เรื่องเล่าของเด็กคำนวณ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...มีเด็กคนหนึ่งมีนามว่า "ปอย" ต้องเลือกว่าตนเองจะเลือกสอบเข้าสายศิลป์คำนวณ หรือสายวิทย์((ซึ่งดูดีมีระดับในสายตาคนหลายๆคน)) เด็กคนนี้ได้มีโอกาสเก็บกลับมาคิดเดินตามความฝันของตน... จะเข้าสายวิทย์ เราก็ไม่ได้อยากเรียนซะด้วย จะเข้าสายคำนวณ เพื่อนก็แบบ...อยู่วิทย์หมด อืม...เอาไงดีๆ เอาวะ อนาคตเราเอง เราขอเลอกเส้นทางคำนวณละกัน ไหนๆก็ไม่ได้เข้าหมอ เข้าวิศวะแล้ว และแล้ว...เด็กหญิงคนนี้ก็เลือกที่จะเดินโดยไม่ปรึกษาพ่อแม่ เพราะรุว่าคงโดนห้ามอย่างแน่นอน ((เปิดเทอมขึ้นม.4)) โอ้พระเจ้า...ทำไมห้องในฝันเรา ถึงได้เละเทะขนานนี้ กลุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเด็กเกเรมาอยู่ห้องเราหมด!!! ไอ้ปอยอยากจะกรี๊ดสลบ((ถ้ากรี๊ดเป็นอ่านะ)) แล้วฉันจะเรียนรุเร่ิองมั้ยเนี่ย!!! แต่อย่างไรก็ตาม เด็กคนนี้ก็ต้องเดินตามเส็นทางที่ตั้งใจไว้((อย่างยากลำบาก555)) ทุกๆคาบเรียน ครูทุกๆคนต้องบ่นในความคุยเก่ง ความไม่เรียน และการกินขนมในห้องเรียน((อย่างเปิดเผยของนร.555)) นอกจากนี้ ครูคนไหนที่ห้องลงประชาทัณฑ์ว่าไม่ชอบแล้ว...อย่าคิดว่าจะหนีรอดเงื้อมมือความซ่า ป่วน และแสบของนร.(ส่วนใหญ่)ของห้อง เพราะครูทั่นนั้น...จะสอนไม่เป็นสุขแน่ ในขณะเดียวกัน ถ้ารักครูคนไหนแล้ว นร.ที่ห้อง((ทุกคน...ขอย้ำว่าทุกๆคนนะฮํบ)) จะรักมาก แบบว่า ครูข้า ใครห้ามแตะ((ยกเว้นนร.อย่างเราๆ))555 กว่าจะผ่านไปได้ปีนึง เราทั้งเครียด ทั้งมีความสุข((เอ...อาจจะงงๆกัน)) เพราะ บ่อยครั้งที่เด็กหญิงปอยต้องเผชิญกับมลภาวะทางเสียงของเพื่อนๆที่ทำให้เรียนไม่่ค่อยราบรื่นแล้ว แค่บางครั้งเพราะความป่วนแบบเด็กๆของเพื่อนๆเหล่านั้นทำเราอดขำกับความแสบของพวกเขาไม่ได้ ((อีก1ปีผ่านไป)) ปีนี้ เด็กหญิงคนนี้เริ่มชินและทนได้กับนิสัยของเพื่อนๆในห้อง จากปีที่แล้วที่เราต้องคอยปราม ห้ามไปกะเค้า กลับเริ่มคล้อยตาม...((ดีมั้ยเนี่ย- -?)) เพื่อนกินเราก็กินด้วย เอาน่า ครั้งนึงในช่วงชีวิตม.ปลาย แล้วยังมีเรื่องอื่นๆอีก เช่น ช่วงปีที่ผ่านมาเปงช่วงเกาหลีฟีเว่อร์ใช่มั้ยฮับ? เอาล่ะ ในห้องก็มีคอมพิวเตอร์ ห้องภาษามีลำโพง((ขอยืมหน่อยนะ555)) เพื่อนในห้องมีusbซึ่งได้ไปโหลดคลิปเกาหลีมา ...รวมกันแล้ว ทุกเวลาพัก นร.ในห้องส่วนใหญ่จะมาสุมหัวที่หน้าห้อง เปิดคลิปดงบังฯ SJ FT ฯลฯ มานั่งดูกัน มีซับมั่ง ไม่มีซับมั่งก็สามารถขำได้ ทำให้พวกเรามีความรุสึกว่าได้มีการทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน เหมือยอยู่โรงหนังยังไงม่ายรุนะ เนื่องจากดูคลิปไป กินหนมไป ช่างมีความสุขจิงเด็กคำนวณ ในขณะที่ห้องวิทย์ก็กินขนม แต่กินอย่างเรียบร้อย เป็นระเบียบ และ...แนบเนียน ในขณะที่ห้องคำนวณกินอย่างเปิดเผยมาก555 ช่วงม.5เป็นช่วงที่มีความสุขมากๆ ไม่อยากจะนึกเลย อีกไม่นานจะขึ้นม.6แล้ว และอีกไม่นานก็จะต้องแยกทางเดินสู่เส้นทางฝันของแต่ละคนซะแล้ว... อยากขอเก็ยความทรงจำดีๆเหล่าของเส้นทางเด็กคำนวณให้อยู่ในใจนานๆ ไม่อยากให้มันถูกลืมและเลือนหายไปจากความทรงจำพวกเราเด็กคำนวณ รักพวกแกทุกคน เหลืออีกปีเดียว พวกเราต้องใช้ช่วงชีวิตที่เคยอยู่ด้วยกันให้คุ้มนะ รักกันมากๆอย่างที่เป็นอยู่ ซ่าๆ แสบๆ ป่วนๆให้น่ารักอย่าเลยเถิดจนเกินไป ขำแต่พอประมาณนะแก รักทุกคน เพื่อนๆเด็กคำนวณ   Create Date : 16 มกราคม 2551 11 comments Last Update : 16 มกราคม 2551 22:58:46 น. Counter : 787 Pageviews. Share Tweet

เอ๊!! กินขนมอย่างเปิดเผยนี่ เเอบหลอกด่าเราป่าว 555555555 มันก้อจิงอะนะ ขอโทดด้วยถ้าเราทำหั้ยปอย เสียสมาทิเวลาเรียน เรารุตัวว่าตัวเองเสียงดัง อื้มๆๆ เรารักปอยน่ะจ่ะ รักห้องคำนวณด้วย =)   โดย: MOOk IP: 58.9.62.23 16 มกราคม 2551 23:03:41 น.

ซึ้งเค๊อะ พี่ปอยขา เก็บความทรงจำดีๆ ไว้ อย่าลืมเค้าล่ะ จุ๊บๆ อีกแป๊ปเดียวเอง หนึ่งปี สู้ๆ   โดย: แฟนพี่ยุน น้องพี่เจส IP: 58.8.106.211 16 มกราคม 2551 23:04:54 น.

อัพซะซึ้งเชียวเพื่อนคนนี้ เราเห็นด้วยว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก ตอนเเรกเรามีความรู้สึกเดียวกับปอย เเต่ตอนนี้ก็เริ่มชินเเละ เเต่ในความวุ่นวายนั้นพวกเรามักมี รอยยิ้มอยู่เสมออ่า นี่ก็เหลืออีกปีเดียว จะม.6เเล้วเร็วเหลือเกินพวกเราต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด รักห้องคำนวณมากเหมือนกัน เพื่อนกันตลอดไป^_^   โดย: ~*GiFt*~Math No.37 IP: 58.9.191.109 16 มกราคม 2551 23:06:07 น.

เอ...เราไม่ด้ว่าไรมุขนะ - -" พักหลังมันกลายเปงเรื่องขำๆสำหรับเราอ่ะ ถ้าเพื่อนไม่กินหนมในห้องสิ...แปลก มันไม่ใช่ห้องเรา555   โดย: ปอย IP: 125.25.238.246 16 มกราคม 2551 23:06:23 น.

เก็บวันเวลาดีดีที่ผ่านไปให้อยู่ในความทรงจำของเรา ชีวิต ม ปลายเนี่ยละ สนุกที่สุดแล้วนะ   โดย: Mokung IP: 58.64.87.152 16 มกราคม 2551 23:07:03 น.

ช่วงเลาเกือบ 2 ปีที่อยู่ด้วยกัน มันช่างมีความสุขอะไรเช่นนี้ มีทั้งเสียงหัวเราะ ร้อยยิ้ม และน้ำตา หลายอย่างได้ในพาพวกเราให้มาพบกาน และได้มีช่วงชีวิตหนึ่งด้วยกัน .... .... การได้เป็นเด็ดคำนวณ ถือว่าคุ้มที่สุดที่ได้เกิดมาเปงนักเรียน ไม่เคยคิดอิจฉาห้องวิทย์ ไม่เคยคิดอิจฉาห้องภาษา แต่คิดเสมอว่า หลายห้องคงอิจฉาห้องของเรา ถึงจาโดนด่า ไม่เป็นระเบียบ หลายครั้งตัวเองก็ทนม่ายได้กับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น แต่นั้นสอนให้เรารู้ว่า ไม่มีใครทำได้เหมือนพวกเราอีกแล้ว สีสันหนึ่งของชีวิต ที่มีพวกเธอเป็นเพื่อนรวมห้องมันช่างมีควาหมายอะไรเช่นนี้ ทำหนอเวลาช่างใจร้าย กำลังจาพลาดเราไปจากกันอีกไม่นาน หลายครั้งที่หวนคิดแล้ว ก็เหมือนกับน้ำตาจะไหลออกมา คิดถึงใบหน้าของคนข้างตัว ใบหน้าของเพื่อนทุกคน แล้วก็หวนคิดถึงสิ่งที่ผ่านไป และก็เศร้าใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ขอให้เราใช้เวลาที่เหลืออย่างมีความสุข อย่าลืมตั้งใจในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำในอนาคต ........ หลังจากผ่านโรงเรียนไปแล้ว โลกมันช่างกว้างใหญ่มีอะไรอีกหลายอย่างที่ เด็กๆ อย่าเรายังไม่รู้ หลายๆอย่างก็คนเปลี่ยนไปในทางที่มันควรจะเป็น ...... แต่สิ่งที่จะไม่เคยเปลี่ยนคือ ความทรงจำและคำว่าเพื่อนที่เรามีให้กัน วันหนึ่งวันใดเธออาจจะต้องเลือกและเดินทางไปตาม ทางที่เธอควรเป็น แต่เธอจงอย่าลืมว่า เพื่อนคนนี้ยังคงเป็นกำลังใจให้เธอ หากเธอต้องการความช่วยเหลือ เพื่อนคนนี้ยินดีมอบให้ ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไร เมื่อยามเธอเสียใจยังมีฉัน แต่หากเวลาที่เธอมีความสุข ดีใจ เธอไม่สำเป็นต้องนึกถึงฉัน เพราะจะยังไงฉันดีใจกับเธอและรักเธอเสมอ เพื่อน.................................................. รักพวกแกจังเลย Math No.33 Nu   โดย: Math No.33 Nu IP: 124.121.177.160 16 มกราคม 2551 23:17:36 น.

รักห้อคำนวณคร่าๆๆๆๆ จุ๊บส์ๆๆๆๆ ทรายปอย**   โดย: ภรรยาซีวอน IP: 125.26.135.36 18 มกราคม 2551 21:41:30 น.

อา...ช่วงชีวิต ณ ห้องคำนวณ... เป็นอะไรซักอย่างที่ทำให้ชีวิตเรามีสีสันขึ้น แม้ตอนแรกเราจะ รู้สึกแย่แทบบ้า... แต่ตอนนี้เรารู้สึกดีเป็นบ้าเลยว่ะ 5555 อาจเป็นเพราะความชินรึเปล่าน้า... หลายคนว่าชีวิตวัยเรียนจะมีค่าที่สุด... แล้วก็...เพื่อนม.ปลายนี่แหละ...คบกันยาวที่สุดนะ คิดว่าจะจริงมั๊ยน้า... ถ้าเป็นกับเจ้าพวกนี้เป็นไปได้อยู๋แล้วแหละเนอะ?   โดย: S_MoN[Saw] @ LEGAME FAMIGLIA IP: 58.136.57.218 18 มกราคม 2551 22:02:08 น.

ตอนแรกที่ขึ้นม.4 เราพูดตรงๆรับไม่ได้เลยแหละ แบบอยากกลับบ้านทำไมเพื่อนเป็นแบบนี้เนี่ยยย แต่ตอนนี้เราก็เข้าใจพวกเรามากขึ้นนะ มันก็เป็นแบบนี้ ฮาๆแบบนี้ เสียงดังแบบนี้ วุ่นวายแบบนี้ไม่ใช่เหรอที่ทำให้ชีวิตมีสีสัน ทำให้ม.ปลายเป็นช่วงชีวิตที่น่าจดจำ ต่อไปอีกแค่ 1 ปี ก็คงไม่มีบรรยากาศแบบนี้อีกแล้ว เราก็รู้สึกดีใจนะที่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับทุกคน เลิฟๆ ***เด็กคำนวณเว้ย...***   โดย: LEKKY LUCKY IP: 58.9.154.101 18 มกราคม 2551 22:07:11 น.

เริ่มชินแล้วสิ อิอิ รักษามิตรภาพไว้นะน้อง ยังไงซะ ช่วงม.ปลายก่อนเอ็นท์ ชีวิตสนุกที่สุดเลย เชื่อพี่ เป็นไงบ้าง เนี่ย สบายดีเนอะ   โดย: oreocream 17 มีนาคม 2551 16:06:50 น.

ปอยซัง เป็นไงบ้าง หายเงียบไปเลยยยยย   โดย: oreocream 17 กันยายน 2551 21:14:25 น.