เย้..แวะมาเจอจนได้...

ทำมั๊ยน้ำอิงเลือกที่จะทรมานเนอะ...ความรักสวยงามดีออก..อย่าน้อยก้อจะได้จดจำว่าเกาะพะงัน มีอะไรมากกว่าความสวยงามของธรรมชาติ...

สงสัยต้องยืมคำถามเควินค่ะพี่จี

“คุณเป็นคนโชคร้ายที่ไม่มีความรักรออยู่ที่ปลายทาง หรือเพราะคุณชอบทรมานตัวเองโดยการบอกว่าไม่รัก!”

555+ ประโยคนี้อาจใช้ได้ดีกับสาวๆหลายคนที่ปากแข็งเพราะขี้กังวลค่ะ

กี่ชั่วโมงกันนับจากวินาทีที่แสงปรัชญ์เดินจากไป น้ำอิงเหมือนโดนกระชากเอาบางสิ่งในร่างกายวับหายตามไปด้วย มันโหวงเหวงราวกับมีเพียงเนื้อตัวเปล่ากลวงที่เบาจนน่าหวั่นเกรง ตอนนี้หล่อนรู้สึกเหมือนมีโพรงสีดำว่างเปล่าขนาดมหึมาอยู่กลางตัวและไม่อาจถมเต็ม

“คงเพราะเราต้องการคนที่เป็นตัวจริงมากกว่าแค่เพื่อนเที่ยวน่ะค่ะ”

หรือแค่เพราะแสงปรัชญ์มายืนอยู่ตรงนี้ให้ไออุ่นแผ่ซ่านจากกายขับไล่ความเหงาที่เกาะกุมใจมาตลอดคืนมลายหาย จึงทำให้น้ำอิงปล่อยวางความดื้อรั้นบางอย่างออกไปได้และพร้อมที่จะยอมรับว่าตนเองก็ผิดที่ทำมึนตึงใส่ความหวังดีของใครอื่น

ทำไมกันนะถึงรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเจ็บปวดเจียนตาย ร้อนรนยามเห็นเขาเดินจากไป อากาศรอบกายคล้ายไม่เพียงพอต่อการหายใจ

ทว่าน้ำอิงกลับมีแต่ความหวั่นใจเมื่อมองตามหลักเหตุผลว่าสิ่งที่ก่อเกิดนั้นอาจะเป็นเพียงมายาภาพ ท่ามกลางสถานที่ไกลห่างจากที่เราคุ้นเคย เราอาจเผยตัวตนซึ่งน้อยครั้งจะเป็นแบบนั้น แล้วถ้าวันหนึ่งเมื่อเรากลับไปยืน ณ จุดเดิมเก่าก่อนเล่า จะมั่นใจได้อย่างไรว่าเราจะเลือกช่วงชีวิตเสี้ยวไหนเพื่อดำเนินต่อไปในเวลายาวนานที่เหลือ

เฮ้ วันนี้เป็นไงน้อ เจอแต่ประโยคโดนๆ

สมัครเป็นนางเอกเรื่องนี้เลยไหมมอลลี่
หุหุ ^o^

อิอิ อยากอยู่เหมือนกัน แต่พระเอกล่ำไปหน่อย ขอตัวบางๆได้ปะ

555+ เดี๋ยวไปดูในคอลเลคชั่นให้อีกทีค่ะ