เกริ่นเริ่มต้นเรื่องเกี่ยวกับเกมส์มือถือ หลายๆคนอาจจะสงสัยว่าตกลงบล๊อกนี้จะทำการตลาดให้ Apple หรือ Google หรือปล่าว หรือจะเปลี่ยนแนวไปนำเสนอข้อมุลทางด้าน IT  ผมขอบอกว่าไม่ใช่เลย ผมแค่บังเอิญเจอสิ่งต่างๆที่กำลังอยู่เกิดขึ้นอยู่รอบตัว และพอดีกับการดำเนินชีวิตในแต่ละวันมันสอดคล้องกันกับสิ่งที่เราหลายๆคนอาจจะกำลังตามหา สิ่งที่หลายคนค้นหามาทั้งชีวิต และต้องการมันมาอยู่ข้างๆเสมอ แต่บางครั้งสิ่งแวดล้อมอาจจะไม่เอื้ออำนวย และอาจจะไม่ง่ายพอที่จะพบ ถ้าเรายังคงวิ่งวนอยู่ใน "เขาวงกต"

หากจะบอกว่ามนุษย์ทุกๆคนเริ่มต้นจากศูนย์ หลายๆคนอาจจะเกิดความเห็นที่แตกต่าง และโต้แย้งถึงการกำเนิดของตัวเองที่แตกต่างจากผู้อื่นในด้านฐานะ ความเป็นอยู่ หรือแม้แต่กระทั่งชาติกำเนิดของตัวเอง แต่จริงๆแล้วมนุษย์เกิดและอาศัยอยู่ในบนโลกนี้ ณ จุดต้นกำเนิดเดียวกัน หากจะลองจินตนาการถึง เซลล์หนึ่งเซลล์ที่แบ่งขยายตัวจากหนึ่งเป็นสอง และเพิ่มลำดับแบบทวีคูณ เพื่อที่จะกำเนิดเป็นเส้นเลือดที่ถูกพันผูกถักทอเป็นมัดของกล้ามเนื้อ การประกอบกันของระบบการทำงานของเซลล์และสารต่างๆในร่างกาย เกิดเป็นอวัยวะต่างๆที่ช่วยค้ำจุนให้การดำรงชีวิตเป็นไปอย่างสมดุล  ตลอดจนสมบูรณ์เป็นร่างกายของทารกหนึ่งคน  จากคำนิยามข้างต้นอาจจะทำให้ใครหลายคนเริ่มเข้าใจขึ้น ว่าเราทุกคนเริ่มจากศูนย์เหมือนกันหมด และด้วยความเชื่อที่ว่ามนุษย์เริ่มจากศูนย์ด้วยกันนี่แหละ ที่ทำให้มนุษย์สามารถพัฒนาเพื่อต่อยอดตัวเองให้สูงขึ้นๆ ทั้งฐานะ หรือตำแหน่ง หน้าที่ ดังตัวอย่างความสำเร็จของคนรุ่นก่อนๆ  จึงทำให้การเลือกดำเนินชีวิตของแต่ละคนเกิดความแตกต่างกันไป บางคนเชื่อว่าเลขศูนย์ที่เขาถืออยู่มันควรจะเป็นหนึ่งล้าน เมื่อเขามีอายุในระดับหนึ่ง หรือบางคนอาจจะแค่พอใจแค่ตัวเลขหลักหมื่น หรือแสนก็เพียงพอแล้ว ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าคนคนนั้นสามารถเดินทางตามเส้นทางที่เขาต้องการ และพบกับจุดหมายอันสูงสุดของเขาได้อย่างไร

ถ้าเปรียบการเริ่มต้นชีวิตจากศูนย์ได้กับการเริ่มเดินทางในเขาวงกต หลายๆคนคงจะพบปัญหาว่า การเริ่มต้นการเดินทางครั้งนี้มันยากเกินที่จะตัดสินใจในการก้าวเท้าออกไปในทางทิศใดๆ ในเมื่อต่อหน้าเราอาจจะมองเห็นแค่กำแพงอิฐขนาดใหญ่ และมีทางให้เลือกอยู่เพียงไม่กี่ทาง การลองผิดลองถูก หรือการสุ่มเดาไม่ใช่เรื่องผิด แต่ก็มีความเสี่ยงอยู่บ้าง ในชีวิตหนึ่งผมว่าทุกคนเคยตกอยู่ในเหตการณ์ที่ต้องเลือก หรือตัดสินใจอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิต  ไม่ว่าจะเป็นการตัดสินใจเลือกเรียนคณะที่ใช่ มหาวิทยาลัยที่ใฝ่ฝัน เพื่อที่จะความรู้ไปใช้ให้ได้มากที่สุดเมื่อเรียนจบ ขณะนั้นหลายๆคนอาจจะได้รับข้อมูลต่างๆนานา จากรุ่นพี่ อาจารย์แนะแนว ซึ่งจริงๆแล้วเราไม่สามารถรู้หรอกว่าผลลัพธ์ของเส้นทางข้างหน้าเป็นอย่างไร  เรารู้จากแค่คำบอกเล่าจากผู้คนที่เคยเดินทางผ่านมา แล้วก็ผ่านไป  ณ จุดนี้เราคงอยากได้ไฟฉายซักหนึ่งกระบอก และพร้อมเลือกเส้นทาง เพื่อที่จะผ่านไปพบกับเขาวงกตในชั้นต่อๆไป


การเดินทางในเขาวงกตที่ปกคลุมไปด้วยความมืดนั้น ไม่ง่าย การตัดสินใจเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาในแต่ละครั้งก็ต้องระวัง เพราะหากก้าวไปผิดทาง อาจจะทำให้หลงทางมากยิ่งขึ้น นั่นก็เปรียบได้กับความไม่รู้ที่อยู่ในตัวเรา แต่ความไม่รู้ยิ่งเป็นเหมือนแรงผลักดันให้เราต้องลองลงมือทำอะไรซักอย่างแล้วคอยดูผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นว่าสิ่งนั้นถูก หรือผิด  แต่ถ้าเรายังยืนเฉยๆต่อหน้ากำแพงอิฐ มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นให้เรารู้ได้เลยว่าเส้นทางไหนคือทางออกของเขาวงกต  ผมเชื่อว่ามนุษย์มีศักยภาพพอที่จะทำอะไรได้หลายๆอย่างที่ตนเองถนัดและไม่ถนัด กล่าวคือเราไม่สามารถทราบล่วงหน้าว่าอะไรคือสิ่งที่เราถนัดหรือไม่ถนัดจนกว่าจะได้ลองลงมือทำ  ถ้าเป็นสิ่งที่ทำแล้วเกิดประโยชน์กับตัวเอง และเป็นสิ่งที่ตัวเองรัก จงเริ่มลงมือทำทันที   และต่อยอดสิ่งเหล่านั้นไปเรื่อยๆ เพราะผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นอาจจะมากกว่าที่เราจะคาดเดาได้ แต่ถ้าวันนี้คุณยังบ่นกับตัวเองว่ามีเวลาไม่พอทั้งๆที่เราทุกคนล้วนอยู่ในห้วงเวลาที่มี 24ชั่วโมงเท่ากัน  ก็ลองเพิ่มคำถามกับตัวเองอีกหนึ่งข้อว่า  คุณกำลังทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการอยู่หรือปล่าว หรือคุณกำลังเดินกลับเข้าไปในเขาวงกตที่ซับซ้อนมากขึ้น  ยิ่งถ้าคุณเห็นว่าทางข้างหน้ามันมืดลงเรื่อยๆแล้วละก็ คุณควรที่จะหยุดและเริ่มกระบวนลองผิดลองถูกกับสิ่งใหม่ที่คุณยังไม่ได้ทำดู หรือบางครั้งประสบการณ์ที่คุณได้รับจากการลองถูกลองผิดครั้งก่อนสามารถนำมาเป็นพื้นฐานในการตัดสินใจในครั้งใหม่ๆได้ดีขึ้น  บางครั้งการกระทำสิ่งที่ถูกต้องซ้ำๆอาจจะทำให้เกิดเป็นประกายไฟที่พร้อมจะนำทางไปสู่เส้นทางที่เร็วขึ้นก็เป็นได้  หลายๆครั้งที่ผมสังเกตเห็นหลายๆคนที่หาเช้ากินค่ำ (และลำบากกว่าพวกเราด้วยซ้ำ) มีความสุขกับสิ่งที่เขาทำแม้ว่าสิ่งตอบแทนที่เขาได้รับอาจจะไม่ใช่เป็นเงินของสิ่งของของมีค่าใดๆ แต่พวกเขาสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุข เหมือนกับพวกเขาได้พบทางออกจากเขาวงกตได้เร็วกว่าพวกเราเสียอีก ฉันใดก็ฉันนั้น หากวันนี้คุณยังไม่รู้ว่าทางออกของเขาวงกตอยู่ที่ไหน คุณไม่ผิด ถ้าคุณยังรู้ตัวเสมอว่าในแต่ละวันคุณต้องมีเป้าหมายเพื่อไปถึงชั้นต่อๆไปของเขาวงกตแห่งนี้ แต่ผมจะไม่แนะนำให้คุณยืนเอาไฟฉายส่องอยู่หน้ากำแพงนานๆจนกระบอกไฟฉายหมดไฟลง เพราะเมื่อนั้นคุณจะไม่สามารถคลำหาแสงใดๆได้อีกเลย  ทางที่ดีคุณควรจะกำกระบอกไฟฉายแน่ๆแล้วลองวิ่ง เคาะกำแพง คลำหาสัญลักษณ์ต่างๆตามผนัง หรือทำอะไรซักอย่างที่คุณจะเห็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ณ ตอนนี้ หรือภายภาคหน้า  เวลาเพียงเสี้ยววินาทีอาจจะมีค่ามหาศาลในวันที่คุณพบเส้นทางสู่ประตูทางออกของเขาวงกตก็เป็นได้