โอ้อนิจจาความรักแท้...(มาจากไป)
โอ้อนิจจารักแท้มาจากไป เหมือนดวงใจถูกกรีดด้วยมีดแหลม เหมือนฟ้าหม่นเดือนร้างคืนข้างแรม เหมือนดอกไม้แรกแย้มร่วงโรยรา
ค่ำคืนหนาวเคยมีกันในอกอุ่น หอมละมุนกลิ่นกรุ่นชวนโหยหา เห็นหรือเปล่าวันนี้ฉันมีหยาดน้ำตา ใจปวดปร่าเพราะคุณลาร้างแรมไกล
ยามตื่นมาคว้ามือไปข้างกาย สุดใจหายว่างเปล่าแสนร้าวไหว ทุกจังหวะผะแผ่วลมหายใจ รู้บ้างไหมฉันโหยหาทุกนาที
โอ้แก้วตาลาแล้วชั่วนิรันดร์ จะยามตื่นหรือฝันไม่มีกันอยู่ตรงนี้ หากรับรู้ไว้เถิดนะคนดี ลมหายใจที่มีจะรักอย่างนี้...ตลอดไป
เมื่อวานเพิ่งรับรู้จากแม่ค้าขายกาแฟหน้าปากซอยว่า พี่เจ้าของร้านข้าวแกงปักษ์ใต้เสียชีวิตแล้ว...ฟังแล้วสติฉันกับเพื่อนเหมือนจะหลุดลอย...ขนแขนลุกซู่ รู้สึกขมคออย่างประหลาดจนกลืนน้ำลายแทบไม่ลง
ใจหายเป็นอย่างมากไม่คิดว่าคนที่เห็นกันอยู่ทุกวันจะด่วนจากไปรวดเร็วเพียงนี้ ครั้งสุดท้ายที่เจอกันยังเห็นเธอสบายดีอยู่ แม่ค้าร้านกาแฟเล่าว่าเธอเป็นอีสุกอีใส บวกกับไม่สบายอีกหลายโรคแต่ไม่ยอมไปรักษา...
เธออายุเพียง 35 ปีเท่าที่จำได้...ตอนฉันเข้ากรุงเทพฯ มาครั้งแรก ฉันจำได้ว่าอาหารที่นี่ไม่ถูกปากเอาเสียเลยมันจืดชืด แต่รุ่นพี่เด็กใต้ด้วยกันก็แนะนำให้รู้จักร้านข้าวร้านนี้ นั่นล่ะการเริ่มต้นของการเป็นลูกค้าประจำ...ช่างน่าขำที่ฉันจำชื่อเธอไม่ได้จนถึงบัดนี้ ฉันเพียงเรียกเธอว่า 'พี่' ทุกครั้ง
เธอมีสามีที่น่ารัก เป็นศิลปินชอบวาดภาพศิลปะ มีลูกชายน่ารักถึงสองคน คนโตอายุประมาณ 12-13 คนเล็กอายุสัก 5-6 เห็นจะได้...เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก บางวันเวลาฉันไปกินข้าวฉันจะได้เห็นลูกคนโตของเธอล็อกคอเธอไว้เป็นการหยอกล้อ เธอเองนั้นหัวเราะชอบใจ ลูกคนเล็กก็ขี้อายแต่ชอบอ้อน สามีเธอนั้นเล่า น่ารักขยันทำมาหากิน และรักเธอมาก
วันที่เธอเสียสามีเธอถึงกับทำใจไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย ประกาศว่าจะไม่ทำมาหากิน จะตายตามเธอไป ฟังแล้วเศร้าใจยิ่งนัก และที่เศร้าใจกว่านั้นเมื่อเช้าได้ยินมาว่าสามีเธอล้มป่วยเป็นอีสุกอีใสเช่นกัน อาเจียนเป็นเลือดด้วยตรอมใจพ่วงด้วยนั่นล่ะ และซ้ำร้ายอีกครั้งคือ ลูกชายทั้งสองคนก็เป็นด้วย
ฉันฟังแล้วไม่รู้อุปาทานไปเองหรือเปล่าว่าน้ำลายในปากนั้นช่างขมจนฉันไม่อยากกลืน ฟังแล้วน้ำตาเกือบรินไหล จริงๆ นะ แม้กระทั่งกลอนที่ฉันแต่งไว้ข้างบนนั้นก็แต่งไปด้วยน้ำตาที่คลอรื้นตลอดเวลา...ฉันเพียงแค่คิดว่าโอ้อนิจจาความรักแท้มาจากไป ทั้งที่คนหลายคนหาแทบตายก็ยังไม่เจอ แต่คนที่เจอกลับต้องมาจากกัน...คิดแล้วเศร้าใจ
ขอไว้อาลัยแด่พี่ที่ฉันไม่เคยรู้จักชื่อ หากเป็นหนึ่งของความทรงจำสวยงามของฉัน
และขอไว้อาลัยแด่พี่โจ้ ดีเจของแกรมมี่ที่เสียชีวิตไป พี่โจ้เองก็มีคนที่รักมากอยู่เบื้องหลังเช่นกัน อืม...พูดอะไรไม่ออกแล้วเพราะมันรู้สึกโศกเศร้าในหัวใจอย่างประหลาด ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องตัวเอง แต่กลับเศร้าได้เพียงนี้...
Create Date : 07 เมษายน 2549 |
|
47 comments |
Last Update : 7 เมษายน 2549 23:12:29 น. |
Counter : 847 Pageviews. |
|
|
|