไหร่ ฮีอา ลี เป็นเด็กสาวเกาหลีวัยยี่สิบ รู้จักกันทั่วโลกในฉายา 'นักเปียโนสี่นิ้ว' เธอเกิดมาพิการเนื่องจากมารดากินยาผิดขนาดเมื่อตั้งท้องเธอ .. เธอเริ่มเล่นเปียโนเมื่อเจ็ดขวบ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการฝึกให้นิ้วมีแรง เนื่องจากเวลานั้นแม้แต่การปากกา เธอยังทำไม่ได้ .. ตั้งแต่นั้นเปียโนเป็นมากกว่าเครื่องออกกำลังกาย เป็นเพื่อนผู้ปลอบประโลม เป็นแรงบันดาลใจ ... แล้วสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้คือเธอสามารถใช้นิ้วพิการบรรเลงเพลงที่สวยงาม เธอเล่นเพลงของ เบโธเฟน โมสาร์ท โชแปง โยฮันส์ บราห์มส์ ชูเบิร์ต ฯลฯ คล่องแคล่ว พลิกพลิ้ว ดนตรีของเธอทะลุผ่านข้อจำกัดทางกายภาพและวิญญาณ สี่นิ้วของเธอมิได้เป็นอุปสรรคขวางเธอกับบทเพลง .. เธอมีโอกาสเล่นคอนเสิร์ตทั่วโลก แน่นอนเธอได้รับรางวัลต่างๆ มากมาย แต่สำหรับเด็กสาวพิการ รางวัลเป็นสัญลักษณ์ของการต่อสู้มากกว่าชื่อเสียง .. ฮีอา ลี บอกว่า . . . "ฉันหวังว่าจะมีคนที่ได้แรงบันดาลใจจากการเล่นเปียโนของฉันว่า ใช่ ฉันทำได้" กำลังใจและการฝึกฝนอย่างหนักหน่วง .... สามารถพาใครก็ตามก้าวพ้นกำแพงที่สูงที่สุดในโลก ... ป.ล. กำลังใจแด่คนท้อแท้ทุกคนว่า "ใช่ ฉันก็ทำได้" ... ขอให้มีความสุขครับ ... Reference : เบื้องบนยังมีแสงดาว (วินทร์ เลียววาริณ)   โดย: อุ้มสี 20 ตุลาคม 2550 11:29:46 น.

อ่านถ้อยคำของคุณพุกไม้ ดีจัง .............. "...ในความเชย หรือ ล้าสมัยเหล่านั้น ลึกๆลงไป ดูมีคุณค่า มีศิลปะ.." รู้สึกอย่างนี้เช่นกันค่ะ งานแบบนี้ท่าทางดูเงียบเหงาจัง อยากให้เสี่ยเจียงมาช่วยสร้างกระแสบ้าง การไม่ลืมคนในวันวาน ก็จะทำให้วันนี้รุ่งโรจน์ยาวนานนะ .....คุณพุกไม้ได้ไปงานแบบนี้ ต้องใจรัก และคลุกวงในติดตามข่าวพอควรนะคะเนี่ย   โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน 21 ตุลาคม 2550 9:41:00 น.

- ยัยพู่..ไม่ได้เป็นน้องสองสามคนดังว่า แต่ก็อยู่ในก๊วนเดียวกันน่ะ..๕๕๕ - นายเล็ก...รักษ์หนังไทยเก่าๆน่ะ.. ดูแล้วเหมือนมองอดีต..ชราแล้วมองแต่หนหลัง..๕๕๕ โหลดเหลิดอารายก๊านนน...ไม่รู้จักนิ..หุๆๆๆ ..(พูดเรื่องไรว๊าาาา....) - น้องมาดามเด๊ปป์..( โอเซกิตกกระป๋องแล้วนิ ) ไปในงานนี้แล้ว ยืนยันได้ว่าเจ้าบ้าน ไม่แก่เท่าที่ควร ..มีคนแก่กว่าเยอะ..๕๕๕..ดีใจหลาย..จัดอีกก็ไปอีก ต้องไปบ่อยๆ..ได้กระตุกวัยลงมาเล็กน้อย..ก็ยังดี - อุ้มสี ขอบใจสำหรับข้อมูล.. เรื่องนี้เหมือนเคยผ่านตามาแล้ว..จำไม่ได้ว่าอ่านจากที่ไหน - คุณ ยิปซีสีน้ำเงิน.. งานนี้ค่อนข้างเงียบเหงา... แต่ก็ไม่เหงาเลยนะ มีผู้คนร่วมยุคสมัยไปกันหลายคน ถึงแม้ไม่รู้จักกัน..แต่ก็รู้จักกันด้วยวันเวลาในอดีต ปีนึงพบเจอกันหนนึง..ก็รู้สึกดีเหมือนกัน คนรุ่นใหม่ค่อนข้างน้อย..เห็นนักศึกษามากันสามสี่คน ดีใจอยู่ลึกๆ..ว่ามีคนรุ่นใหม่มา ..ปรากฎว่าน้องเขามาส่งงาน...แป่วววว.... พยามติดตามงานนี้ทุกปี...ได้ข่าวบ้าง ไม่ได้ข่าวบ้าง แต่ก็รู้ว่าช่วงนี้ของปี มีการจัดงาน....   โดย: พุกไม้ 22 ตุลาคม 2550 22:59:31 น.