Bloggang.com : Plin, :-p : สุวรรณภูมิ ต้นกระแสประวัติศาสตร์ไทย

สุวรรณภูมิ ต้นกระแสประวัติศาสตร์ไทย

[หนังสือเล่มอื่น]

หนังสือ "สุวรรณภูมิ ต้นกระแสประวัติศาสตร์ไทย" เล่มนี้ เป็นการรวมพิมพ์หนังสือสองเล่ม คือ "ชาติพันธุ์สุวรรณภุมิ บรรพชนคนไทยในอุษาคเนย์" (พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2547) และ "ประวัติศาสตร์สังคมและวัฒนธรรม สยามประเทศไทย" (พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2547) เอาไว้ในเล่มเดียวกัน

หนังสือสองเล่มที่ว่านี้มีเนื้อหาที่คล้ายกัน (และซ้ำกันด้วย) หลายส่วนทีเดียว ในฉบับรวมพิมพ์นี้ไม่ได้เรียบเรียงเนื้อหาในส่วนที่ซ้ำกันขึ้นใหม่ หากแต่พิมพ์สองเล่มไว้ด้วยกันเลย

เนื้อหาของ "ชาติพันธุ์สุวรรณภุมิ บรรพชนคนไทยในอุษาคเนย์" ซึ่งจัดพิมพ์ไว้ในส่วนแรกของหนังสือนั้น เนื้อหาจะครอบคลุม "ประวัติศาสตร์สังคมและวัฒนธรรม สยามประเทศไทย" เป็นส่วนใหญ่ และเนื้อหาในส่วนหลักฐานทางโบราณคดียุคก่อนประวัติศาสตร์ก็จะละเอียดกว่า

แต่ส่วนที่สองของหนังสือนั้น เนื้อหาตอนท้าย ๆ ซึ่งเป็นเรื่องราวประวัติศาสตร์สังคมและวัฒนธรรมตั้งแต่ยุคทวารวดีจนถึงเริ่มกรุงศรีอยุธยานั้น ในส่วนแรกจะมีไม่มากเท่า

เนื่องจากบริเวณที่เป็นประเทศไทยในปัจจุบันนั้น มีประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวเนื่อง กับทั้งกับดินแดนโดยรอบซึ่งอยู่ในภูมิภาคเอเชียอาคเนย์เหมือนกัน และ กับดินแดนแหล่งอารยธรรมโบราณในภูมิภาคอื่น การศึกษาประวัติศาสตร์ จะเน้นเฉพาะหลักฐานทางโบราณคดีที่มีอยู่แต่ในเขตประเทศไทยไม่ได้ คงต้องมองในภาพรวมที่กว้างกว่านั้น

ผู้เขียนจึงเริ่มต้นด้วยการพาผู้อ่านรู้จักกับดินแดนอุษาคเนย์หรือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพเลยทีเดียว

มีการแสดงหลักฐานทางโบราณคดีว่า ดินแดนอุษาคเนย์นี้ มีผู้อาศัยอยู่นานมาแล้ว ไม่ได้มีการอพยพครั้งใหญ่จากดินแดนอื่นดังที่เคยเชื่อกันมา เช่น มีการขุดพบชิ้นส่วนกะโหลกของ Homo erectus ที่บริเวณหน้าปากถ้ำ อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง ซึ่งมีอายุราวห้าแสนปีมาแล้ว

มีการขุดพบเปลือกข้าว (ที่มีรอยแตกแบบเดียวกับการตำแล้วฝัดเอาเปลือกออก) ที่มีอายุราว 5,000 - 7,000 ปีมาแล้ว ที่ถ้ำปุงฮุง จังหวัดแม่ฮ่องสอน และ โนนนกทา ตำบลบ้านโคก อำเภอภูเวียง จังหวัดขอนแก่น ซึ่งแสดงว่าน่าจะมีมนุษย์อาศัยอยู่ตั้งแต่สมัยนั้นแล้ว

อย่างไรก็ตาม ที่ว่าไม่น่าจะมีการอพยพครั้งใหญ่มาดินแดนแห่งนี้นั้น ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีการอพยพโยกย้ายถิ่นฐานกันเสียเลย หากแต่ค่อยเป็นค่อยไป และ อาจจะไป ๆ มา ๆ ในระหว่างดินแดนต่าง ๆ ดังนั้นจึงมีการขุดพบข้าวของเครื่องใช้หลายอย่าง ซึ่งแสดงว่าน่าจะมีการไปมาหาสู่กัน หรือ การเชื่อมโยงกันบางอย่างของกลุ่มชนต่าง ๆ

สิ่งหนึ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของภูมิภาคอุษาคเนย์ก็คือกลองมโหรทึก ซึ่งสามารถพบได้หลายแห่ง ในดินแดนอุษาคเนย์แห่งนี้

ผุ้เขียนอธิบายว่า ดินแดนอุษาคเนย์นั้นอยู่ระหว่างจีน และ อินเดีย จึงมีการติดต่อค้าขายกับทั้งสองดินแดนมาตั้งแต่โบราณ ทั้งทางบกและทางเรือ มีหลักฐานว่า ราว 2,500 ปีมาแล้วนั้น ชาวชมพูทวีปบางกลุ่มเรียกดินแดนแถบนี้ว่า "สุวรรณภูมิ"

นอกจากนี้แล้ว ยังเป็นศูนย์กลางการค้านานาชาติอีกด้วย ถ้าหากจะมีการเดินทางจากแดนไกลมาที่สุวรรณภูมินี้ ก็คงไม่ได้เป็นการอพยพครั้งใหญ่มาตั้งหลักแหล่ง หรือ ถอยร่นมาจากไหน แต่น่าจะเป็นการมาติดต่อค้าขายจากคนต่างถิ่น กับ กลุ่มคนที่อยู่เดิม ครั้นนานปีเข้าก็อาจจะลงหลักปักฐานอยู่เลย พร้อมทั้งนำความเชื่อและศาสนาเข้ามาด้วย ซึ่งลักษณะแบบนี้เกิดขึ้นอย่างช้า ๆ ค่อยเป็นค่อยไป

ดังนั้นชาติพันธุ์ และ วัฒนธรรมในดินแดนสุวรรณภูมินั้น จึงมีความหลากหลายค่อนข้างมาก

แม้ว่าจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับโบราณคดี ประวัติศาสตร์ และ มานุษยวิทยา แต่ก็ถือได้ว่าเป็นหนังสือที่อ่านค่อนข้างง่ายเลยทีเดียว เนื่องจากผู้เขียนพยายามสรุปเนื้อหาสาระในแต่ละบทออกมาอย่างสั้น ๆ พร้อมรูปสีประกอบสวยงาม โดยที่แต่ละบทสามารถอ่านจบได้ในเวลาไม่ถึง 5 นาที (แม้ว่าข้าพเจ้าจะเป็นคนที่อ่านหนังสือค่อนข้างช้าก็ตาม)

สุวรรณภูมิ แปลตามรูปศัพท์ว่า แผ่นดินทอง แต่คนรุ่นเก่า ๆ เรียก แหลมทอง เป็นชื่อเรียกภูมิภาคอุษาคเนย์หรือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แต่ครั้งโบราณกาลราว 2,500 ปีมาแล้ว หมายถึง ดินแดนอุดมสมบูรณ์ที่มีความหลากหลายทางชีวภาพ ประกอบด้วยสัตว์กับพืชพันธุ์ธัญญาหารและแร่ธาตุต่างๆ อีกทั้งเป็นแหล่งตั้งถิ่นฐานของกลุ่มชาติพันธุ์หลากหลายที่ล้วนเป็นเครือญาติทางสังคมและวัฒนธรรม ซึ่งต่างก็เป็นบรรพชนองคนไทยทุกวันนี้

สุวรรณภูมิ คือนามอันเป็นมงคลที่คนแต่ก่อนยกย่องเป็นชื่อบ้านเมืองสืบเนื่องหลายยุคหลายสมัย ได้แก่ รัฐสุพรรณภูมิ (ราวหลัง พ.ศ. 1600) รัฐสุพรรณบุรี (ราวหลัง พ.ศ. 1700) จนเป็นเมืองสุพรรณบุรี (ราวหลัง พ.ศ. 1800) และจังหวัดสุพรรณบุรี รวมทั้งอำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด

ท่าอากาศยานสุวรรณภุมิ เป็นนามพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เมื่อวันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2543

(จากปกหลัง)