|
..หอมดอกจิกคึดฮอดความหลัง หอมดอกฮังคึดฮอดความเก่า...
......ฉันเป็นคนค่อนข้างแปลกอยู่อย่างหนึ่ง ถึงแม้ว่าในขณะที่ฉันนั่งอยู่ท่ามกลางคนมากๆ อึกทึกครึกโครม ฉันก็สามารถเหงาได้ พอๆกับสามารถนั่งหลับในดิสโกเธคได้นั่นแหล่ะ วันนี้ฉันอาจจะเพี้ยนๆไปพร้อมกับอากาศวิปริตแถบเมืองที่อยู่ แดดออกสักหน่อยประเดี๋ยวฝนตกอึมครึม หนาวๆสักหน่อยฟ้าแจ้ง สลับไปมาอยู่ยังงั้น ในขณะที่ฉันนั่งเอา ชม.(เรียน)ฟังครูพล่ามเกี่ยวกับแกรมม่า ภาษามันๆ แบบสีซอให้ฉันฟังนั้น ฉันก็ปวดหัวเหลือกำลัง ไม่รู้จะทำอย่างไรได้ เลยปล่อยความคิดเตลิดล่องลอยไปเรื่อยในขณะที่ สายตามอง
กระดาน ดูสิน่าชังขนาดไหนอยากรู้มั้ย ว่าความคิดฉันมันลอยไปถึงไหนๆ ฮ่าๆๆ ไกลเลยล่ะ มันลอยกลับไปจนถึงสมัยเรียนจบใหม่ๆ เริ่มมีงานทำ มีหนุ่มมาจีบ มีการจีบหนุ่ม อิอิ พอคิดเรื่องนี้เข้ามา อารมณ์ก็ผ่องใส พลันก็คิดไปถึงหนุ่มหนึ่งซึ่งเคยเป็นที่รัก เมื่อนานมาแล้ว เกือบๆ สามสิบปี ตายหรือยังว่ะ หรือยังอยู่ดีกลายเป็นตาแก่หัวล้านลงพุงไปแล้ว ฮ่าๆๆ พอคิดถึงหนุ่มนั้น หนุ่มโน้นก็เข้าคิวมารอเรียงให้คิดถึง เออหนอ คนเรา เมื่อเวลาผ่านไป เวลาเราคิดถึงใครสักคนสองคน สามคน ทำไม จึงคิดถึงแต่เรื่องดีๆ หวานๆแหววๆ ไม่ยักคิดถึงเรื่องร้ายกาจบาดหมางบ้างเลย แต่ก็ดีแล้วล่ะ อย่างน้อยๆ ในวันที่ฟ้าครึ้มฝน เช่นวันนี้ มันก็ทำให้อารมณ์ผ่องใส มีความสุขกับการได้รำลึกถึงหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต แม้บางเรื่องราวจะเจ็บปวด ร้าวรานบ้างก็ตามที นี่ละหนาเขาว่า คนแก่ พออายุล่วงมาแล้ว ไม่มีอะไรมากกว่านั่งเล่าความหลัง นึกถึงความหลัง สมควรแก่การตระหนักแล้วว่า วันนี้ ฉันเริ่มแก่แล้วจริงๆล่ะ เหมือน คำพังเพยอีสานบอกว่า ....หอมดอกจิกคึดฮอดความหลัง หอมดอกฮังคึดฮอดความเก่า หอมดอกคัดเค้าคือสิเฒ่าบ่เป็น..แต่ที่แน่ๆ เมืองมันๆ ไม่มีดอกคัดเค้าให้ดมดอม อารมณ์สาวกระชุ่มกระชวยก็เหือดหาย เฒ่าคักๆ เนาะ 
ที่เล่ามาทั้งหมด ก็เป็นเพราะ คึดฮอดทุกคนละเนาะ
| Create Date : 25 สิงหาคม 2549 |
|
15 comments |
| Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 21:00:39 น. |
| Counter : 2230 Pageviews. |
|
 |
|
คึดฮอด..แต่กอดบ่ได้...คึดฮอดหลาย ไปหาดีบ่น๊อ...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
