47_[ผักชี@ปทุมธานี] : One Day Trip สุนัขเปรี้ยว หนีเที่ยวชะอำ
เดือนแห่งการท่องเที่ยวกลับมาถึงแล้วก็ว่าได้ ^O^สุดท้ายปลายปีแล้วค่ะ ใครๆก็ต่างมีแพลนไปโน่นมานี่สนุกสนาน คิดไปคิดมา พาผักชีไปเที่ยวกับเขาสักหน่อยก็แล้วกัน เลยเป็นที่มาของการพาสุนัขตัว(เกือบ)ใหญ่ ไปเที่ยว แบบขับรถยนต์ไปกันเอง ไปเช้า-เย็นกลับ ใกล้สุดที่คุ้นเคยกันดี นี่เลย...ชะอำ เกริ่นก่อนว่า ผักชีเคยไปทะเลหนแรกในชีวิตคือหาดแม่รำพึง จ.ระยอง นะคะ แต่นั่นผ่านมานานราวๆ 2 ปีเห็นจะได้ ตอนนั้นผักชีเพิ่งมาอยู่บ้านเราไม่นานนัก รักษาอาการจากพยาธิเม็ดเลือดเพิ่งหายและเริ่มฉีดวัคซีน เราก็เลยคุยกันว่าหลังจากต้องอยู่เฝ้าหมา ทั้งคนกับสุนัขต่างต้องใช้เวลาปรับตัวมานานเป็นเดือนๆ ออกไปร่อนกันบ้างเถอะ -"- มันเครียดจริงๆนะเอ้อ เวลาต้องอยู่ติดบ้านแบบมีสารพัดเรื่องจุกจิกมาพักใหญ่ สรุปว่าทริปนั้นกับทริปนี้ก็ไม่ต่างกันนัก แต่ด้วยเวลาห่างถึง 2 ปี ก็ยอมรับว่าตื่นเต้นเอาการ (คนนะคะ 555+) อยากรู้ว่าผักชีจะสนุกไหม คุยกันมากมายทำไม ฤกษ์ดีเลย ตื่นสายซะงั้น ออกเดินทางจากบ้านตอน 8 โมง... T^T ผักชีหน้าตาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เห็นเตรียมรถ และจับสายจูงใส่ให้ค่ะ ยิ่งพอคำสั่ง "ขึ้นรถ" แม่นางชีชีกระโดดโลดเต้นตื่นตาตื่นใจ ^ ^ ชีรู้ว่ากำลังจะได้ไปเที่ยวด้วยกันแล้ว!!! ขึ้นรถมาก็นี่ค่ะ ทางด่วนออกจาก กทม. กันไปยาวๆ ปกติสายๆหน่อย สุนัขทั่วไปก็มักจะงีบแล้วล่ะ วันนี้ผักชีฝืนสุดฤทธิ์ค่ะ ชีแฮปปี้ (555+) ปาไปเป็นชั่วโมง ผักชีก็ไม่ยอมนอนลง ชะเง้อชะแง้ ไม่ทราบสุนัขตัวอื่นเป็นหรือเปล่านะคะ แต่ผักชีน่ะ เหมือนเธอจะเริ่มๆจำทางได้ คือถ้าเราใช้เส้นทางเดิมๆ เธอจะส่งเสียงร้องบอกตื่นเต้นเห็นคนเห็นของข้างทางทั่วไป (คล้ายเด็กดีใจแล้วชวนคุย ชวนเราดูน่ะค่ะ) แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราขับโดยใช้เส้นทางใหม่ จะหนีรถติดหรืออะไรก็ตามแต่ ผักชีจะเริ่มออกอาการส่งเสียงและแสดงท่าทางเป็นกังวลนิดๆ เธอเป็นห่วง... กลัวอ้วนอ๋องจะขับรถหลงทาง จำทางผิด เลยร้องทัก งี้ดๆ แบบเครียดๆไปตลอดทาง จนกว่าจะมีการโผล่กลับไปถนนที่ใช้บ่อยๆ อาการเธอจะดู สงบลงแบบเห็นได้ชัดเจน O_o* วันนี้เราพาเธอเดินทางไปเรื่อยๆ พอเริ่มไกลไป ผักชีก็เลยร้องบอกเรื่อยๆ เหมือนจะถามว่า ..ใช่ทางนี้เหรอคะ? แน่ใจไหมคะ? (555+) เราก็ต้องพยายามบอกเธอว่า มัน โอ.เค. แล้วล่ะผักชี ไปเที่ยวทางนี้แหละ มันไกล นอนนะ ถึงแล้วจะปลุก ผักชีก็เลยเพลาๆเสียงลงแต่ตั้งหน้าตั้งตาช่วยดูเส้นทางแทน แต่ก็ปนๆกับความตื่นเต้นสนุกสนานที่ได้อยู่กันพร้อมหน้าค่ะ และ...พยายามไม่หลับ ขำมาก เธอฝืนแบบนั่งสัปหงก ถึงขั้นหลับนกค่ะ ^ ^" สุดท้ายเราก็ถึงชะอำด้วยดี ผักชีที่พยายามตื่นขึ้นมาเป็นระยะ ก็ชะโงกดูทะเลแบบตื่นตาตื่นใจ มีรูปทะเลไหม... จะเอามาอวดทำไม เที่ยงแล้ว หิวจะตาย หาร้านกินข้าวก่อนเลยดีกว่า ไปถึงหน้าหาดชะอำเราเลี้ยวมาทางซ้ายมือ ข้ามสะพานจนเกือบสุดทาง จะเจอที่จอดรถกว้างมาก ครัวเม็ดทรายค่ะ ตรงข้ามวัดเนรัญชรา เล็งก่อนว่ามีโต๊ะริมหาดแบบแยกส่วนออกมา เลยถามพนักงานตอนจะจอดรถว่าเอาผักชีเข้าไปมัดใต้โต๊ะได้ไหม เขาบอกทันทีแบบไม่ลังเลว่า ได้ครับ หน้าตาที่เราไปนั่งที่ร้านประมาณนี้นะคะ ร้อนนะ เรามาตรงมื้อกลางวันพอดี เป็นวันพุธที่ผ่านมานี่เอง คนมาใช้บริการที่ร้านกันเรื่อยๆแต่ค่อนข้างน้อยหน่อย ร้านไม่ปิดก็มีเมนูให้เลือกสั่ง ราคาทั่วไปเหมือนร้านอื่นละแวกนี้ ของกินก็แล้วแต่จะมีจานไหนชอบไม่ชอบ ก็ว่ากันไป แต่ปริมาณรวมๆเยอะดีสมราคา ไหนทะเล ไปดูกันนิดๆ ออกไปถ่ายไม่ไหว แดดแรง แต่ลมพัดเย็นสบายดี บรรยากาศสุดยอดไปเลยไม่เชื่อก็ดูหน้าตาของผักชี 555+ เขาพากันชมวิวทะเล ผักชีไม่รู้จักทะเล แล้วผักชีดูอะไร...? เฉลย : ชีแอบเมียงมอง หมาเจ้าถิ่น อยู่โซนเก้าอี้ผ้าใบร้านถัดไปค่ะ ^ ^ มีอยู่ 2-3 ตัว ไม่ดุ ผอมแห้งแรงน้อย เห่ามาพอเป็นพิธีแล้วก็เลิกสนใจกันไป ในร้านที่วิ่งตามพนักงานมารับออเดอร์ก็มีน้องหมานะคะ เป็นพุดเดิ้ลละมั้ง ตัวจิ๋วๆสีขาว มาเซอร์เวย์ผักชีนิดนึงแต่ไม่เล่นด้วย รีบวิ่งหนีกลับไป ที่นั่งโดนแดดล้อมแต่ก็ร่มพอนั่งกันสบายๆนะคะ ข้อดีคือน่าจะลดการรบกวนคนอื่นน้อยที่สุดค่ะ อยู่ไกลๆคนส่วนใหญ่ ไม่สบายมากนักก็ไม่เป็นไร แค่เขายอมให้เอาหมามารอช่วงเรากินข้าวได้ก็ดีใจจะแย่แล้ว วันนี้ผักชีได้กินข้าวนอกบ้านค่ะ เรียกว่ามื้อพิเศษไปละกัน ปกติเธอกินแต่อาหารเม็ด วันนี้เห็นว่ามาไกลเหนื่อยๆ เลยคลุกข้าวสวยนิดหน่อยกับเนื้อปลาทอดใส่ชามให้ (ให้นิดเดียวค่ะ ไม่เยอะ ไม่พออิ่ม แต่จะได้เลิกก่อกวนเวลาเรากิน) ผักชี : หนูสนแต่ข้าวค่ะ วง-วิว อะไรหนูไม่รู้จัก พี่พลอย : ( _"_ ) ทะเลอยู่ใกล้แค่เอื้อม คลื่นแรงมาก วันนี้น้ำขุ่นพอสมควร ถึงอย่างนั้นก็ยังรูสึกดีที่มาเที่ยวกันวันนี้ ถ้วยชามสำหรับสุนัขเราเตรียมมาเองค่ะ ผักชีมาถึงก็กินน้ำไปเยอะเลย คนกินๆกันไป ช่วงพักเบรกนิดหน่อยก็ผลัดกันออกไปจูงหมาเดินเล่น ร้อนแต่ไม่ถึงกับละลายนะ เริ่มบ่ายโมงแล้ว ^ ^ ข้อแนะนำคืออย่าออกไปเล่นกันนาน วิ่งแป๊บๆก็กลับมาเข้าร่มพักเหนื่อยกันก่อน ค่อยออกไปใหม่ได้ค่ะ (เราไม่ได้ค้างเลยมีเวลาอยู่ริมทะเลกันไม่นาน เลยต้องเล่นตอนยังมีแดดแบบนี้) มาดูสเต็ป ผักชีโชว์ลีลาเอียงตัวชิ่งหนีคลื่นที่ตีกลับเข้ามา ชีชีดูเริงร่ามากมาย มีความสุขกับการได้เหยียบเม็ดทรายชุ่มน้ำแน่นๆ แต่เธอกลัวเสียงคลื่นที่กระหึ่มซัดเข้าหาหาดค่ะ เลยไม่ให้น้ำโดนตัว ผักชีก็เลยสนุกกับการ เล่นวิ่งหนีคลื่นเป็นระยะ พี่พลอย : วิ่งไปแต่ไหงเดินกลับ??? ผักชี : หนูเหนื่อย... T^T ระหว่างกำลังจะอิ่มกัน ก็มีหมาเจ้าถิ่นตัวหนึ่งเดินผ่านมา เป็นหมาแม่ลูกอ่อนน่ะค่ะ ขอของกินด้วยการนั่งลงรอคอยแบบเงียบๆ ตัวผอมมาก คือเธอนั่งกลางลานที่มีแดดเลยนะคะ เห็นแล้วร้อนแทนมาก ไม่วุ่นวาย ไม่ส่งเสียง ดูจากแสงเงาก็น่าจะพอรู้ว่าแดดแรงแค่ไหน แค่รอเงียบๆเผื่อว่าจะได้ของกินแบ่งปันสักคำ ก็เลยเอาเนื้อปลาทอดส่วนที่เหลือ ไปวางให้ใกล้ๆ แต่ก็ดูว่าเป็นส่วนที่น่าจะกินได้ และไม่ทำพื้นที่เขาสกปรกเลอะเทอะนะคะ เธอกินหมดแล้วก็ดูจะดีขึ้นบ้าง เดินมาหาที่นั่งหลบแดดแถวซุ้มนั่งถัดไป เป็นหมามารยาทดีค่ะ ผักชีไม่ได้สักเสี้ยว เอาแต่ร้องงี้ดๆใส่เขา อยากไปหาเขา จะไปดมๆดูๆเพราะอยากรู้อยากเห็น (555+) แต่สักพักต่างคนก็ต่างเฉยๆ นั่งๆชิลกันไปทางใครทางมัน อิ่มแล้วจ่ายเงิน ย้ายที่ย้อนกลับไปหาดช่วงกลางๆกันดีกว่า เปลี่ยนชุดให้ผักชีเผื่อว่าเธอจะอยากลงน้ำ จะได้ไม่เกะกะนัก เอ้า! วิ่งเล่นกันอีกที พลังงานกลับมาอีกรอบแล้ว ผักชีผู้คึกคักแจ่มใสชอบมาก ^o^ แปลกใจนิดหน่อยว่า วันพุธนี่หน้าหาดชะอำ เขาไม่ให้มีเก้าอี้ผ้าใบกับเต็นท์สีสันมาเกะกะแล้วใช่ไหมคะ วันที่ไปนี่แนวหาดโล่งมาก (แต่วันธรรมดานักท่องเที่ยวก็น้อยอยู่แล้วนะ) ปกติจะเจอเก้าอี้ผ้าใบ บุกยึดตลอดแนวเลย แถมจะขอจ่ายแค่ตัวสองตัวเท่าจำนวนคนมาด้วยกันก็ไม่ได้นะ ต้องเหมา เขาวางชุดนั้นล้อมไว้รอบโต๊ะเพียบ ก็คิดเงินแม้ไม่มีใครนั่งกับเรา -"- ถ้าเก้าอี้ด้านหน้าสุดที่ใกล้หาดมากสุด เขาคิดราคาแพงพิเศษด้วยค่ะ (ไปทีนึงก็เจอ 250-300 บาทเลยล่ะ โหดมาก) วันนี้เอาเสื่อไปเอง แต่พอเอารถเข้าจอดก็มีเหมือนคนที่เฝ้าแต่ละโซนอยู่ เขาพุ่งเข้าใส่ถามว่าจะเช่าเสื่อไหม เพื่อความสบายใจเพราะรถจอดตรงนี้ก็เลย ไม่เอาเสื่อ แต่สั่งน้ำอัดลมกับน้ำแข็งแทน ทั้งที่ 7-11 ก็ตั้งอยู่แบบ ข้ามถนนไปหากันได้เลยนี่แหละ สมเป็นแหล่งท่องเที่ยวเมืองไทยเนอะ T^T แก้วพลาสติกพกไปเองจากบ้าน จ่ายค่าน้ำและน้ำแข็งเกินจากราคาที่ควรจะเดินไปซื้อเอง ไปอีก 20 บาท ถือว่าจ่ายน้อยสุดเท่าที่เคยมา ก็เลยคิดว่า ช่างเถอะ มูลค่าเงินน่ะไม่เท่าไหร่ แต่รู้สึกตงิดๆในใจไหมคะ ว่าทำไมเจอแบบนี้หลายแหล่งที่เที่ยว หาดริมทะเลเมื่อไหร่จะได้คืนเป็นพื้นที่สาธารณะเสียทีจริงๆ? คำเตือน : หมาเจ้าถิ่นตามริมหาดตลอดแนวด้านนี้ เยอะมาก ตอนพาผักชีวิ่งเล่นก็เจอเรื่อยๆ ทีละตัวสองตัวบ้าง ตัวใหญ่ๆดูแข็งแรงทั้งนั้นด้วยค่ะ ตอนไปวิ่งเลียบหาด อย่าออกนอกแนวด้านหน้าที่เราจอดรถไกลนักก็จะดีค่ะ คือลงชิดทะเลได้ แต่ว่า อย่าวิ่งเลียบหาดไปไกลเกิน (นึกออกเนอะ) สุนัขเขาก็แบ่งโซนตามที่มีคนเลี้ยงดูนั่นแหละ ล้ำมาเขาก็จะเห่าเรียกพรรคพวก กรูกันมาทีนี่ 4-5 ตัวขั้นต่ำเน้อ โชคดีโซนที่ไปเล่นกัน หมาเจ้าถิ่นไม่ได้ดุอะไรมากมายค่ะ อ้วนอ๋องจูงชีวิ่งเลยทำอะไรมากไม่ได้ ออกแอคชั่นเยอะ ผักชีจะมีปฏิกิริยาตาม จะคุมกันลำบาก พลอยก็ต้องวิ่งไปสกัดก่อนฝูงสุนัขพวกนั้นจะพุ่งมาถึง ยืนทำตัวใหญ่ๆ เสียงดังๆดุๆตวาดใส่ไปเยอะหน่อย เจ้าถิ่นก็เงียบๆ หมุนตัวกลับไปหาที่นอนต่อ ^ ^ จากนั้นเขาก็มองมาห่างๆ ไม่ได้มายุ่งกับผักชีอีกเลยค่ะ ผักชีไปวิ่งเล่นกลับมาอย่างรวดเร็ว หน้าตาเธอฟิน... ผักชีเป็นหมาที่ไร้โหมดป้องกันตัวค่ะ ไม่เคยโดนหมาอื่นกัด (แบบกัดจริงๆน่ะนะ) ขนาดแถวบ้านเวลาไปจูงเดินเล่นจะมีสุนัขที่เจ้าของไม่ใส่ใจ ปล่อยมาเพ่นพ่านอึฉี่ไปทั่ว แยกเขี้ยวและพุ่งเข้าใส่ ชีไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ค่ะ เราต้องคอยไล่คอยดูให้เอง แต่ถ้ามีหมาแปลกหน้ามาใกล้ๆแล้วดูจะเกร็งๆนิด ก็มีเคยแฮ่ใส่เขาอยู่นะ ถ้าเขาเฉยๆต่อ ผักชีก็จะเริ่มสบายใจและหมอบซ้ายขวาไปมา ขอเล่นไปซะงั้น ผักชีไปวิ่งเล่นกันอีกเป็นรอบๆ แต่พอกลับมาก็เป็นแบบนี้ เสื่อโดนยึดไปเนียนๆซะแล้ว... 555555555+ ขำดีค่ะ ไม่รู้มาจากไหนกัน มาอ้อน มานั่งด้วยซะงั้น จนคนหาบของขายเดินผ่านมา เขายังถามว่า หมดนี่(หมา)ของหนูทั้งหมดเลยเหรอ T^T ไม่ใช่ค่ะลู๊งงงง...หนูมีหมาแค่ตัวเดียว เสื่อเละเทะด้วยทรายเพราะผักชีนั่นแหละ เตะเดินย่ำไปมาเล่น คนก็นั่งมันไปทั้งอย่างนั้นละกัน ผักชีผู้เสียสละเสื่อให้เพื่อนใหม่ ตัวเองไปยืนพิงต้นไม้ใกล้ๆพักเหนื่อยแทน (55+) ตกลงก็อยู่กันแบบนี้แหละค่ะ ผักชีหายเหนื่อยก็ออกไปเล่นใหม่ หมาตัวอื่นอยากนอน ขอขนมผักชีเป็นระยะ ก็เฝ้าเสื่อกันต่อไป มาทะเลทั้งที หนก่อนที่ไประยอง เพิ่งฉีดวัคซีนหมอห้ามอาบน้ำเลยอด ตอนนี้มาชะอำ ก็สักสักหน่อยน่า... ผลของการพาไปใกล้ทะเลแล้วลากเธอไปแตะน้ำ ชีกลัวค่ะ... ToT ชมภาพประกอบ ยันทรายสุดๆเพื่อจะได้ไม่ต้องไปลงทะเล เคยบอกแล้วใช่ไหมคะว่าผักชีเป็นหมาขี้กลัวขี้ระแวงขั้นเทพมาก ชีไม่เอาด้วยเลยสักนิด ขนาดจับยืนก็โวยวาย ดิ้นจะกลับมาท่าเดียว คลื่นแค่ซัดตาตุ่มเองนะ อาจจะเพราะด้วยเสียงคลื่นกระหึ่มมาก หรือไม่ก็เนื่องจาก เวลาคลื่นย้อนกลับไป ทรายใต้อุ้งเท้าไหลตามจนผักชีต้องหาที่ยืนใหม่ เธอรู้สึกไม่สบายใจที่ยืนได้ไม่มั่นคง แต่ถามว่า พอเว้นช่วง พาไปวิ่งเล่นที่หาดทรายอีกไปไหม ชีไปค่ะ...ชีชอบ... ^ ^" แล้วผักชีแยกออกด้วยนะ ตอนเราคุยกันว่ารอบไหนให้พาไปลองเล่นน้ำ กับรอบไหนที่บอกกันว่า แค่พาไปวิ่งเล่นเลียบหาดสิ เทียวไปวิ่งเล่นซะหลายรอบ คุ้มกับเดินทางมาไกล ผักชีก็ขอนั่งหอบใต้ร่มไม้บนพื้นทรายแบบสบายใจ ฟังเสียงคลื่นโครมครามกล่อมอิ่มเอม วันนี้ผักชีดูมีความสุข... จากนั้นก็ถึงเวลากลับบ้านล่ะค่ะ อย่าลืมคำเตือนนะคะ จะพาสุนัขไปเที่ยวไหนหรือทำอะไร ก็ตองระวังสุนัขเจ้าถิ่นเอาไว้ด้วย ผิดกลิ่น ผิดที่ ไม่ใช่จะโชคดีเจอเจ้าถิ่นใจดีเสมอไป ขากลับผักชีพยายามไม่นอน (อีกแล้ว) เลยนั่งหลับในสภาพที่เห็น เล่นจนหมดแรงแล้วค่ะ จะทนไปได้สักกี่น้ำ สุดท้ายก็ร่วงปุ๊ ลงกับเบาะอยู่ดีแหละ ^ ^ อีกเรื่องที่ต้องเล่าเอาไว้ คือผักชีกินน้ำไปเยอะ แต่ไม่ยอมฉี่ค่ะ ผักชีฉี่ตามเวลาปกติก่อนขึ้นรถมาเมื่อเช้า แล้วก็ไม่ยอมฉี่อีกเลยทั้งวัน เราบอกเธอกี่รอบเธอก็อั้นไว้ ไม่สนใจมาเรื่อยๆ แถม ตด บนรถตอนขับออกจากหาดชะอำซะอีก กลิ่นตลบอบอวลมาก T^T แล้วชีก็หลับยาว จนกระทั่งช่วงสัก 5 โมงเย็นที่เราจวนจะถึงทางด่วนในอีกไม่กี่กิโลเมตร เป็นระยะทางที่พอขึ้นไปจะจอดรถไม่ได้อีกนานมาก (รถติดด้วยเวลาเลิกงาน) ผักชีก็เริ่มร้องดังลั่น นั่งขอลงจากรถ ดูหน้าตาท่าทางจะทราบเลยว่า ผักชีกำลังอยากขับถ่ายแต่อั้นสุดแรงเกิดมาก น่าสงสารแต่ก็เรื่องมากได้อีก เรารีบจอดรถพาลงไปหาหญ้ารถข้างทาง (ขยะเยอะมาก) ผักชีเอาแต่ไปดมๆ แล้วล้มตัวลงนอนหมอบดมพื้นตรงนั้นตรงนี้ ไม่ยอมฉี่ เหมือนกับว่าพื้นที่ไม่ถูกใจ ไม่เหมาะ พอเธอไม่ฉี่เราก็เลยต้องพากลับรถ เป็นแบบนี้อยู่ จนจอดรถครั้งที่สาม ซึ่งเราจะจอดได้หนสุดท้ายแล้ว เพราะอีกนิดเดียวเราก็ต้องขึ้นทางด่วน เลยคุยกันว่า ถ้าผักชีไม่ไหวแล้วถ่ายในรถเดี๋ยวก็รีบเอาถุงเก็บอะไรก็ว่ากันไป เบาะเราก็ปูไว้เผื่อแล้ว ซับน้ำได้ ***ใครจะพาสุนัขไปเที่ยวไกลๆ นึกเผื่อเรื่องพวกนี้ไว้ด้วยนะคะ ขนาดพลอยเตรียมเผื่อไว้แล้วมันก็รับมือไม่ง่ายนัก*** หนสุดท้ายที่จอด เลยฟุตบาธไป หญ้าเตี้ยๆนุ่มกำลังดี แถมผักชีเดินไปเจอ อึสุนัขอื่นเข้า เลยดมๆ พลอยกำลังจะดึงเธอออกมา แต่นึกได้ว่าปกติเวลาเธอเจอสุนัขอื่น อึหรือฉี่ไว้ ผักชีมีแนวโน้มจะปวดตามค่ะ รอบนี้ก็เลยปล่อยไป ไวกว่าที่คาดมาก แค่ดมๆแป๊บเดียวจากนั้นเธอก็รีบวิ่งจู้ดไปหาที่ฉี่ และเลยไปทิ้งทุ่นกองโตในพงหญ้า เรียกว่าให้เราโล่งอกที่ไม่ต้องลุ้นตอนขับรถกลับบ้านกันอีกแล้ว ^ ^" ขึ้นรถได้ผักชีก็หลับเป็นตายเลยค่ะรอบนี้ เรียกอะไรก็ไม่หือไม่อือ ชีเหนื่อยมาก ฝ่ารถติดบนทางด่วนกลับถึงบ้านได้ก็มืดค่ำเลยทีเดียว ผักชีลงจากรถก็วิ่งไปฉี่แล้วเข้าบ้านกินน้ำ จากนั้นผักชีก็หาที่นอน มื้อเย็นอะไรชีไม่สน ซึ่งวันถัดมาเหมือนผักชีเพิ่งจะนึกได้ว่า เมื่อวานลืมกินมื้อเย็น..หิว มาวนๆแถวชาม เทให้ก็กินไปเยอะเลยค่ะ (555+) อย่าได้ถามว่าผักชีชอบไปชะอำไหม เช้าขึ้นเราเอาเสื่อมากางที่รั้วเพื่อเคาะทรายออกอีกที ผักชีทำหน้าตาดีใจมาก กระดิกหางรัวๆ หูลู่สุดๆ วิ่งวนไปมาแล้วไปรอที่หน้าประตูรถ ชีเข้าใจว่า เสื่อ = ไปเที่ยวทะเลกันอีก เอากับเธอสิคะ... +"+ พี่พลอย : ไปสองวันติดกันไม่ไหวนะผักชี ผักชี : หนูอยากไปนี่คะ ( /me ทำตาวิ้งๆเป็นประกาย) อำลาไปด้วยหน้าตาผักชีในเสื้อลูกไม้สีแดงตัวใหม่ค่ะ ตัวนี้เพิ่งทำเสร็จก็ใส่ไปลุยเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวก็คงพัง (555+) หยุดยาวหลายวันในปลายปีนี้ ใครไปไหนกันบ้างคะ? ขอให้ทุกคนเดินทางอย่างระมัดระวังและปลอดภัยตลอดเส้นทางค่ะ รักนะ จาก...ผักชี. ฝากคลิปไว้เผื่อมีใครอยากไปดูการเดินทางรอบนี้ของผักชีละกัน ป.ล. คลิปตอนวิ่งเล่นชายหาดมีน้อย เพราะพลอยต้องนั่งเฝ้าของน่ะค่ะ T^T
| Create Date : 05 ธันวาคม 2558 |
| Last Update : 4 มกราคม 2565 15:39:28 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1788 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
ชุดหนูสวยจัง
หนูนะโชคดีมาก ๆ เลย
มีอีกเพื่อนหลายชีวิตที่ต้องดำเนินชีวิตข้างถนน
ข้างที่ทำงานมีบางแก้วแก่ตัวผู้ โดนฝรั่ง... ทิ้ง
นอนอยู่ซอยแจ่มจันทร์ ริมถนน โดนรถชนเกือบทุกอาทิตย์
เห็นแล้วก็น่าสงสาร แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ได้แต่เอาขนม เข้าไปนั่งคุย เค้าเรียบร้อย ดีใจหางกระดิกที่เจอกัน
................
เฮ้อ ... วงเวียนชีวิต หมกมุ่นแต่กับหมาข้างทาง