. . . เ ที่ ย ง คื น . . . ......................................................................................................................... ................................................................. ................................ ............... ....... ...... ... . “ Happy bird day mee kwarm suk mark mark na. ja fun+d na : ) ” ไม่มีเสียงพูดที่จะสื่อความหมายออกไป... แต่เป็น sms คาราโอเกะกระท่อนกระแท่น จากโทรศัพท์รุ่นโบราณที่พิมพ์ไทยไม่ได้ และจากคนพิมพ์ที่ค่อนข้างอ่อนถึงอ่อนมากในเรื่องภาษาที่สองของคนไทย แต่ก็สื่อความหมายซ้ำซากเหมือนที่เคยพูดให้ฟังหรือบอกให้รู้กับทุกๆคนที่รู้จักและไม่ลืมวันเกิด ผมเป็นพวกโรคจิตชอบส่งแมสเส็จ ตอนเที่ยงคืนของวันใหม่... ใครจะฉลองอยู่ที่ไหนสักที่...ใครจะตกใจตื่นขึ้นมาอ่านแล้วบ่นกลางดึก หรือใครจะมองเห็นตอนตื่นเพื่อเตรียมสำรับอาหารไว้ทำบุญตักบาตรตอนเช้าก็ตามเหอะ... มันเหมือนคือการแสดงความปรารถนาดีในฐานะที่รู้จักกัน และร่วมอวยพรในวันที่น่าจะพิเศษ สำหรับคนๆหนึ่งเท่านั้น ไม่ต้องตอบรับ ไม่ต้องโทรกลับ ขอแค่ให้รู้ว่ามีคนนึงจำวันเกิดเค้าได้ และพยายามอวยพรเป็นคนแรกเท่านั้นเอง และแน่นอน...ไม่เคยมีใครโทรกลับ... ย ก เ ว้ น วั น นั้ น . . . ....................................................................................................... “.....................................” เธอตอนที่โทรกลับมา ดูคล้ายจะพยายามแสดงความร่าเริง... แต่เหมือนกับคนที่ไม่ยอมสบตาแม้อยู่ใกล้ๆ... เหมือนผมได้กลิ่นความเหงาเจือมาทางเสียงโทรศัพท์ เมื่อเกริ่นถาม และปนมุ่งประเด็นไปที่ความรู้สึกนั้นที่สัมผัส เ ธ อ ร้ อ ง ไ ห้ . . . ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกผิดขึ้นมาแล้วล่ะ... รวมถึงกับความอาลัยต่อไม่กี่ชั่วโมงที่เหลือในค่ำคืนที่ตั้งใจว่าจะนอนให้เต็มเหยียด... ตัวกูทั้งน้านน...ทำให้เรื่องมันยาวมาจนถึงขั้นนี้... ยิ่งปลอบเธอยิ่งเศร้า...ยิ่งถามเธอยิ่งเหงา คงปลีกตัวหรือทำอะไรไม่ได้นอกจากรับฟังความรู้สึกที่พรั่งพรูออกมาราวสายน้ำ... ก่อนที่จะหลับคาโทรศัพท์แล้วจะทำให้เธอยิ่งพาลน้อยใจชีวิตเข้าไปใหญ่ “เ อ า น่ า . . . อ ย่ า คิ ด ม า ก งั้ น พ รุ่ ง นี้ ป อ ง พ า ไ ป ดู ห นั ง เ เ ล้ ว กั น เ ห อ เ ห อ . . .” ผมตัดบทด้วยการเอ่ยปากว่าจะพาเธอไปเที่ยวพรุ่งนี้... ด้วยเพราะมั่นใจในตัวเองอย่างสูง ว่าจะทำให้เธอหายจากความรู้สึกเหงาตรงนี้ ความกลัวที่จะต้องไปดูหนังกับผมสองต่อสอง คงทำให้เธอตัดความเหงาทิ้งไปได้ไม่ยาก... แต่ผิดคาด... เ ธ อ ดั น รั บ คำ ช ว น ( เ ล่ น ๆ ) ข อ ง ผ ม . . . .......................................................................................................... ................................................................. ................................ ............... ....... ... .. . เ ธ อ เ ป็ น ค น ส ว ย น ะ . . . หากใครได้มาเห็น จะไม่มีใครบอกว่าเธอหน้าตาไม่ดี...จะสวยหรือไม่สวยแล้วแต่คนจะพูด แต่ถ้าให้ผมพูด ผมจะพูดว่าเธอเป็นคนสวย... ที่ห้างวันนั้น หากมีใครในที่ทำงานผมมาเห็นเข้า คำอธิบายคงไม่เป็นสิ่งจำเป็น ไม่จำเป็นพอๆกับความรู้สึกทึ่งหรือประหลาดใจจนต้องหันมามองผมใหม่อีกครั้ง... แต่มันคงเป็นความรู้สึกที่น่าตะลึงแกมฉงนพอๆกับสายตาของคนที่เดินสวนไปสวนมาในวันนั้น. ทำ ไ ป ไ ด้ น ะ ! ! ! [ สื บ ค ว า ม ไ ป ก่ อ น นี้ ] เธอขับรถมารับผม....แม้ตอนแรกผมจะยืนยันว่าจะนั่งรถเมล์ไปเจอเธอเองก็ตาม ตอนที่ รถคันหรู เทียบมาที่สะพานลอย..ผมเห็นคนแถวนั้นมองเธอสลับมองผมแล้วส่ายหน้า ตั ว ผ ม เ อ ง ยั ง ม อ ง เ ห็ น ส า ร รู ป ตั ว เ อ ง ยื น ม อ ง เ ธ อ เ เล้ ว ส่ า ย ห น้ า . . .................................................................................................. ใ ห้ พู ด ก็ ไ ม่ อ า ย ป า ก ห ร อ ก น ะ. . . ...ว่าตอนที่รู้จักกันแรกๆ ผมยังแอบปิ๊งเธอเลย... แล้วก็รีบสลัดความคิดนั้นออกไปจากหัวโดยไว ก่อนที่ความเพ้อฝันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว...เราแตกต่างกันทุกๆอย่าง โดยมีเธออยู่ตรงข้างที่ดี แล้วผมอยู่อีกฝั่งตรงข้าม คิดปลอบใจตัว...ผู้ชายกับผู้หญิงจะรักกัน ไม่จำเป็นว่าต้องมีแค่เรื่องชู้สาว.. ผมเลือกที่จะเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอ เหมือนกับที่เธอเลือกให้ก่อนที่ผมจะคิดได้เสียอีก จ า ก วั น นั้ น จ น วั น นี้ ก็ ผ่ า น s m s ใ น เ ที่ ย ง คื น ที่ ว่ า ม า 7 ค รั้ ง เ เล้ ว . . ............................................................................................. ................................................ ..................... ......... ..... ... ... . ในรถ เราพูดคุยซักถามสารทุกข์สุขดิบตามประสาคนที่ไม่ค่อยได้เจอกัน... ดูเธอตอนนี้ไม่มองเห็นความเหงาปรากฏทั้งในน้ำเสียงและแววตา กลายเป็นผมซะอีกที่ไม่กล้ามองหน้าเธอตรงๆ...กลัวเธอจะรู้ว่าคนที่เธอคิดว่าเป็นเพื่อนคนนี้ กำ ลั ง ป ร ะ ห ม่ า . . . .. .. .. .. .. “ ป อ ง ยั ง ไ ม่ มี เ เ ฟ น อี ก เ ห ร อ . . . ” ผมแกล้งทำสีหน้าครุ่นคิด...ยกฝ่ามือสองข้างขึ้นมาตรงหน้าแล้วทำเป็นนับนิ้ว.. เธอหัวเราะเสียงใส... แต่ก็นะ เธอพึ่งถามฉันมาหยกๆเองนะ ถึงจะรู้ว่าเล่นมุขก็เถอะ รู้อยู่แล้วว่าไม่มีแล้วจะถามทำไม(วะ) เหอๆๆ !!! ผมไม่กล้าถามต่อถึงแฟนเธอ...คืออันที่จริงก่อนหน้านี้ผมก็ไม่เคยคุยกับเธอเรื่องแฟนเธอหรอก เธอเองก็ไม่เคยคุยเรื่องแฟนเธอให้ผมฟังหรอก แต่ผู้หญิงสวยอย่างเธอจะทนใจแข็งได้นานสักแค่ไหนเชียว ในเมื่อเธอดึงดูดผู้ชายที่รายล้อมผลัดกันเข้ามาหว่านขนมจีบได้ไม่มีขาดแน่ๆ... ผมรู้ว่าเธอมีแฟน แล้วปัญหาอะไรบางอย่าง คงทำให้ผมได้มาอยู่ใกล้ๆเธอตรงนี้ “...................................” “ เ อ า อ ย่ า ง งี้ มั๊ ย . . .” “ วั น นี้ เ ร า ม า เ ป็ น เ เ ฟ น กั น วั น นึ ง . . . . ” .................................................................................................. .................................................... ........................ ............... ......... ..... ... .. . [ ที่ ห้ า ง ] ที่มุมเงียบๆมุมนึงของร้านอาหารแห่งนึง ดนตรีบทเพลงอะไรไม่ต้องเปิดหรอก.. ทุกเสียงที่ได้ยินไพเราะที่สุดทั้งนั้น ข้าวกลางวันมื้อนี้... ให้ผมกินข้าวเปล่ายังอร่อย!!! รสเผ็ดของวาซาบิผสมกับความตื้นตันใจทำเอาผมแทบน้ำตาคลอ.. เ ธ อ ทำ อ ย่ า ง ที่ ต ก ล ง ไ ว้ จ ริ ง ๆ ! ! ! ผมลืมความรู้สึกเวลาที่มีคนป้อนข้าวให้กินครั้งสุดท้ายไปแล้ว... ตอนนั้นผมคงยังจำความไม่ได้... แต่ตอนนี้ประสาทสัมผัสทั้งหกของผมกำลังดื่มด่ำและซึมซาบกับเวลาปัจจุบัน นิ้วมือยาวเรียวที่ค่อยๆบรรจงคีบข้าวปั้นให้กิน..กลิ่นหอมจางๆจากผิวกายขาวละเอียด ....ผมแอบมองต้นคอเรียวระหงส์ที่อวดเห็นเมื่อเกล้าผมเอาไว้ลวกๆ ไรผมบางๆสีน้ำตาลอ่อนๆ เข้ากันดีเหลือเกินกับไหล่บอบบางที่อวดผิวงามลอดจากเสื้อสายเดี่ยวสีชมพู หลังมื้ออาหารเราเดินดูของตามชั้นต่างๆ... สองคนแย่งเด็กๆไปถ่ายสติ๊กเกอร์ ผมหลับตายิ้มๆฟังเธอร้องเพลงในตู้คาราโอเกะหยอดเหรียญ ผมแอบเลือกเพลงที่มีความหมายสื่อ(ส่อ)ไปถึงเรื่องราวของคนที่กำลังแอบรัก... ...ในตอนนึงที่เธอดึงมือผมไปมุมที่เธอสนใจ...ผมเองก็ไม่ได้แสดงทีท่าอาการขัดขืนใดๆ นอกจากแบมือรับฝ่ามือนุ่มเนียน เลื่อนนิ้วมือช้าๆเข้าไปประสานกับนิ้วงามนั้น..แล้วเกาะกุมเบาๆ เธอหยุด...แล้วหันมาสบตากับผม.. ผมไม่หลบตาเธออีกแล้ว...ผมยืนนิ่งและจ้องเข้าไปในดวงตางดงามคู่นั้น... ผ ม รู้ สึ ก ว่ า มื อ ข อ ง เ ร า บี บ กั น เ บ า ๆ . . . ............................................................................................... .................................................... ....................................... ...................... ............ ...... ... .. . จำ ไ ม่ ไ ด้ ว่ า กี่ ค รั้ ง . . . กี่ครั้งในจินตนาการซ้ำซาก ว่าผมได้โอบกอดเอวบางนี้แนบไว้กับแผ่นกายหยาบกระด้าง จำไม่ได้ว่ากี่ครั้งที่วาดฝันว่าได้บรรจบจูบไปที่ริมฝีปากบางๆ... ดื่มด่ำกับสัมผัสอ่อนนุ่มชุ่มชื้นที่คนเปรียบเปรยไว้เพื่อเอ่ยคำเจรจาเสนาะหู ผมจำไม่ได้ว่ากี่ครั้งที่ฝันถึงความอวบอิ่มงดงามที่แสนเยืองยั่วสายตาและความรู้สึกโหยกระหาย กับความอบอุ่นที่แลกผ่านผืนกายจนแทรกฝังเข้าไปจนถึงเนื้อในของวิญญาณ หากนี่คือความฝัน...ผมเลือกที่จะไม่ขอตื่น.. แต่นี่คือความจริง..จริงจนไม่อยากเชื่อด้วยซ้ำ ไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะหักใจผมจากความอบอุ่นตรงหน้า.. ไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะห้ามความปรารถนาที่พุ่งพล่านราวเปลวคลื่นที่โหมกระหน่ำ ไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะ.... ตื้ ด ตื้ ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ . . . . . เ สี ย ง อ ะ ไ ร น่ ะ . . . ผมอยากจะกระซิบถามเธอข้างๆหู แต่พูดอะไรไม่ได้และไม่มีประโยชน์อะไรจะพูดถึง ในเมื่อริมฝีปากเรายังแนบชิด... ราวคำประชด!!!! เ ห มื อ น เ ธ อ อ่ า น ใ จ ผ ม อ อ ก . . . เธอขยับร่างบางออกห่างจากรอยกอด เอื้อมมือไปคว้าที่มาของเสียงบนหัวเตียง โทรศัพท์มือถือ เธอกดปุ่มบนโทรศัพท์สองสามครั้ง ตอนที่มีแสงลอดสะท้อน.. ผมยังแอบมองเห็นใบหน้าที่งดงามเหมือนทุกครั้ง แสงจากโทรศัพท์ค่อยๆจางลงไป...ภายในห้องกลับเข้าสู่ความมืดมิดเหมือนสักครู่อีกครั้ง เ พี ย ง เ เ ต่ บ ร ร ย า ก า ศ ที่ สั ม ผั ส ก ลั บ เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง อ อ ก ไ ป. . . . .. .. .. .. “............................................” “ เ ที่ ย ง คื น เ เ ล้ ว ล่ ะ ป อ ง . . .” .................................................................................................................. .......................................................................... ..................................... ................... ........... ...... ... . เ ที่ ย ง คื น ! ! ! เที่ยงคืน เที่ยงคืน ๆๆๆๆๆ เหมือนคำพูดวิ่งซ้ำๆซากๆอยู่ในหัว... เที่ยงคืนทำไม เที่ยงคืนแล้วยังไง เที่ยงคืนแล้วทำไม.. เที่ยงคืนแล้ว.... ................................................................................................ ผ ม เ ผ ล อ เ ค่ น หั ว เ ร า ะ อ อ ก ม า เ บ า ๆ . . . เ มื่ อ นึ ก อ อ ก จริงด้วย ข้อความที่เธอพูดในรถ ถึงข้อตกลงที่ผมไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ยิน ข้อความที่ผมไม่มีวันปฏิเสธ.. ข้อความที่เธอมอบให้ จนต้องเผลอหยิกเนื้อตัวเองหลายครั้งในวันนี้ เมื่อคิดว่าฝันไปหรือเปล่า.. แค่วันเดียว... วันเดียวที่เธอกับผมจะเป็นแฟนกัน... วันเดียววันนั้นมันเพิ่งผ่านไปเมื่อไม่กี่ลมหายใจตะกี้.. อารมณ์นั้นผมรู้สึกเหมือนตกจากที่สูงแล้วไม่ตาย... ลมหายใจสุดท้ายก่อนที่วินาทีจะตีสู่วันใหม่..ผมอยากจะกลั้นเก็บมันไว้ให้ขาดใจตายไปเสียดีกว่า ตอนที่เธอเปิดโคมไฟบนหัวเตียง.. ผ ม หั น ห น้ า ไ ป อี ก ท า ง โ ด ย ไ ม่ ก ล้ า เ เ ม้ จ ะ ม อ ง ก ลั บ ม า . . . . .................................................................................................................. .......................................................................... ..................................... ................... ........... ...... ... . เ ธ อ ลุ ก ขี้ น ม า โ อ บ ผ ม ไ ว้ จ า ก ข้ า ง ห ลั ง . . . ผมไม่กล้าพูดอะไร...กลัวว่าเสียงสั่นครือจะส่งผ่านถึงเธอผ่านแผ่นหลัง ว่าตอนนี้สองไหล่ที่เธอกอดอยู่ กำลังแบกความหดหู่ที่หลีกไม่พ้นจากความจริง... ใบหน้างดงามซบลงอยู่ที่บ่า... “. . . . ป อ ง จำ ที่ เ ร า คุ ย กั น ไ ด้ ไ ห ม ค ะ ? ? ? ” ผมยังคงไม่มีคำพูดใดหลุดจากปาก และลำคอแห้งผากเพื่อรับคำเธอ... คำสัญญาที่เพิ่งจบไป...คำสัญญาที่ปาฏิหาริย์ครั้งไหนๆในชีวิตก็ไม่เทียบเท่า “ ต อ น นี้ เ ที่ ย ง คื น เ เ ล้ ว . . . วั น ที่ เ ร า ต ก ล ง ว่ า เ ป็ น เ เ ฟ น กั น วั น นึ ง . . . . . เ เ ล ะ มั น ก็ เ พิ่ ง ผ่ า น ไ ป . . .” “ ป อ ง รั บ โ อ เ ว อ ร์ ไ ท ม์ ไ ห ม จ๊ ะ ! ! ! ! ” เอิ๊กๆ   Create Date : 13 มีนาคม 2548 42 comments Last Update : 22 กรกฎาคม 2548 17:34:33 น. Counter : 989 Pageviews. Share Tweet

สุดท้ายก็ จบอย่างมีความสุข ป อ ง รั บ โ อ เ ว อ ร์ ไ ท ม์ ไ ห ม จ๊ ะ ! ! ! ! ” อิอิ ^_^ เขียนได้น่าลุ้นมาก นึกว่าจะอกหัก   โดย: อยู่ไกลบ้าน IP: 210.214.115.213 13 มีนาคม 2548 23:07:19 น.

อุแม่เจ้า...หักมุมอีกแย้ว... ลุ้น..อยู่ตั้งนาน.. เฮ้อ...   โดย: ยัยบี๋ 13 มีนาคม 2548 23:15:41 น.

ตกลงรับมั๊ยจ๊ะ ^^ ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 13 มีนาคม 2548 23:59:19 น.

ท่าทางจะรายได้ดีนะ   โดย: หัวใจสีม่วง 14 มีนาคม 2548 0:03:12 น.

โถน้องกู.....   โดย: หมี่เป็ดสิวะ! IP: 203.113.76.73 14 มีนาคม 2548 0:45:32 น.

7ครั้ง.....แล้วหรือนี่ที่ได้รับs m s นี้อ่า........... (มั่วนิ่ม......จ้า......)iuiuiu^^~*   โดย: fun-dee-kha ...ภาษาเกะโด้ยยย... (Sary ) 14 มีนาคม 2548 0:53:07 น.

555 งัวเงียๆมาอ่าน หักมุมจนได้สิน่า   โดย: โลกส่วนตัว 14 มีนาคม 2548 1:15:47 น.

หักมุมตามเคย....สไตล์ปิงปองงงเค้าล่ะเนี่ย ตัดอารมณ์บรรเจิดของคนดูได้อย่างเลือดเย็นเจงๆ เหอ เหอ   โดย: ซีบวก IP: 128.180.49.225 14 มีนาคม 2548 1:22:38 น.

ตกลงรับมั้ยคะ โอทีน่ะ   โดย: ชมทะเล 14 มีนาคม 2548 1:54:37 น.

งานประจำไม่มี ฟรีแลนซ์ไม่รอด... เมื่อไหร่จะได้ทำโอทีล่ะน้าาา เอิ๊กๆๆ   โดย: ปิงปองงง 14 มีนาคม 2548 2:28:29 น.

5555 แม๊.. ทำไมเราแอบคิดอะไรทะลึ่งๆนะ   โดย: ชมทะเล 14 มีนาคม 2548 3:28:08 น.

อ่านแล้วยิ้มค่ะ อยากให้คนมีความสุข แม้แต่เรื่องอ่านเล่น(หรือเปล่า) มาสวัสดีค่ะ   โดย: Poison_Rose 14 มีนาคม 2548 6:12:40 น.

เหะเหะ....   โดย: prncess 14 มีนาคม 2548 7:40:56 น.

ฉากจบสวยแหะ.. อิจฉา..ตาร้อน... หึๆๆๆ >_<   โดย: รู้สึกแปลก 14 มีนาคม 2548 9:02:47 น.

รับโอทีรึเปล่าอ้ะ ถ้ารับ..แล้วไงต่อ เขียนให้จบจิ เหอ เหอ   โดย: มะนิก 14 มีนาคม 2548 9:33:06 น.

เที่ยงคืนก็แล้วนอนไม่หลับ ตีหนึ่งก็แล้วนอนไม่หลับ ตีสองก็แล้ว นอนไม่หลับ กว่าจะหลับได้ เกือบตี 3 เฮ่อออออออออ   โดย: น.ส.มารร้าย 14 มีนาคม 2548 10:08:48 น.

อิอิ ........   โดย: เชอเบทส้ม 14 มีนาคม 2548 10:59:32 น.

โอที ไม่ต้องทำแล้วหละ พั ก ร้ อ น เ ล ย ล ะ กั น ปิงปองงง ป.ล. นางเอกสวยทุกตอนเลยนะ สเป็คเพอร์เฟ็ค แบบนี้นี่เอง . . . . . . . . เอิ๊กๆๆๆ   โดย: มัชฌิมา 14 มีนาคม 2548 13:31:13 น.

แวะมาขอบคุณที่ไปส่งกำลังใจให้ อ่านบ๊อกปองวันนี้แล้ว.. กลับออกไปด้วยรอยยิ้ม.. ขอบใจนะปอง   โดย: สามัญชนผู้น่ารัก 14 มีนาคม 2548 15:32:39 น.

แปลกดี เรากลับชอบที่จะส่งmsgตอนเกือบๆเที่ยงคืนของวันเกิดมากกว่า แบบว่า อยากเป็นคนสุดท้ายอะ ^ ^ ..   โดย: คนสวย (ทำใจได้ ) 14 มีนาคม 2548 16:20:37 น.

เก็บ Msg ตอนเที่ยงคืนไว้เหมือนกันค่ะ เป็น Msg Happy Birthday ด้วย.. ไม่เคยคิดจะลบ แม้มันจะทำให้เจ็บแค่ไหน.. ก็ยังอ่านอยู่ทุกคืน //เศร้า   โดย: ดวงดาวในบ่อน้ำ 14 มีนาคม 2548 16:42:15 น.

คือว่า... ฉากก่อนเที่ยงคืนกะฉากโอทีอ้ะ... หายไปไหน แบบว่าอยากอ่านสองฉากนั้นเป็นพิเศษอ้ะ หุหุ   โดย: กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก 14 มีนาคม 2548 18:48:15 น.

- - อ่ะนะพี่   โดย: neaq IP: 203.121.130.38 14 มีนาคม 2548 18:57:02 น.

เข้ามาอ่านค่ะ เรื่องแต่งหรือเรื่องจริงคะนี่ ขอให้เป็นเรื่องแต่งละกัน จะได้ไม่โหดร้ายกับคุณปิงปองง เกินไปนะคะ เอ...หรือว่า ...จะดีกับคุณ...   โดย: รักดี 14 มีนาคม 2548 19:38:40 น.

จะเอาฉากจบจริงๆ หง่ะ แล้วไงต่ออ่า มาเล่าต่อจิก๊ะ ^^   โดย: แก้วการะบุหนิง 14 มีนาคม 2548 19:51:16 น.

แวะมาฟังเพลงอีกครั้งคะ .. เหมือนคนเมาเหล้าเลย .. อิ ..อิ ..เจ้าของBloGเมาม่ายคะ   โดย: หนี่หนีหนี้ 14 มีนาคม 2548 20:32:18 น.

อิ..อิ..ลุ้นแทบตกเก้าอี้.... ป อ ง รั บ โ อ เ ว อ ร์ ไ ท ม์ ไ ห ม จ๊ ะ ไหนๆๆ เที่ยงคืนแล้ว..แหมถึงเช้าก็ได้หลายอยู่นะ......   โดย: Nree (Nree ) 14 มีนาคม 2548 21:26:40 น.

ปิงปองง จ๊ะ . . . นี่ก็เลยเที่ยงคืนมานานโขแระ . . พักผ่อนนะจ๊ะ เป็นห่วง เอิ๊กๆๆ   โดย: มัชฌิมา 15 มีนาคม 2548 1:17:09 น.

จบโรแมนซ์จังเลยค่ะ .. คิดไปซะไกลเลย ^^" คิดค่า OT + on call + surcharge ให้สะใจเลยนะคะ .. (เอ่อ ติดเรทไหมเนี่ยฉัน) .. แต่ชอบค่ะ .. เรื่องจริงหรือเปล่าคะคุณปอง .. อิอิ   โดย: chirala (chirala ) 15 มีนาคม 2548 5:42:07 น.

อร๊าย ขอให้ได้กัน   โดย: v i r t u a l IP: 203.154.97.196 15 มีนาคม 2548 10:47:05 น.

โอ้ยยยย ลุ้นจนหัวใจจะวายแหน่ะค่ะ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: ~nawo~ 15 มีนาคม 2548 14:10:23 น.

กำลังอ่านเพลินๆ จบซะแล้ว ... เอ่อ... แล้วเรื่องโอที รับหรือไม่รับล่ะคะ อิอิ :P   โดย: ตะกร้าหวายสีขาว 15 มีนาคม 2548 19:47:32 น.

ตอนแรกนึกว่าเรื่องยาว อ่านแล้วก็หนาว ๆ ร้อน ๆ แทนปอง แหะ แหะ แต่จบทวิสต์สะน่ารักม๊าก ๆ เล้ยยยยย แล้วจะแวะมาอ่านอีกนะคะ   โดย: พรายทราย 15 มีนาคม 2548 20:32:59 น.

น่ารักดีจัง   โดย: Big Spender 15 มีนาคม 2548 20:53:34 น.

พักผ่อนมากๆนะคะ ทำโอทีบ่อยๆไม่ดีต่อสุขภาพ   โดย: ชมทะเล 30 มีนาคม 2548 2:31:59 น.

โถ พระเอกของลิ้นจี่ฯ ... อิอิๆ เพิ่งเคยเข้ามาอ่านค่า .. เช๊ย เชย..^^""   โดย: * ลิ้ น จี่ ก ร ะ ป๋ อ ง * 14 เมษายน 2548 4:25:59 น.

อารมณ์นั้นผมรู้สึกเหมือนตกจากที่สูงแล้วไม่ตาย แม๋...........ชอบจริงคำนี้ ช่างบรรยายได้ เห็นภาพครับ   โดย: Romeo7th 26 เมษายน 2548 22:36:26 น.

เพิ่งได้เข้ามาค่ะ .. เขียนได้น่าอ่านมากเลยอ่ะ ..   โดย: JANii ~~ 16 พฤษภาคม 2548 22:49:35 น.

เข้ามาช่วยลุ้น ตกลงรับทำโอที รึเปล่าคะเนี่ย เขียนได้น่ารักจัง   โดย: Black Tulip 29 พฤษภาคม 2548 7:57:12 น.

น่าหวาดเสียวมั่กมากกกกกกกกกกกก   โดย: ตุ๊กตาไล่เหงา IP: 203.209.125.138 8 มิถุนายน 2548 3:25:21 น.

ลุ้นแทบตายยยยยย 555555   โดย: น.ส.มารร้าย 24 มิถุนายน 2548 7:36:52 น.

อุ อุ ..... ขยัน ๆ หน่อย อิ อิ   โดย: 24/07 IP: 61.90.93.112 24 กรกฎาคม 2548 23:00:29 น.