Bloggang.com : พุกไม้ :

แค่บันทึก...ตามพบเห็น ๓

มีโอกาสกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด
สภาพบ้านเมืองเปลี่ยนแปลงไปมาก
ความเปลี่ยนแปลง หลีกเลี่ยงไม่ได้

เช้าๆออกไปเดินเล่น
แวะร้านกาแฟน่ารักๆ ข้างถนน
เพลงเก่าๆ...บรรยากาศเป็นกันเอง
มองดูภาพถ่ายเก่าๆ ของจังหวัด
หลายต่อหลายภาพ..ยังเคยได้เห็นของจริง
มีภาพหนึ่งสะดุดตา
เป็นภาพบริเวณที่เคยอยู่ตอนเด็ก
เรือนแถวไม้ สองชั้น
ไปโรงเรียนเดินผ่านทุกวัน
เป็นบ้าน-ร้านค้า ของคนแขก(อินเดีย) และคนจีน
ร้านหัวมุม เป็นร้านที่ซื้อขนมอยู่เสมอ
เจ้าของเป็นแขก คุ้นเคยกันดี
ฝั่งตรงข้ามเป็นวัด สมัยเด็กเข้าไปวิ่งเล่นเป็นประจำ

เข้าไปดูพื้นที่บริเวณนั้น
เดินเข้าไปในบริเวณบ้านในอดีต
ด้วยความรู้สึกเหงา-เศร้า แปลกๆบอกไม่ถูก
พยายามนึกถึงสภาพเดิม เมื่อครั้งที่เคยอยู่...
ปากทางเข้าด้านซ้าย เป็นร้านเสริมสวยของแม่
ด้านขวา เป็นร้านตัดผมชายของน้า ตัดผมเป็นประจำ
ถัดไปมีต้นลำไยลูกโต เคยปีนไปเด็ดกิน
เดินเข้ามาอีกนิด ซ้ายมือเป็นบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้สองหลัง
ด้านขวา เป็นบ้านไม้ หลังใหญ่ ใต้ถุนโล่ง ของปู่-ย่า
ลึกเข้าไป ขวามือเป็นบ้านของป้าคนนึง
แกตั้งฉายาให้ด้วย...เคยเจอแก แกร้องอ๋อ เมื่อเอ่ยฉายาที่แกตั้งให้
เคยไปนั่งฟังละครวิทยุที่บ้านแกเป็นประจำ
จำชื่อเรื่องไม่ได้ จำได้แต่ว่า พระเอกแปลงร่างเป็นสิงโต
แล้วคืนร่างเดิมไม่ได้ เพราะว่าน้ำมนต์ที่ใช้คืนร่างถูกทำลาย
เฝ้าคอยติดตามปกป้องเจ้าหญิง..และหาทางคืนร่างเดิม
(ชื่อพระเอก-นางเอก เป็นชื่อของเครื่องสำอางค์)
หลังบ้านแกเป็นบึง เคยลงไปหาปลากัด...แต่ได้ปลากิมและปูอยู่ร่ำไป

...สุดถนน เป็นบ้านสองชั้นครึ่งตึกครึ่งไม้..บ้านทีเคยอยู่ตั้งแต่เกิด
จำได้ว่าจากปากทางถึงตัวบ้าน กลางคืนมืด น่ากลัว
ช่วงผ่านบ้านปู่-ย่า มองไปในใต้ถุนโล่ง-มืด
ชวนคิดให้น่ากลัวได้หลายเรื่อง
ผนังหน้าบ้านมีเงาพุ่มไม้ ทอดมามองแล้วเหมือนคนนั่งซุ่ม
น่ากลัวชวนตกใจ เวลาเข้าบ้านตอนค่ำ

พื้นที่ ที่นึกภาพดังว่า
เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย
ปัจจุบัน เป็นตลาด

วัดตรงข้าม สมัยนั้น ร่มรื่น ร่มเย็น
เช้า-เย็น ได้ยินเสียงพระสวดมนต์...
ปัจจุบันเปลี่ยนไปมาก แทบนึกสภาพเดิมไม่ออก
มีสิ่งก่อสร้างแปลกใหม่มาแทนที่สนามหญ้าที่เคยวิ่งเล่น
กุฏิเจ้าอาวาส คงจะหายไปนานมากแล้ว
ลานหน้าโบสถ์กลายเป็นที่รับฝากรถ
ส่วนตัวโบสถ์เปลี่ยนไปจำเค้าเดิมแทบไม่ได้
(ส่วนวัดอื่นๆ...ยังดูคงเดิม -นึกเค้าเดิมออก)
แต่สิ่งที่รู้สึกขัดใจเป็นการส่วนตัวอย่างมากคือ
ภาพจิตรกรรมฝาผนัง เมื่อเป็นเด็กชอบดู
มีรูปเรื่องราวมากมาย นรก-สวรรค์
รูปที่ติดตา และน่ากลัวในตอนนั้นคือ
รูปคนตกนรก อยู่ในกระทะทองแดงใบใหญ่
มีเปลวไฟร้อนแรง ยมบาลคอยเอาหอกทิ่มแทงคนบาป
ปัจจุบันจิตรกรรมฝาผนัง...ไม่มีแล้ว

แต่ก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่ยังคงเดิม ดูคุ้นเคย และจำได้
กำแพงวัด - นางฟ้านั่งพนมมือ...ยังคงเดิม
คงซึมซับ-รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงมายาวนาน
ถ้าพูดได้ คงมีเรื่องเล่ามากมาย
ได่แต่ยืนมองและถามไถ่อยู่ในใจ
..." สบายดีหรือเปล่า...จำผมได้ไหม..เมื่อก่อนเคยผ่านไปมา
..เข้ามาวิ่งเล่นในวัด...บ้านผมเคยอยู่ข้างหน้านี่เอง..
เมื่อก่อนนางฟ้ามองเห็นอยู่ทุกวัน
คงเห็นการเปลี่ยนแปลงมาตลอด..รู้สึกอย่างไรบ้าง
หวังว่ามาคราวหน้า..คงได้พบกันอีก
นางฟ้าคงจะยังอยู่ตรงนี้..นะ อย่าไปไหน
.....คงจำกันได้บ้างนะ.."

ความเปลี่ยนแปลงหลีกเลี่ยงไม่ได้
เปลี่ยนในทางที่ดี ก็ดีไป
ความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
ดูเหมือนเป็นการ รุกราน ดูน่ากลัว
ก็ได้แต่หวังว่า
ความรัก ความเข้าใจในตัวตน สำนึกที่ดี
จะรักษาสิ่งดีงามไว้ได้นานเท่านาน

""""""""""""""""""""""""""""""""""
บล็อกยังคงพักอย่างต่อเนื่อง-ต่อไป
ระลึกถึงทุกคน
""""""""""""""""""""""""""""""""""

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2551

0 comments

Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2551 14:50:50 น.

Counter : 972 Pageviews.