โดนแดดเผาที่ Singapore

สวัสดีค่ะ พิงกลับมาชวนเที่ยวอีกครั้ง ขอโทษสำหรับคนที่ตามอ่าน ช่วงนี้พิงอาจจะดองนิดนึง เพราะว่าบินติดๆๆๆๆๆๆ เหนื่อยมากกกกกก ผู้โดยสารก็แย่ ช่วงนี้เลยอารมณ์เสียใส่ผู้โดยสารค่อนข้างจะบ่อย

ดีใจมากที่จะได้ไปสิงคโปร์ เพราะมีครั้งนึงที่มีตั๋วแอร์เอเชียถูก พิงซื้อแล้ว จ่ายแล้ว จองโรงแรมอะไรกันแล้ว แต่สุดท้ายพิงไปไม่ได้ เพราะเริ่มฝึกงานวันแรกที่สถานทูตพอดี ก็เลยแห้วไป เสียเงินไปฟรีๆ อิอิ พอมาได้เป็นลูกเรือคราวนี้เลยไปฟรีเลย

เราพักกันที่โรงแรม Holiday Inn Atrium ค่ะ ถือว่าอยู่ในโลเคชั่นที่โอเคมาก ไปไหนมาไหนไม่ไกลเท่าไหร่ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็สามารถเดินทางไปไหนมาไหนได้แล้ว

พวกลูกเรือฝรั่งอังกฤษเค้าจะไป Sentosa กัน แล้วมันเป็นกรุ๊ปแบบใหญ่มาก เกือบ 10 คนมั้ง พิงไม่ค่อยชอบไปกะกรุปใหญ่ๆ ถ้าไปกัน 2 คน 3 คนจะโอเค ไม่งั้นก็เหวี่ยงไปคนเดียว ครั้งนี้เลยกะว่าจะเหวี่ยงไปคนเดียวซะเลย เนื่องจากเพิ่งมาครั้งแรก พิงก็แค่อยากจะเข้าเมืองไปดู Merlion แค่ได้เห็น Merlion พิงก็คิดว่าคงจะสาแก่ใจแล้ว

แต่มีน้องญี่ปุ่นคนนึง เค้าก็ไม่อยากไปกรุ๊ปใหญ่ แล้วเค้าเป็นคนน่ารักมาก เค้าก็เลยจะขอมากะเรา เราก็โอ้วว โอเค ไปกัน 2 คนแหละ แบบนี้แหละที่ชั้นต้องการจ้ะ

นี่โรงแรมค่ะ ห้องหับใช้ได้ค่ะ



วันแรกมาถึงค่อนข้างเหนื่อยจากไฟลท์ ก็เลยแค่เดินไปห้างใกล้ๆ ไปหาอะไรกิน แล้วก็ไปกิน Frozen Yogurt คล้าย Red Mango แต่อร่อยกว่ามาก ชื่อว่า Yoguru อร่อยคล้ายๆ กับที่ไปกินที่จากาต้าร์ตอนนั้น






เสร็จปั๊บก็กลับโรงแรมนอนสลบ แอบซื้อซี่โครงหมูมาซี่นึงยิ่งใหญ่มาก เอากลับมาตุน ฮ่าๆๆๆๆๆ

วันต่อมา ออกเดินทางกันตั้งแต่ 9 โมงเช้า จะไปดูสิงโตพ่นน้ำกันค่ะ
แท๊กซี่มา drop เราตรงนี้ ถึงแล้วจ้า เดินกันไปตามทางเลย เห็น Merlion อยู่ไหวๆ (ไหวไรฟะ มันแข็งไหม)




นี่เลยจ้าาาา น้องญี่ปุ่นบอกว่า เวลานักท่องเที่ยวญี่ปุ่นมาแล้วจะเฟว เพราะว่ามันตัวเล็ก อิอิ แต่เนื่องจากเราเคยเห็นรูป เลยทำใจไว้แล้วว่า คงตัวไม่ได้ใหญ่มาก เลยไม่ได้เฟวอะไรมาก ซึ่งใครอ่านบล๊อคเราบ่อยๆ จะรู้ว่าเราเป็นคนคาดหวังสูง ว่าทุกอย่างที่เราจะไปดูมันต้องอลังการ จนโดนหลอกมานักต่อนักแล้ว เช่น รูปปั้นเด็กยืนฉี่ตัวจิ๋วที่บรัสเซล หรือแม้แต่ลอนดอนอายที่เหมือนชิงช้าสวรรค์งานวัด แหม่....เราแก่แล้วเปล่าเนี่ย ทำไมเหวี่ยงได้แม้กระทั่งสถานที่ท่องเที่ยว (เริ่มไม่ปกติแระ)



อ่ะ ถ่ายรูปฮาๆ กันบ้าง




นี่ฝั่งตรงข้าม Marina Bay Casino มีเรืออยู่ข้างบนด้วย เจ๋งป่ะล่ะ





ระหว่างนั้นก็จะมีแก๊งค์ทัวร์บ้าๆ บอๆ อัดวีดีโอพวกเรา แอบถ่ายรูปเรา 2 คน ขอมาถ่ายรูปกะเรา อะไรแวะ...เราไปโซนสิงคโปร์หน้าตาเราก็ไม่ได้แปลกเลยนะ ถ้าตอนนั้นเหมือนที่ไปเนปาลแล้วคนมาขอรูปเพราะเห็นหน้าเราแปลกก็ว่าไปอย่าง อันนี้หน้าตาเรา 2 คนปกติมาก ก็คนเอเชียคนหนึ่งอ่ะ... เลยงง

ดูคนค่ะ พรึ่บบบ!!



ชอบการจัดระเบียบบ้านเมืองของเค้า สมกับที่ได้ยินมาว่าเป็นเมืองที่เข้มงวดเรื่องความสะอาดมาก



บรรยากาศโดยรอบจ้ะ




นั่นไงตึก Esplanade หรือที่คนไทยชอบเรียกว่าตึกทุเรียนค่ะ (แหมะ...อยากกินขึ้นมาในทันใดครับ)


แบบใกล้ๆ



แถวนั้นมี Starbucks ด้วย นี่ก็แก้วเค้า



อ่ะมาดูคำอธิบายกันบ้าง (มีคำอธิบายอยู่ตรงสะพาน)




เดินข้ามสะพานแบบมั่วๆ มาอีกฝั่งก็จะได้วิวแบบนี้




เราแบบกางแผนที่ตลอดงาน มันช่วยได้มากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้

นอกจากความสะอาดแล้ว ยังเขียวมากด้วย สวยจังสิงคโปร์



พิงกะน้องอาซามิก็ยังเดินตะลอนๆ ไปเรื่อยๆ นี่คือ Victoria Theatre and Memorial Hall ค่ะ


ตอนนี้เริ่มจะงงๆ หลงๆ

ตรงนี้เหมือนเป็นสนามบอล ใจกลางเมืองเลยทีเดียว แล้วก็ตึกระฟ้าตามสไตล์เค้าหละ แถวนั้นมีทำเนียบด้วย แล้วไหนอ่ะรูป ไม่ได้ถ่าย ฮ่าๆๆ



อ่ะ กลัวจะเบื่อเรื่องดูวิว ดูบ้านดูเมือง มีเรื่องมาเม้าท์ซักหน่อย (ดูช่วงนี้ไม่ค่อยได้เม้าท์ใครยังไงไม่รู้ เพราะว่าพิงดองเรื่องไว้นาน ส่วนใหญ่เลยลืมหมด) อ่ะ มาเริ่มที่เรื่องผู้ชายสิงคโปร์

พี่ๆ คนไทยที่ไปด้วยกันบอกว่า "แกลองดูนะ ผู้ชายที่นี่หน้าแย่มาก เดินมา 10 คนจะหล่อเพียงครึ่งคนเท่านั้น" เราก็แบบ บ้าเหรอ ไม่หรอก เมืองเค้าออกจะดูดีไฮโซ มันต้องมีคนหล่อบ้างสิ พี่เค้าบอก แกไม่เชื่อลองดู ทันใดนั้นก็มีแก๊งค์ชายฉกรรจ์ 3 คนเดินมา โห....เยินมาก (แหม..พูดเหมือนพวกเราสวยมาก เยินพอกัน) แต่มันเป็นอย่างนี้จริงๆ พี่อีกคนบอกว่า คนหล่ออาจจะมาแบบอยู่ในรถรึเปล่า ไม่ได้เดิน เราก็พยายามมองส่องๆ กันเข้าไปในรถ โห...ยิ่งเยินหนักกกก

แล้วแฟชั่นผู้ชายที่นั่นจะฮาๆ นิดนึง คือแบบ ไม่รู้ มันแปลกๆ แต่ผู้หญิงจะแต่งตัวโอเค มีผู้ชายคนนึงเดินผ่านเราไป มีเอาหวีก้านยาวๆ อ่ะ เสียบกระเป๋าไว้ที่กระเป๋ายีนส์ตรงก้นอ่ะ เราขำกันแบบก๊ากกกมากกก รู้สึกว่าปากพวกเราจะไม่ไหวแล้ว เราบอกพี่ๆ เค้าว่า พี่ ถ้าผู้ชายพวกนี้รู้ เค้าคงอยากจะถามอ่ะว่า "กรูผิดอารายยย"

โอเค

เล่าขำๆ ไม่ได้มีเจตนาอะไรนะคะ เพราะจริงๆ สิงคโปร์หล่อๆ ที่ทำงานพิงก็มีถมไป แต่วันนั้นคงไม่ใช่วันของสาวแก่แม่ม่ายอย่างเรา T_T"

อ่ะ มาเดินกันต่อดีกว่า หายเมื่อยละ

ก็มาเจอโบสถ์ St. Andrew สวยเชียวเลยแวะกันหน่อย พร้อมทั้งเพื่อเป็นการเดินทะลุไปออกอีกทางเลย


และแล้ว เกิดเรื่องเดิมๆ คือ out of the map เริ่มหลงกันขึ้นมา ไปอยู่กันแถวสี่แยกไฟแดง ก็ว่าจะถามทางคน เห็นผู้ชายหน้าตาไม่น่าพึ่งได้ คนหนึ่งเดินมา (ในความคิดตอนนั้น) เรากะน้องญี่ปุ่นคิดกันว่า หน้าอย่างนี้ต้องไม่รู้เรื่องแน่เลย แลดูมึนๆ พึ่งไม่น่าได้ แต่ก็เอาวะ ลองดู ลองเข้าไปถาม

อันที่จริงเราลองดูข้อมูลมาก่อนนิดหน่อย คืออยากไปท่าเรือที่เปนสีสันสดใส ที่เค้าเรียกกันว่า Calrk Quay เราเลยถามเค้า

ทีนี้พี่แกใส่มาเต็มสูบเลย อธิบายดีมาก เคลียร์มาก ภาษาดีมาก ขัดกับหน้าตาอย่างแรง เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า Don't judge the book by its cover อย่าตัดสินคนที่หน้าตาจริงๆ ค่ะ

พี่คะหนูขอโทษค่ะ

เมื่อเรารู้ทางก็เลยเดินกันต่อได้แล้ว มาเจอตึกนี้ ซึ่งตอนหลังตอนล่องเรือ เค้าอธิบายว่า เมื่อก่อนตึกนี้เป็นสถานีตำรวจหรือไรนี่แหละ แล้วเมื่อก่อนถือว่าเป็นตึกสูงอันดับแรกๆ เลย ตอนนี้ก็กลายเป็นแค่ตึกเตี้ยๆ อันนึง (เราก็ฟังมั่งไม่สนมั่งอ่ะนะ ฟังถูกฟังผิดมาไม่รู้)



ตอนนี้ก็เป็นสถานที่ราชการจ้ะ


เดินผ่านตรงนี้แวะถ่ายรูป นี่เราเดินมาไกลจาก Marina Bay พอสมควรแล้วนะเนี่ย ยังเห็น Casino อยู่เลย



จะถึงที่หมายแล้วค่ะ ข้ามถนนกันดีกว่า


ถึงแล้วจ้าาา สวยมั้ย น่ารักมากมายย





เอ้าชี้...




เดินข้ามมาฝั่งตรงข้าม ถ่ายกะชื่อสถานที่ซักหน่อย



ฝั่งที่เราข้ามจากมามันเป็นห้าง ยังไม่เปิด เปิดเที่ยงค่ะ



จริงๆ สถานที่มันไม่มีอะไรมาก แต่กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวได้ก็เพราะว่ามันน่ารัก มันแปลกด้วยการเล่นสี เท่านั้นเอง จากสถานที่ธรรมดาๆ บวกไอเดีย มันเป็นอย่างนี้นี่เองเหมือนกลยุทธ์ 4 P ห้าพี อะไรซักอย่าง ที่เรียนมาตอนนั้นประมาณว่า Product Place Price Promotion (มั่วมาก พิงไม่ได้เรียนบริหาร โปรดอภัย) อะไรเทือกนี้อ่ะ สิ่งพวกนั้นเป็นการตลาดอยู่แล้ว แต่ถ้าเรา add P ที่ 5 เข้าไป นั่นคือ Purple cow หรือวัวสีม่วง นั่นแหละถึงจะทำให้น่าสนใจ ถ้าเราขับรถผ่านฟาร์มมีวัวสีขาว สีน้ำตาล ใครจะจอดรถดู แต่ถ้ามีวัวสีม่วง นั่นแหละ คือจุดดึงดูดความสนใจ เอาความแปลกเข้าว่า

ในอนาคตคงต้องหาวัวสีม่วงพ่นสีมาไว้ที่บริษัทหรือร้านของเราบ้างล่ะ (แหม...เค้าแค่เปรียบเปรยป่ะล่ะ)

มีหมอดูยืนเตรียมพร้อม อยากเล่น แต่ไม่มีเหรียญ



จริงๆ น้องญี่ปุ่นน่าจะเล่นนะ ถึงจะได้รู้อนาคตว่าตัวเองกำลังจะลืมบัตร ATM ไว้ในตู้ จะบ้าตาย ลืมที่ไหนไม่ลืม ลืมที่ต่างประเทศ ต้องโทรกลับโดฮาเป็นการใหญ่ เครือข่ายโทรศัพท์ก็ล่มอีก

สีสันเป็นสีผสมขาวหมดเลย คือไม่ใช่แม่สีแบบจี๊ดๆ เลยดูสบายตา สบายใจ น่ารักเชียว


เราตกลงกันว่าจะล่องเรือ(กลางแดดเปรี้ยงๆ) กันละกัน ซื้อตั๋วเลย ใช้เวลา 45 นาทีในการล่องเรือจ้ะ


ล่องไปเรื่อยๆ เค้าก็บรรยายนู่นนี่นั่นไป เจอนี่น่าสนใจ เด็กโดดน้ำ อยากจะบอกผู้คนบนฝั่งว่า ไปไกล ไกล๊!!! จะถ่ายรูป


ล่องเรือไปมาก็วนกลับมาที่ Landmark ของเรากันค่ะ รูปนี้เป็นรูปนึงที่ชอบมากเลย ได้วิวเต็มๆ เพราะว่านั่งอยู่บนเรือนั่นแหละ


ล่องเรือกลับมาก็เจอตึกระฟ้า สวยงาม แต่ไม่ระเกะระกะ


พิงว่าที่นี่เค้าผสมผสานได้ดีมาก ระหว่างความเป็นวัฒธรรมเก่า กะสิ่งใหม่ๆ ดูไม่ขัดหูขัดตาอะไรเลย ข้างทางก็จะเป็นท่าเรือเก่าค่ะ

ตอนเที่ยงพิงข้ามมากินราเม็งกันในห้าง หลังจากนั้นก็มูฟกันไปช๊อปที่ Orchard Road ค่ะ พอเข้าเรื่องช๊อป รูปก็จะเริ่มหมดไปค่ะ ที่นี่มีแบรนด์ที่พิงชอบมากคือ Charles and Keith ที่นี่ถูกมาก และลดด้วย สอยส้นแบนมาได้คู่นึง จริงๆ จำเป็น เพราะเท้าพิงเริ่มเจ็บแล้วจ้า

นี่บรรยากาศรอบๆ ค่ะ

ห้างถังพลาซ่า (ชื่อนี้จริงๆ)


ส่วนนี่ห้าง ION หรูมากค่ะ


ที่นี่ขึ้น TAXI ค่อนข้างยาก เพราะเค้าจะไม่จอดรับทั่วไป ต้องมีจุดโบกแท๊กซี่ แล้วทุกคนยืนต่อคิว เป็นเมืองที่มีมารยาททางสังคมดีเมืองนึงเลยจริงๆ ค่ะ รอแท๊กซี่กันนานมาก ในที่สุดก็ได้กลับ ตอนนี้พิงยังดำไม่หายเลย เพราะกะว่าไม่ร้อน ไม่ได้ทากันแดด ด่างเป็นรอยนาฬิกาเลย พิงไม่เคยร้อนขนาดนี้มานานแล้ว จะบอกว่าร้อนที่สุดในชีวิตก็เว่อร์ คือมันก็ร้อนแบบชิ้นๆ โดฮามันร้อนแห้งๆ อีกอย่างเราไม่ได้เดินตากแดด แต่อันนี้เดินทั้งวันเลย เลยทั้งเหนื่อยทั้งร้อนค่ะ

คราวหน้าพิงจะไป SENTOSA และไป UNIVERSAL STUDIO ค่ะ รอจังหวะเหมาะๆ ก่อนเนาะ

จริงๆ ยังเดินเที่ยวไม่ทั่วเลย เพราะครั้งนี้ไปมั่วๆ ไม่ได้ทำการบ้านมาดี ขาดคนนำ (เป็นคนนำซะเอง) อิอิ

เดือนนี้เหลือ Manchester London Osaka ละก็กวางโจวค่ะ (Canton)

ตอนนี้ UK ลดกระจายยยย แค่คิดก็สุขใจ

ลืมบอก เมื่อกี๊พิงโดนรถชนค่ะ ชนตรงที่พิงนั่งประตูบุบเลยอ่ะ คือรู้สึกว่ามีไรมากระแทกอย่างแรงเลยอ่ะ โจบี้นั่งหน้า มันพูดคำแรกว่า "ไข่แตกละมั้ง" คือเพิ่งซื้อไข่มาถาดนึงจากห้าง ฮ่าๆๆๆๆ เสร็จแล้วไปสถานีตำรวจ ไปรออีแท๊กซี่มันเคลียร์เป็นชั่วโมง เสียเวลามากค่ะ จะกลับก่อนก็ไม่ได้ เพราะของเราเยอะมาก แล้วเรียกแท๊กซี่มารับไม่ถูก ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน โคตรมหาเซ็งงงงงงงงงงค่ะ ตอนนี้ถึงบ้านอย่างปลอดภัยค่ะ

สวัสดีค่ะ

Create Date : 05 กรกฎาคม 2554		9 comments
Last Update : 8 กรกฎาคม 2554 19:37:38 น.
Counter : 3220 Pageviews.
Share Tweet