Don't Worry, Be Happy

<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
12 สิงหาคม 2550
 

Title: ผูกพัน






ฤดี...หญิงสาวยืนหันรีหันขวางอยู่ที่หน้าช่องจำหน่ายตั๋วผู้โดยสาร ที่สถานีขนส่ง
เธอกำลังชั่งใจว่า...สมควรไหม ที่เธอจะกลับบ้านของเธอในสภาพแบบนี้...

“ไปไหนเพ่...” เด็กขายตั๋วโดยสารคนที่เท่าไหร่ที่เข้ามาถามฤดีไม่ได้นับ
เธอทราบแต่เพียงว่า เธอบอกปฏิเสธไปเสียจนเสียงแหบแห้งไปหมดแล้ว

เธอก้าวเข้าไปที่ช่องขายตั๋ว...และเธอก็เปลี่ยนใจเดินออกมาอีก
เป็นอย่างนี้ซ้ำๆอยู่หลายรอบจนเธอเริ่มรู้สึกเวียนหัว และเกิดอาการคลื่นไส้ขึ้นมา
ฤดีนึกเลยเถิดไปถึงต้นเหตุ ตัวการที่ทำให้เธอเป็นเช่นนี้ และ กวีคือผู้ชายคนนั้น...





“ทำไมคุณถึงไม่กินยาคุม หา!! แล้วปล่อยให้ท้องขึ้นมาอย่างนี้ใครจะรับผิดชอบ”
ฤดีคิดไม่ถึงเลย ว่าผู้ชายที่เธอรัก จะพูดประโยคทรามๆแบบนี้ออกมา

“ทุกครั้งที่เรามีอะไรกัน ผมก็ซื้อยาคุมเตรียมไว้ให้คุณแล้วนี่ ถามจริงๆเหอะ
นอกจากผมแล้ว คุณไปนอนกับใครอีก”
ไม่มีคำตอบจากฤดี เธอได้แต่เพียงนั่งคุกเข่า สะอื้นไห้กับคำพูดหยามเกียรติ
ที่ออกมาจากผู้ชายที่เธอรัก

“หึ...ไม่ตอบ แสดงว่าจริง คุณดูถูกผมเกินไป
แต่เอาน่ะ โทษฐานที่คุณกับผมเคยนอนด้วยกัน และลีลาคุณก็ไม่เบาซะด้วย
เอาเงินนี่ไปเอาเด็กออกซะ...แล้วอย่ามายุ่งกับผมอีก หวังว่าคุณคงเข้าใจ...”



------------------------------------------------------------------------------------------

ที่หน้าห้องจำหน่ายตั๋วผู้โดยสาร ฤดียังคงเดินวนไปวนมาอยู่ที่เดิม
เธอยังตัดสินใจไม่ถูก...ว่าเธอจะหนี หรืออยู่ต่อเผชิญหน้ารับความจริงดี

จนเธอเหลือบไปเห็น พาดหัวข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์
“พบศพหนุ่มชะตาขาด เจ้าโลกถูกสับเละไม่มีชิ้นดี ตำรวจชี้ มุ่งประเด็นชู้สาว”

และนั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจได้ทันที
“ตั๋วไปหนองคายหนึ่งที่ค่ะ...”




รถเคลื่อนออกจากท่ารถฯ สายตาฤดีเหม่อมองออกนอกหน้าต่าง
เธอตัดสินใจแล้ว...และเธอจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีก


------------------------------------------------------------------------------------------


ยายคำเป็นญาติคนเดียวของฤดีที่เหลืออยู่ตอนนี้
เธอถูกแม่ทิ้งตั้งแต่เธอเพิ่งคลอดได้เพียง 3 วัน
และยายคำเป็นคนเดียวที่เป็นผู้ดูแล ชุบเลี้ยงเธอมา

ถึงแม้ว่าจะยากจน แต่ยายคำก็กัดฟัน ส่งเสียฤดีจนจบปริญญาได้
ด้วยการเก็บเห็ด ปลูกผัก ไปขายที่ตลาด รวมทั้งแกยังรับจ้างทั่วไปอีกด้วย
เพื่อนำเงินที่ได้มานั้นมาส่งเสียฤดี...

ฤดีเองก็สำนึกถึงบุญคุณยายคำดี เธอส่งเงินมาให้ยายคำใช้ทุกเดือน ไม่มีขาดตกบกพร่อง
ทุกวันสำคัญ เธอจะกลับมาเยี่ยมยายคำทุกครั้ง

จนชายหนุ่มที่ชื่อกวี ก้าวเข้ามาในชีวิตเธอ...ทุกอย่างในชีวิตของฤดีก็เปลี่ยนไป

เธอส่งเงินไปให้ยายคำได้น้อยลง...
และ เธอไม่ได้กลับบ้านไปเยี่ยมยายมานานนับปีแล้ว

แต่วันนี้เธอกำลังจะเดินทางกลับไป...
โดยมีปัญหาก้อนใหญ่ ติดตามตัวเธอไปด้วย

ถ้ายายรู้ ยายจะเสียใจไหม...

ฉันควรบอกยายอย่างไรดี...

ฉันไม่กลับไปดีไหม...

เธอเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆไปหลายครั้ง
เพราะเธอเองก็นึกไม่ออกเหมือนกัน

ว่าหากเจอใบหน้าของยายเธอแล้ว เธอจะปฏิบัติตัวเช่นไร
เธอจะเข้าไปกอดยายเหมือนเดิมดีไหม
หรือเธอจะเข้าไปก้มกราบแทบเท้ายายเพื่อแสดงความสำนึกเสียใจออกมา


------------------------------------------------------------------------------------------

ฤดีเดินทางมาถึงบ้านแล้ว
เธอเห็นประตูบ้านเปิดอ้าอยู่...
ภายในบริเวณบ้านของยายยังเหมือนเดิมทุกอย่าง

ต้นขนุนที่ขึ้นอยู่ด้านหลัง เคียงคู่กับต้นมะขามป้อม
โรงเก็บเห็ดที่อยู่ด้านหลังบ้าน ภายในมีคลองเล็กๆสำหรับเลี้ยงปลา

ฤดีเดินสำรวจรอบบ้านอยู่นาน...เธอรู้สึกดีใจ
เพราะที่นี่คือบ้านที่แท้จริงของเธอ และเธอก็คิดถึงมันอย่างที่สุด รวมถึงยายคำด้วย


เธอค่อยๆเปิดประตูเข้าไป เธอสังเกตเห็นยายของเธอกำลังนอนคุดคู้อยู่
ฤดียิ้ม ค่อยๆนั่งลง กราบยาย และโผเข้ากอดยายของเธอทันที

แต่...ร่างนั้นไม่ไหวติง กลับมีเสียงสั่นเครือเปล่งออกมาแทน
“ฤดีหรือลูก...”
“ใช่จ๊ะ ฤดีเอง...ยาย ยายไม่สบายหรือจ๊ะ”
ฤดีร้องถามด้วยน้ำเสียงแห่งความเป็นห่วง เธอเพิ่งสัมผัสได้ถึงไอร้อนที่ออกมาจากร่างของยายคำ

“โรคคนแก่น่ะแหล่ะ...เดี๋ยวก็หาย...อย่าตกใจไปเลย”
“ตัวร้อนขนาดนี้ ไม่ธรรมดาแล้วจ๊ะยาย เดี๋ยวฤดีพาไปหาหมอนะ”
“ไม่เป็นไรๆ...ยายไม่เป็นไรจริงๆนะ พักซักหน่อยก็หายแล้ว...”

“ไม่เป็นไรได้ยังไงล่ะจ๊ะยายจ๋า...รอแป๊บนึงนะจ๊ะ
เดี๋ยวฤดีไปตามน้าแดงให้พายายไปหาหมอหน่อย”


------------------------------------------------------------------------------------------

“ทำไมน้าแดงไม่ช่วยดูแลยายเลยล่ะ...”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะวะ...ว่าแกเป็นโรคร้ายขนาดนั้น ข้าถามแกก็บอกไม่เป็นไรๆ”

“ว่าแต่เอ็งเถอะ ยายแกแท้ๆทำไมไม่กลับมาเยี่ยม มาดูมาแลบ้างวะ
หายหัวไปไหนมาตั้งนาน...แถมยังท้องโย้กลับมาอีก ท้องไม่มีพ่อหรือเปล่าเนี่ย...”

ฤดีไม่ตอบ...ได้แต่เดินก้มหน้าผ่านน้าแดงเข้าไป เพื่อดูอาการของยาย

“ยายจ๋า...เป็นยังไงบ้างจ๊ะ เจ็บไหม” ฤดีถามอาการของยายเธอ ด้วยน้ำตานองหน้า
“ยายไม่เป็นไรหรอก...” ยายคำหยุดพูดไป แล้วค่อยๆเอื้อมมือไปสัมผัสที่หน้าท้องของฤดี

“ยาย...ยายจ๋า ฮือๆๆ” ฤดีปล่อยโอออกมาอย่างสุดกลั้น
เมื่อเห็นสีหน้าและน้ำตาที่ปลื้มปีติยินดีของยาย
“เหลนยายใช่ไหม...ฤดี”
“ค่ะ...ยายต้องอยู่อุ้มเหลน ลูกของฤดีนะคะ”
“ได้สิ...ยายจะอยู่รออุ้มเหลนยายเนอะ...”

“ฤดี...”
“จ๊ะยาย...”
“หนูต้องเลี้ยงลูกให้ดีที่สุดนะ...จำคำยายไว้”
“จ๊ะ...ฤดีจะเลี้ยงลูกของฤดีให้ดีที่สุดเลย”


------------------------------------------------------------------------------------------



“ยายจ๋า...”

“ยายจะไม่มีอะไรจะถามฤดีหรือจ๊ะ...”
“ยายรู้...ว่าหนูไม่อยากเล่า ถ้าหนูอยากเล่าให้ยายฟัง หนูเล่าตั้งแต่แรกแล้ว...”
“ยายจ๋า...” เธอร้องเรียกยายด้วยน้ำตาที่เปรอะเปื้อนเต็มใบหน้า
“ยายได้ยินไอ้แดงมันโทรศัพท์เที่ยวไปบอกใครต่อใครว่าหนูท้องไม่มีพ่อ...”
“ยายไม่โกรธหนูเหรอจ๊ะ...”
“ไม่หรอก...เพราะหนูก็เหมือนกับยาย เหมือนกับฤทัยแม่ของหนู...”

“แค่หนูไม่คิดเอาเด็กออก ยายก็ดีใจแล้ว รู้ไหม”
“ยาย...ฮือๆๆ” ฤดีโผเข้ากอดยายของเธอด้วยความเสียใจสุดซึ้ง



ยายคำเข้าใจดี ในเมื่อมิอาจย้อนอดีตได้ ปัจจุบันเราต้องทำให้ดีที่สุด

นั่นคือคำสั่งเสียสุดท้ายของยายคำ ก่อนที่...จะจากฤดีไป ตลอดกาล

------------------------------------------------------------------------------------------


ฤดีโอบกอดหนูน้อยไว้ในอ้อมแขน
สายตาเหม่อมองไปที่ควันสีดำที่พวยพุ่งออกมาจากปล่องไฟ
ยายคำจากเธอไปเสียแล้ว ก่อนหน้าที่เธอจะคลอดเพียง 2 วันเท่านั้น

ฤดี...ได้สูญเสียคนที่เธอรักและผูกพันที่สุด
แต่ในขณะเดียวกัน
เธอได้ให้กำเนิดคนที่เธอจะรักและผูกพันที่สุดเช่นกัน

เธอตั้งใจจะเลี้ยงลูกของเธอให้ดีที่สุด
ไม่ให้เหมือนเธอ...ไม่ให้เหมือนแม่ของเธอ แม้กระทั่งยายคำเอง

ความเป็นแม่ที่เธอได้มา เธอจะรับไว้ด้วยความเต็มใจ
และจะมอบความรักแท้ให้แก่ลูกน้อยของเธอด้วยความเต็มใจเช่นกัน



แด่คุณแม่ผู้ประเสริฐยิ่งของเราทุกคน

ยางมะตอยสีชมพู
uncensor-team
ก้าว รอ ก้าว ทีม

12/08/2550



เครดิตภาพ : //www.photolibraly.com


Create Date : 12 สิงหาคม 2550
Last Update : 12 สิงหาคม 2550 0:52:05 น. 12 comments
Counter : 935 Pageviews.  
 
 
 
 
ซึ้ง
 
 

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:11:53:03 น.  

 
 
 

ซึ้งด้วย


คิดถึงแม่

คิดถึงยาย

คิดถึงย่า

ฮือออ

อยากกลับบ้านนนน


ปล.ซึ้งแบบ แอบโหดนิดนึงนะ
 
 

โดย: an IP: 125.26.67.128 วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:20:29:15 น.  

 
 
 
ซึ้งรับวันแม่
อะไรจะวิบากกรรมรุ่นต่อรุ่นขนาดนั้น อ่านแล้วปวดใจค่ะ
แวะมาเยี่ยม ... มาช่วยเศร้าด้วยจ้ะ
 
 

โดย: kenmania วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:22:46:46 น.  

 
 
 
ชอบอะ

จริงๆ สันชาตญาณของความเป็นแม่มันแรงมากนะ

ถ้าเป็นเรา...เราก็จะเก็บเค้าไว้

ไม่ว่าจะพร้อมหรือไม่
ไม่ว่าจะมีคนรับผิดชอบสิ่งนี้ร่วมกับเราหรือเปล่า
เราก็ไม่สนใจ..

เค้าเกิดมาแล้ว เค้าสำคัญที่สุด
ดังนั้น เค้าต้องอยู่ และเราจะอยู่เพื่อเค้าเหมือนกัน
 
 

โดย: tagoyagi (niyai_waan ) วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:0:57:07 น.  

 
 
 
ถ้าเป็นเรา เราก็จะไม่ทำแท้งค์เหมือนกัน...

สิ่งที่ดีที่สุด คือภูมิคุ้มกันครอบครัวค่ะ

รักแม่มากมายค่ะ ....

สุขสันต์วันแม่ด้วยคนนะคะ

อ้อ เรื่องผลเลือด ตามติดได้ที่บล๊อกเลยเจ้าค่ะ
 
 

โดย: GottaBeMary วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:1:59:52 น.  

 
 
 
"มือแม่นี้มีความรักจักปักปลูก
มือแม่นี้หล่อเลี้ยงลูกเต็มปรารถนา
มือแม่นี้คือเม็ดข้าวต่อชีวา
มือแม่นี้คือรอยชราโรยร่วงไป

เรามีมือสองมือเท่ามือแม่
เราเผื่อแผ่รักแท้ได้แค่ไหน
เราเติบโตมาด้วยดวงใจใด
เราจักใช้คืนไหมทั้งชีวิต

"ด้วยรักของแม่อันเป็นนิรันดร์.."

----------------------------------------------

วันนี้ทำซึ้งนะ ทำซึ้ง พูดแล้วทำตาปริบๆอีก คิคิ
 
 

โดย: กวิสรา IP: 61.19.65.115 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:14:53:03 น.  

 
 
 
โหพี่...................
ฟังเพลงลุงศุ บุญเลี้ยงทีไร
น้ำตาคลอทู้กกกกที
 
 

โดย: wanna be me IP: 58.9.141.113 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:20:48:41 น.  

 
 
 
คุณหมูปิ้งฯ - ซึ้งด้วย T T

น้องอัญ - คิดถึงก็โทรไปบอกว่า คิดถึงสิจ๊ะ อิอิ ส่วนเรื่องโหด...แฮ่ๆ ขอมีนิดนึงตามสันดานอ่ะเนาะ ^ ^

kenmania - จริงๆไม่ได้อยากให้เศร้าหรอกครับ แบบว่าอยากให้เห็นถึงชีวิตของผู้หญิงคนนึงเท่านั้นแหล่ะฮะ กว่าจะเป็นแม่คนได้ มันลำบากแค่ไหน

น้องtagoyagi - เชื่อว่าสัญชาตญาณแม่ของน้อง คงแรงเช่นกันครับ เราต้องอยู่เพื่อกันและกันนี่เนาะ

คุณหนึ่ง - นั่นแหล่ะครับ ครอบครัวคือสิ่งสำคัญที่สุด ส่วนผลตรวจเลือด เอาช่วยอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆนะฮะ ^ ^

พี่เก๋ค้าบ - สำหรับพี่ ความหมายว่าแม่นี้คงพิเศษสุดสำหรับพี่แน่นอน ผมเชื่ออย่างนั้นนะ ชาตินี้ สงสัยจะใช้คืนแม่ไม่หมดหรอกครับ T T

น้องพลอย - แล้วมีคนซับน้ำตายังจ๊ะ หุหุ
 
 

โดย: ยางมะตอยฯ IP: 124.121.126.244 วันที่: 15 สิงหาคม 2550 เวลา:0:33:24 น.  

 
 
 
อ่านแล้วมันเหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่อกค่ะ

เขียนได้ดีจัง

ชอบชื่อทีมด้วยค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกว่าเต็มไปด้วยความหมายดี

แล้วเขียนอีกบ่อยๆ นะคะ
 
 

โดย: Hobbit วันที่: 15 สิงหาคม 2550 เวลา:20:26:11 น.  

 
 
 
แวะมาอ่าน...และแวะมาเยี่ยมว่ะไปป์...
เขียนดี...ซึ้งดี...
...อ่านแล้วชอบ...
 
 

โดย: sweettoxic IP: 203.150.123.73 วันที่: 15 สิงหาคม 2550 เวลา:21:44:18 น.  

 
 
 
คุณ Hobbit ครับ - ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านครับ แล้วก็ผมคงเขียนต่อไปเรื่อยๆ หากยังมีคนยังอ่านบล๊อคผมอยู่อ่ะฮะ...อิอิ

ตาอ๊อฟ - ชอบจิงอ่า...ว่าแต่ หาของขวัญให้แม่ได้ยัง อิอิ
ปล. ขอบคุณนะที่ชอบ แต่ผมชอบผู้หญิงว่ะ 555+
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.124.181 วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:0:33:37 น.  

 
 
 
ซึ้งเจงๆเลง เจ๋งมากๆๆๆ
 
 

โดย: pericardium วันที่: 11 กันยายน 2550 เวลา:21:28:23 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com