ผู้กำกับ : Clint Eastwood

นักแสดง
Angelina Jolie
Colm Feore
Amy Ryan
Gattlin Griffith
Michelle Martin
John Malkovich

ค่าย: ยูไนเต็ด อินเตอร์เนชันแนล พิคเจอร์ส (F.E.)

   ตำรวจ ลอสแองเจลิส สมัยนั้น (ปี ค.ศ.1928) ขึ้นชื่อว่าช่อฉล จนเป็นที่ขยาดของคนในยุคนั้น และแล้วแจ๊คพร๊อต ก็มาตกลงที่ คริสตินคุณนายลูกหนึ่ง (ขอเรียก :คุณนายโจลี่) คนนี้เข้าเต็มเปา เมื่อหน้าที่การงานไปได้ด้วยดี แต่ตรงข้ามที่วันหนึ่งลูกชายสุดที่รักคนเดียว ก็ดันหายไปจากบ้าน ซึ่งผิดปกติวิสัย คุณนายโจลี่ รีบแจ้น เอ้ย! รีบแจ้งไปที่สน. เรื่องเวอร์เตอร์ (น้องน้ำ) ลูกชายตนได้หายไป ตามฟอร์ม ตำรวจให้รอ 24 hr. “เด็กอาจจะไปเตล็ดเตร่อยู่ที่ไหนก็ได้” มันกล่าว (ดูมันๆ -*-) ดังคาดเด็กได้หายไปจริงๆ ความซวยมาตกที่คุณแม่ ที่ไม่ต้องเป็นอันทำอะไรแล้ว ลูกหายไปตั้งคน ร้องไห้ กังวล ร้อนอกร้อนใจ ฯลฯ
  หลังจากค้นหานานหลายเดือน โดยความร่วมมือของทั้งตำรวจ นักสืบ และนักจิตวิทยา(มาดูอาการคุณนายโจลี่) ทุกอย่างก็ไร้วี่แวว แต่แล้ววันหนึ่ง คุณนายโจลี่ได้รับแจ้งจากตำรวจลอสแองเจลิส ว่าพบลูกชายเธอที่หายไปแล้ว


   วันไปรับตัวลูกชาย มีนักข่าวเพรียบมารอทำข่าวนี้กัน ตำรวจหน้าบานไปเต็มๆ แต่คุณแม่กลับหน้าแห้ง หัวใจหด เมื่อพบเด็กชายวัยเก้าขวบ ที่แค่คล้ายน้องน้ำของเธอ และเธอรู้สึกว่าไอ่เด็กนี่ไม่ใช่น้องน้ำเป็นแน่ ตำรวจเกลี่ยกล่อมว่าอาจเป็นไปได้ที่เด็กมีการเปลี่ยนแปลง และหล่อนก็ไม่ได้พบลูกมาหลายเดือนแล้ว ตกลงเธอรับเด็กมาเลี้ยงดูที่บ้าน ไม่ลืมที่จะสังเกตความแตกต่างระหว่างเด็กนี่ กับลูกชายของหล่อน เธอพบความแตกต่างหลายจุด และคุณนายโจลี่เชื่อว่า เด็กนี่ไม่ใช่ลูกชายหล่อน และลูกเธอยังคงรอคอยการช่วยเหลือ...จึงนำเรื่องนี้ไปแจ้งตำรวจเจ้าของเรื่อง



   ทุกอย่างไม่สวยงาม เมื่อความพยายามหลายครั้งของหล่อนไม่เป็นผล สุดท้ายดันโดนหาว่าก่อกวน และต้องสงสัยว่าวิตกจริต มีอาการผิดปกติทางจิตแน่ สุดท้ายคุณแม่ลูกหาย ถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลบ้าไปเลยดื้อๆ
  แต่ระหว่างนั้น บาทหลวง บริกเล็บ (มัลโควิช) ก็คอยให้ความช่วยเหลือหล่อน และคอยช่วยสืบหาความจริงด้วยเช่นกัน
   ความจริงแล้ว : หล่อนบ้า แยกแยะไม่ออกว่านั่นคือลูกตน หรือ ตำรวจจงใจจะยัดเด็กให้เป็นลูก หรือ ตำรวจก็ไม่รู้ อะไรยังไง....หาความจริงกันกับหนังเรื่องนี้ได้ครับ ^^

ตอนแรกไม่อยากจะเช่าเลย กลัวจะเป็นหนังเครียด ...แล้วก็ไม่ผิดหวัง เครียดจริงๆ หนังเดินเรื่องไป บีบอารมณ์ รู้สึกอึดอัด หงุดหงิดแทนคุณนายโจลี่ ลุ้นไปด้วย ใจก็คิดเดาเนื้อเรื่องไปเรื่อย... คำถามในใจ “ตำรวจมันจะ เลวได้ขนาดนั้นเลยเหรอ”, “หรือ แม่นี่มันจะเลอะเลือน หลอนตัวเองวะ” หนังค่อยๆ คลี่คลายเนื้อเรื่องไปเรื่อยๆ   ใครชอบหนังแนวปริศนาคดี ดราม่าแนวย้อนยุค(ย้อนไปประมาณ 80 ปี) ก็ไม่น่าจะผิดหวัง คะแนนความชอบ:    คะแนนความไม่ยอมแพ้ของเจ๊ ขอให้ 7.5 คะแนนครับ