ทำไม...ถึงฝัน?

บ่นๆ กับสามีว่า พักนี้ฝันบ่อย ฝันทุกคืนเลย สงสัยเป็นเพราะนอนบ่สนิท หลับบ่เต็มอิ่ม แล้วก็บอกเล่าเรื่องราวแห่งฝันนั้นหื้อสามีได้รู้ ซึ่งบ่มีอันใดเป็นพิเศษ แค่อยากบ่นไปตามประสาแม่บ้านอยากอ้อนสามีอย่างข้าเจ้า

เพราะหลังลาออกจากที่ทำงานเก่า ซึ่งเป็นองค์กรรัฐวิสาหกิจที่เมืองกอก ด้วยเหตุผล ใคร่มาอยู่เป็นครอบครัวกับสามี ใคร่มาแสดงบทบาทการเป็นแม่บ้านแม่เฮือนเต็มตัว แหมอย่างสามีข้าเจ้าเพิ่นก็เร่งๆ ว่า หื้อรีบดำเนินการเรื่องย้ายมาอยู่กับเพิ่นเสียแต่ไวไว เพิ่นว่าอยู่คนเดียวเพิ่นเหงาขนาด

นับได้ปีเศษๆ ที่ข้าเจ้าหื้อสามีอยู่บ้านที่เราซื้อด้วยกันที่เชียงใหม่ ส่วนข้าเจ้าก็เทียวไปเทียวมาเดือนละ 2-3 เทื่อ แม้หลายคนจะห่วงๆ ว่า ไว้ใจสามีได้อย่างใด ปล่อยหื้ออยู่คนเดียวเมินอย่างนั้น เชียงใหม่บรรยากาศก็ดี สิ่งเร้าก็เยอะ แต่สำหรับข้าเจ้าแล้ว เรื่องเชื่อมั่นในตัวสามี ข้าเจ้ามีแน่นเต็มหัวอก

งานใหม่ของข้าเจ้า คือ การเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ซึ่งก็ได้สามีนั่นแหละ กุลีกุจอเซาะหางานดีดีหื้อ อาศัยว่าเพิ่นได้มาบุกเบิกแผ้วทางสร้างคอนเนคชั่นไว้ล่วงหน้าละ

แต่การเริ่มต้นชีวิตใหม่ งานใหม่ สถานที่แห่งใหม่สำหรับข้าเจ้าแล้ว เป็นเรื่องหนักหนาเอาการอยู่
ที่เมืองกอกข้าเจ้าอยู่กับคุณพ่อ คุณแม่ บ่ต้องรับผิดชอบอันใดนัก กับข้าวก็บ่ต้องยะต้องทำ คุณแม่เพิ่นรับหน้าที่หาเลี้ยง อู้ไปก็หื้อรู้สึกอายขนาด แม่ญิงอายุเลยเลขสามมาหลายปีอย่างข้าเจ้า ยังอาศัยคุณพ่อ คุณแม่ในแทบทุกเรื่องอยู่ พอมารับหน้าที่แม่บ้านแม่เฮือนเต็มตัว มันรู้สึกหน่วงหนักอยู่บ่หน้อย

ส่วนเรื่องงานก็ช่างแตกต่างจากที่เก่าที่เดิมนัก บ่ใช่ว่าบ่ดีนา แต่มันดีเกินกว่าที่ข้าเจ้าคาดหวัง ที่เก่ามันเต็มไปด้วยปัญหา ทั้งเรื่องงาน ทั้งเรื่องคน สารพัดสาระพัน แลข้าเจ้าก็บ่เคยทำงานอื่นมาก่อนเลย เริ่มต้นชีวิตทำงานก็อยู่ที่นั่นมาตลอดตั้งแต่เรียนจบปวส. นับได้ 18 ปีเศษ เลยมีมุมมอง แลทัศนคติเรื่องงาน เรื่องบรรยากาศในสำนักงาน เรื่องเพื่อนร่วมงานแคบขนาด

ที่นี่ องค์กรเล็กๆ ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ทุกอย่างดูงามตาไปหมด อุปกรณ์สำนักงานก็ลงตัว เพื่อนร่วมงานเอย น้องๆ เอย คล้ายเป็นองค์กรในฝันของข้าเจ้าที่อยากได้ อยากเป็น อยากทำมาตลอดจากครั้งอยู่ที่เก่า ผิดแต่มันเกินความคาดหวังของข้าเจ้าแท้

เนื้อหาของงานนั้นบ่ต้องห่วง เต็มรูปแบบ เป็นงานใช้มันสมองเนื้อๆ เป็นส่วนงานที่ข้าเจ้าเคยวาดหวัง แต่บ่นึกว่ามันจะเข้ามาในชีวิตเร็วอย่างนี้ เลยปรับตัวยังบ่ค่อยได้ แลการใช้สมองทำงานทั้งวันนี้แหละ เป็นเหตุหื้อข้าเจ้าเหนื่อยล้า และเพลียขนาด ยามนอนเมื่อตามันหลับ แต่สมองและใจมันบ่สนิทตาม ยะหื้อข้าเจ้าเชื่อมั่นว่า มันคือต้นเหตุให้ข้าเจ้า “ฝัน” ถึงเรื่องราวต่างๆ ได้ทุกคืน

สามีข้าเจ้าจึงยกเอาพระบาลีอันเป็นคำสอนของพระพุทธศาสนา เกี่ยวกับเรื่องความฝันมาเล่าบอกหื้อข้าเจ้าได้รู้ตามแบบฉบับของเพิ่น ความดังนี้

…“ฝัน” หรือ “ความฝัน” เพิ่นว่าเป็นกระบวนการทำงานของจิตอย่างหนึ่ง ที่รับรู้เป็นภาพผ่านจิตใต้สำนึกในขณะที่เราหลับโดยบ่รู้คิง (บ่รู้สึกตัว) เกิดจากสาเหตุ ๔ อย่างคือ ธาตุวิปริต จิตนิวรณ์ เทพสังหรณ์
และบุพพนิมิต ซึ่งพระอรรถกถาจารย์ เพิ่นช่างเรียบเรียงไว้อย่างคล้องจองง่ายต่อการจำจดบ่หน้อย
ธาตุวิปริต หมายเอา ความบ่สบายกายต่างๆ รวมถึงความหิว แลความอิ่มเกินไป ย่อมยะหื้อฝันได้
จิตนิวรณ์ หมายเอา ความกังวลใจในเรื่องต่างๆ ทั้งที่แล้วเสร็จ แลยังบ่แล้วเสร็จ รวมถึง ความเครียดด้วย
เทพสังหรณ์ หมายเอา การมาบอกกล่าว เล่าความต่างๆ ของเทวดาอารักษ์ รวมถึงวิญญาณในภพภูมิชั้นต่ำ ด้วยเพิ่นอาจมองว่า เราสามารถสื่อรู้ได้ในสิ่งที่เพิ่นต้องการมาบอกเอิ้น ทั้งเรื่องดีและบ่ดี
บุพพนิมิต หมายเอา ความฝันที่เกิดจากบุญบาปที่สั่งสมไว้ข้ามภพข้ามชาติ เป็นการบอกอนาคตหรือเหตุการณ์ล่วงหน้าด้วยสัญลักษณ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏในฝันนั้น อันเป็นที่มาของการทำนายฝัน
การตีความหมาย และอื่น ๆ อีกมากมาย หลากหลายทัศนะ แต่ก็บ่ควรไปยึดติดนัก…

แล้วแม่เฮือนมือใหม่อย่างข้าเจ้า ก็ได้รับคำรู้เติมเต็มความพร่องทางจิต แลหนีไกลจาก “อวิชชา” ไปแหมน่อยหนึ่งแล้ว...

Create Date : 14 พฤษภาคม 2551		14 comments
Last Update : 14 พฤษภาคม 2551 23:13:09 น.
Counter : 4932 Pageviews.
Share Tweet