ตามรอยหาดไช่เน่าจากช่อการะเกดเทียบเชิญ
ว่างเว้นจากการเข้าบล๊อคนานพอสมควร และเมื่อการเดินทางประจำปีสิ้นสุด ระยะทางกว่า 1,400 กิโลเมตร จากด้ามขวานทองฝั่งอันดามัน จนมาถึงเกือบสุดยอดแดนสยาม
การเดินทางคราวนี้ ต้องแวะพักชุมพร-ปะทิว เป็นกิจวัตรประจำปี บ้านของลุง-----------ลุงบูลย์----------ไพบูลย์ พันธ์เมือง
ไม่ใช่แวะสัมผัสนักเขียน...มิใช่เยือนผู้อาวุโส แต่....คือการไปพบญาติผู้ใหญ่ดั่งคนในครอบครัว
ปีนี้ลุงบูลย์อ่อนล้าไปมากพอสมควรทั้งวัยและโรคภัยไข้เจ็บแห่งสังขาร แต่การสร้างงานเขียนและทำงานที่ตนเองรักยังเป็นยาทิพย์หล่อเลี้ยงใจ ต้านราโรยแห่งสังขารกาย
"หาดไข่เน่า อ่าวไข่หอม" ผลงานเรื่องสั้นเรื่องล่าสุดตีพิมพ์ในช่อการะเกดฉบับเทียบเชิญ เรื่องสั้นสไตล์เรื่องเล่าอ่านเพลินเสมือนนั่งฟังลุงเล่าด้วยตนเอง ได้รับรู้ความเป็นมาของชายหาดแห่งหนึ่งในอำเภอปะทิว และความทรงจำอันรางเลือนแต่งดงามจวบจนวันเดินกลับไปหาความทรงจำที่ ถูกคลื่นกลืนกลบฝังไว้ในเม็ดทรายแห่งหาดไข่เน่า ซึ่งปัจจุบันกลายเป็นชายหาดชื่องาม ภายใต้การครอบครองของ "คอรัล บีช"
จากเรื่องสั้นของลุงบูลย์ทำให้ททราบว่าชายหาดแห่งนี้เคยมีชื่อว่า "หาดไข่เน่า" ตั้งตามชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งซึ่งเรียกกันในพื้นถิ่นว่า ต้นไข่เน่า แต่ชื่ออาจไม่ต้องใจกับทางราชการนักจึงเปลี่ยนมาเป็น "อ่าวไข่หอม"
หาดไข่เน่าในช่วงบ่ายจัดๆของกลางเดือนมกราคม ซึ่งถือว่าเป็นช่วงมรสุมของฝั่งอ่าวไทย คลื่นลมแรงมากเรือออกหาปลาไม่ได้ วันนี้ที่ร้านเหลือเพียงกุ้งกับปูนิ่ม ลุงบ่นเสียดายมากที่ไม่ได้นั่งทานอาหารกันที่นี่ ที่ซึ่งลุงบอกว่าเป็นชายหาดที่สวยที่สุด สวยทั้งในความเป็นจริง...และสวยงามในความทรงจำของลุง
"หินใหญ่กลางอ่าว"
เย็นนั้นจึงจำเป็นต้องย้ายร้านไปยังหาดทุ่งวัวแล่น ไปยังร้านอาหารที่ไปเป็นประจำทุกครั้ง
แม้ย้ายร้านแต่เราโยกย้ายความระลึกถึงหาดไข่เน่า-อ่าวไข่หอม ภายใต้ชื่อ คอรัลบีชตามมาด้วย
แต่เรานั่งที่ร้านได้ไม่นานนักเพราะลมแรงมาก แรงจนเสมือนนั่งในห้องปรับอากาศต่ำ 20 ด้วยเกรงว่าจะกระทบสุขภาพของลุง จึงชวนกันใส่กล่องกลับบ้าน
ฉันกลับมานั่งอ่าน "หาดไข่เน่า-อ่าวไข่หอม" จนจบ พายุเกย์เคยทำให้หาดเน่าโรยรา ผู้คนรุ่นถัดมาพัฒนาจนเป็นอ่าวไข่หอม เลือนลางหางฝั่ง ผู้คนมากหลายเข้ามารุกพื้นที่ชายหาดที่ครั้งหนึ่งไม่เป็นที่พึงปรารถนา หาดไข่เน่าตกอยู่ในวงล้อมของพื้นที่ส่วนบุคคล การถูกห้อมล้มด้วยผู้คนและวันเวลา ทำให้ความหลังอันงดงามของลุงถูกซุกซ่อน อยู่หลังความเป็นส่วนบุคคล
แม้วันนี้จะได้กลับมาเยือนอีกครั้ง....แต่หาดแห่งนี้มีริ้วรอย มีความหม่นหมางอยู่ในความทรงจำ
Create Date : 24 มกราคม 2553 |
|
14 comments |
Last Update : 24 มกราคม 2553 15:47:22 น. |
Counter : 3517 Pageviews. |
|
|
|
ยินดีที่ได้อ่านเรื่องของคุณปลายแปรงอีกครั้งครับ
คุณลุงบูลย์ดูยังกระฉับกระเฉงอยู่มาก
"หาดไข่เน่า-อ่าวไข่หอม" เรื่องเล่าที่ผมอยากอ่าน
ผมเคยเขียนถึงไข่เน่าที่เป็นผลของมัน เคยกิน แต่ยังไม่เคยเห็นต้นจริงๆ น่าไปชมครับ