Bloggang.com : ปลายแป้นพิมพ์ : เรื่องสั้นพระกับวิญญาณสึนามิ ตอน.. ผิดฝาผิดตัว

เรื่องสั้นพระกับวิญญาณสึนามิ ตอน.. ผิดฝาผิดตัว

บล็อกที่ 1

หลวงพี่พร้อม เล่าเรื่องประสบการณ์เกี่ยวกับวิญญาณผู้ที่ตายอันเนื่องจากเหตุการณ์คลื่นยักษ์สึนามิซัดเข้าถล่มฝั่งอันดามันเมื่อปลายปี 47 ซึ่งผมเก็บข้อมูลเหล่านั้นไว้หลายเรื่อง เพิ่งได้มีโอกาสถ่ายทอดสู่กันฟังก็วันนี้เอง เป็นตอนแรก ซึ่งมีชื่อตอนว่า....ผิดฝาผิดตัว !!

"โครม..มม..”

ทั้งลมทั้งฝนที่จู่ๆก็พัดมาอย่างปัจจุบันทันด่วน อย่างไม่มีเค้าลางมาก่อน ทำให้ขาหยั่งที่วางรูปถ่ายหน้าโลงศพ ระบุชื่อนางสาวรสสุคนธ์ แซ่เอี๋ยว ล้มครืนลงมาต่อหน้าต่อตาแขกเหรื่อที่มานั่งฟังพระสวดเป็นคืนแรก

หลวงพี่พร้อมและพระลูกวัดอีกห้าองค์ รวมถึงผู้ที่มานั่งพนมมือฟังพระสวดถึงกับตกตะลึงพรึงเพริด

ทันทีนั้นไฟฟ้าที่สว่างอยู่ดีๆก็ดับพรึบลง มืดไปทั้งบริเวณปะรำพิธี บรรยากาศยิ่งวังเวงอย่างเห็นได้ชัด

เกิดอะไรขึ้นกันนี่...

“ฉันไม่ใช่รสสุคนธ์ !!

เด็กสาวคนหนึ่งลุกขึ้นยืนดิ้นปัดๆ พร้อมกันนั้นไฟฟ้าที่ดับไปไม่กี่นาทีก็ส่องสว่างพรึบขึ้นมาอีกครั้ง

ทุกคนในงาน เห็นถนัดชัดเจนว่าเด็กสาวที่อยู่ๆลุกขึ้นมาเอ่ยว่าเธอไม่ใช่รสสุคนธ์ นั้นคือ นงคราญ น้องสาวแท้ๆของผู้ตาย

“นงคราญ นี่มันอะไรกันลูกแม่..” นางสุจินต์ ผู้เป็นมารดาถึงกับยืนตาค้างพนมมือแต้

“ป้าเอาฉันมาสวดทำไม ฉันไม่ใช่ลูกป้าซักหน่อย ฉันชื่อกรองแก้ว ชื่อเล่นแก้วบ้านอยู่ใกล้วัดตำตัว เป็นลูกของพ่อเทิงกับแม่สมศรี ที่นั่นใครๆก็รู้จักฉัน ฉันตายที่แหลมปะการัง ศพถูกเขาเก็บมารวมกันไว้ที่วัดบางม่วง แล้วอยู่ๆทำไมป้าก็ไปรับสมอ้างรับศพฉันว่าเป็นลูกสาวของป้า ทั้งๆที่ฉันไม่ใช่ญาติโกโหติกาฝ่ายไหนของป้า ป้าทำแบบนี้เพื่ออะไรกัน...”

เสียงต่อว่าต่อขานที่ดังออกมาจากปากของนงคราญนั้น ทำให้นายประกอบผู้เป็นพ่อที่ยืนงงอยู่ข้างๆนางสุจินต์และบรรดาเครือญาติ ต่างงงเป็นไก่ตาแตก และยอมรับว่าไม่ใช่เสียงของนงคราญ แต่เป็นเสียงของหญิงสาวที่ไม่คุ้นหูมาก่อน

ญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งของนางสุจินต์ รีบไปกระซิบบอกหลวงพี่พร้อมว่า ขอให้ทำการหยุดสวดก่อน เพื่อไถ่ถามความเป็นมาเป็นไป

“ก็แม่จำได้ แม่ไปรับศพลูกกลับมาทำศพด้วยมือแม่เอง ถึงใบหน้าลูกจะเปื่อยยุ่ยจนแทบไม่เหลือเค้าโครงเดิม แต่แม่ก็จำเสื้อผ้ากับแหวนที่นิ้วนางซ้ายของลูกได้อย่างแม่นยำ แม่ขอยืนยัน ว่าหนูเป็นลูกของแม่อย่างแน่นอน รสสุคนธ์...”

นางสุจินต์ยังคงยืนกรานกับร่างของนงคราญลูกสาวที่ยังมีชีวิต แต่ขณะนี้มีวิญญาณของใครบางคนสิงสู่อยู่

“คุณลุงคุณป้าอย่าหัวดื้อไปหน่อยเลยค่ะ ส่งศพหนูให้กับพ่อแม่ที่แท้จริงที่ตำตัวเถอะ เพราะตอนนี้ท่านก็ตามหาศพหนูอยู่แทบทุกวัน ไม่เป็นอันหลับอันนอน..”

“ทำไม ก็ฝ่ายที่ชันสูตรศพ เขายืนยันแล้วว่า ศพนี้เป็นลูกสาวของป้า หนูลองคิดดูถ้าป้าไม่มั่นใจ ป้าจะรับศพหนูมาประกอบพิธีทำไมกัน”

“ศพจำนวนมาก เป็นร้อยเป็นพัน ความผิดพลาดย่อมเกิดขึ้นได้ แต่หนูขอยืนยันอีกครั้ง ว่าร่างที่นอนอยู่ในโลงรอให้พระสวดอยู่ขณะนี้ ไม่ใช่ลูกสาวป้าอย่างแน่นอน”

“แล้วลูกสาวตัวจริงของป้าล่ะ..?”

“หนูไม่รู้ ป้าคงต้องรอต่อไป อีกสักวันคงได้พบตัวจริง...”

เหตุการณ์คืนนั้น กลับตาลปัตรอย่างที่ไม่เคยใครเคยคาดคิดมาก่อน หลังจากนั้นไม่นาน วิญญาณลึกลับที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวของนงคราญ ก็ออกจากร่างของเธอไป

ร่างของเด็กสาวล้มตึงลงบนตักของผู้เป็นพ่อ

เวลาผ่านไปอีกพักหนึ่ง ท่ามกลางความเงียบงัน พอรู้สึกตัวขึ้นมา นงคราญก็ กระพริบตาถี่ยิบ ถามผู้คนที่รายล้อมเธออยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอนี่ ??

“หนูรู้ไหม ว่าร่างที่นอนอยู่ในโลงตอนนี้ ไม่ใช่พี่รส พี่สาวของหนู แต่เป็นใครอีกคนหนึ่งที่ชื่อกรองแก้ว บ้านอยู่ตำตัว เลยตลาดตะกั่วป่าไปโน่น..”

ญาติสนิทของเธอคนหนึ่งส่งเสียงถาม

“เป็นไปได้ยังไงคะพ่อ แม่ เกิดอะไรขึ้น หรือว่าแม่รับศพมาผิดตัว..”

แต่แม่ยืนยันนะว่าใช่ลูกรส ลูกเองก็น่าจะมาดูพี่เขาซักหน่อย ตอนแกะห่อผ้าขาวออก จะได้เห็นกันชัดๆอีกคน นี่อะไร ลูกไม่กล้าดู ทั้งที่เป็น พี่สาวของตัวเองแท้ๆ..”

ผู้เป็นแม่พึมพำ สีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด

"แล้วตกลงเราจะทำยังไงกันต่อคะ..”

“ก็ต้องสวดต่อให้จบพิธีในคืนนี้ หลังจากนั้นพรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากันอีกที..”

หลวงพี่พร้อมเล่าให้ผมฟังว่า พิธีกรรมสวดศพได้ดำเนินต่อไปจนจบสิ้น แขกเหรื่อในงานต่างโจษขานกันไปทั้งตำบลในวันรุ่งขึ้น และพอสายหน่อยการตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงของรสสุคนธ์ตัวปลอมก็เกิดขึ้น

นายเทิงกับนางสมศรีถึงกับร้องไห้โฮ เมื่อรู้ว่าได้พบศพลูกสาวที่บังเอิญผิดฝาผิดตัว ถูกรับกลับไปทำพิธีบำเพ็ญกุศลไกลถึงแถวบ้านบางเนียง

ผู้ใหญ่บ้าน กำนัน อนามัยตำบล และผู้เชี่ยวชาญในการพิสูจน์ศพจากวัดบางม่วงอีกหลายคน ติดตามไปรับศพของนางสาวกรองแก้วกลับมาทำพิธีที่บ้านเกิดที่แท้จริงอีกครั้ง

ส่วนตัวจริงของนางสาวรสสุคนธ์ ถัดจากนั้นไม่ถึงเดือน ก็ได้พบร่างของเธอ ที่วัดย่านยาว!!

“คุณป้ากับคุณลุงได้ตัวจริงของลูกสาวกลับมาทำพิธีทางศาสนาแล้ว ถึงอย่างไร แก้วก็ขอขอบคุณ ไม่ถือโทษโกรธเคือง ครอบครัวของคุณป้ากับคุณลุง ที่ช่วยประสานงานจนแก้วได้กลับบ้านที่ตำตัว แก้วขอบพระคุณมากนะคะ และตอนนี้คุณลุงกับป้าไม่ต้องเป็นห่วง แก้วกับรสได้เจอกันแล้วค่ะ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน อยู่สุขสบายเบื้องบนโน่นแน่ะ..”
นางสุจินต์ได้เล่าให้หลวงพี่พร้อมฟังว่า เมื่อเวลาผ่านไป 3 เดือนกว่า นางได้ฝันถึงเด็กสาวผู้วายชนม์...

เธอมาหานางและได้กล่าวถึงนางดังประโยคข้างต้น หลวงพี่พร้อมได้แนะนำ
ให้ทำสังฆทานไปให้เธอ
น้ำตาของนางสุจินต์ไหลเปื้อนแก้มทั้งสอง ขณะออกชื่อ ร่วมทำบุญกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้ลูกสาว และเธอผู้มีนามว่ากรองแก้ว พร้อมกับวิญญาณทุกดวงที่จากไปเมื่อครั้งเกิดคลื่นยักษ์ เนื่องในโอกาสครบรอบหนึ่งปีสึนามิ

“ยังมีอีกหลายเรื่องนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาหาหลวงพี่อีกซิ จะเล่าให้ฟัง เอาไปเขียนลงหนังสือ”

หลวงพี่พร้อมสรุป พร้อมกับขอตัวไปจำวัด ขณะที่ผมรีบกลับบ้านไปจดบันทึกเอาไว้ และเอาเรื่องราวเหล่านั้นมาปัดฝุ่นเขียนให้อ่านกันดังที่เห็น

๑๓ สิงหาคม ๕๐ ( ต้นฉบับ )
ตีพิมพ์ครั้งแรก นิตยสารเรื่องผี ปีที่ ๒๑ ฉบับที่ ๔๘๘ ปักษ์หลัง ๑๖-๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๐

(หมายเหตุ..ผมเป็นมือใหม่หัดขับ เอ๊ย หัดเล่นบล็อกครับ ยังทำอะไรไม่เป็นมากนัก ผมกะว่าจะเรียนรู้ไปเรื่อยๆ แต่ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า เพราะหัวไม่ค่อยดีนะ อิ อิ)

บล็อกแรก จะเขียนอะไรดี ยังไม่รู้เลย หันไปหันมา เรื่องสั้นของเรามีเป็นกุรุส งั้นอย่าช้าอยู่เลย เอาเรื่องผีๆของเรามาลงดีกว่า เท่าที่เข้าไปอ่านของคนโน้นคนนี้ ไม่ค่อยเห็นใครเขียนเรื่องผีกัน (เราคงโดนผีหลอกบ่อย) ถ้าเพื่อนๆชอบอ่านเรื่องทำนองนี้ รับรองมีให้อ่านกะเอ(มากมาย) เตรียมตัวได้เลยครับ สวัสดีครับผม.

เรื่องสั้นทุกเรื่อง มีลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย

Create Date : 07 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 4 พฤศจิกายน 2555 13:03:14 น.

9 comments

Counter : 4072 Pageviews.

สวัสดีครับ

ยินดีทีไ่ด้รู้จักนะครับ

มาขอแอดเฟรนด์บล้อกครับ อิอิอิ

เชียงใหม่อากาศหนาวแล้วล่ะครับ
ทางใต้คงหนักฝนนะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:59:22 น.

สวัสดีครับคุณก๋า..
ยินดีครับ กับ 1 คอมเมนต์แรกในชีวิต ได้เห็นรูปของน้องหมิงหมิงยิ้มร่าเริงแล้วสบายใจแทนคุณพ่อคุณแม่ ต่อไปห้ามป่วยอีกนะ รู้ไหมตอนลูกชายผมวัยเท่าๆน้องก๋าไม่สบาย ป่วยเป็นฝีที่หลังเท้า ต้องเข้าผ่าตัดที่โรงพยาบาลดำเนินสะดวกระหว่างการเดินทาง ทั้งที่เป้าหมายเราตอนนั้นคือการเดินทางไปเที่ยวเชียงใหม่ จนบัดนี้ลูกชายย่าง 13 ปี แล้วยังไปไม่ถึงเชียงใหม่เลย ไม่อยากพูดเลยเมื่อเห็นลูกเจ็บ พ่อแม่นะเจ็บยิ่งไปกว่า ใครไม่เป็นพ่อแม่ ไม่รู้หรอกครับ
ภูเก็ตหลังวันลอยกระทงฝนเริ่มแล้งอีกแล้วครับ อากาศก็ร้อนไม่ใช่เล่น ตอนนี้ฝนฟ้าไปเล่นงานอยู่แถวยะลา นราธิวาสโน่น น่าสงสารคนแถวโน้นนะครับ

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:28:46 น.

เขียนได้สนุกดีนะคะ

โดย: แม่น้องกะบูน

วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:36:02 น.

ขอบคุณครับคุณแม่น้องกะบูน(ลูกสาวน่ารัก) แล้วอย่าลืมติดตามอ่านเรื่องต่อๆไปนะครับ

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 8 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:28:08 น.

เรื่อง ผี ..ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ใครที่อยู่ในเหตการณ์ สึนามิ ตอนนั้น คงฝังใจ ไปอีกนาน คนที่เล่าเรื่องได้ดีที่สุด คือคนที่อยู่ในเหตุการณ์ คุณนับว่าโชคดี ..นะคะ...ฟ้าหลังฝนสดใสเสมอ ค่ะ่่..

โดย: tifun

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:57:17 น.

แอบเข้ามาอ่านเรืองสั้นของพี่ตฤณสมัยหนุ่มๆเอ็ยไม่ใช่ สมัยเพิ่งเขียนบล๊อค เขียนได้น่าติดตามดีค่ะ อีกอย่างทำให้เรารับรู้ถึงความรู้สึกของคนที่ต้องสูญเสีย คนที่รักไปกับซึนามิ ถึงแม้จะได้กลับมาแค่ศพ และสภาพเน่าเปือยไม่เหมือนเดิมอย่างน้อยก็ขอแค่ให้ได้เอามาทำพิธีศพ ก็ยังดี พูดแล้วเศร้าจัง จำได้ดีปีนั้นสาวก็เสียพ่อไปกับรถชน เสียชีวิตคาที่เลยค่ะ

โดย: แม่บ้านครอว์ฟอร์ด

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:4:42:22 น.

แวะมาอ่านย้อนหลังค่ะพี่ตฤณ เพราะเป็นคนชอบอ่านเรื่องแนวนี้ เล็กยังซื้อหนังสือที่เกี่ยวกับผีซึนามิมาอ่านเลย เดี๋ยวไปอ่านตอนต่อไปก่อนนะ

โดย: หญิงแก่น

วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:11:47:21 น.

แวะมาอ่านค่ะ

โดย: kapeak

วันที่: 5 มกราคม 2554 เวลา:13:06:17 น.

555+ เรื่องผีๆ ดีนักเชียว

นี่เป็นเรื่องแรก ๆ ที่ ท่านประธานไข่ขาด เริ่มเล่นบล็อกใหม่ๆ ใช่ไหมค๊ะ

ยิ่งเห็นคนเม้นคนแรก
รูปน้องหมิงหมิง ๆ เด็กมาก ๆ เลย

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 5 มกราคม 2554 เวลา:14:30:16 น.