สงบ(จึง)สุข อาหารมื้อกลางวันของผมกลายเป็นจุดเริ่มต้นในการสำรวจ และสังเกตสิ่งต่างๆที่กำลังดำเนินอยู่รอบกายอีกครั้ง ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เวลานี้อาจจะเป็นเวลาที่ใครหลายๆคนอาจจะกำลังตั้งคำถามเพื่อเลือกบทสนทนาที่สามารถจะนำมาสื่อสารในช่วงเวลาพักกลางวันนี้ ภายในร้านอาหารที่เต็มไปด้วยโต๊ะเรียงราย หรืออาจจะเรียกว่าแทบจะไม่มีทางเดิน ในขณะที่โต๊ะที่ผมนั่งได้สั่งอาหารมาวางบนโต๊ะ และพร้อมที่จะรับประทาน ภายในหูข้างหนึ่งกำลังได้ยินเสียงประหลาดที่เกิดขึ้นอยู่ข้างๆ หากจะลองกวาดสายตามองไปรอบๆ ก็จะเห็นเพียงแค่ผู้คนมานั่งเกาะกลุ่มเพื่อรับประทานอาหารกัน แต่อาจจะมีการเพิ่มอรรถรสให้มื้อเที่ยงโดยการพูดคุยถึงเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ บางคนอาจจะกำลังปรึกษา หรือกำลังขอความคิดเห็นต่างๆกันอยู่ แต่ภายใต้การรับรู้ของผม ผมไม่สามารถจับใจความอะไรได้เลย แม้แต่จะได้ยินเสียงโต๊ะข้างๆที่กำลังพูดคุยกัน เสียงที่เข้าภายในหู เป็นแค่เสียงคล้ายกับความวุ่นวายของคลื่นเสียงที่ถูกบีบอัดซึ่งกันและกัน คำคำนั้นประโยคนี้ถูกบีบอัดจนเป็นประโยคที่ไม่สามารถจับใจความสำคัญอะไรได้ ทุกๆอย่างดำเนินไปในขณะที่ผมก็มุ่งมั่นที่จะทำให้อาหารมื้อนี้อิ่มท้องได้เร็วที่สุด เพื่อที่จะได้กลับสะสางงานที่คลั่งค้างอยู่ในช่วงบ่ายของวัน หลายๆสิ่ง หลายๆอย่างสามารถผ่านเข้ามาในชีวิตของเราอยู่ตลอดเวลา หากจะเปรียบเทียบความวุ่นวายในแต่ละวันที่มีผลกระทบต่อชีวิตของเราได้กลับคลื่นเสียงหนึ่งๆ ผมว่าเราสามารถดำรงอยู่ในสถานการณ์นั้นๆได้ แค่เรารู้จักทำให้ตนเองรู้สึก "สงบ" การรับรู้เพื่อที่จะลองสังเกตและรับรู้สิ่งต่างๆรอบตัวเรา หรืออาจจะลองกลับมาสังเกตที่มาของคลื่นเสียงนั้น แหล่งกำเนิดอยู่ที่ใด เหตุใดความบิดเบี้ยวของวัตถุจึงทำให้เสียงนั้นมีทั้งเสียงทุ้ม เสียงแหลม ตลอดจนขยายออกมาเป็นความดัง และสื่อความหมายออกมาให้มนุษย์อย่างเราๆเข้าใจได้  ความสงบสามารถทำให้เรามองเห็นแก่นของสิ่งที่เราอาจจะกำลังค้นหา การที่เรายังค้นหาหรือแก้ไขปัญหาต่างๆไม่ได้ บางครั้งเราอาจจะยังมีจุดสตาร์ตที่ยังไม่มั่นคง กล่าวคือเมื่อจิตใจยังไม่ได้ตั้งมั่นอยู่บนแก่นแท้ที่เหมาะสมแล้ว การต่อยอดของความคิดอาจจะไม่เป็นไปตามสมดุลอย่างที่เราตั้งความหวังไว้ เปรียบเสมือนสิ่งก่อสร้างหลายๆที่ที่ต้องการความคงทนแข็งแรงเป็นรากฐานที่จะสามารถให้ส่วนยอดของตึกตั้งตระหง่านได้อย่างสวยงาม ความสงบสามารถเริ่มต้นปฏิบัติได้ทุกที่ทุกเวลา และทุกสถานการณ์ที่กำลังบีบบังคับ หากเราสามารถทำความเข้าใจและเจียดเวลาซักส่วนหนึ่งในขณะที่กำลังดำเนินชีวิตมาเพื่อตั้งสติให้เกิดความสงบขึ้น แล้วค่อยๆปลูกความคิดนี้ต่อไปเรื่อยๆ การดำเนินชีวิตของเราอาจจะเปลี่ยนจากการคิดที่สับสน  การตัดสินใจที่ลังเลสงสัย กลับกลายเป็นการดำเนินชีวิตที่ชัดเจน และมีความสุขมากขึ้น การบีบคั้นของเวลา ความยากของสิ่งที่กำลังเผชิญข้างหน้า ปัญหาต่างๆที่สุมรวมเข้ามาในแต่ละวัน อาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นต้นเหตุของความคิดที่ยุ่งเหยิงอย่างแท้จริง  คุณอาจจะลองสังเกตตัวเองว่าในขณะที่คุณกำลังยุ่งกับงานอย่างใดอย่างหนึ่งอยู่ และพอดีมีอีกเรื่องหนึ่งที่ยุ่งกว่าเข้ามาโดยที่คุณไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้า ในขณะนั้นความยุ่งเหยิงเริ่มที่จะก่อตัวขึ้นและมากขึ้น หากคุณยังไม่สามารถใช้เครื่องมือทุ่นแรง หรืออุปกรณ์ใดๆมาปรับเปลี่ยนสมดุลในความคิดตัวเองก่อนที่จะตัดสินใจกระทำการใดๆลงไปแล้ว เปรียบเสมือนกับการบรรเลงเพลงที่คุณพยายามจะใส่ตัวโน๊ตเข้าไป แต่ดันใส่เข้าไปผิดห้องผิดจังหวะ ซึ่งก็อาจจะเป็นผลดีที่เพลงบรรเลงสามารถจบได้เร็วขึ้น แต่มันก็อาจจะเกิดผลกระทบของเสียงที่ผิดเพี้ยนไป หากจะลองทบทวนให้ดีถึงบันไดเสียงที่เหมาะสมกับตัวโน็ตก่อน บทเพลงนั้นคงจะมีความไพเราะมากขึ้นทีเดียว การดำเนินชีวิตก็เช่นกัน หากใครสามารถเริ่มหาจุดสตาร์ตที่ดีกว่า     คนนั้นย่อมที่จะเข้าเส้นชัยได้เร็วกว่า ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่จะยอมใช้เวลากับการสร้างรากฐานที่มั่งคงชัดเจน   ก่อนที่จะเริ่มต้นก้าวออกไป "ความสงบ" อาจจะไม่ใช่คำตอบทั้งหมดของการสร้างฐานะที่มั่งคั่งมั่นคง การสร้างครอบครัวที่มีความสุข หรือการเป็นมหาเศรษฐีที่ยิ่งใหญ่  แต่ "ความสงบ" จะเป็นจุดสปาร์คที่ช่วยให้ความคิดของเราชัดเจน และนำทางไปสู่เป้าหมายของตัวเองได้ในที่สุด //www.facebook.com/Pitiphoomh.blogspot //pitiphoomh.blogspot.com/2012/03/blog-post_23.html Create Date : 14 พฤษภาคม 2555 Last Update : 14 พฤษภาคม 2555 21:22:23 น. 0 comments Counter : 429 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet