เมื่อฉันเองก็เป็นเหมือนคนอื่นทั่วไป ไม่ใช่ .. เจ้าหญิง 2

มาต่อกันเลย

ถึงไหนแล้วเนี่ย

อ่า....

มาอยู่กะย่ากะอา แต่สินะ อาสะใภ้ก็แรง ได้ใจ คือจิกหัวใช้งานอ่ะ ไม่เคยถามเลยว่ามีการบ้านหรือป่าว ที่ รร.เป็นไงบ้าง กลับถึงบ้าน ก็ถูบ้านด้วยนะ ล้างจาน ฯลฯ ว่าแล้วก็ดูเหมือนนางซินเนอะ

ทน ทำไป เหอะ ก็มาอาศัยเค้าอยู่นี่นา จากที่เป็นคนร่าเริงกลายเป็นเก็บกดไป นี่แหละนา ชีวิต

ทนไปอีกจนจบ ป. 6 ก็ไปจับฉลากเข้า รร.ดังไม่ได้ งิงิ วาสนาไม่ถึง แต่ถ้าสอบคงได้แน่นอน

ก็เลยต้องไปเรียน รร.ประจำอำเภอ และย้ายไปอยู่กะอาอีกคน คนนี้เป้นผู้หญิง แต่ไม่ได้อยู่ด้วยหรอกนะ เพราะเค้าคิดว่าเราทำพิษ เลยย้ายมาอยู่บ้านสวนกะย่า อยู่ ปีเดียวก็ไม่เอาละ ทรมาณ เก็บกดสุดทน

เลยย้าย รร.มาเรียน ม. 2 ต่าง จ. มาอยู่กะยาย ที่นี่แหละที่สอนเราให้ร้ายสมใจ ทั้งเที่ยวติดเพื่อน เกรดตก ฯลฯ แต่อย่างนึงที่ไม่สนคือยาเสพติด

ที่ รร.นี้ทำให้เราได้เจอเพื่อนแท้ ที่บางทีก็เหมือนไม่แท้กะเรา และเพื่อนไม่แท้ ที่บางทีเหมือนแท้กะเรา

จนจบม. 3 ไปสอบเทคโนเชียงใหม่ 555 อย่างขำ ไม่ติดครับ ต้องกลับมาเรียนที่ ฝาง บ้านยายต่อ มาเรียนที่การอาชีพค่ะ

อย่างร้าย เที่ยวเก่งมากกกกกก ใครพูดไรไม่เชื่อ และที่นี่ทำให้พบกับรักครั้งแรก เป็นรักที่รุ่มร้อน อยู่ใกล้ไฟติดทุกที และ รักแรกเค้าก็คงจะไปเรียน รร.ที่ดีกว่านี้ เค้าจะไปเรียน รร.ในเมือง และเราก็อยากตามไป รักแรกนิ อยากอยู่ใกล้ตลอดเวลา

และอีกอย่าง ไม่อยากทำตัวร้าย ๆ แล้ว และถ้ายังอยู่ที่นี่คงเรียนไม่จบแน่ ๆ
เลยให้อาที่เป็น อ.แม่โจ้ ไปฝากเรียนที่ อาชีวเชียงใหม่ และก็ได้เรียน ที่นี่ทำให้เจอเพื่อน ดี ๆ และไม่ดี

และที่สำคัญ เราไม่เคยได้เจอรักแรกอีกเลย ยังคงเฝ้าคอยว่าจะได้เจอซักวัน ออกตามหา เสาะหาที่ ๆ คิดว่าน่าจะได้เจอ แต่ก็คงไร้เงา รักแรกโทรมา อา และทุก ๆ คนก็ไม่ให้รับ โทรสับ เลยต้องตัดขาดไป

และที่นี่ทำให้ฉันได้พบรักอีกครั้ง หลังจากที่รอรักแรกพบมาเป็นปี เป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง ปากกะใจไม่ตรงกัน และเป็นคนที่ฉันก็รักมากเหมือนกัน เราคบกันมา 4 ปี ตั้งใจว่าพอเรียนจบ ก็คงแต่งงาน 555

และเราก็ร้ายยย ไม่ยอมแพ้ เพื่อซักวันจะมีคนมาถามว่า เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม จากใจจิง ของพวกเค้า

แต่ก็ไร้ มีแต่ต่อหน้า พูดดี บลา ๆ ๆ ๆ พอลับหลัง พูดร้าย บลา ๆ ๆ ๆ ได้ยินและได้ฟัง ทำให้คิดว่าทำไม ชีวิตฉันถึงได้น้ำเน่าแบบนี้นะ

มีพี่ชายก็ไร้ซึ่งความรัก ระหว่างน้องสาวคนนี้ เหมือนตอนนั้นอ้างว้างเดียวดาย ไม่มีใครเห็นว่ามีหัวใจ ทำอะไรก็ผิด ไม่เคยมีวันไหนที่ทำถูก

แต่ก็ทนมาตลอด จนจบ ปวช.3 แล้วฉันก็บินออกมาจากพวกเขา ฉันสอบติด ปวส. เทคโนตีนดอย เป็นอะไรที่น่ายินดี เพราะตระกูลฉันจบจากที่นี่

ก็เรียนไปเพื่อให้จบได้วุฒิ แค่นั้น

ฉันเรียนไปทำงานไป เป็นเด็กเสริฟ ตามร้านอาหาร เทอมแรก โอ้ว.... F มา 1 ตัว เกรดเฉลี่ย 1.57 เจ๋งมะ เลยดรอป ไปหลายวิชา

สายชล รู้จักมะ เพื่อนคนนี้ ที่คอยยืนข้าง ๆ ไม่ว่ามีกินหรือไม่มีกิน ให้ยืมตัง พาไปเลี้ยงข้าว พาไปสมัครงาน แต่ไม่เคยพาไปหาผู้ชาย 555

คนนี้อ่ะ รู้จักกันมาตั้งแต่ ม. 2 แล้วเป็นคนฝาง โหดนะ แต่ก็อ่อนโยน ต้องมองดีดี เป็นคนที่ฉันต้องขอบคุณมาก ๆ ที่ทำให้ฉันมีชีวิตรอดดดด

ช่วงที่ฉันอยู่เทคโน ฉันก็เจอผู้ชายมากมาย ทั้งดีและไม่ดี เข้าตาสายบ้าง ไม่เข้าบ้าง รู้จักบ้าง และไม่รู้จักบ้าง 55 เหมือนบ้าผู้ชายเลย

แบบ ขาดความอบอุ่นอ่ะ จนเรียนเกือบจบ สายก็ไปต่อ ป.ตรี ส่วนฉัน 55 ไม่มีเงินเรียนต่อ และเรียนจบไม่พร้อมเพื่อน ๆ เพราะ F เยอะไปหน่อย เลยต้องมาเรียนกะรุ่นน้อง

เชื่อมะ กิจกรรมในชั้นเรียนฉันไม่เข้าร่วมซักรายการเพราะฉันต้องทำงานกลางคืน คงไม่มีเวลาตื่นมาร่วมกิจกรรมหรอก นอกจาก สำคัญจิง ๆ

พอเกือบจบ ฉันก็ทำงาน KFC โห เชื่อป่ะ สนุกมากกกก และเหนื่อยมากกกกก ทำมาได้ปีกว่า ก็ลาออกเพราะอยากทำงานพวกออฟฟิต อิอิ ก็ทำได้ไม่นานก็เจอรักหลอก ๆ (แฟนคนที่เจอตอนอาชีวะยังอยู่นะ ก็มีกิ๊กๆ อ่ะ)

ก็กะแค่กิ๊ก ๆ กันพอ แต่เค้าแตกต่างจากคนอื่น ๆ ที่เจอมา คงตกหลุมพรางเค้าซะมากกว่า ไม่ใช่เค้าตกหลุมที่ฉันวางไว้

ก็ลาออกจากสาวออฟฟิตมาทำพิชซ่าที่โลตัส เหอ เหอ เหนื่อยกว่า KFC อีก ก็คบกันทั้งที่แฟนก็อยู่ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน สับรางทันนะขอบอก

และแล้วความลับก็ไม่มีในโลกกกก ความแตกค่ะ และฉันก็เลือกที่จะทิ้งทุกอย่าง เพราะคงไม่มีใครสนหรอก คนมากแฟน คบที 2 คน แต่....

เหอ เหอ ลูกตื่นอีกละ เดวมาต่อ

Create Date : 24 พฤษภาคม 2553		4 comments
Last Update : 24 พฤษภาคม 2553 14:56:37 น.
Counter : 896 Pageviews.
Share Tweet