Don't Worry, Be Happy

<<
กันยายน 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
21 กันยายน 2551
 

Title: พาหนะเดินทาง

เมื่อเอ่ยถึงคำว่า “พาหนะเดินทาง” หลายคนอาจจะคิดถึงรถยนต์หรูๆ ซักหนึ่งคัน ไว้ขับโฉบรอรับสาวหน้าตาดีมาเป็นตุ๊กตาหน้ารถ หรือ อาจจะนึกถึง “มอเตอร์ไซค์” แรงๆซักหนึ่งคัน ไว้ให้บรรดาสก๊อยเกิร์ลผู้มีรอยสักรูปท่อไอเสียที่หน้าแข้งยาวถึงขาอ่อนนั่งซ้อนท้ายกินลมชมวิวไปเรื่อยๆ แต่...จะมีใครไหมที่จะนึกถึง“รองเท้า” ที่เป็นยิ่งกว่าพาหนะคู่ใจ ที่สามารถพาเราไปได้ทุกที่ วันนี้ถือว่าเป็นโอกาสดียิ่งที่เราจะได้มารู้จักกับ “รองเท้าคู่ใจ” ของนาย ยางมะตอยสีชมพู ว่าเขาทั้งคู่เคยพากันไปที่ไหนมาบ้างแล้ว ไปเจอะเจออะไรมา น่าสนใจแค่ไหน...เชิญติดตามโดยพลัน...



Q: สวัสดีครับ...
(รองเท้าของอียางฯ ทำเป็นหูทวนลมไม่สนใจ)

Q: เอ่อ...สวัสดีครับ คุณ...
(ยังคงมองนกมองฟ้า ทำเป็นไม่รู้เรื่องเช่นเคย)

Q: เฮ้ย...สวัสดีโว้ยยยย หูหนวกหรือไงวะ ไอ้...
รองเท้าอียางฯ: อ่า สวีดัด สวัสดี สะหวีวี่วี ไปไหนมาถือกล้วยสามหวี ดีๆๆๆ

Q: ???
รองเท้าอียางฯ: อ้าว ว่าไงล่ะ สวัสดีแล้วไงต่อ...

Q: คือผมกำลัง...งง
รองเท้าอียางฯ: เอ๋ยยยยยยยย งงอะไรล่ะสหาย มี’ไรก็ถามมาโลด

Q: เมื่อกี้ผมสวัสดีคุณดีๆทำไมไม่ตอบ
รองเท้าอียางฯ: เราไม่ชอบคนพูดเพราะ

Q: ทำไมล่ะ
รองเท้าอียางฯ: เราชอบบรรยากาศสบายๆ ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไร

Q: คือมันเป็นมารยาททางสังคม
รองเท้าอียางฯ: มารยาทตัดตัว “ท” ออกเป็นอะไรเอ่ย

Q: มารยา...
รองเท้าอียางฯ: ปิ๊งป่อง ถูกต้มมมมม เอ๊ย ต้อง

Q: เอ่อ...งั้นเอาเป็นว่า ช่างมันแล้วกัน ว่าแต่คุณนี่นิสัยคล้ายเจ้าของคุณนะ
รองเท้าอียางฯ: อนุญาตให้ใช้คำว่า สันดาน ได้ครับทั่นประธาน เคี๊ยก กรั่กๆๆ

Q: ว่าแต่ คุณยางฯ นี่ไปเก็บ...เอ่อ ได้คุณมาจากที่ไหน ทำไมเขาถึงเลือกคุณ
รองเท้าอียางฯ: อนุญาตให้ถามใหม่

Q: ไอ้ยางฯมันไปเก็บคุณมึ-งมาจากที่ไหนไม่ทราบครับ ทำไมมันถึงเลือกมึ-งหา ไอ้สาดดดดด (เริ่มมีอารมณ์)
รองเท้าอียางฯ: ฮ่าๆ ถูกใจๆ คำถามต่อไปอนุญาตให้พูดเพราะได้ เดี๋ยวจะโดนเซ็นเซอร์จนอ่านไม่รู้เรื่องกัน คืออย่างนี้ รองเท้าเก่าของมันหลังจากซื้อมาได้ประมาณ 2 เดือนทะลึ่งขาดซะงั้น ของมือสองก็อย่างนี้แหล่ะ มันเลยไปหารองเท้าใหม่ แต่ก็ตามสันดานมันไง มันทะลึ่งแวะร้านขายรองเท้ามือสอง แล้วก็สอยเรามา

Q: สรุปแล้ว คุณก็เป็นรองเท้ามือสองเหมือนกัน แล้วไปแขวะคู่เก่าเขาทำไม
รองเท้าอียางฯ: เรามือสอง แต่ก็เป็นมือสองคัดเกรดนะโว้ยยยยย

Q: แสดงว่าคุณยางฯ ชอบใช้ของมือสองใช่ไหมครับ
รองเท้าอียางฯ: เฉพาะรองเท้านะ แต่กางเกงในมือสองมันไม่ใช้

Q: เขาชอบใช้ของถูก
รองเท้าอียางฯ: ใช่ แต่มันพลาดมากที่ไปซื้อเรามา

Q: ทำไมล่ะ
รองเท้าอียางฯ: เพราะเราแพงกว่า รองเท้าใหม่ๆบางคู่อีก แต่ก็นับว่าอัศจรรย์มากนะ เพราะตลอดชีวิตนี้ไอ้ยางฯ มันไม่เคยซื้อรองเท้าผ้าใบแพงขนาดนี้มาก่อน

Q: พอจะบอกราคาของคุณได้ไหม
รองเท้าอียางฯ: 500 มันต่อเหลือ 450

Q: นี่คือแพงแล้ว
รองเท้าอียางฯ: ใช่ แพงสุดในชีวิตของมันแล้ว...

Q: โอเค ถ้าอย่างนั้นช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหม ว่าไปลุยที่ไหนกับคุณยางฯ บ้าง
รองเท้าอียางฯ: โอ๊ยเยอะ ก็หลายที่อยู่ ทั้งที่ ปาย, ทุ่งดอกกระเจียว อุทยานป่าหินงาม, เมืองโบราณ, เขาใหญ่, เกาะพะงัน งานเทศกาลดนตรีที่หัวหินที่มันต้องไปทุกปี และก็จังหวัดต่างๆที่มันไปทำงานแล้วแอบหนีเที่ยว ฯลฯ

Q: แล้วที่ที่ประทับใจที่สุดล่ะ ช่วยบอกเหตุผลด้วยนะครับ
รองเท้าอียางฯ: น่าจะเป็นที่ปายนะ เพราะเรื่องเยอะตั้งแต่ตอนที่จะไปแล้ว ทั้งคำครหาว่ามันทำตัวเป็นเด็กแนวติสต์แตกเพราะเสือกจะไปคนเดียว ทั้งไปเจอคนจีนที่พูดจากับมันไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่นัก แบบว่าภาษาอังกฤษของมันไม่กระดิก แต่ก็ยังแสลนพาเขาไปเที่ยวดูพระอาทิตย์ขึ้นบนเขาได้ โอ๊ยเยอะ แต่ที่เป็นไฮไลท์ที่สุดเห็นจะเป็นขากลับ เพราะไอ้รองเท้าข้างๆเรานี่แม่ง เหม็นชิบหาย เรากับไอ้ยางฯ แทบจะเป็นลม

Q: คุณไม่เหม็นเลยว่าอย่างนั้น
รองเท้าอียางฯ: ไอ้เหม็นน่ะมันเหม็นแน่นอน แต่ก็มีกาละเทศะ ไม่ถอดรองเท้าในที่สาธารณะโว้ยยยยย

Q: แล้วที่ที่ไปแล้วไม่ชอบที่สุดล่ะ
รองเท้าอียางฯ: เขาใหญ่

Q: ที่นั่นสวยจะตาย ทำไมไม่ชอบล่ะ
รองเท้าอียางฯ: สวยน่ะสวย ธรรมชาติและบรรยากาศนี่ชอบเลย แต่มันไปเที่ยวกับเพื่อนไง และเพื่อนๆมันวันๆไม่ทำเชี่ยอะไรเลย ได้แต่กินเหล้าเล่นไพ่ในบ้านพัก ผมก็ได้แต่นั่งหง่าวดูพวกมันก๊งกันทั้งๆที่อยากจะออกไปส่องสัตว์จะตาย

Q: นั่นจึงเป็นเหตุทำให้คุณต้องพาเขาไปเที่ยวคนเดียวบ้าง
รองเท้าอียางฯ: ใช่เลย และถ้าจะไปไหนอีก มันก็จะไปคนเดียว หรือไม่ก็ไปในจำนวนคนที่น้อยที่สุด

Q: ถ้าในกรุงเทพล่ะ คุณชอบพาเขาไปที่ไหนที่สุด
รองเท้าอียางฯ: สวนสาธารณะ เพราะมันจะถอดเราออก ทำให้เราได้รับลมเย็นๆ ระบายความเหม็นออกไปได้ด้วย
ส่วนมันก็จะนั่งเขียนอะไรของมันไปเรื่อยเปื่อย พร้อมกับดูดกาแฟเย็นฟังเพลงจากมือถือของมัน

Q: แล้วที่ที่ไม่ชอบล่ะ
รองเท้าอียางฯ: ห้างสรรพสินค้า โดยเฉพาะพวกห้างไฮโซทั้งหลายแหล่ เพราะเราคิดว่ามันไม่ใช่ที่ที่เราควรเข้าไปเดินเล่น

Q: แต่ก็ไปบ่อยนี่
รองเท้าอียางฯ: แน่ล่ะ ก็มันต้องไปทำธุรกรรมจ่ายหนี้อะไรของมัน อีกอย่างห้างพวกนี้มักมีงานอีเวนท์น่าสนใจให้มันต้องไป แล้วก็โรงหนัง แบบว่ามันชอบดูหนังน่ะ เราก็ชอบ

Q: ฮั่นแน่...ไปดูกับใคร
รองเท้าอียางฯ: มันก็ไปของมันคนเดียวนี่แหล่ะ เห็นบอกว่าสบายใจดี อยากดูเรื่องอะไรก็ดู ไม่ต้องถามความเห็นใคร แต่บางครั้งก็มีเพื่อนไปบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะไปคนเดียว มีอยู่หลายครั้งนะ ที่มันต้องนั่งเบื่อบนรถเมล์ พอรถขยับผ่านโรงหนังปุ๊บ มันลงปั๊บไปตีตั๋วดูหนังซะงั้น

Q: เอาแต่ใจตัวเองน่าดูนะเพื่อนคุณเนี่ย
รองเท้าอียางฯ: เรียกว่าชอบทำตามใจตัวเองดีกว่า

Q: แล้วมันต่างกันตรงไหน
รองเท้าอียางฯ: เอาแต่ใจตัวเอง คือไม่ฟังใครนะ ดื้อดึงอยู่ฝ่ายเดียวไม่ฟังความเห็นใคร แต่ทำตามใจตัวเองคือ นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ

Q: ออกแนวติสต์แตกว่างั้น
รองเท้าอียางฯ: มีคนว่ามันเป็นอย่างนี้บ่อย แต่ขอบอกแทนมันได้มะ ว่ามันไม่ได้ติสต์แตกติสต์แหกอะไรหรอก มันก็แค่อยากทำอะไรก็ทำ เท่านั้นเอง มันชอบทำอะไรมันก็ทำ ไรเงี้ย...

Q: เหนื่อยไหมกับที่ต้องติดตามคุณยางฯ เค้าไปทุกที่
รองเท้าอียางฯ: ก็... (นิ่งคิด) มีช่วงหนึ่งเหนื่อยมาก แต่ตอนนี้ไม่แล้ว

Q: ทำไมล่ะ
รองเท้าอียางฯ: คือเมื่อก่อนไอ้ยางฯ มันต้องวิ่งตามใครบางคน แต่ตอนนี้มันไม่ต้องคอยวิ่งตามรับใช้ใครแล้ว มันได้เป็นตัวของมันแล้ว มันเลยทำให้เราสนุกกับการติดตามมันด้วยไง ถึงจะเหนื่อยแต่ก็เหนื่อยแบบมีความสุข ไม่เหมือนเมื่อก่อน เหนื่อยก็เหนื่อย แถมยังไม่รู้จุดหมายปลายทางด้วย ว่าจะต้องวิ่งไปถึงเมื่อไหร่

Q: ดีใจด้วยนะครับ
รองเท้าอียางฯ: ขอบคุณๆ

Q: ว่าแต่ว่า ผมได้ข่าวมา ว่าคุณยางฯ เขาเพิ่งซื้อร้องเท้าใหม่มาเพิ่งอีกคู่ แถมยังเป็นมือหนึ่งอีกต่างหาก
รองเท้าอียางฯ: อ๋อใช่ๆ

Q: คุณน้อยใจไหม
รองเท้าอียางฯ: ไม่หรอกไม่ๆ

Q: แน่ใจ...เพราะอะไรล่ะ คุณยางฯ เค้าอาจลืมคุณไปเลยก็ได้นะ
รองเท้าอียางฯ: โอ๊ย...ไม่หรอกๆ มันไม่มีทางลืมเราหรอก ที่สำคัญมันซื้อมาแบ่งเบาภาระเราด้วย อีกอย่างเธอออกจะน่ารัก

Q: อ้าว...แสดงว่าคุณชอบรองเท้าคู่ใหม่ของคุณยางฯกับเค้าด้วย
รองเท้าอียางฯ: อย่าเรียกว่าชอบเลย เรียกว่า หลงไหล คลั่งไคล้ ถวิลหา น่าจะดีกว่า

Q: ขนาดนั้น
รองเท้าอียางฯ: ก็เวอร์ไป...ฮ่าๆ

Q: งั้นเอาเป็นว่า ขอเชิญรองเท้าคู่ใหม่ของคุณยางฯ เลยครับผม

แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ( เสียงปรบมือต้อนรับอย่างล้นหลาม )



Q: สวัสดีครับ...
รองเท้าอียางฯ 2: สวัสดีค่ะ...

Q: ท่าทางคุณจะดูสุภาพน่ารักกว่า คุณผู้ชายที่อยู่ข้างๆนี้นะครับ
รองเท้าอียางฯ 2: อ๊ะ...! แหงอยู่แล้วล่ะค่ะ โฮะๆๆ
รองเท้าอียางฯ: ชิ ตอแหลน่ะสิไม่ว่า (พูดกระซิบๆ)
รองเท้าอียางฯ 2: อะไรยะ ฉันได้ยินนะ โถ...ไอ้ ไอ้รองเท้าปากปีจอ
รองเท้าอียางฯ: อ้าวๆ พูดอย่างนี้ๆ เดี๋ยวเจอๆ
รองเท้าอียางฯ 2: อะไร จะเจออะไร
รองเท้าอียางฯ: เดี๋ยวก็เจอจูบหรอก...หุหุ
รองเท้าอียางฯ 2: งั้นมาจูบที่ส้นฉันก่อนก็แล้วกัน...ไอ้...

Q: เอ่อ...
รองเท้าอียางฯ 2: อุ๊ย! อะไรเหรอคะคุณพิธีกรขา นี่เดี๊ยนไม่ได้พูดอะไรที่ไม่งาม ไม่เป็นกุลสตรีออกไปชิมิคะ
Q: แหะๆ คือมันหลุดไปเยอะแล้วล่ะครับ ไม่ทันแล้ว...

รองเท้าอียางฯ: ก๊าก กรั่กๆๆๆ แบบนี้เค้าเรียกว่าแอ๊บแตก อุ๊บ...!!
รองเท้าอียางฯ 2: (มองค้อนใส่ไอ้รองเท้าปากปีจออย่างกินเลือดกินเนื้อ)

Q: ว่าแต่...คุณยางฯ เค้าไปได้คุณมาได้อย่างไรครับ
รองเท้าอียางฯ 2: เรื่องของเรื่องคือมีอยู่ว่า มีเพื่อนหนอนคนหนึ่งของคุณยางฯ เค้าเล่ามาว่า มีรองเท้ายี่ห้อเนี่ย ที่ผลิตรุ่น Limited Edition ออกมาเพื่อฉลอง 100 ปี โดยให้ศิลปินแต่ละแขนงมาออกแบบรองเท้าให้น่ะค่ะ

Q: แสดงว่าเขาตองชอบศิลปินคนนี้มากแน่ๆ เค้าถึงได้ยอมตัดใจซื้อรองเท้าที่แพงอย่างนี้
รองเท้าอียางฯ: ใช่ๆ ตอนมันซื้อมานี่ผมล่ะงงเลย
รองเท้าอียางฯ 2: ใช่ค่ะ คุณยางฯ เค้าชอบพี่แป้งมาก
รองเท้าอียางฯ: มันชอบดูบางรักซอย 9...
รองเท้าอียางฯ 2: คนละแป้งกันค่ะคุณ

Q: อ้าว ผมก็นึกว่าเป็นคุณแป้งบางรักซอย 9 เสียอีก
รองเท้าอียางฯ: เห็นไหมๆ ใครๆก็คิดกันแบบนี้...เธอพูดไม่เคลียร์เอง
รองเท้าอียางฯ 2: ชั้นต่ำ... (พูดกับตัวเองเบาๆ)
Q: หาอะไรนะครับ...อะไรต่ำๆ

รองเท้าอียางฯ 2: อ๋อปะ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร คืออะฮั้นโดนเสี้ยนตำน่ะค่ะ...คือมาเข้าเรื่องกันต่อแล้วกัน คือคุณแป้งคนเนี้ย เขาเป็นนักวาดภาพประกอบ ชื่อจริงๆคือคุณ ภัทริดา ประสานทอง คือคุณยางฯเค้าชอบลายเส้นของเธอน่ะ

Q: คุณยางเค้าเป็นพวก...เอ่อ เกย์ หรือโฮโม อะไรเทือกนั้นหรือเปล่าครับ รู้สึกจะชอบอะไรคิกขุเหลือเกิน
รองเท้าอียางฯ 2: ความชอบส่วนตัวมันผิดด้วยเหรอคะ

Q: เอ่อ...ไม่ครับ งั้นผมขอเรียกคุณว่าคุณแป้งเลยจะได้ไหม เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ผู้อ่านที่ตาถั่วสับสน
น้องแป้ง (เปลี่ยนแล้วจาก รองเท้าอียางฯ 2): ได้ค่ะ ด้วยความยินดี แต่ดิฉันว่าผู้อ่านเค้าจะไม่อ่านต่อตั้งแต่ไปด่าเค้าว่าตาถั่วนั่นแหล่ะค่ะคุณ

Q: งั้นต้องขอกราบอภัยครับ คือตาถั่วนี่ไม่ได้ด่านะครับ เพราะถั่วเม็ดนึงนี่ได้สารอาหารเยอะเชียวล่ะ สารอาหารจากถั่ว สามารถทดแทนเนื้อสัตว์ได้ ลดคลอเรสเตอรอลในเลือด กากใย ไฟเบอร์ก็เยอะ วิตามินซีก็แยะ มีธาตุเหล็กอีกต่างหาก โอ๊ยคุณประโยชน์มากมาย หากโดนใครด่าว่าตาถั่วแสดงว่าเค้ากำลังชมเราอยู่กลายๆนะครับ ว่าเราเป็นคนที่ตาดี แถมยังแข็งแรกอีกต่างหากแน่ะ และถั่วยังประกอบไปด้วยสารต้านอนุมูลอิสระสามารถป้องกันเซลส์ในร่างกายของเราเพื่อไม่ให้เกิดโรคบางชนิดเช่นโรคมะเร็งและโรคหัวใจด้วย
รองเท้าอียางฯ , น้องแป้ง: เหรอ แถนี่ (พูดพร้อมกัน)

Q: แหะๆ งั้นผ่านไปเถอะครับ ผมขอร้อง...คุณแป้งครับ ด้วยราคาของคุณแสดงว่าคุณยางฯ เค้าต้องถนอมคุณมากแน่ๆ
น้องแป้ง: โหย...มันทำรุนแรงกับฉันตั้งแต่ซื้อมาเลยล่ะค่ะ

Q: เค้าทำอะไรคุณบ้างครับ... (เก๊กเสียงนิ่ง หล่อๆ เย็นๆ )
น้องแป้ง: ก็...ก็คืนนั้นนะคะ มัน...มัน มันย่ำยีดิฉันค่า...

Q: เค้าทำอะไรคุณบ้างครับ บอกมาเลยไม่ต้องกลัว ทางเราจะคุ้มครองคุณเอง
น้องแป้ง: ก็...ก็แทนที่มันจะใส่ฉันเหมือนคนอื่นๆทั่วไป มันทะลึ่งใส่แบบเหยียบส้นค่า...ฮือๆ
Q: - -’’
รองเท้าอียางฯ: ฮ่าๆ มันชอบใส่เหยียบส้น ไม่รุ้จะเหยียบทำไม คงคิดว่าตัวเองเก๋าเท่ซะเต็มประดาล่ะมั้ง เฮ้ยว่าแต่ขอชื่อผมแบบดีๆมั่งสิ

Q: คุณตั้งเอาเองเลยแล้วกัน ผมว่าผมชักเริ่มจะปวดหัวแล้วล่ะ
รองเท้าอียางฯ: งั้นชื่อปี้ก็แล้วกัน เวลาเรียกพวกเรา 2 คู่ก็เรียกไปเลยว่า “ปี้” “แป้ง”
น้องแป้ง: (ทำท่าเขินอาย)

Q: เอ่อ...ไม่ดีล่ะมั้งครับ แล้วคุณแป้ง คุณจะอายทำไมไม่ทราบครับ...
รองเท้าอียางฯ: อ้าวทำไมล่ะ กำลังดังเลยนะ นายปี้คนเนี่ย

Q: นั่นเค้าชื่อ บี้ เหอะครับ
รองเท้าอียางฯ: อ้าวเหรอ งั้นบี้ก็บี้ งั้นเวลาเรียกพวกเราก็เรียกว่า “บี้” “แป้ง” ก็แล้วกัน
น้องแป้ง: (ทำท่าเขินอาย)

Q: เอ่อ...ขอเป็นชื่ออื่นได้ไหม ไอ้บี้ๆ ปี้ๆ นี่ลบออกจากสมองไปเหอะครับ คิดใหม่เหอะ ว่าแต่คุณแป้ง คุณจะอายทำไมไม่ทราบวะครับ...
รองเท้าอียางฯ: ไรเนี่ย นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ คุณคิดมากไปป่าวเนี่ย ก็เพราะอย่างนี้ล่ะน้า สังคมมันถึงไม่เจริญ มีไอ้พวกปิดความคิด ไม่ยอมรับฟังผู้อื่นอย่างคุณอยู่บ้านเมืองมันถึงไม่ไปไหนเสียทีไง...ถ้าเป็นเรานะ...
Q: พอพอ งั้นโอเค จะปี้ หรือจะ บี้ ก็แล้วแต่คุณแล้วกันครับ

รองเท้าอียางฯ: งั้นชื่อปี้นะ ไม่เหมือนใครดี
Q: เออครับ เรื่องของคุณเถอะครับ

Q: ว่าแต่คุณแป้งครับ คุณยางฯ เค้าใส่คุณไปในโอกาสไหนบ้างครับ
น้องแป้ง: ก็...มันบ้าค่ะ แทนที่มันจะใส่ฉันไปอวดโฉมสวยๆให้คนอื่นเห็นความสวยงามในสรีระและเรือนร่างของฉัน มันกลับใส่ฉันไปตีแบด เล่นวอลเลย์ เล่นปิงปองเสียอย่างนั้น

Q: ออกแนวสปอร์ตเกิร์ลซะอย่างนั้น
น้องแป้ง: เชอะ...ดีนะที่มันไม่ใส่ฉันไปเตะบอล ไม่งั้นคงเสียโฉมแย่
นายปี้ (เปลี่ยนชื่อแล้ว): แค่นี้ก็เสียโฉมไปแล้วล่ะหล่อน ฮ่าๆ

Q: เอาล่ะคำถามสุดท้ายแล้วครับ หลังจากที่คุณทั้ง 2 คู่ ได้คลุกคลีกับคุณยางมาพอสมควรแล้ว อยากถามว่าเขาเป็นคนดีหรือเปล่าครับ...

...

...

Q: เอ่อ...ทำไมเงียบกันไปล่ะครับ หรืออีตาคนนี้มันไม่มีดีอะไรเลย
น้องแป้ง: คือ...จะบอกว่าความดีของคนเรามันต่างกันน่ะค่ะ ซึ่งบรรทัดฐานของมันอยู่ที่ไหน เราก็ยังไม่รู้
นายปี้: ถ้าคุณถามไอ้ยางฯ มันโดยตรงนะมันจะบอกว่ามันเป็นคนเลว

Q: ทำไมล่ะ
นายปี้: ถามว่าโลกนี้มีคนดีจริงๆหรือเปล่าล่ะ...
Q: อืม...ไม่แน่ใจ
นายปี้: คือไอ้ความดีเนี่ย มันวัดกันไม่ได้หรอก ขึ้นอยู่กับว่าเราทำดีกับใคร
น้องแป้ง: หากเราดีกับคนนี้ เขาก็จะบอกว่าเราเป็นคนดี หากเราทำไม่ดีกับคนนั้นเขาก็จะหาว่าเราเป็นคนเลว
นายปี้: ใช่ๆ เพราะฉะนั้นอย่าถามคำถามแบบนี้เลย มันตอบยาก แต่ถ้าจะให้ตอบจริงๆ ไอ้ยางฯ นี่มันโค-ตรเลวเลย

Q: อืม...แต่พวกคุณก็มีความสุขดีใช่ไหม
น้องแป้ง: ใช่ค่ะ...ช่วงนี้มีความสุขดี
Q: ช่วงนี้...
นายปี้: คนเรามันต้องมีสุขๆทุกข์ๆกันไปอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนี้บอกได้เพียงแค่ว่ามีความสุขดี ก็เท่านั้น

Q: งั้นก็...ขอจบการสัมภาษณ์แต่เพียงเท่านี้ ขอขอบคุณทั้ง 2 คู่มากนะครับ ที่ให้เกียรติมานั่งคุยกับเรา


ก็คงได้เห็นอีกบางแง่มุมของคุณยางมะตอยสีชมพูบ้าง ไม่มากก็น้อยนะครับ เพราะเราเชื่อว่า รองเท้าก็สามารถสะท้อนตัวตน และการใช้ชีวิตของคนคนหนึ่งได้เช่นกัน หากมีโอกาส เราคงจะได้มานั่งสัมภาษณ์ข้าวของเครื่องใช้อื่นของนายยางฯ กันอีก แต่สำหรับตอนนี้ คงต้องขอกล่าวคำว่า สวัสดีครับ...


เที่ยวละไม - เฉลียง





Create Date : 21 กันยายน 2551
Last Update : 25 กันยายน 2551 12:50:53 น. 10 comments
Counter : 2755 Pageviews.  
 
 
 
 
ทันเจิมไหมหนอ?
 
 

โดย: ดุ่บดั่บ IP: 78.89.44.34 วันที่: 26 กันยายน 2551 เวลา:0:30:04 น.  

 
 
 
5555555555555555
ไม่รู้ว่าปี้กับแป้งทำให้รู้จักคุณยางฯได้มากขึ้นหรือเปล่านะ
เหมือนจะรู้แต่ที่รู้ ๆ อยู่แล้วทั้งนั้นเลยอ่ะ เช่นว่า ฮามาก
คุณเป็นคนฮานะเนี่ย อันนี้คงรู้ตัว แม้ปี้กับแป้งจะไม่ได้บอก
แต่อันนี้คนอ่านสัมผัสได้ค่ะ ว่าฮาทุกบททุกตอน เล่นตลกได้

คนติสท์ไม่ติสท์นี่สังคมวัดกันตรงไหนคะ เหมือนความดีหรือเปล่า
มาตรฐานใครก็มาตรฐานมันนะ ความดีก็มีมาตรฐานเหมือนกัน
มาตรฐานบางคนสูง คนธรรมดา ๆ ก็ว่าเลวไปเลยก็ได้ใช่ไหม
มาตรฐานต่ำ ๆ คนเลว ๆ ก็กลายเป็นคนดีขึ้นมาแบบนี้น่ะเหรอคะ
แล้วความดีมันมีอยู่จริงหรือเปล่าล่ะ?
งั้นความติสท์ก็ไม่มีอยู่จริงเหมือนกันน่ะสิ?

สิ่งที่ได้รู้จักคุณเพิ่มขึ้นเหรอ
1. รองเท้าเหม็น
2. ชอบใส่รองเท้าเหยียบส้น
3. ชอบส่องสัตว์
4. รองเท้าคุณก็ฮาเหมือนคุณ
ฯลฯ

ถูกม่ะคะ อิอิ
 
 

โดย: ดุ่บดั่บ IP: 78.89.44.34 วันที่: 26 กันยายน 2551 เวลา:0:51:38 น.  

 
 
 
คุณปอยฮะ - ทันเจิมแน่นอนฮะ เพราะบล๊อคนี้คนอ่านน้อย...อิอิ

อย่างที่บอกแหล่ะฮะ มันวัดยาก บางคนนิ่งๆเฮยๆ บทจะติสต์แตกก็แหลกไปเลยก็มี ส่วนผมเป็นพวกคนป่า เอะอะโวยวายเข้าว่าอ่ะฮะ ^ ^

ส่วนสิ่งที่ได้รุ้จักผมเพิ่ม 4 ข้อนั้นยังจิ๊บๆฮะ รอไปเรื่อยๆแล้วก็จะรู้ นะน้า

ปล.ส่วนการส่องสัตว์เป็นความอยากฮะ เพราะผมเห็นนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นเค้าออกไปดูสัตว์กัน แต่พวกผม...ได้แต่อยู่บ้านพักคำนวนตัวเลขกันอย่างเดียวเลยฮะ
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.123.245 วันที่: 27 กันยายน 2551 เวลา:0:07:17 น.  

 
 
 
55555555555555555555555555555555555555

ขอขำก่อน
เข้าใจเขียน
หลายๆครั้งนะคะสิ่งที่ไม่มีค่าในสายตาใครๆ
แต่กับคนบางคนสิ่งนั้นมีค่าและความหมาย

 
 

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท วันที่: 28 กันยายน 2551 เวลา:1:16:24 น.  

 
 
 
กร๊าก คุณตอย ไม่เสียทีมาเยี่ยม อ่านไปขำไป เปลี่ยนชื่อกลางอากาศได้ด้วย (แล้วมี ปี้็ซ้าย ปี้ขวา กับแป้งซ้าย แป้งขวา หรือเปล่าครับ)

ได้รู้จักคุณตอยเพิ่มอีกอย่าง

คือไม่ซักรองเท้าเลย ดำเชีย ฮ่าๆ
 
 

โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) วันที่: 28 กันยายน 2551 เวลา:20:16:06 น.  

 
 
 
คุณหมูปิ้ง - ช่ายที่สุดเลยฮะ ไม่รู้เหมือนกันนะ ก่อนที่ผมจะออกจากบ้าน ผมจะมองรองเท้าของผมทั้ง 2 คู่ ถ้าคู่ไหนมีสายตาเว้าวอนอยากจะตามผมไปด้วย ผมก็จะหยิบใส่ทันที หากคู่ไหนมันนอนแอ้งแม้ง นอนตะแคงไม่สนใจใคร ผมก็จะหยิบอีกคู่นึงไปใส่

พิมพ์มาถึงตอนนี้ ท่าทางว่าผมชักจะบ้าไปกันใหญ่แล้วแฮะ

คุณพีทฯ - แหะๆ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันฮะ แบบว่าเขียนไปก้แถไปอย่าใส่ใจเลยฮะ อิอิ ส่วนเรื่องรองเท้าที่ไม่ซักเลย อืมนั่นสิ ตั้งแต่ซื้อมานี่ผมยังไม่ได้ซักเลยด้วยซ้ำ สงสัยต้องหาทั้ง 2 คู่นี่ไปอาบน้ำบ้างเสียแล้วล่ะ

อิอิ ^ ^
 
 

โดย: ยางมะตอยฯ IP: 124.121.129.165 วันที่: 28 กันยายน 2551 เวลา:21:36:29 น.  

 
 
 
โย่คุณยางฯ บายดีนะคะ
วันนี้ใส่น้องปี้หรือน้องแป้งคะ
อย่างคุณพีทว่าก็ดีเหมือนกันนะ
ใส่ปี้ซ้ายกับใส่แป้งขวาพร้อมกัน
อ๊ะ....แนวนะ สิบอกให่

 
 

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ IP: 78.89.44.34 วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:7:39:58 น.  

 
 
 
หวัดดีฮะคุณปอย

แหะๆ ขอบคุณที่ยังคงแวะมาเยี่ยมเยียนกัน ทั้งที่ตอนนี้เกิดอาการดองบล็อคอยู่ 555+

แบบว่าช้วงนี้ทำงานติดกัน 7 วันไม่ได้หยุดมา 2-3 อาทิตย์แล้วฮะ กว่าจะกลับมาก็นู่น ดึกแล้ว เลยไม่ได้คิดไม่ได้เขียนอะไรเลย แถมตอนนี้มีเรื่องให้ต้องตัดสินใจอีก หากเคลียร์แล้ว คาดว่าคงจะมาเขียนระบายลงในนี้ซักวันแหล่ะเนาะ

ส่วนไอ้เจ้าปี้ ตอนนี้พื้นมันมีรอยรั่วฮะ ใส่แล้วน้ำเข้า ช่วงนี้ฝนตกบ่อย เลยเอาน้องแป้งไปใส่ลุยงาน น่าสงสารเหมือนกันฮะ เพราะตอนนี้สภาพมันยิ่งกว่าในรูปอีก 555+

ส่วนอย่างที่คุณพีทว่ามานั้นนี่โห...ครีเอทมากมายฮะ แต่ตอนนี้ก็โดนคำครหาว่าหน้าตาไม่เหมือนคนกรุงเต๊บอยู่แล้ว หากจะลองแนวอย่างที่ว่ามา สงสัย ผมคงไม่ได้ผุดได้เกิดกะเค้าแหงมๆ T T


ขอบคุณทุกท่านด้วยนะครับ ที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
 
 

โดย: ยางมะตอยฯ IP: 124.121.121.74 วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:58:34 น.  

 
 
 
หมั่นไจ้

คนรองเท้าเน่า

จิ๊ หล่อก็มะหล่อให้รอตั้งนาน


555+
 
 

โดย: คนที่บ้านฯ IP: 125.27.111.132 วันที่: 6 ตุลาคม 2551 เวลา:22:53:46 น.  

 
 
 
รองเท้ามีความสำคัญต่อเรา

เราควรซักบ้าง

ขอบคุณรองเท้า

 
 

โดย: waan IP: 124.157.237.221 วันที่: 10 เมษายน 2552 เวลา:13:07:51 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com