หุ้น ที่ไม่ใช่ตลาดหุ้น
ปกจุดประกายวรรณกรรมฉบับวันที่ 24 มิย. 2550 เป็นฉบับที่ เรื่องสั้น ตลาดหุ้น ของปลายแปรงได้รับการตีพิมพ์ในฉบับนี้
//www.bangkokbiznews.com/jud/wan/
อ่าน "ตลาดหุ้น" ได้จากลิงก์นี้เลยค่ะ
หุ้น ที่ไม่ใช่นักลงทุนแต่งตัวหรู นั่งไขว่ห้างดูกระดานอิเลคทรอนิคส์แน่นอน เพราะนอกจากสลากกินแบ่งรัฐบาล หวยใต้ดิน และหวยรัฐบาล แล้วตลาดหวยที่มูลค่าซื้อขายอาจจะมากกว่าหวยเหล่านั้นหลายเท่าตัวคือหวยหุ้น....
หวยหุ้นเล่นกันได้ทั้งวันเพราะมีสองรอบให้เล่นตามเวลาของตลาดหลักทรัพย์ คนซื้อจะต้องรีบซื้อก่อนตลาดหลักทรัพย์ปิดตลาดทั้งช่วงเช้าช่วงบ่าย ทั้งนี้เพราะจะซื้อขายกันที่ตัวเลขดัชนีปิดตลาดในแต่ละช่วง ดูที่จุดสองตัวหลัง ตัวเลขแค่สองตัวแต่สร้างมูลค่าการซื้อขายได้มหาศาลสำหรับผู้ขาย ซื้อตัวละ 5 บาทได้ 700 แต่ส่วนใหญ่จะเริ่มต้นกันที่ตัวละ 10 บาท ถ้าถูกก็จะได้ถึง 1,400 บาท นับว่าเป็นเงินไม่น้อยกับการลงทุนแค่ครึ่งวัน
ในชุมชนที่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมเป็นหลัก โดยเฉพาะผู้ตัดยางหากคนนอกพื้นที่เดินทางเข้ามาอาจจะรู้สึกว่าคนเหล่านี้เขาไม่ทำงานกันหรือเพราะวันๆเห็นนั่งจับกลุ่มพูดคุยกันเช้าสายบ่ายเย็น นั่นเพราะวิถีชีวิตและการทำงานจะเป็นช่วงที่คนในสังคมอาชีพอื่นกำลังหลับนอน เช้า....ตื่นตีสามออกมากรีดยาง กลับมานั่งพักดูฟ้าสางก่อนออกเก็บน้ำยาง ทำยางเสร็จก็จะว่างไปอีกทั้งวัน....การมีอยู่ของตลาดหุ้นจึงเป็นส่วนต่อเติมที่ลงตัวอย่างพอเหมาะพอดีจนไม่น่าเชื่อ
สูตรคำนวณพื้นฐานสำหรับนักเล่นหุ้น
ในชุมชนที่แวดล้อมอยู่..เล่นหุ้นกันเป็นเรื่องปกติ คนไม่เล่นเสียอีกที่ดูจะผิดปกติ ในช่วงที่ผ่านมาใช้เวลานั่งมองการเล่นนี้อย่างเพลิดเพลิน โดยเฉพาะดูนักเลงหุ้นคำนวณสูตรสารพัดอย่างของเขาอย่างรวดเร็ว...เร็วจนทึ่งสำหรับคนหัวขี้เลื่อยเรื่องตัวเลขอย่างปลายแปรงที่บวก ลบ เลขยังแทบจะต้องขอยืมนิ้วพี่ป้าน้าอา เขาจะมีสูตรสำเร็จสำหรับการคำนวณชนิดที่สามารถเอาไปเขียนตำราทางคณิตศาสตร์ได้.....คุมอง สถาบันกวดวิชาคณิตศาสตร์อาจขอไปเป็นอาจารย์บรรยายพิเศษเชียวล่ะ...
ตำราคำนวนหุ้น...คัมภีร์นักลงทุน
สรุปสถิติในรอบสัปดาห์ รอบเดือน เพื่อเข้าสูตรคำนวณอีกครั้ง
เลยเกิดคำถามมากมายที่ถามดังๆไม่ได้ว่าคนในชุมชนที่อุดมสมบูรณ์เช่นนี้.....แม้จะไม่มีเงินติดตัวเลยก็จะไม่อดตาย เพราะสามารถเดินเลาะรอบบ้านรอบสวน เก็บผักหญ้า หาปลาแลกกะปิ ข้าวสารได้อย่างพอกิน แต่ทำไมยังฝากความหวังไว้กับการรวยทางลัด แต่ไม่เคยเห็นคนซื้อหุ้นรวยสักคนแม้จะถูกหุ้นทุกวันก็ได้มา จ่ายไปอย่างรวดเร็ว...แต่คนขายหุ้น กับเจ้ามือรวยวันรวยคืน เปลี่ยนรถกันเป็นว่าเล่น
จึงเป็นคำถามที่ออกมาเป็น ตลาดหุ้น ที่ตีพิมพ์ลงจุดประกายวรรณกรรมฉบับนี้.....ไม่ได้หวังเปลี่ยนแปลงสังคมหรอกค่ะ แต่เป็นคำถามที่อยากให้เราๆช่วยกันหาคำตอบ เป็นความสงสัยที่ถามตัวเองว่าจะรวยกับหวยทำไม...
 >
ซื้อหุ้นฝากให้ทุกท่านที่มาเยี่ยมชมแล้วค่ะ...ถ้าถูกคงขึ้นเงินไม่ทันแล้วล่ะ
| Create Date : 26 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 30 สิงหาคม 2550 9:04:53 น. |
|
33 comments
|
| Counter : 5958 Pageviews. |
 |
|
>
น่า..ความสุขของลุงเค้า..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คุณยงยุทธ ภู่สกุล อดีต สจ.ตะกั่วป่า เพื่อนลุงเล่าให้ลุงว่า ลำพังซื้อเลขท้ายใต้ดินที่ออกพร้อม ๆ กับสลากกินแบ่งนั้น มันไม่ทันใจ มันยังฉิบหายช้า...
เลยกลายมาเป็น "เล่นหุ้น" แบบชาวบ้าน เพราะเล่นได้ทุกวัน
บ่ายหน่อยก็รู้ผลแล้วว่าใครจะฉิบหายเท่าใด
นี่แหละเมืองผีดิบชัด ๆ
หาได้เท่าใดพวกผีหุ้น ผีหวยดูดหมด เจ้าของตลาดหุ้นอาศํยแค่ทีวีเครื่องเดียว ดูดเลือด หยาดเหงื่อ แรงงาน คน(โง่)ได้ทั้งตำบล
เอ้อ แต่เขาก็เล่นกันมาแต่ดึกดำบรรพ์แล้ว ดีเหมือนกัน สังคมแบบนี้ ใครเป็นปัญญาชน ใครเป็นปนยาชัน... ก็รู้กันได้จากการยอมให้ผีหวย ผีหุ้นดูดเลอดนี่แหละ...
ว่าแต่ปลายแปรงล่ะ อย่าไปหลงติดตลาดหุ้นเข้านะ คอยเฝ้าเก็บข้อมูลมาเขียนขายดีกว่า