ความคิดเห็นที่ 9 คำว่า "ไม่แสวงหาเขตบุญนอกพระพุทธศาสนา" น่าจะมาจากคำว่า               บทว่า อิโต พหิทฺธา ได้แก่ นอกพระศาสนานี้.               บทว่า ทกฺขิเณยฺยํ คเวสติ ความว่า แสวงหาบุคคลผู้รับไทยธรรม. //84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=27 ถ้าจะแปลให้ตรงคำ คือ ไม่แสวงหาทักขิไณยบุคคลนอกพระศาสนานี้ ---------------------------------------- คำแปลในชั้นอรรถกถา               ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อุบาสกผู้ประกอบด้วยธรรม ๕ อย่าง ย่อมเป็นอุบาสกจัณฑาล เป็นอุบาสกมลทิน และเป็นอุบาสกที่น่ารังเกียจ. ๕ อย่างอะไรบ้าง? คือเป็นผู้ไม่มีศรัทธา เป็นคนทุศีล เป็นผู้ถือมงคลตื่นข่าว เชื่อมงคลไม่เชื่อกรรม และแสวงหาทักขิไณยบุคคลนอกพระพุทธศาสนา ทำบุญในทักขิไณยบุคคลเหล่านั้น ดังนี้. ...ฯลฯ               ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อุบาสกผู้ประกอบด้วยอรรถ ๕ ประการ ย่อมเป็นอุบาสกรัตนะ เป็นอุบากสปทุมและเป็นอุบาสกบุณฑริก. ๕ ประการอะไรบ้าง คือเป็นผู้มีศรัทธา เป็นผู้มีศีล ไม่เป็นผู้ถือมงคลตื่นข้าว เชื่อกรรมไม่เชื่อมงคล ไม่แสวงหาทักขิไณยบุคคลนอกพระพุทธศาสนา และทำบุญในพระศาสนานี้ ดังนี้. //84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=91&p=7 -------------------------------------------------- ผมเข้าใจว่า คำว่า "ไม่แสวงหาเขตบุญนอกพระพุทธศาสนา" ฟังเผินๆ เหมือนจะห้ามทำบุญกะที่อื่นนอกพุทธศาสนา แต่ถ้าเป็นคำว่า "ไม่แสวงหาทักขิไณยบุคคลนอกพระพุทธศาสนา" ความก็อาจชัดขึ้น ว่าทำบุญได้ทุกที่ แต่บุคคลซึ่งเป็นทักขิไณยบุคคลนั้น มีแต่ในพระพุทธศาสนา พูดอีกทีก็ว่า ท่านไม่ได้ห้ามการทำทานแก่คนศาสนาอื่น แต่บอกว่า การทำทานโดยคิดว่าคนศาสนาอื่นเป็นทักขิไณยบุคคล นั้นเป็นการไม่ควรแก่อุบาสก ----------------------------- ทักขิไณยบุคคล แปลตามศัฟท์ก็มีความหมายแค่ว่า บุคคลผู้ควรรับทานที่นำมาถวาย แต่ที่ว่าควรรับนั้น เพราะนอกจากคนให้จะได้บุญมากกว่าธรรมดาแล้ว แถมยังสนับสนุนทักขิไณยบุคคลท่านให้กินอิ่มมีกำลังแล้ว ท่านก็ออกมาบำเพ็ญประโยชน์แก่โลกต่อไปอีก แต่ถ้าให้ข้าวคนเกียจคร้านกิน เขากินอิ่มแล้วก็อาจนอนเฉย หรือถ้าให้ข้าวโจรกิน เขาอิ่มมีกำลังแล้ว ก็อาจใช้กำลังเบียดเบียนผู้อื่น อุปมาว่า คนมีมิจฉาทิฏฐิ มีอกุศลจิต มีศีลขาด ศีลด่าง เป็นเหมือนดินเปรี้ยว หว่านข้าวไปก็ไม่ค่อยออกผล แต่ทักขิไนยบุคคลในพุทธศาสนานั้น เป็นเหมือนดินดี อุดมสมบูรณ์ เหมาะแก่การหว่านไถ (อุปมาทำนองนี้เคยอ่านจากไหนจำไม่ได้แล้ว) //84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=3900&Z=3905 อนึ่ง ทักขิไณยบุคคลในพระพุทธศาสนา วางมาตรฐานไว้สูงถึงพระอริยบุคคลเลยทีเดียว และอย่างที่รู้กันว่า ทรงตรัสไว้ว่าไม่มีอริยะนอกพุทธศาสนา (พระเสขะ หมายถึง พระโสดาบันจนถึงพระอนาคามี พระอเสขะ หมายถึง พระอรหันต์ ทุกประเภท)            [๒๘๐] ครั้งนั้นแล อนาถบิณฑิกคฤหบดี ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่าข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ในโลกมีทักขิไณยบุคคลกี่ จำพวก และควรให้ทานในเขตไหน พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ดูกรคฤหบดี ในโลกมีทักขิไณยบุคคล ๒ จำพวก คือ พระเสขะ ๑ พระอเสขะ ๑ ดูกร คฤหบดี ในโลกนี้มีทักขิไณยบุคคล ๒ จำพวกนี้แล และควรให้ทานในเขตนี้             ครั้นพระผู้มีพระภาคผู้สุคตศาสดาได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้จบลงแล้ว จึง ได้ตรัสคาถาประพันธ์ต่อไปอีกในภายหลังว่า                          "ในโลกนี้ พระเสขะกับพระอเสขะเป็นผู้ควรแก่ทักษิณา                          ของทายกผู้บูชาอยู่ พระเสขะและอเสขะเหล่านั้นเป็นผู้ตรง                          ทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ นี้เป็นเขตบุญของทายก                          ผู้บูชาอยู่ ทานที่ให้แล้วในเขตนี้มีผลมาก" ฯ //84000.org/tipitaka/read/?20/280 แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 51 20:54:16 จากคุณ :ปล่อย - [16 เม.ย. 51 20:48:29]

ความคิดเห็นที่ 10 อันนี้น่าสนใจดี               ก็การนอบน้อมนี้นั้น มี ๔ อย่าง คือ เพราะเป็นญาติ ๑ เพราะกลัว ๑ เพราะเป็นอาจารย์ ๑ และเพราะถือว่าเป็นทักขิไณยบุคคล ๑. ใน ๔ อย่างนั้น เพราะนอบน้อมว่าเป็นทักขิไณยบุคคล จัดเป็นสรณคมน์ นอกนี้ไม่ใช่.               จริงอยู่ เพราะการนับถือพระรัตนตรัยอย่างประเสริฐนั่นแหละ บุคคลย่อมถือสรณะได้และขาดได้ เพราะฉะนั้น ผู้ใดที่เป็นศากยะก็ตาม โกลิยะก็ตาม ไหว้ด้วยคิดว่า พระพุทธเจ้าเป็นญาติของเรา ดังนี้ ย่อมไม่เป็นการถือสรณะเลย               หรือผู้ใดไหว้ด้วยความกลัวว่า พระสมณโคดมเป็นผู้ที่พระราชาทรงบูชา มีอานุภาพมาก เมื่อเราไม่ไหว้ จะพึงทำแม้ความพินาศให้ ดังนี้ ย่อมไม่เป็นการถือสรณะเลย               หรือผู้ใดระลึกถึงมนต์อะไรๆ ที่ตนเรียนในสำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้าในกาลเป็นพระโพธิสัตว์ หรือในกาลเป็นพระพุทธเจ้า เรียนอนุศาสนีเห็นปานนี้ว่า บัณฑิตอยู่ครองเรือน พึงแบ่งทรัพย์เป็น ๔ ส่วน                         พึงใช้สอยส่วน ๑ พึงประกอบการงาน ๒ ส่วน                         พึงเก็บส่วนที่ ๔ ไว้ เผื่อจักมีอันตราย ดังนี้.๔-               แล้วไหว้ด้วยคิดว่า อาจารย์ของเรา ดังนี้ ย่อมไม่เป็นการถือสรณะเลย. ____________________________ ๔- ที. ปา. เล่ม ๑๑/ข้อ ๑๙๗ แต่ผู้ใดไหว้ด้วยคิดว่า ท่านผู้นี้เป็นทักขิโณยบุคคลเลิศในโลก ดังนี้ ผู้นั้นแหละได้ถือสรณะแล้ว.               ก็เมื่ออุบาสกหรืออุบาสิกาผู้ถือสรณะอย่างนี้แล้ว ถึงไหว้ญาติแม้บวชในอัญญเดียรถีย์ ด้วยคิดว่า ผู้นี้เป็นญาติของเราดังนี้ ย่อมไม่ขาดสรณคมน์ ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงผู้ที่ไม่ได้บวช.               ผู้ไหว้พระราชาโดยความกลัวก็เหมือนกัน เพราะพระราชานั้น เมื่อใครไม่ไหว้ จะพึงทำแม้ความพินาศให้ก็ได้ เพราะเป็นผู้ที่รัฐบูชาแล้ว ดังนี้. ถึงไหว้แม้เดียรถีย์ผู้สอนศิลปะคนใดคนหนึ่ง ด้วยคิดว่า ผู้นี้เป็นอาจารย์ของเราดังนี้ ก็ไม่ขาดสรณคมน์.               พึงทราบประเภทแห่งสรณคมน์ ด้วยประการฉะนี้.               ก็ในที่นี้ สรณคมน์ที่เป็นโลกุตตระ มีสามัญญผล ๔ เป็นวิบากผล มีความสิ้นไปแห่งทุกข์ทั้งปวงเป็นอานิสังสผล.               สมจริงดังที่ตรัสไว้ว่า๕- ส่วนผู้ใดยึดเอาพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์เป็นสรณะ                         ผู้นั้นเห็นอริยสัจ ๔ ด้วยปัญญาอันชอบ คือเห็นทุกข์ เหตุเกิด                         แห่งทุกข์ ความล่วงพ้นทุกข์ และมรรคซึ่งประกอบด้วยองค์ ๘                         อันประเสริฐ อันเป็นทางถึงความดับทุกข์ สรณะนั้นของผู้นั้น                         เป็นสรณะอันเกษม เป็นสรณะสูงสุด บุคคลอาศัยสรณะนี้แล้ว                         ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้ ดังนี้. //84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=91&p=7 จากคุณ :ปล่อย - [16 เม.ย. 51 20:57:06]

ความคิดเห็นที่ 19 เพิ่มเติมอีกนิดครับ ------------------------- ทักขิไณยบุคคลมีแต่ในพุทธศาสนาเท่านั้น เพราะท่านหมายเอาพระอริยะขึ้นไป เหตุด้วยว่าพระอริยะก็ไม่มีในศาสนาอื่น โดยหลักนี้ แม้พระภิกษุสามเณรที่บวชในพุทธศาสนาเอง แต่หากยังไม่บรรลุอริยผลขั้นใดขั้นหนึ่ง ก็ยังถือว่า บริโภคอย่างเป็นหนี้ชาวบ้านอยู่ ...พึงทราบการบริโภค ๔ อย่าง คือ เถยยบริโภค ๑ อิณบริโภค ๑ ทายัชชบริโภค ๑ สามิบริโภค ๑.               ในบรรดาบริโภค ๔ อย่างนั้น การบริโภคของผู้ทุศีล ชื่อว่าเถยยบริโภค. ก็ผู้ทุศีลนั้นขโมยปัจจัย ๔ บริโภค.               อนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ได้ตรัสคำนี้ไว้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกเธอบริโภคก้อนข้าวของชาวเมือง ด้วยความเป็นขโมย ดังนี้. ส่วนการไม่พิจารณาแล้วบริโภคของท่านผู้มีศีล ชื่อว่าอิณบริโภค (เป็นหนี้บริโภค) การบริโภคของพระเสขะ ๗ จำพวก ชื่อว่าทายัชชบริโภค (บริโภคโดยเป็นทายาท). การบริโภคของพระขีณาสพ ชื่อว่าสามิบริโภค (บริโภคโดยความเป็นเจ้าของ).               บทว่า ไม่มีหนี้ ในที่นี้ ท่านกล่าวหมายเอาความไม่มีหนี้ คือกิเลส. ปาฐะว่า อนิโณ ดังนี้ก็มี. //84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=13&i=521#การบริโภค_๔_อย่าง จากคุณ :ปล่อย - [17 เม.ย. 51 20:27:37]

ความคิดเห็นที่ 20 ...การบรรพชาของเราไม่ไร้ผล เพราะเราได้บรรลุพระอรหัต. เพราะเหตุนั้นแล เรา จึงชื่อว่าเป็นผู้ไม่มีหนี้บริโภคโภชนะ เพราะบริโภคด้วยสามีบริโภค บริโภคโดย ความเป็นเจ้าของด้วยอำนาจความหมดกิเลส. //www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=388 แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 51 20:31:00 จากคุณ :ปล่อย - [17 เม.ย. 51 20:30:41]

ความคิดเห็นที่ 21 จากหนังสือพุทธธรรมครับ โดยพระพรหมคุณาภรณ์ ไปเจอมา จากคุณ :ปล่อย - [17 เม.ย. 51 20:39:23]

ความคิดเห็นที่ 22 282 จากคุณ :ปล่อย - [17 เม.ย. 51 20:39:51]

ความคิดเห็นที่ 23 283 จากคุณ :ปล่อย - [17 เม.ย. 51 20:40:10]

หมายเหตุ

1.    ท่านผู้รู้ช่วยบอกให้

         ถึง คุณ ปล่อย ความคิดเห็นที่ 9 แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 51 20:54:16