---

3 มกราคม 53 อาทิตย์ 12.34

สวัสดีเดือนใหม่ และปีใหม่ 2553 ครับ

ปีที่แล้วผ่านไปไวชะมัด คุณพีทพูดอย่างนี้มาตั้งแต่กลางปีที่แล้วนะครับ แล้วในที่สุดมันก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วจริงๆ

ที่จริงแล้ว "หนึ่งปี" คือระยะเวลาที่โลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครบหนึ่งรอบ เราจะตั้งต้นนับ "หนึ่งปี" จากวันไหนถึงวันไหนก็ไม่ทำให้วงโคจรมันเปลี่ยนไป การกำหนดเอาวันใดวันหนึ่งเป็นวัน "ขึ้นปีใหม่" แท้จริงแล้วมันก็คือการสมมุติเพื่อความสะดวกในการนับเวลาเท่านั้นเอง

แต่ถึงอย่างนั้น การ "สมมุติ" นี้ก็ทำให้ชีวิตของคนเรามีจุดสังเกตได้เหมือนกัน อาจจะเหมือนกับหลักกิโลเมตรข้างทาง ถึงแม้ในความเป็นจริงเส้นทางจะต่อเนื่องกันยืดยาว แต่หลักกิโลเมตรแต่ละต้นก็ช่วยบอกตำแหน่ง "สมมุติ" ให้เรา "รู้" ว่าเราเดินทางมาถึงไหนแล้ว

ว่าเราเดินทางมาไกลแค่ไหนแล้ว

การขึ้นปีใหม่ก็คงเหมือนกับหลักกิโลเมตรอีกอย่างหนึ่งในชีวิตนะครับ เป็นจุดสมมุติจุดเล็กๆ ที่เตือนสติเราให้ระลึกว่า เวลากำลังไหลผ่านเราไป เผลอแพล็บๆ ก็ผ่านไปอีกปีนึงแล้วนะตัวเอง แล้วกับเวลาข้างหน้าที่กำลังจะไหลเข้ามาหาเราล่ะ เราจะทำอะไรกับตัวเองบ้าง

ผมได้บทเรียนหลายอย่างจากช่วงเวลาหนึ่งปีที่ผ่านไป ช่วงหยุดยาวหลายวันที่ไป ฮนม ก็มีโอกาสได้ทบทวนตัวเองอีกครั้ง นึกย้อนไปถึงช่วงปีใหม่ของปีที่แล้ว ว่าเราคิดอะไร ตั้งใจอะไร และได้ทำอย่างที่คิดไว้แค่ไหน อะไรที่ทำแล้วล่ม (เยอะจัง แง...) อะไรที่เดินหน้าได้อย่างตั้งใจ

พอมาถึงปีนี้ ความ "อยาก" ก็ยังมีมากมายหลายอย่างเหมือนเดิม แต่คราวนี้คงต้องเตือนตัวเองให้บ่อยขึ้น ว่าตัวเองจะจัดสรรเวลาและพลังงานได้แค่ไหน จะจัดความสำคัญให้อะไรก่อนหลัง และพยายามลดความขี้เกียจให้น้อยลง - -"

เรากลับจาก ฮนม มาถึงบ้านเมื่อวานตอนบ่าย แล้วใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับงานบ้าน ผมย้ายน้องเจตนากลับเข้ามาในถ้ำตามเดิม (คุณแม่คุณสามีย้ายออกไปเมื่อเดือนที่แล้ว) แต่ก็ยังไม่ลงตัวเรียบร้อยนัก คุณสามีรบเร้าให้ไปซื้อโต๊ะคอมพิวเตอร์จริงๆ มาให้น้องเจตนาอยู่ (ตอนนี้อยู่บนต้นเขียนหนังสือตัวใหญ่โต ซึ่งไม่เหมาะกับการใช้จอและแป้นพิมพ์เป็นอย่างยิ่ง) แล้วจะย้ายโต๊ะเขียนหนังสือตัวใหญ่โตออกไปเป็นโต๊ะเขียนหนังสือของคุณสามีที่ห้องนั่งเล่นข้างนอก คงอีกสักพักกว่าที่ทางจะลงตัวเรียบร้อย

บ้านผมเหลือวันหยุดคือวันนี้กับพรุ่งนี้สองวัน (ที่ทำงานคุณสามีหยุดพรุ่งนี้ด้วยครับ) ก็จะใช้เป็นเวลาจัดเตรียมที่ทางและแผนงานให้เรียบร้อย แล้วคงได้ตั้งต้นทำงานให้เป็นเรื่องเป็นราวอีกที หลังจากที่นุงนังมานาน

ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีสำหรับทุกคนครับ

ป.ล. ตอบ คคห เดือนที่แล้วไว้ที่หน้าเดิมนะครับ จะได้อยู่หน้าเดียวกันอ่านง่ายไม่งง

(12.54)

---

15 มกราคม 53 ศุกร์ 18.35

ผ่านไปแล้วครึ่งเดือน ทำอะไรได้น้อยมากเลย แง้... TT



(1) เริ่มแรกสุดเลย ความตั้งใจที่จะปฏิวัิติสุขภาพตัวเองด้วยโยคะ ก็กลายเป็นโมฆะเรียบร้อยไปแล้ว ฮือๆๆ

อันว่าวีซีดีสอนโยคะนี้ หม่าม้าให้มาตั้งนมนานแล้ว (จนลืมแล้วว่าได้มาเมื่อไหร่ ฮ่วย คงจะปีที่แล้วนี่ล่ะ) ระยะเวลา 45 นาที ให้เราทำตามไปเรื่อยๆ (หม่าม้าผมไปโยคะที่ทำงานเก่าสัปดาห์ละสองครั้ง) ผมก็ผัดผ่อนเรื่อยมา เคยเปิดดูแผ่นสอนทีละท่าครั้งนึง (มันมีสองแผ่นครับ) ดูได้แป๊บๆ ก็เบื่อ แล้วก็ไม่ได้เปิดอีกเลย มาลองอีกทีหลังปีใหม่ หวังว่าปีนี้จะเป็นปีแห่งโยคะ (บรึ๋ย)

ระยะเวลาซีดี 45 นาที ทำไป (พร้อมๆ กับลุกไปซักผ้าสามถังด้วย เอาสิ ขยันขนาด) ได้แค่ 20 นาทีของวีซีดีก็ไม่ไหวแร้ว ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้ จำไม่ได้เลยนะเนี่ยว่าโยคะเนี่ยใช้แรงมหาศาล ทำไมทำๆ ไปแ้ล้วเหงื่ออกฟระ (อากาศร้อนก็ใช่อยู่ล่ะ)

แล้วก็ไม่ได้โยคะอีกเลยนับแต่นั้นมา ฮ่วย



(2) ในที่สุดน้องเจตนาก็มีบ้านใหม่เรียบร้อยแล้วครับ ไปซื้อโต๊ะคอมพิวเตอร์ มีแต่แบบต้องประกอบเองง่ะ O_O คุณพระคุณเจ้าช่วย (ขอยืมประโยคติดปากไอ้โต๊ะเพื่อนซี้หน่อยเทอะ) เกิดมาคุณพีทก็เคยประกอบอะไรหลายอย่าง แต่ประกอบโต๊ะเนี่ย ยังไม่เคยเลยจริงๆ เท่าที่จำได้

ตะแรกคิดว่าจะเก็บไว้ทำสุดสัปดาห์ แต่พอเขาเอาโต๊ะมาส่งวันอังคารก็อดใจไม่ไหว เพราะไม่งั้นถ้ำ เอ๊ย ห้องทำงานมันจะไม่ลงตัวซะที รู้สึกเหมือนคนเร่ร่อน เลยตัดใจ เอาวะ นั่งประกอบมันวันนั้นเลย (จริงๆ สงสัยจะเห่อของใหม่)

ปรากฏว่าเสร็จแฮะ เริ่มบ่ายสาม ไปเสร็จเอาสองทุ่มสิบห้า รู้สึกว่าจริงๆ แล้วไม่ยากเลย เขาออกแบบมาดีเชียว ลำบากอยู่สองอย่างแค่นั้นเองคือ อันแรก ประกอบคนเดียว แล้วต้องจับชิ้นส่วนหลายๆ ชิ้นให้มันตั้งฉากตอนกำลังไขสกรูตัวยาวเท่าฝ่ามือเข้าไปเนี่ย มันทุลักทุเลมากมาย ส่วนอย่างที่สองคือ ไอ้ไม้อัดชิ้นต่างๆ ที่เราต้องทะลวงสกรูเข้าไปเนี่ย เขาเจาะผิวบอกตำแหน่งมาเฉยๆ แต่เนื้อในเขาไม่ได้เจาะมาให้ คุณพีทต้องใช้มือน้่อยๆ พยายามออกแรงบดขยี้ เอ๊ย ไขๆๆ อัดสกรูเข้าไปด้วยพละกำลังของตัวเอง

แทบร้องไห้ เพราะตอนต้นๆ มันก็เข้าไปดี พอถึงประมาณเซนต์สุดท้าย มันไม่เข้า แง้ บิดไขควงจนมารู้ตัวอีกที ฝ่ามือก็เป็นตุ่มน้ำพองเรียบร้อยไปแล้ว ฮ่วย วิ่งหาพลาสเตอร์ยามาแปะ (ซึ่งไม่ช่วยอะไร เพราะพอบิดไขควงไป พลาสเตอร์ก็กระจุยตามไปด้วย)

ตะแรกนึกว่าจะต้องซื้อไขควงไฟฟ้า (ไม่รู้เขาเรียกอะไร เห็นช่างที่มาซ่อมนู่นนี่เขาใช้กันทุกคน เคยเห็นขายที่ร้านด้วย) ปรากฏว่าพอเริ่มลากกล่องๆ เข้ามาในถ้ำ (ตะแรกไปประกอบอยู่หน้าประตู ทีนี้กลัวลากไม่ไหว เลยต้องมาประกอบต่อในถ้ำ) คราวนี้เริ่มฉลาด เอาผ้าเช็ดมือในครัวมาหุ้มไขควง (จริงๆ เพื่อให้เจ็บน้อยลง แต่มันทำให้เราบิดไขควงได้มากขึ้น) + เอากล่อง (มันจะเป็นตู้ลิ้นชักต่อไปในอนาคต) ยันตู้ข้างฝาไว้ไม่ให้มันขยับ + เทคนิคการไขขั้นสุดท้าย คือไขทีละหนึ่งในสี่ีของรอบ (บิดทีละนิด)

แล้วสกรูมันก็เข้าไปจนสุดจนได้ ทุกตัวเลย เย้ ประหยัดตังค์ ไม่ต้องไปซื้อไขควงไฟฟ้า

อ้อ ยกเว้นสองตัว มันอยู่ข้างในต้องล้วงมือเข้าไป เลยไม่ถนัดครับ แต่ก็เกือบๆ สุดล่ะ เหลือแค่ตัวละมิลสองมิล คงปลอดภัย

เป็นอันว่าน้องเจตนามีบ้านใหม่เรียบร้อย + มีปรินเตอร์ตัวใหม่ (คุณแม่คุณสามีให้เป็นของขวัญคริสต์มาส) แต่ห้องยังรกชะมัด เพราะย้ายทุกอย่างเข้ามาแล้วยังไม่ได้จัดต่ออีกเลยจดบัดนี้ - -"



(3) เริ่มต้นลายปากกาปีใหม่ ใช้เวลาเล็กน้อย จัดอะไรๆ เข้าที่เข้าทาง ย้ายกรุ๊ปปีที่แล้วไปเก็บไว้ในคลัง ทำกรุ๊ปใหม่สำหรับคอลัมน์ปีนี้ จัดสารบัญใหม่ให้รกน้อยลง หาอะไรง่ายขึ้น แล้วก็ทำบัตรอวยพรรวมหมู่ พร้อมทั้งเดินสายแจกเรียบร้อยแล้ว เย้ (บัตรสวยจัง อิๆ)

เหลืออีกหนึ่งอย่าง เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้ทำ จ๊าก รวมคะแนนมโนสาเร่ แล้วจัดส่งของรางวัลซะที กรึ๋ยๆ



(4) เวลาส่วนใหญ่ผมใช้ไปกับงานหนังสือของขวัญสำหรับพี่ฟี คุณฟีลิปดา เว็บฟอร์ไรท์เตอร์ครับ

เริ่มต้นจากการเขียนเรื่องสั้นหนึ่งเรื่อง ซึ่งไม่มีไอเดียเลย จะเขียนอะไรดี แง้ พอดี๊ กล่อง...ในตู้เสื้อผ้า ปีนี้จะเรียกใช้งานนายพิถยะ อย่ากระนั้นเลย เรียกใช้ซะอีกงานนึงละกัน (น่าสงสารจริงน้องคนนี้) ที่จริงเขาตกลงกันว่าส่งต้นฉบับสิ้นปี เนื่องจากผมมัวแต่ทำงานแปล + หนีไปเที่ยว เลยต่อรองขอเลทหนึ่งสัปดาห์ (ซึ่งก็มาเริ่มเขียนเอาหลังจากประกอบโต๊ะเสร็จ ฮ่วย) ก็เขียนเสร็จทันพอดีแบบด่วนๆ ชอบกล แล้วก็ส่งเลทไปหนึ่งคืน (คือมาส่งเช้าวันต่อจากที่ขอเอาไว้) แต่ตอนนี้ก็เรียบร้อยดีแล้ว

หลังจากนั้นก็ทำอาร์ตเวิร์ค เพราะไปอาสาขอทำรูปเล่มเอาไว้ ประมาณว่าอยากลองทำมากๆ (เพื่อนๆ ก็ใจดีมากๆ ยอมให้ทำ ทั้งที่ผมไม่เคยทำหนังสือมาก่อนเลยในชีวิต จ๊าก)

เริ่มทำอาร์ตเิวิร์คศุกร์ที่แล้ว (สลับกับบัตรอวยพรลายปากกา) แล้วมาต่อสัปดาห์นี้ (สลับกับลายปากกาอีก) จนในที่สุดก็มาเสร็จเรียบร้อยเกือบหมดแล้วเมื่อวานนี้เองครับ (เหลือสองหน้า ซึ่งรอภาพปกจากเพื่อนอีกคน เอามาประกอบในเล่ม) ช่วงนี้ส่งไปตรวจรอบสุดท้าย แล้วกลับมาแก้จุกจิกอีกที แล้วก็คงเสร็จปิดงานได้สัปดาห์หน้า เย้...



(5) งานเขียนของตัวเอง เลยยังไม่ได้เริ่มซักอย่าง ผนวกกับอากาศมันร้อนจัง ร้อนจนอารมณ์ไม่นิ่งเลย เฮ้อ เฮือก

ก็จะพยายามเริ่มเขียนภูตฯ ภารกิจที่ 6 ต่อให้ได้ (เพี้ยงๆ สาธุ) แต่ไม่อยากคาดหวังว่าจะเสร็จทันก่อนเข้ากรุงเลย ขอโทษคร้าบ ทั้งที่สัญญาไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วแท้ๆ ขอเลื่อนไปส่งหลังกลับมาบ้านนอกอีกครั้ง ตอนกลางๆ ปีแทนนะครับ แล้วจะพยายามออกให้ได้สองภารกิจในปีนี้ (สาธุ เพี้ยงๆๆ เมื่อไหร่มันจะจบเนี่ย สิบภารกิจสิบปี??? ขอเวลาอีกนิดนะคุณบีจ๋า)

ตอนนี้ส่วนของงานเขียน จัดลำดับความรุนแรง เอ๊ย ลำดับการทำงานไว้ ให้ภูตฯ ก่อนเป็นอันแรก แล้วตามด้วยไอ้โต๊ะ ยังไม่ทิ้งนะครับ ยังไม่ลืม ก็จะพยายามเข็นต่อไป ไม่สามารถทำได้ถี่อย่างปีแรกแล้วล่ะ เขียนสองเรื่องพร้อมกันนี่ อารมณ์ตีกันมากมาย เดี๋ยวภูตฯ จะกลายเป็นดราม่าไปด้วย ฮา... ไอ้ป๊องแย่แน่ (ไอ้พากแย่กว่า) สงสัยปีนี้ต้องลองเขียนสลับๆ กันดู

ส่วนงานเว็บ ปีนี้งดทำดีกว่าแฮะ ปีที่แล้วยุ่งกับเว็บมากมายจนไม่ได้เขียนเลย แย่จัง เฮือกๆๆ



ข่าวสุดท้ายสำหรับวันนี้นะครับ เรื่องคุณพีทเข้ากรุง เย้ๆๆ

ปีนี้เข้ากรุงช้ากว่าปีที่แล้วหน่อย (แต่ก็ยังอยู่ในช่วงประมาณเดิม ที่จริงปีที่แล้วถือว่าเข้าเร็วนะ) เพราะคุณสามีติดงานช่วงเดือนมีนา ก็เลยต้องรอถึงปลายสุดๆ ของเดือนมีนาแล้วถึงจะเข้ากรุงครับ

กำหนดการเดินทางคือ เราจะออกจากบ้านนอกกันแต่เช้าของวันศุกร์ที่ 26 มีนาคม ไปถึงกรุงเทพฯ ก็เที่ยงคืนพอดี คุณสามีจะกลับมาบ้านนอกก่อน คือวันศุกร์ที่ 16 เมษายน แล้วคุณพีทจะอยู่ลั้นลาต่ออีกสามสัปดาห์ จนถึงวันจันทร์ที่ 10 พฤษภาคมครับ

ตอนนี้มีกำหนดวันแค่นี้ ตั้งแต่เดือนหน้าคงค่อยๆ รู้มากขึ้นว่าจะมีกิจกรรมลั้นลาอะไรในช่วงเวลาเข้ากรุงมั่งนะครับ (ต้องเริ่มวางแผนลายหาดแล้วด้วยนี่นะ)

วันนี้ส่งข่าวเท่านี้ก่อนครับ อ๊าก ได้เวลารดน้ำต้นไม้ ลืมๆๆ

(19.15)

---