มิตรภาพเนี่ย ยิ่งใหญ่ จริงๆนะคะ
ดีใจที่ได้พบเรื่องราวแบบนี้

เอ่ ... พู่เห็นภาพจากเฟซบุ๊คค่ะพี่ แต่ว่า
เพิ่งรู้ว่าพี่สาวคนนี้เป็นใคร ..


ยังไงก็ยืนยันว่ามิตรภาพน่ารักเสมอค่ะ

มิตรภาพไร้พรมแดนจริงๆนะเนี่ย

อิ่มใจจัง มิตรภาพมีค่าเสมอนะคะพี่โรส

สวัสดีค่ะพี่โรส


สบายดีหรือเปล่าค่ะ


ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมที่ blog


พี่ Mellitus คงจะพูดถึง athena_b พอสมควรให้พี่โรสได้ฟัง


ตามตรงนะคะ จริงๆก็ยังรู้สึกเขินๆอยู่พอสมควรค่ะ ประมาณ 50% ถ้าจะเทียบกับความรู้สึก แม้ว่าก่อนหน้านี้จะได้ติดต่อสื่อสารผ่านทาง bloggang และโทณศัพท์ค่ะ ลักษณะนิสัยส่วนตัวจริงๆก็เป็นเช่นนั้นอยู่แล้วค่ะ


วันนั้นประชากรเยอะแยะเหลือเกินค่ะ เห็นคุยกันเป็นงานเป็นการ ก็เลยขอฟังมากกว่าค่ะ


สัญญากันไว้ว่า ปีหน้าถ้ามีโอกาสก็อยากจะพบกับพี่ Mellitus อีกค่ะ แต่ก็ไม่แน่ใจค่ะพี่โรส ว่าเวลาของเราทั้งหมดจะว่างตรงกันหรือเปล่าค่ะ


งั้นก็สาธุ ไว้ก่อนค่ะว่าขอให้เวลาของเราทั้งหมดเอื้ออำนวยพร้อมกันค่ะ ตามตรงนะคะ ยังเที่ยวเมืองกาญจน์ไม่ทั่วเลยค่ะ ต้องรีบมากๆค่ะ

ค่ะ
ดูแลรักษาสุขภาพค่ะ


จัดทริปไปเที่ยวลุยป่ากันไหมค่ะ แฮะๆ กำลังคิดอยู่ค่ะ

มิตรภาพมีทุกที่ทุกเวลานะคะ
บล็อกแก๊งค์ช่วยให้เกิดสิ่งดีๆ ขึ้นมา
ผ่านตัวอักษร ผ่านรูปภาพ จนได้พบกัน

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

มาชมมิตรภาพที่มีจริงครับ

อิอิ

- หวัดดียามดึกครับ

- มิตรภาพอย่างนี้แหละครับที่ผมต้องการเป็นที่สุดของการเล่นบล๊อก

สวัสดียามเช้าครับพี่โรส

บางคนอาจลังเลกับมิตรภาพที่เริ่มต้นในโลกไซเบอร์
แต่ผมเป็นคนนึงที่ได้รับมิตรภาพดีงามมากมายจากพี่โรสและเพื่อนบล็อก

ผมว่านอกจากไม่น่ากลัวแล้ว
ยังเป็นมิตรภาพที่ไร้พรมแดนจริงๆครับ

ขอบคุณน้องโรสค่ะที่เขียนเกียวกับพี่ ตอนนี้พี่ก็ยังทำใจไม่ค่อยได้ในเรื่องการสูญเสียพี่ชาย เพราะปกติพี่จะโทรคุยกับพี่ชายเวลาที่พี่เลิกงานกับมาบ้านเพราะรู้ว่าเขายังไม่นอนไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาตีหนึ่งหรือตีสองของเมืองไทย แต่จากนี้ต่อไปพี่ก็คงไม่มี missed call จากเบอร์มือถือของพี่ชายพี่ต่อไป เพราะแต่ก่อนพี่จะบอกให้พี่ชายพี่โทรหาพี่แค่ 2 สัญญาณแล้ววางหูแล้วพี่จะโทรกลับเอง

ตอนนี้พี่เองกำลังควบคุมและจัดการกับความรู้สึกและอารมณ์ของตัวเองแต่พี่คิดว่าพี่คงจะทำได้ ไม่อย่างนั้นจะเป็นผลเสียกับเรื่องงานและเพื่อนร่วมงานด้วย

พี่ยังไม่ได้เริ่มอ่านหนังสือของคุณกะว่าก๋า กลับไปสวีเดนครั้งนี้มีเพื่อนเอาหนังสือที่เกี่ยวทั้งธรรมะและคริสตจักรให้เอาไปอ่าน เพราะคงรู้ว่าถึงเวลาที่พี่คงจะต้องเลือกทางเดินแต่ให้เอาไปเลือกเอง

พี่ยอมรับว่าพี่เป็นคนไม่มีศาสนาแต่บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นกับพี่หลังจากที่พี่พี่ชายพี่เสียมีเหตุการณ์หลายๆอย่างที่เกิดขึ้น พี่ชายพี่กับพี่มีนิสัยที่เหมือนกันคือไม่เคยเชื่อเรื่องไร้สาระและไม่เคยเข้าวัดทำบุญ

สำหรับตัวพี่เองก็เหินห่างจากวัดมาเกือบ 30 ปีเพราะพี่เชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับจิตใจของเราเอง ทุกข์และสุขก็อยู่กับตัวเราเองไม่มีใครช่วยได้นอกจากตัวเราเอง พี่ขอเวลาอ่านหนังสือของคุณกะว่าก๋าและหนังสืออื่นๆที่พี่ได้มา รวมทั้งข้อมูลต่างๆที่พี่ต้องการทราบทางอินเทอร์เนท แล้วพี่ค่อยอัพเดท blog ของพี่

ก่อนพี่จะเดินทางกลับสวีเดนมีหลายๆสิ่งที่ดลบรรดาลให้พี่ได้ไปที่สำนักสงฆ์แห่งหนึ่งที่เมืองกาญจน์ สิ่งที่ท่านสามารถพูดได้ตรงกับสิ่งที่พี่คิดไว้คือ " โยมกำลังที่จะละทิ้งทุกสิ่งอย่างในโลกนี้ใช่ไหม"

ซึ่งทำให้พี่คิดว่าแล้วรู้ได้อย่างไร เพราะหลังจากงานศพพี่ชายพี่ พี่มีความรู้สึกว่าพี่ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้วในโลกนี้ที่พี่จะต้องทนต่อสู้เพียงแต่มีเงินที่ต้องส่งเพื่อให้มีคนดูแลคุณแม่ต่อไป พี่กำลังต้องการที่จะค้นหาความจริงของชีวิตค่ะ ถ้าพูดมากกว่านี่เดี๋ยวน้องโรสจะหาว่าพี่เริ่มเพ้อเจ้อ

ที่จริงแล้วการเริ่มเขียนใน bloggang ของพี่เพราะพี่เริ่มใช้ความคิดเป็นภาษาไทยในสิ่งที่พี่อยากจะเขียนและถ่ายทอดออกมา แต่เวลาที่พี่กลับเมืองไทยพี่ก็มีพี่ชายคนนี้แหละที่คอยปกป้องและเหมือนเป็นล่ามให้พี่เพื่อแปลไทยเป็นไทยให้กับคนที่ฟังพี่ว่าพี่ต้องการอะไร ฟังดูแล้วเหมือนเรื่องตลกแต่มันก็เป็นความจริงค่ะในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมาที่พี่มาอยู่เมืองไทย 1 ปีพี่ไปซื้อของแล้วคนไม่เข้าใจพี่ว่าพี่ต้องการอะไรทั้งๆที่พี่พูดภาษาไทย

มันทำให้พี่ใกล้ชิดกับพี่ชายคนนี้มากขึ้น อีกทั้งได้รู้จักฝรั่งที่สอนภาษาที่ราชภัฎรวมทั้งพวก NGO ที่อยู่ที่เมืองกาญจน์อีกมากมาย ครั้งสุดท้ายก่อนเดินทางกลับสวีเดนมีเด็กหนุ่มเข้ามาไหว้พี่ซึ่งพี่ก็ไม่เคยรู้จักมาก่อน เขาเพียงแต่บอกพี่ว่าเคยเห็นพี่ที่ร้านอาหารของพี่ชายพี่และแสดงความเสียใจและก็เข้ามากอดพี่ ซึ่งพี่ก็บอกว่าเห็นพี่ที่ไหนขอให้ทักทายเพราะพี่สายตาไม่ดีและไม่ได้รู้จักใครมากมายในเมืองกาญจน์

พี่มีความรู้สึกบอกไม่ถูกและตื้นตันใจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากพี่ชายได้จากโลกนี้ไปและพี่ก็หวังว่าปีหน้าพี่คงจะได้มีโอกาสกลับมาเมืองไทยอย่างเช่นทุกปีอีก แล้วพี่จะบอกล่วงหน้ามาเป็นเดือนค่ะเพื่อให้น้องจอร์จเตรียมตัวลาพักร้อน

ว้ายนี่พี่เขียนซะยาวเหมือนกับเขียนใน blog ของตัวเอง ไม่ว่ากันนะคะ

เอาแหละค่ะราตรีสวัสค่ะแล้วค่อยคุยกันใหม่ค่ะ

^
^

อ่านที่พี่เค้าเขียนถึงสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น
แล้วอยากส่งกำลังใจให้พี่เค้าด้วยค่ะ ...

ความสูญเสียมันทำให้เกิดอะไรได้เยอะมาก
ไม่ว่าจะเป็นการจากเป็น จากลา หรือว่าจากไกล
ทุกอย่างเป็นการลาจาก และมันสอนเราได้
เยอะจริงๆ นะค่ะพี่โรส ...




อ่านเรื่องราวของน้องแมวตาย .. ก็สงสารเค้านะค่ะ แบบว่าไม่ได้เจตนาเลย หวังดีกันแท้ๆ ว่าไปแล้วก็ไม่ต่างจากที่พู่กับน้องชายทำเหมือนกันค่ะ แบบว่าข้างบ้านพ่อแม่สมัยก่อนนี้เค้ามีรั้วรวดหนาม ไม่ได้ก่อกำแพงสร้างปิดเหมือนตอนนี้ค่ะ ทีนี้ต้นไม้มันก็ยังพอบังสองบ้านได้บ้าง ทีนี้ไม่รู้ว่าแมวจากไหนมาคลอดลูกริมรั้ว ไอ้เราก็แบบว่าเห็นก็เอานมไปให้ เรียกว่าเสิร์ฟกันถึงถิ่นเลยค่ะ ไปๆ มาๆ ก็ลูกแมวมันพอเดินมาได้เราก็เลยเรียกมันเล่นๆ ปรากฏว่ามันเดินมาหาจริงๆ ล่ะค่ะ แล้วอิจังหวะน้องหมาบ้านเราสิค่ะ ดูแล้ว ดูอีกว่ามันไม่อยู่ใกล้ๆ ปรากฏว่ามันโผล่มาจากไหนไม่รู้ ... คว้าหมับเลยค่ะ ไอ้ที่เราเลี้ยงดูปูเสื่อแมวมาอย่างดี ปรากฏว่าเรียกแป็ปเดียว ก็เด๊ดทั้ง 3 ตัวเลย เศร้าไปหลายวันเลยค่ะทั้งพู่ ทั้งน้อง ... แต่ว่าตอนนั้นก็ไม่เล่นกับแมวนะค่ะ แบบว่าห่างๆ เค้าเหมือนกัน ไม่เล่นหัว ไม่จับ ... กลัวมันตัวดิ๊กๆ น่ะค่ะ

อ้อ..เพื่อนบล๊อคคนนี้นี่เองที่แม่โรสว่าจะไปเจอกันที่เมืองกาญฯ
มิตรภาพอบอุ่นออกมาให้รู้สึกได้ถึงข้างนอกบล๊อคเลยนะคะ แม่โรสจ๋า

ขอบคุณพี่มากครับ สำหรับคำอวยพร

ยิ้มไปกับมิตรภาพที่งดงามค่ะพี่โรส
และขอฝากความเสียใจถึงพี่เขาด้วยนะคะ
ถ้าเผื่อพี่โรสได้เจอ ได้คุยกันอีกค่ะ
พี่โรสติดอยู่ที่เฟชบ่อยๆ ก็ไม่เป็นไรค่ะ
ยังไงแล้วความคิดถึงส่งไปได้นะคะจะบลอกจะเฟชค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่โรส

แล้วเมื่อไหร่เราสองคนจะได้เจอกันมั่งนิ

บางคนบอกว่าโลกออนไลน์มีแต่หลอกลวง
พูดแต่คำหวานให้กัน ไม่ได้มาจากใจจริงทั้งหมด แม่ก็ว่าใช่ในบางส่วน แต่อีกส่วนก็มีความจริงใจด้วย

ไม่รู้น่ะไม่งั้นคงเล่นบล๊อกไม่ได้นานแน่นอน

ไปดูบล๊อกแม่น่ะก่อนจะเปลี่ยนหน้าบล๊อกเสียก่อน มิตรภาพล้นเหลือเลยค่ะ

ลืมไป ตั้งใจจะมาชวนไปโหวดให้หน่อย

มาเยี่ยมชมบล๊อคค่ะ และมาขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆๆ เช่นกันค่ะ

มิตรภาพที่ไร้พรมแดนจริงๆค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่โรส


เมื่อวานเป็นพู่กันเดียวของคุณยัน จัน
วันนี้เป็นพู่กันเดียวของกะก๋าบ้างครับ




>

สวัสดีวันพ่อค่ะ

หยุดยาวครอบครัวสุขสันต์ไปเที่ยวไหนเอ่ย

ขอบคุณที่แวะมาอวยพรวันเกิดนะคะ

แวะมาทักทายค่ะคุณโรส

ผมชอบทำให้คนอ่านงงครับพี๋โรส 555
เป็นเรื่องที่ผมมักจะบอกใครเสมอ
ผมคิดว่าเรื่องบางเรื่อง
ยิ่งงง ยิ่งสงสัย
ชวนให้ใคร่รู้และหาคำตอบด้วยตัวเองน่ะครับ

เว้นเสียแต่ว่าคนๆนั้น
ยอมแพ้ต่อการแสวงหาคำตอบ
ซึ่งจริงๆก็ไม่ผิดหรอกครับ

บางเรื่องของชีวิตก็ไม่จำเป็นต้องจบลงด้วยคำตอบเสมอไป


ปล. พรุ่งนี้มีคลิปหมิงหมิองให้ดูครับพี่
จะเฉลยเลยว่าทำไมรูปถึงได้ยิ้มนัก

อรุณสวัสดิ์ครับพี่โรส