. . . ดั ก เ เ ด้ . . . .................................................................... ......................................... .................... ........ ... . ฟ้ า เ ริ่ ม มื ด . . แดดเดียวกับที่ทำให้ทั้งวันของวันนี้..เมื่อวาน และตลอดไป ร้อนระอุยิ่งกว่าอุณหภูมิเลือด กำลังรามือจากการเผาผลาญในวันนี้.. ผมขับรถกลับบ้านโดยพกความรู้สึกบางอย่างกลับมาด้วย.. ในรถมือสี่คันเก่าๆ..นอกจากจะบรรจุผู้ชายไร้ชีวาคนนึง วันนี้แบกเอาความน้อยใจแถมมา.. ทำ ไ ม ค น เ ร า ต้ อ ง เ อ า เ ป รี ย บ กั น น ะ . . ผมเริ่มไม่ค่อยเข้าใจสังคมทุกวันนี้.. เรื่องเล็กๆน้อยๆ นิดๆหน่อยๆก็ต้องแย่งชิง แม้กระทั่งขับรถอยู่ตอนนี้.. ถ้าผมจะเลี้ยวซ้ายหรือขวาก็ต้องเลี้ยวเลย ถ้าเปิดไฟเลี้ยว รถที่อยู่ไกลๆในเลนข้างๆจะเร่งมาทันที.. ยิ่งนึกถึงคนที่ต้องทำงานด้วย ผมยิ่งไม่เข้าใจความเห็นแก่ตัว.. ใครบ้างเข้าใจ.... [ ไ ฟ เ เ ด ง ] ไฟแดงก่อนวิ่งขึ้นทางด่วน ผมจอดรถเป็นคันแรกสุด.. รถคันหลังเมื่อสักครู่บีบแตรใส่สนั่นหวั่นไหว เพราะตอนที่ผมจอด มันเป็นช่วงแดงอ่อนๆ ความเข้าใจของเค้าคือผมต้องฝ่าไฟแดง แล้วเค้าก็จะฝ่าตามมาด้วย..เพราะไฟแดงที่แยกนี้ค่อนข้างนาน.. แต่ผมไม่ยอมรับความคิดของเค้าหรอกนะ ใครจะทำไม วันนี้ที่กฏเกณฑ์ถูกแทนด้วยความต้องการ.. น้ำใจคือสิ่งที่หาไม่ได้ตามท้องถนน ผมชักเบื่อกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในหัวเต็มที.. ผมเบื่อกับการต้องคาดหวังว่า จะได้เจอใครบ้างที่จะรู้สึกเหมือนๆกัน เบื่อกับการแย่งชิง การไม่แสดงออกถึงน้ำใจอย่างสิ้นเชิง ผมไม่คุ้นเคยกับความรู้สึกแบบนั้น แต่ใครจะรู้..ว่าเรื่องราวเล็กๆที่เกิดขึ้นในท้องถนนวันนี้ จ ะ ทำ ใ ห้ ผ ม รู้ สึ ก เ ป ลี่ ย น ไ ป อ ย่ า ง น่ า ป ร ะ ห ล า ด . . [ เ ด็ ก น้ อ ย ข า ย พ ว ง ม า ลั ย ] ผมเห็นเธอผ่านกระจกมองหลัง.. เด็กผู้หญิงในอายุไม่น่าจะเกินสิบสองขวบ เดินเก้ๆกังๆ ขายพวงมาลัยรวมกับเช็ดกระจกรถ ผมเห็นเธอแวะคันนึง คนขับคันนั้นคงโบกมือหรือส่ายหน้า เธอก็ไปอีกคันนึง คนขับรถก็คงโบกมือหรือส่ายหน้า.. เธอก็ไปอีกคันนึง.. อีกคันนึง.. เ รื่ อ ย ม า จ น ถึ ง คั น เ เ ร ก สุ ด ข อ ง ไ ฟ แ ด ง . . . ห น้ า ต า ม อ ม เ เ ม ม เ เ ต้ ม ด้ ว ย เ ห งื่ อ ซึ ม ๆ . . เธอถอดใจจะเดินกลับไปข้างถนนแล้ว.. ถ้าผมไม่เปิดกระจกรถมาเรียกเธอไว้ก่อน.. อันที่จริงผมก็อยากจะล้างกระจกหน้าเหมือนกัน.. ที่ปัดน้ำฝนมันไม่ค่อยดีแล้ว ฝุ่นที่ปนกับน้ำทำให้กระจกค่อนข้างพร่า.. " พี่ เ อ า พ ว ง ม า ลั ย พ ว ง นึ ง น ะ . . แ ล้ ว เ ช็ ด ก ร ะ จ ก ใ ห้ ด้ ว ย . ." ผมแอบเห็นความดีใจในแววตาไร้เดียงสาคู่นั้น.. ผมหยิบเงินค่าพวงมาลัยยื่นให้เธอไปยี่สิบบาท.. รอยยิ้มที่สามารถเกิดขึ้นได้ด้วยเงินเพียงเท่านี้ เธอต้องขายพวงมาลัยซักกี่พวง..เพื่อจะได้เงินเท่าที่ผมหาได้วันนึง โอเค งานผมมันก็ไม่ได้หรูเลิศอะไรหรอก.. รายได้วันละพันกว่าๆถ้าไม่ฟุ่มเฟือยมากก็พออยู่ในเมืองนี้ได้อย่างไม่ถึงกับอัตคัต บางทีผมก็เบื่อนะ.. ทุกคนมีเงินเหมือนกันหมด แย่งกันหาเงิน แย่งกันใช้เงิน แย่งกันขี้ แย่งกันเยี่ยว ร้านอาหารญี่ปุ่นราคาแพงๆ คนก็ยังต่อคิวกันราวกับกินฟรี ผับดังๆ ที่ราคาน้ำเปล่าและน้ำแข็งถูกโขกไปเกือบสามพันเปอร์เซ็นต์.. คนก็ยังแย่งกันเข้า มีใครคิดแบ่งปันให้คนด้อยโอกาสรอบๆตัวบ้างไหม.. ผมจะให้ค่าล้างกระจกเธอเท่าไหร่ดีนะ.. พาลนึกไปถึงคนที่เดินรับจ้างขัดรองเท้า..เพื่อเศษเงินไม่กี่บาท จะจ้างผมเท่าไหร่นะผมถึงจะยอมขัดรองเท้าให้ใครก็ไม่รู้.. กับหัวหน้าทุกวันนี้ยังไม่เคยพินอบพิเทา เด็กน้อยยังคง เช็ดกระจกรถอย่างตั้งใจ.. ดูเธอตั้งใจทำงานตรงหน้า มากกว่าความตั้งใจในการทำงานทั้งวันนี้ของผมรวมกันซะอีก ที่เช็ดกระจกสีชมพูดูใหม่เอื่ยม.. บางทีด้วยความใหม่ของมันก็ทำให้รู้สึกเห่อที่จะใช้ก็ได้.. ...ผมปลอบใจตัวเอง ........................................................................... ไ ม่ น า น นั ก เ ธ อ ก็ ทำ ง า น ข อ ง เ ธ อ เ ส ร็ จ ผมตั้งใจจะให้เธออีกยี่สิบบาท.. เปิดๆค้นๆในกระเป๋าสตางค์ ก็มีแต่แบงค์ห้าร้อยกับแบงค์พัน อืมๆ ยังมีแบงค์ร้อยเหลืออีกหนึ่งใบ ผมหยิบขึ้นมาให้เธอเห็นแล้วบอก " เ เ บ ง ค์ ร้ อ ย . . พี่ ใ ห้ เ พิ่ ม อี ก ยี่ สิ บ บ า ท น ะ มี ท อ น ห รื อ เ ป ล่ า " ผมเห็นเธอดีใจอีกครั้งนึง ด้วยเงินเพียงยี่สิบบาท อันที่จริงเธอคงคาดหวังเพียงเศษเหรียญไม่กี่บาท หรือจะไม่ให้เลยก็คงไม่บ่น เพราะผมเพิ่งซื้อพวงมาลัยจากเธอมาแล้วหนึ่งพวง ความไม่คาดหวัง เมื่อได้รับมันยังความรู้สึกดีๆมาให้มากกว่าแบบคาดหวังเอาไว้ก่อนล่ะมั้ง.. เ ห มื อ น เ ธ อ นั บ เ งิ น จ ะ ท อ น ผ ม จ า ก เ ห รี ย ญ ล้ ว น ๆ . . ถ้าไม่มีแบงค์ยี่สิบเก่าๆอยู่สองใบ หนึ่งในนั้นคงเป็นค่าพวงมาลัยที่ผมเพิ่งซื้อ เด็กน้อยตอนนี้เธอคล้องพวงมาลัยไว้ที่แขนซ้าย รักแร้ข้างเดียวกันหนีบที่เช็ดกระจกอันใหม่เอาไว้เก้งก้าง.. ส่วนมือพยายามล้วงหาเหรียญเพิ่มในกระเป๋า คงไม่ถนัด.. ที่เช็ดกระจกหล่นลงพื้น พร้อมเสียงเหรียญหล่นบางส่วน แต่ผมยังคงใจแข็งกับการรอเงินทอนให้ครบจำนวน.. " ม า นี่ พี่ ช่ ว ย ถื อ ใ ห้ จ ะ ไ ด้ นั บ ถ นั ด ๆ " ผมช่วยเธอถือที่เช็ดกระจก หลังจากเธอวิ่งเก็บเหรียญที่เพิ่งทำหล่น ดูเธอทำหน้าขอบคุณอยู่เหมือนกัน จนกระทั่งเธอนับเหรียญได้ครบอีกสี่สิบบาทกับแบงค์ยี่สิบอีกสองใบ เธอค่อยๆประคองเงินทอนยื่นให้ผม ผมสบตากับเธอ.. มองลึกไปในดวงตาที่ยังแจ่มใส ไฟเขียวเองก็มาในวินาทีนั้น.. พ ร้ อ ม ๆ กั บ ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ เ พิ่ ง คิ ด ไ ด้ บ า ง อ ย่ า ง . . ..................................................................... ...................................... ................... ......... .... .. . ทำไมผมเพิ่งหัดขับรถปาดแถวที่เค้าต่อคิวกันนะ.. เพิ่งรู้ว่าความเห็นแก่ตัวทำให้ผมถึงที่หมายเร็วกว่าเดิมเยอะเลย หลงโง่ต่อคิวอยู่ได้ตั้งนาน เพิ่งรู้เหมือนกันว่าเวลากั๊กที่ไม่ให้คนอื่นเข้าเลนได้นี่สร้างความสะใจเล็กๆ ผมมองเห็นรอยยิ้มของตัวเอง..ผมจะขอบคุณใครได้ ถ้ า ไ ม่ ใ ช่ เ ด็ ก น้ อ ย ค น นั้ น . . ...เมื่อสักครู่ ผมเอาเหรียญเงินทอนจ่ายค่าทางด่วนได้พอดีเป๊ะ.. เด็กน้อยแม้หน้าตาดูไร้การศึกษา แต่ก็นับเลขได้ถูกต้อง.. ไม่สิ ไม่คิดจะโกงเลยต่างหาก ส่วนแบงค์ยี่สิบอีกสองใบ ผมโยนไว้ที่เบาะข้างๆกับแบงค์ร้อยใบเดียวกับที่เหลืออยู่ใบนั้น ใต้ลงไปหน่อยที่พื้นรถ.. มี ที่ เ ช็ ด ก ร ะ จ ก สี ช ม พู อั น ใ ห ม่ เ อี่ ย ม อ ยู่ อั น นึ ง . . .. ^^' แหะๆ จบเรื่องโดย "ผม" ในเรื่องโกงเงินเด็กครับ.. แบงค์ร้อยก็ไม่ได้ให้ แถมรับเงินทอนมาแปดสิบบาท ส่วนที่เช็ดกระจกสีชมพูยังตบติดมือกลับมาอีก.. อ่านแล้วว่างั้นมั๊ยอ่ะ .. ม่ายงงน้อ : ) เรื่องมันจะเริ่มจากการที่ คนๆนึง ซึ่งไม่เคยเอารัดเอาเปรียบใคร อยู่ๆก็หัดที่จะโกงคนอื่น แล้วก็ทำตัวแบบที่ตัวเองเคยเกลียด กลายเป็นผีเสื้อตัวร้ายกาจ จริงๆพล็อตนี้เป็นของพี่คนนึงในอินเตอร์เน็ตนี่ล่ะชื่อแมวสามขา เดิมเค้าเขียนออกมาได้ตลกมาก.. พอจะแอบเอามาเขียนดู กลายเป็นเรื่องเศร้าๆตลกร้ายๆไปเสียนี่.. /การปรับแต่งหน้าตาบล็อก ขอยกเครดิตให้คุณรำเพยทั้งหมดเลยคับ ไม่ล้นทะลักเหมือนเมื่อก่อนแล้วน้อ.. : ) ปล. ดักแด้แบบนี้ อย่าให้มันเกิดเป็นตัวนะ   Create Date : 22 เมษายน 2548 68 comments Last Update : 26 เมษายน 2548 12:37:36 น. Counter : 1109 Pageviews. Share Tweet

ตอนแรกจะเขียนให้ออกมาตลกๆ..แล้วไปใส่ไว้ในเรื่องสั้นสีเขียว.. แต่เอ๊ะ.. นี่มันไม่ใช่เรื่องตลกนะ!!!!   โดย: ปิงปองงง 22 เมษายน 2548 14:16:02 น.

ถ้าเป็นน้องคนนั้นคงจะดีใจอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ... ยิ่งสังคมแปรเปลี่ยน...ความเห็นแก่ตัวยิ่งเพิ่มขึ้น<ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ> blog ใหม่ ไฉไล+แจ๋วแหวว...ค่า ^ ^   โดย: จ๊ะโอ๋ (ja_opig ) 22 เมษายน 2548 14:27:27 น.

ไม่ตลกเลย... ออกจะโหดร้ายด้วยซ้ำ ไม่ได้หมายความว่าปิงปองโหดร้ายนะ แต่เรื่องมันทำร้ายหัวใจเราหน่ะ........ "เด็กน้อยแม้หน้าตาดูไร้การศึกษา แต่ก็นับเลขได้ถูกต้อง.. ไม่สิ ไม่คิดจะโกงเลยต่างหาก" แต่บางคนมีการศึกษาสูง มีเงินไม่รู้กี่ร้อย กี่พันล้านในบัญชีธนาคาร ยังคิดจะโกงกินได้ทุกวัน ทำไปเพื่ออะไร? ปล. รายได้วันละพันกว่าบาท ขับรถมือสี่ ---> มะเชื่ออออออออหรอก เอิ๊กกก   โดย: ~nawo~ 22 เมษายน 2548 14:33:03 น.

จอ 17 " ยังล้นเลยง่ะคุณปอง   โดย: หัวใจสีม่วง 22 เมษายน 2548 14:37:04 น.

ใครว่าอ่านไม่จบคะ!!!...จบนะ พูดถึงอีตาที่บีบแตรไล่หลังรถคุณปิงปองตะหาก...ส่วนน้องคนนั้นก็สงสารเค้านะคะคนเราเลือกเกิดไม่ได้เมื่อเกิดมาแล้วก็ต้องดิ้นรนกันไป...เงินที่ได้รับก็เหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ...แล้วอย่างงี้ยังว่าอ่านไม่จบอีกเหรอค๊า ^ ^   โดย: จ๊ะโอ๋ (ja_opig ) 22 เมษายน 2548 15:06:33 น.

น้องเค้าได้เงินค่ะ... แต่ปิงปองแอบจิ๊ก เอ๊ย ลืมคืน "ที่ เ ช็ ด ก ร ะ จ ก สี ช ม พู อั น ใ ห ม่" ของน้องเค้านี่นา - -"   โดย: ~nawo~ 22 เมษายน 2548 15:10:17 น.

คุณปิงปองง คงได้รับความสุขใจจากรอยยิ้มที่อยู่บนหน้าสาวน้อยคนนั้นนะคะ เพราะอุ๋ยเองก็คิดไม่ต่างจากคุณปิงปองงค่ะ เพียงแต่อุ๋ยอาจจะหวงรถไปหน่อย คิคิ คือให้เงินน้องเค้าเลย (ซึ่งงบางคนอาจมองว่าไม่ดี) แต่สำหรับอุ๋ย อุ๋ยบอกว่าให้น้องเพราะน้องเป็นคนขยัน แต่ก็เลือกที่จะให้นะคะ คุณปิงปองงอ่อนโยน ใจดีจังเลยค่ะ..........ส่วนเรื่องบล็อกใหม่ อุ๋ยว่าก็ดูดีอีกล่ะคะ   โดย: แม่โกลเด้นฯ 22 เมษายน 2548 15:15:20 น.

นึกว่า"แบงค์ร้อยที่เหลืออยู่ใบสุดท้าย" ปิงปองหมายถึงว่าหมดตัวแล้ว เหลือแบงค์ร้อยอยู่ใบเดียวอะไรอย่างนั้นอ่ะค่ะ แหะๆ นาวอ่านหนังสือไม่แตก - -"   โดย: ~nawo~ 22 เมษายน 2548 15:17:07 น.

ขอแก้ไขข้อความหน่อยนะจ๊ะ แหะๆ   โดย: ปิงปองงง 22 เมษายน 2548 15:28:42 น.

เห็นด้วยกะ คุณหัวใจสีม่วงหงะค่ะ ล้นจริง ๆนะเอ่อ   โดย: น.ส.มารร้าย 22 เมษายน 2548 15:59:40 น.

ถ้าไม่ได้ตั้งใจก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ blog new look เลยน้าพี่ปอง :P   โดย: แก้วการะบุหนิง 22 เมษายน 2548 16:18:25 น.

คอมเมนต์กว้างขวางดีอ่ะค่ะ.อิอิ.........   โดย: เชอเบทส้ม 22 เมษายน 2548 16:44:17 น.

พี่ปองจ๋า แบมแปะไว้ก่อน แด๊วกลับมาอ่าน เมื่อเช้ารีบตื่นไม่รู้ใครมาปลุก คิคิคิ คิดถึงนะคะ   โดย: yadegari 22 เมษายน 2548 17:07:04 น.

บล็อคใหม่ไฉไลจ้า เป็นคนขับรถใจดีอ่ะ ใครขอทางให้ตลอด -_-" ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน IP: 203.170.228.229 22 เมษายน 2548 17:22:13 น.

บล็อกใหม่สวยกว่าเก่า แถมเรื่องวันนี้ทำเอาหดหู่ อ่านเรื่องไฟแดงว่ามันแทม่งๆ คิดแล้วเชียวว่าอยากแกล้งคนอื่น เวลาเห็นเด็กที่ขายของที่สี่แยกไฟแดง น่าสงสาร และอันตรายด้วย แถมแดดก็ร้อน วันหนึ่งจะขายได้เท่าไหร่กัน เศร้า..............   โดย: อยู่ไกลบ้าน 22 เมษายน 2548 17:34:46 น.

เมื่อวานที่ 4 แยกไฟแดง เด็กผู้ชายคนนึงทำเอาฉันตกใจ อยู่ๆ ก็โผล่มาตรงข้างกระจก เสื้อก็ไม่ใส่ พนมมือไหว้ขอตัง กระจกก็ไม่ยอมเช็ดให้ - -" สังเกตุ ตามเนื้อตัวมีรอยฟกช้ำ - -" แผลเป็นปื้นใหญ่ - -" สิ่งที่ทำได้คือ ยื่นน้ำสะอาดขวดนึงให้ไป - -" เขาคงหิวน้ำมากกว่าเงินทอง ฉันคิด เพราะอากาศช่างร้อนเหลือเกิน // แล้วนี่คุณปิงปองง จะเอาที่เช็ดกระจกไปคืนหนูคนนั้นไหมค่ะ อย่างงี้ต้องคืน 2 เท่านะค่ะ - -"   โดย: ปีกที่ไม่อาจจะโบยบิน IP: 161.246.1.34 22 เมษายน 2548 18:42:03 น.

เรื่องนี้เศร้าลึกๆแหะ เดี๋ยวนี้ไม่รู้ทำไมยิ่งเหนเด็กเล็ก เดินขายพวงมาลัยแล้วสะท้อนใจ น่ากลัวโดนรถชนจริงๆ บลอกสีนี้สบายตาดี   โดย: prncess 22 เมษายน 2548 20:39:19 น.

เรื่องยาวเหมือนกันเนอะ เรื่องจริงป่าวคะเนี่ย ( เพราะงงๆเหมือนกัน ว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งขึ้นมา ) น่าสงสารเด็กเช็ดกระจกนะ ต้องเสียเงินให้คุณ บวกกับที่เช็ดกระจกอันใหม่เอียม เฮ้อ...คิกว่าเป็นกรรมของเด็กน้อยนั่นละกันนะ พูดถึงเรื่องการขับรถ การปาดเข้าเลน โดยไม่ต่อคิว การกั๊ก ที่ไม่ให้คนเข้าเลน นี่ ไม่เคยมีในสมองดิฉันเลย เพราะ คิดเสมอว่า การมีน้ำใจเล็กๆน้อยๆให้กับคนอื่นที่เราไม่เคยรู้จัก ก็เป็นสิ่งดีที่น่ากระทำ ใครไม่ทำแต่ดิฉันคนหนึ่งแหละจะทำ วันนึงถ้าคุณปิงปองง ได้มีโอกาส ขับรถไปทางเดียวกับดิฉัน และเปิดไฟเลี้ยวขอเข้าเลน รับรองว่าคุณปิงปองงจะไม่ผิดหวังเลยค่ะ เพราะจะมีผู้หญิงอย่างดิฉัน จะเหยียบเบรก ให้ทางกับคุณแน่นอน แม้ว่าเราจะไม่เคยรู้จักกันสักนิด...   โดย: รักดี 22 เมษายน 2548 20:43:45 น.

อ่านะ - - '' ไม่ชอบสังคมสมัยนี้เลย แก่งแย่งชิงดีชิงเด่น   โดย: โลกส่วนตัว 22 เมษายน 2548 21:03:43 น.

จะเม้นยังไงให้เยอะเหมือนคนอื่นดีเนี่ย กว้างขวางมากกกกกกกก   โดย: Redkiller1980 22 เมษายน 2548 21:14:53 น.

ตัวหนังสือที่ช่องเขียนคอมเม้นท์เล็กมากเลยค่ะ.. พิมพ์ ๆ ไป ดูลำบากมากเลยค่ะว่ามีผิดมั่งรึเปล่า.. เรื่องการขับรถคงแล้วแต่จังหวะและโอกาสนะคะ เพราะบางทีอยากให้ทางแต่โอกาสไม่ได้ก็มี คนที่ขับรถ.. ก็ใช่ว่าจะรักษาระเบียบทุกคน ถ้าปฏิบัติถูกวิธี ก็จะได้รับการตอบที่ถูกต้องเสมอกัน   โดย: totoh995 IP: 203.151.140.112 22 เมษายน 2548 21:44:11 น.

^^ ไม่รู้จะคอมเมนท์อะไรดีค่ะ รู้แต่ว่าอ่านไปยิ้มไป อิ่มกับความรู้สึกที่สื่อออกมาทางตัวอักษร อ้อ... อย่าเพิ่งถอดใจเรื่อง 'ผมเบื่อกับการต้องคาดหวังว่า จะได้เจอใครบ้างที่จะรู้สึกเหมือนๆกัน' นะคะ เพราะถึงยังไง ยังมีอีกหลายคนที่คุณอาจจะไม่รู้จักเค้า . . . รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน . . . :)   โดย: ขอดาวที่เธอผิง เอาไว้อิงอุ่นไอ 22 เมษายน 2548 23:00:43 น.

สวัสดีครับผม มาชมครับ ถ้าไม่รบกวน ไปเยี่ยมที่บล้อกหน่อยครับ คลิ้กที่ชื่อครับ ขอบคุณครับ   โดย: note-d 22 เมษายน 2548 23:03:18 น.

ตลกร้ายทีเดียวครับเรื่องนี้ ถ้าการเป็นผีเสื้อที่ดูสวยอยู่ในสังคมต้องแลกด้วยการกระทำเช่นนั้น ก็ขอเป็นรถด่วนหนอนทอดน้ำมันท่าจะดีกว่า ได้แต่หวังให้เป็นแค่เรื่องตลกร้ายและก็หวังให้หนอนดักแด้โดยนกกินไปซะให้หมด   โดย: Lon3r 22 เมษายน 2548 23:42:02 น.

...... สงสารเด็ก แล้วจะเอาอะไรเช็ดกระจกล่ะ กลับบ้านจะโดนแม่ตีรึป่าว ..เอิ่ม .. .นี่เป็นพล็อตใช่ป่าวคะ... ข้อความข้างบนสุดสีจื๊ดจืด หุหุ ต้องใช้ mouse ปาดอ่านเอาค่ะ ... เอ๊ะ หรือสายตาเราฝ้าฟางซะแร้ว หุหุ :P   โดย: ตะกร้าหวายสีขาว 22 เมษายน 2548 23:48:16 น.

ถ้าเรื่องจริงก็ใจร้ายมาก หนูไม่เคยให้เงินเด็กพวกนี้ ซื้อพวงมาลัยนับครั้งได้ แต่ในรถมักจะมีขนมเสมอ เมื่อรถติดไฟแดง เวลาที่เขาเดินเข้ามาจะขายพวงมาลัย ก็จะให้ขนมเขาแทน พวกท๊อฟฟี่ กูลิโก๊ะ และอื่น ๆ ลองให้ดูสิ โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง ถ้าเวลาพี่ปองเครียด แล้วมาเจอและได้ให้ขนมพวกเขานะ พี่ปองน่าจะรู้สึกอารมณ์ดีขึ้น เพราะดวงตาเขาช่างสดใส ตื่นเต้น กับห่อขนม ดูเขามีความสุขมาก จนทำให้คิดว่าเขาคงมีความสุขกับขนมของเรา มากกว่าเงินค่าพวงมาลัย เด็ก...ยังงัย....ก็เป็น....เด็ก   โดย: ฉะฉาน 23 เมษายน 2548 0:01:50 น.

อ่านจบละ..รู้สึกโกรธธธธธ..จังเรยอ่า... เอาความขี้โกง ลงกับเด็กน้อยไ ร้เ ดี ย ง ส าเค้าได้อย่างร้ายกาจที่สุด... *in สุดๆอ่า...อย่าให้น้องเค้าโตขึ้นแบบร้ า ย เ ดี ย ง ส าเรยยย   โดย: Sary 23 เมษายน 2548 0:20:51 น.

ขออย่าให้เป็นเรื่องจริงนา ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ต้องเอาที่เช็ดกระจก ไปคืนให้เค้าด้วยนะ หายได้ไงคู่มือทำมาหารับประทาน ของน้องเค้า สงสาร/สงสาร/   โดย: journey (thai_friends ) 23 เมษายน 2548 0:35:49 น.

ปิงปองงง.. แกล้งเด็ก แล้วยังแกล้งคนอื่นอีกแน่ะ นี่ๆ ปิงปองงง เราว่าเรื่องที่คุณเขียนน่ะ มันน่าอยู่ในนิตยสารอะไรซักเล่มนะ เรื่องเบาๆ มีหักมุก มียิ้ม ลองดูหน่อยดิ   โดย: ชมทะเล 23 เมษายน 2548 1:03:54 น.

มาสวัสดีจ้า........คุณปิงปองง มาแค่นี้ล่ะ คิดถึงนี่ อิอิอิ   โดย: แม่โกลเด้นฯ 23 เมษายน 2548 11:01:54 น.

ตลกร้ายจริง ๆ บางครั้งจะว่าเอาเปรียบคนอื่นก็ไม่ใช่สะทีเดียวเนอะคะ บางทีจังหวะ และโอกาส พาไปเอาเปรียบโดยไม่รู้ตัว แหะ แหะ แต่หากเป็นเรื่องจริง เราคงต้องกลับเอาไปคืนเด็กอยู่ดี พวกเขาบางที่ก็น่าสงสารเนอะ บางที่ก็อยากขับหนีไปให้ไกล ๆ เหมือนกัน เฮ้อออ สภาพสังคมความเป็นอยู่ เลือกได้แบบเกมซิม คงจะดี แหะ แหะ ชอบสีเว็บสบายตาดีค่ะ ตอนแรกเข้ามานึกว่าไม่ใช่บล็อกสะอีก อิอิ   โดย: พรายทราย 23 เมษายน 2548 13:03:56 น.

บลอคสวยม๊ากกกกก เก๋กุ๊ดดดดดดดดด เขียนบทความแจ่มมากค่ะ เบื่อคนในกรุงงงงงงง เหอๆ   โดย: ตุ๊กตารอยทราย 23 เมษายน 2548 16:32:52 น.

สุดยอดเลยคะ ..   โดย: หนี่หนีหนี้ 23 เมษายน 2548 16:56:23 น.

ใจร้ายมากกกกกกกก... แล้ววันต่อไปน้องเค้าจะเอาอะไรไปทำมาหากินอ่ะค๊า แต่กรุงเทพก็อย่างนี้แหละเน๊าะ   โดย: เจ้าสายเทวดา 23 เมษายน 2548 17:28:30 น.

พี่ปองง หวัดดีค๊า แด๊วแวะมาใหม่นะคะ วันนี้รีบบบ แอบมาทักพี่ชายก่อนไปข้างนอกค๊า   โดย: yadegari 23 เมษายน 2548 17:32:16 น.

สวัสดีค่ะ   โดย: journey (thai_friends ) 23 เมษายน 2548 17:56:13 น.

ว้า..แต่ละเรื่องน่าอ่านทั้งนั้นเลย... เด๋วว่างๆๆ จะมานั่งอ่านให้หมดเลย.. แต่ตอนนี้ขอเป็นลูกผู้หญิงตัวจริงก่อน ฮ้า.....   โดย: Nree (Nree ) 23 เมษายน 2548 19:14:20 น.

ยาวจังอ่า   โดย: หายหน้าหายตาไปเลยนะเธอ (แ ม ง ป อ ) 23 เมษายน 2548 20:32:02 น.

โห.. เปลี่ยนสี blog อีกแระ.. เมื่อไหร่จาเพิ่มขนาด font ที่ช่องเขียนคอมเม้นท์ซะทีละค้า... ไม่มีไรน่อ ลุงปองแค่ลืมคืนเงินกะที่ขัดกระจกให้น้องหนูเค้าเท่านั้น รีบ ๆ เอาไปคืนน๊า.. ป่านนี้นังนู๋นั่น คงหลังลายแล้วแหง่ม ๆ เลย อย่าลืมแถมค่ามัดจำที่ยืมของน้องเค้ามาใช้ด้วยล่ะ.. เจ๊โตโต้สั่งมา... ^_____^   โดย: totoh995 23 เมษายน 2548 20:49:17 น.

ล้นจิงๆที่บ้านจอใหญ่ใช่มะคะ อิอิ   โดย: Robotoon 23 เมษายน 2548 21:11:31 น.

อ่านแล้ว หัวใจจะวาย -_- ล้อเล่นนะ   โดย: คนสวย(ทำใจได้) IP: 203.151.140.119 23 เมษายน 2548 21:43:48 น.

ตกลงไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย? ถ้าใช่ก็ออกแนวสงสาร ปน ตลกร้ายนะ กลายเป็นว่าโดนความเน่าของสังคมครอบงำเข้าอีกคนซะ (อืมม จอมัน แปก ๆ แฮะ ล้น ๆ)   โดย: Romeo7th IP: 61.91.241.59 23 เมษายน 2548 21:50:56 น.

พักนี้ เค้าเปลี่ยนหน้าตาบล๊อกกันบ๊อยยยบ่อย มีอะไรให้เล่นมั่งเหรอคะ หรือว่าเราตกข่าวน้ออ... -___-! คร่ำเคร่งกับการเรียนไปนิด   โดย: invisible_TJ 24 เมษายน 2548 0:06:42 น.

ปิงปองคะ ปัญหาที่เกิดที่ทำให้ blog รวนน่ะ เพราะว่า 1) น้องเขียนตัวหนังสือติดกันไปหมด ถึงจะบอกว่ามี ... แต่ว่าไอ้ ...นี่มันเชื่อมระหว่างตัวหนังสือ ซึ่งทำให้โปรแกรมมันอ่านเป็นก้อนตัวอักษร 1 ก้อนยาวๆ มันตัดไม่ได้ พอตัดไม่ได้ตารางตรงกลางมันก็ยืดออกไปเรื่อยๆ ทำให้หน้าจอรวนได้ 2) พี่เอาเมนูลิงค์ที่น้องทำไว้แล้วใส่ไว้ตรงหัวบ๊อกออก เพราะว่าเมนูมันยาวมากใส่แล้วมันดันหน้าจอให้ยาวออกไปเรื่อยๆ ถ้าจะใส่รูปตรง groupblog ก็ใส่เป็นรูปไปเลยค่ะ ไม่ต้องใส่เป็นตัวหนังสือก็ได้ เช่น แทนที่จะใส่ว่า แอบ (Love) สตอรี่ ก็ใส่ แค่นี้น่ะ ก็จะได้รูปแบบที่พอเอาเม้าส์ไปอยู่ตรงนั้นแล้วมีคำแสดงว่ามันคืออะไร แล้วก็ไม่มีขอบแล้วค่ะ แค่นั้นหละ ไม่ได้ยาก 3) รูปด้านข้างที่ใส่ตรงแนะนำตัวน่ะค่ะ ที่เป็นตัวเขียนน่ะ มันอ้วนไป ตอนแรกมันดันหน้าจอให้ออกไปข้างๆอีกประมาณ 30 พิกเซล นี่เลยทำให้ใหม่ ขอแนะนำว่าถ้ากำหนดขนาดของการเขียนของตัวเองยังไม่ได้แน่นอน อย่าทำฉากหลังแบบนี้ค่ะ เพราะว่าฉากหลังแบบนี้มันสร้าง illusion ว่ามันเป็นขอบ พอตัวหนังสือมันไม่ตรงกับสี มันก็จะมองเหมือนว่าหน้ามันรวน ทั้งๆที่จริงๆแล้วมันไม่ได้รวนอะไรเลย แค่ว่าตัวเนื้อความตรงกลางที่เราเขียนมันยาวบ้างสั้นบ้าง มันก็เลยทำให้คอลัมข้างซ้าย และขวาต้องเบียดกันไป   โดย: รำเพย 24 เมษายน 2548 8:11:33 น.

เจี๊ยก เวรกรรมม ไอ้ตรงรูปนั่นน่ะที่จริงเขียนไว้งี้จ้ะ <img src= bla bla bla alt=จะใส่ว่าอะไรก็ใส่ border=0>   โดย: รำเพย 24 เมษายน 2548 8:13:16 น.

อีกนิดนึง ลืมไป ไอ้กรอบน่ะ น้องใส่ไว้สองที่เลยจ้ะ กรอบคำตอบน่ะ พี่เอาออกไปอันนึงนะคะ ตรงที่ใส่ไว้ที่ slogan เอาออกไปแล้ว เหลือแค่ที่ profile   โดย: รำเพย 24 เมษายน 2548 8:15:16 น.

เดี๋ยวนี้เค้ามีบริการแก้ไขบล๊อกแบบ On site service ด้วยเหรอครับเนี่ย หุหุ   โดย: หมาร่าหมาหรอด 24 เมษายน 2548 8:16:24 น.

อ้าว เพ่ ก็นโยบายมาเฟียคนนึง กระป๋มเป็นลูกน้องก็ต้องทำตามเจ้านายคะร้าบบบ เคี๊ยกๆๆ   โดย: รำเพย 24 เมษายน 2548 8:18:15 น.

สวัสดี วันอาทิตย์ จ้า คุณปิงปองง ขอให้มีความสุขมากๆในวันนี้นะคะ   โดย: รักดี 24 เมษายน 2548 10:07:34 น.

ซาบซึ้งน้ำตาไหลพรากๆ.. ต่อไปนี้จะหัดศึกษาไว้มั่งฮับผม .. ..สรุบได้ว่า ยังไงก็ต้องล้นเพราะนิสัยการเขียนที่แก้ไม่ได้แล้วนะ : )   โดย: ปิงปองงง 24 เมษายน 2548 23:15:15 น.

รู้สึกว่าที่ทำให้ขยาย น่าจะเป็น ........ แถวท้าย ๆ เรื่อง ที่ข้ามไปแตะขอบอีกด้านแล้วเคาะ enter รึเปล่านะ ลองลบออกนิดนึงดีมั๊ย เมื่อกี้ลองคลิกกลับไปดูบางหน้าก็ไม่ล้นมากนักนะคะ 5 5 ครูรำเพยรับปรึกษาข้าม blog ด้วย ^^   โดย: totoh (totoh995 ) 24 เมษายน 2548 23:40:44 น.

พี่ปอง ฝันดีนะคะ วันนี้ทานข้าวกับอะไรคะ แบมจะได้ไปนึกฝันมั่ง คิคิ อยากกินส้มตำ   โดย: yadegari 24 เมษายน 2548 23:51:18 น.

ลุงทำตัวได้อุบราดที่สุด ทำตัวไม่ดีแบบนี้เด๋วให้ไอ้ชิไปเยี่ยวราดรถเลยดีไม๊เนี่ย ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆ พูดถึงดักแด้คิดว่าของกินรีบเข้ามา แย่เรย   โดย: err_or 25 เมษายน 2548 8:14:57 น.

สุขสันต์วันจันทร์ค่ะ คุณปองใจร้ายมากค่ะ   โดย: ยัยเจี๋ยมเจี้ยม 25 เมษายน 2548 9:06:30 น.

ผมคิดว่า ทุกคนล้วนทำสิ่งไม่ดี ขึ้นอยู่กับว่า.. เราเลือกที่จะทำดีด้วยรึเปล่า บางครั้งผมก็หวังให้สิ่งเลวร้ายเป็นเพียงเปลือกภายนอก ผมพร้อมที่จะค้นหาภายในอันงดงามของคนที่ผมพบเสมอ แต่บางครั้ง.. ผมก็พบว่า มันไม่มี..   โดย: Mint@da{-"-} 25 เมษายน 2548 11:46:51 น.

สวัสดีค่ะ คุณปิงปองง มาให้กำลังใจนะคะ ไม่เอาน่า...อย่าคิดมาก เดี๋ยวไม่หล่อนะ จะบอกให้... เรื่องมันแล้วไปแล้ว วันหลังขับรถไปเจอหนูน้อยคนนั้นอีก คุณปิงปองก็เอาของ บวกกับเงิน แถมให้น้องไปเลยนะคะ   โดย: รักดี 25 เมษายน 2548 14:13:49 น.

กร๊ากส์.. คุณรักดี เล่นมุกนี้พ้มก็แย่ดิ เหอๆๆ เรื่องแต่งนะคับ เรื่องแต่ง.. เรื่องสั้นสีเทาน่อ ^^'   โดย: ปิงปองงง 25 เมษายน 2548 15:04:25 น.

สวัสดีค่ะ คุณปิงปองง เมื่อกี้เข้าไปในบล็อกของรักดี ตอบๆอยู่พอคลิก หายหมดเลย อ้าว ไม่ใช่เรื่องจริงหรอกเหรอคะ ก็บอกแล้วไงว่า คุณปิงปองง เป็นนักเขียนที่เยี่ยม มากๆเลยค่ะ เขียนได้จนแยกไม่ออกเลย ว่าเรื่องไหนเรื่องจริง หรือเรื่องไหนเรื่องแต่ง แล้วจะให้รักดีทำไงดีละคะเนี่ย ผีเสื้อสมุทร ขอพระอภัยมณี ละกันเนอะ นะนะ อย่าเคืองกันนะ   โดย: รักดี 25 เมษายน 2548 16:01:09 น.

เป็นตลกร้าย ที่เผลอๆจะไม่ตลกเลยนะคะ อ่านตอนแรก..ชื่นชมคุณปิงปอง อ่านต่อ เริ่มรังเกียจ (แฮะๆล้อเล่นจ้า).. เริ่มไม่น่ารักละ สุดท้ายดีใจที่เป็นเรื่องแต่งค่ะ .. แหม ก็เราแอบจินตนาการคุณปิงปองแบบ พระเอ๊ก พระเอกนี่นา คิคิ แต่จริงๆค่ะ สังคมเดี๋ยวนี้แก่งแย่งแข่งขันมากเหลือเกิน บางคนคนยิ่งมี ก็ยิ่งโลภ.. น่าเศร้าเนอะ   โดย: * ลิ้ น จี่ ก ร ะ ป๋ อ ง * 25 เมษายน 2548 18:27:43 น.

เขียนเก่งจังงะ   โดย: idexying 25 เมษายน 2548 18:36:34 น.

เพิ่งจะได้มาอ่านเรื่องเล่า ถ้าเป็นเรื่องตลก ก็ต้อง ตลกร้ายทีเดียว จิตใจที่เพียงคิดจะช่วยคน ก็เป็นสุขแล้วค่ะ จะเรื่องเล่า หรือเรื่องจริง ก็ก่อให้เกิดความอิ่มเอมตอนอ่านค่ะ   โดย: MDA 25 เมษายน 2548 19:41:22 น.

เอ รู้สึกเหมือนตก blog นี้ไปได้ยังงัยนะ มาช้ากว่าใครเพื่อนเลย อ่านแล้วก็สะท้อนได้หลายอย่างดีนะคะ สังคมยุคนี้ แล้วก็ความกดดัน บางอย่างทำไปเพราะโดนบีบ จนต้องระเบิดออกมา หลายคนสงสัยว่า ทำไมเราต้องทำดีอยู่คนเดียว ให้คนอื่นเอาเปรียบ ถ้าคิดแบบนั้น ซักวัน เราก็จะกลายเป็นคนที่ทำดีด้วยความฝืนซิคะ งั้นเรามาเปลี่ยนเป็นว่า ทำดี เพราะอยากทำดี ทำดี เพื่อให้รู้สึกดี กันดีกว่ามั้ยคะ เหมือนน้องนับเงินงัย เค้าอาจจะรู้ หรือไม่รู้ก็ได้ ว่าเค้าโกงได้ แต่เค้าไม่ทำ เค้าหวังแค่เงิน ในส่วนที่เค้าควรจะได้จากแรงงานนั้น ถ้าคิดได้แบบนี้ ก็จะเลิกสนใจใครจะแซง ใครจะปาด ดีกว่ามั้ยคะ ^_^ ปล. เขียนดีจัดเลยอ่ะ อินสุดๆ อ่านแล้วนึกถึงแนวพี่วินทร์เลยอ่ะ   โดย: cocoa butter 25 เมษายน 2548 22:04:27 น.

เฮียฮะ นู๋อัพไดแล้วฮะ มาชมฮะ มาชม!   โดย: ไอ่ดา IP: 80.219.107.193 26 เมษายน 2548 1:12:32 น.

จิ๊ ไม่รู้จักดักแด้ได้ไง ผ่านร้านขายแมลงทอด ไปถามเค้าเรย หนายเรียกว่าดักแด้อะเพ่ (ถ้าไม่โดนเพ่นกะบาลก่อน) เดี๋ยวเค้าก้อชี้ให้ดูเองแหละ อยากรู้รสชาติก้อ ซื้อมากินด้วยนะ แบ่งผมด้วย เอาเงินที่ตบมาจากเด็กขายพวงนั่นแระ ฮี่ๆๆๆๆๆ   โดย: err_or 26 เมษายน 2548 8:15:57 น.

กร๊ากกกกส์.. ตอบได้โดนใจมากๆคุณน้อง เอิ๊กๆๆ ตบเงินเด็กซักสิบห้าไฟแดง แล้วพาไปกินโออิชิแกรนด์เลยมั๊ยอ่ะ!!   โดย: ปิงปองงง 26 เมษายน 2548 8:26:34 น.

เรื่องสั้นสีเทา แต่อ่านแล้วอิ่มนะคะ เราเป็นอีกคนน่ะ ที่ชอบเขียนเรื่องที่สีเทาๆ(บางทีออกจะดำๆ) ทำร้ายความรู้สึกคนอ่านเล่น แต่บางทีเรื่องสีเทา สีดำ สีขุ่น ก็สร้างอะไรให้ติด "ใจ" และ ติด "ตา" ผู้ที่อ่าน มากกว่าสี "ขาว" บางๆเบาๆ นะ บล้อคสวยน๊า ^^ ปล.แอบอ่านที่ไปคอเมนท์ในบล๊อคเรา ขอบคุณนะคะที่สนใจอ่านเรื่องเราและขอบคุณมากที่เคยอ่านหนังสือเราผ่านตา ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ   โดย: นรกขุมสุดท้ายของชายเจ้าชู้ IP: 210.86.206.181 26 เมษายน 2548 10:46:21 น.

แวะมาอ่าน .... ข้อความประกอบเมนต์ที่ใครบางคนเอาไปหย่อนไว้ให้ที่บล็อก... อ่านจบแล้ว... ไม่เคยเกลียดเรื่องอะไรเท่ากับเรื่องนี้เลยอ่ะค่ะ..เหอะ-เหอะ.. .... พานเกลียดคนแต่ง ... เอิ๊กก...   โดย: เกลียด - เกลียด - เกลียด ต่อไปนี้ไม่ชงกาแฟให้ ไม่เอาผ้าไปซักให้ ... ละก้อ.. อย่าหวังว่าจะได้กินเอแคลต์... ฮ่า - ฮ่า - ฮ่า IP: 203.150.82.193 3 ตุลาคม 2548 23:33:46 น.

อืม..หักมุมได้แปลกดีค่ะ.. ..จะมีใครซักกี่คนนะที่จะแสดงธาตุแท้ในตัว ตนของคนเราที่อยู่ในจิตใต้สำนึกที่......ลึก ๆ ....เศร้าจังค่ะ ตอนจบ ถ้าเปนเรื่องจริง ๆ เธอ คงร้องให้นะค่ะ ..แต่ในสังคมที่มีให้เหน.. คนที่อ่อนแอ ..มักถูกรังแก ได้อย่างซ้ำซาก ยิ่งกว่านิยาย.. ถ้าบังเอิญ คุณได้ผ่านสี่แยกไฟแดง..และได้ เจอตัวเอกของเรื่องนี้..... ให้ค่าเรื่องเธอด้วยนะค่ะ ทิป..ที่เปนทิปจริง ๆ ค่ะ อย่างน้อยวันคืน. ของเดือนแห่งการเริ่มต้นปี..คงทำให้คุณได้สุขใจนะค่ะ...   โดย: ปะการัง IP: 61.7.130.162 19 มกราคม 2549 19:19:13 น.