|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
. . . พู ด ถึ ง ค ว า ม รั ก . . .
..
เ ห นื่ อ ย จั ง . .
ทรุดตัวลงนั่ง พลางดึงลมหายใจเข้าไปลึกจนสุด
ตอนที่ทิ้งลมหายใจออก หวังว่าอะไรหลายๆอย่างจะจางไปด้วยกับลมหายใจที่ถอน
แต่ก็ไม่มีอะไรที่แตกต่าง.. ไม่เคยสักทีที่จะเปลี่ยนแปลง
นั่งอยู่ตรงหน้าจอว่างเปล่า มองหาตัวตนที่หวังว่าจะจำได้จากเรื่องราวที่เคยบันทึกไว้
รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นคนแปลกหน้า.. ไม่สิ ตัวเราเมื่อวันก่อนกลายเป็นคนแปลกหน้าต่างหาก
ความรัก..
ความรักเคยสวยงามเสมอ.. ความรักคือสูงสุดในชีวิตที่ปรารถนาเสมอ
ทำไมวันนี้ถึงกลายเป็นอะไรสักอย่างที่ขยาดผวา ใจแฟบบางลงไปทุกครั้งที่รู้สึกถึง
..กลายเป็นใจห่อเหี่ยวที่ถูกเติมกลับด้วยความรู้สึกอันน่ารังเกียจ
ถ้าตายแล้วไม่ต้องรู้สึกอะไร.. คงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะหาได้จากมัน
อยากตายไปจากทุกสิ่งทุกอย่าง.. อยากให้ความหวังความฝันบ้าคลั่งมันตายๆจากไปสักที
เป็นเพราะความรักใช่ไหม.. หรือว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่
เคยพูดไว้ว่าเสียใจเพราะสูญเสีย ผิดหวังเพราะคาดหวัง เมาก็เพราะกินเหล้า ไม่ใช่ความรัก
แต่สุดท้ายก็ไม่เคยแยกอะไรทั้งหลายออกจากความรักได้สักครั้ง
นี่หรือคือความรักที่ใฝ่ฝันหามาค่อนชีวิต.. ความรักที่แทบไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร
ความรักที่สูงค่าเหลือเกินของตัวตนอันต่ำต้อย
..ตอนที่มันแตกสลายทำไมมันถึงทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่มีไปด้วยพร้อมๆกัน
ความรักครั้งสุดท้าย.. คงไม่ได้มีความหมายถึงความรักหยุดอยู่และเป็นทั้งหมดของคนที่เป็นที่สุดในชีวิต
แต่คงเป็นเสียงกรีดร้องจากใจที่ไม่อยากจะสัมผัสพบเจอกับมันอีกแล้ว..
ชี วิ ต ค ง ไ ม่ คู่ ค ว ร กั บ ค ว า ม รั ก จ ริ ง ๆ . .
...................................................................................................
..........................................................................
..........................................
.....................
..........
....
..
.
จำไม่ได้แล้วว่าเขียนเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่.. แต่นานมาพอสมควรกับเรื่องราวเดิมๆ
จนวันนี้ อะไรหลายๆอย่างก็ยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปสักเท่าไหร่
ถ้าเป็นเพื่อนหรือใครสักคนมานั่งพร่ำเพ้อฟูมฟายให้เห็นเป็นเดือนเป็นปี คงจะตบกบาลมันหนักๆซักที
เอาถังน้ำแข็งครอบหัว เอาแก้วเหล้าโยนทิ้งถังขยะ แล้วจับมันไปบวช หรือไม่ก็ส่งโรงบาลบ้าไปซะ..
แต่พอเป็นเรื่องราวของตัวเองทำไมมันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยนะ.. ไม่เคยง่ายเลย
เรื่องราวซึ่งไม่ได้มีอะไรพิเศษพิศดารไปกว่า คนอกหักคนนึง ความรักที่ผิดหวังครั้งนึง
ใครๆเค้าก็อกหักกัน.. ใครๆเค้าก็เคยผิดหวังกันทั้งนั้น
จนวันนี้ใครๆเหล่านั้นเปลี่ยนความสุขความเศร้าไปสู่เรื่องราวใหม่ๆกันไปหมดแล้ว
เลยแปลกใจตัวเองทำไมยังคงเป็นอยู่อย่างเดิมไม่เคยไปไหน..
เวลาผ่านไป.. หลายอย่างเหมือนเดิม หลายๆอย่างก็เปลี่ยนไป
เวลาสามารถพิสูจน์ทุกอย่าง.. และเวลานี่ล่ะที่พิสูจน์ตัวตนที่แท้จริงของตัวเราเองให้รู้จัก
ไม่เคยรู้ว่าจริงๆแล้วเราเป็นคนจิตใจคับแคบ.. ไม่เคยรู้ว่าตัวเองอ่อนแอและสิ้นหวัง(hopeless)ขนาดนี้
พร่ำเพ้ออยู่กับตัวเองตลอดมา.. และตลอดเวลา
เฝ้ารอความรู้สึกที่เป็นที่สุดในชีวิต .. ความรัก .. ที่ชอบพูดกับตัวเองเสมอว่าแทบไม่เคยมีให้กับใคร
จนหลงคิดไปเองว่าความรักในชีวิตมันยิ่งใหญ่มากมายกว่าใครที่ไหน
ชอบคิดไปเองว่าเข้าใจความรักดียิ่งกว่า.. เฝ้ามองและค้นหาด้วยความฝันที่ไม่เคยจางหาย..
...
มองตัวเองในวันนี้.. ไม่มีตรงไหนที่เมื่อวันก่อนเคยใฝ่ฝันอยากจะเป็น
ความรู้สึกและจินตนาการที่จางหายไป .. พร้อมๆ .. กับตัวตนอเนจอนาถที่พอกพูน
ความรักทั้งหมดที่คิดว่ามีวันนั้น .. มี .. ผู้หญิงคนนึง และเพียงคนเดียวที่เป็นตัวแทนของมัน..
วันที่เธอจากไป.. ความรักก็พลอยหมดจากชีวิต..
ตอนที่สูญเสียเธอไปรู้สึกอย่างนั้น.. วันนั้นรู้สึกอย่างนั้น.. วันนี้ก็ยังรู้สึกอย่างนั้น
แต่คงเป็นแบบนี้ตลอดไปไม่ได้.. ชีวิตที่เหลืออยู่คงดูไม่เหมือนชีวิตเท่าไหร่
ในเมื่อตลอดชีวิตที่มีมา เชื่อมั่นมาเสมอว่าความรักนั้นแยกไม่ออกจากชีวิต
วันนึงถ้าจะมีความรักอีกครั้ง ได้แต่หวังว่าจะไม่เสียใจเพราะความรักอีก
จะไม่มีใครเสียใจและรู้สึกแย่ๆเพราะความรักอีก..
ได้แต่หวังให้เธอไปได้ดี.. ขอให้คนที่เธอเลือก คนที่ครอบครอง มองเห็นว่าเธอล้ำค่าสำหรับเค้าไม่น้อยกว่าเรา
เธอคือสิ่งที่สูงค่าเหลือเกิน.. ขอให้เค้ารับรู้และเข้าใจ
ขอให้เค้ารักและดูแลเธอให้ดีที่สุด.. เพราะคนที่อยากทำสิ่งนั้นให้ที่สุด ไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะทำได้
ไม่บอกว่าลาก่อนดีกว่า.. เพราะไม่กี่วันก็คงได้เจอกันอีก
ขอบอกว่า " รั ก . . " แล้วกัน เพราะคงไม่พูดมันอีกแล้ว จะไม่พูดมันอีกแล้ว
ใจหายทุกครั้งที่คิดตัดใจ.. แต่ตัดยังไงใจก็ไม่หายไปซักที
ก็คงไม่ต้องตัดใจ คงแค่เข้าใจและยอมรับมันที่สุดเสียที
จะไม่เสียดาย จะไม่เสียใจ จะไม่สูญเสีย..
จบมันห้วนๆอย่างนี้ล่ะ..
/ปาดน้ำตา
...
(อยากออกพรรษาไวๆ)
..
Create Date : 25 สิงหาคม 2550 |
|
31 comments |
Last Update : 25 สิงหาคม 2550 22:36:49 น. |
Counter : 951 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ปิงปอง IP: 58.8.153.10 26 สิงหาคม 2550 1:24:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชมจันทร์ IP: 202.29.77.2 27 สิงหาคม 2550 9:46:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: คิดถึงจัง...จะรู้มั้ยเนี่ย IP: 203.144.233.162 27 สิงหาคม 2550 10:56:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชมทะเล 28 สิงหาคม 2550 2:21:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: LuvNun 28 สิงหาคม 2550 19:29:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: กัปปะ IP: 124.120.175.16 29 สิงหาคม 2550 12:26:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: มัชฌิมา 30 สิงหาคม 2550 21:29:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: ^^ยายเอง ... IP: 125.24.80.29 3 กันยายน 2550 16:35:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: Sea Dream IP: 203.151.15.242 12 กันยายน 2550 0:42:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชมจันทร์ 17 ตุลาคม 2550 14:06:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: ูยายเอง ^^ IP: 125.24.89.7 11 ธันวาคม 2550 15:31:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: cocoa butter IP: 125.27.46.157 23 ธันวาคม 2550 4:01:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: . IP: 222.123.198.116 24 ธันวาคม 2550 10:19:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอก IP: 203.172.53.124 24 ธันวาคม 2550 20:18:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: Sea Dream IP: 202.5.81.76 17 มีนาคม 2551 20:12:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: โตโต้ฮับ IP: 118.174.245.228 16 เมษายน 2551 21:19:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชมจันทร์ 1 พฤษภาคม 2551 15:03:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: アダルト IP: 124.25.160.59 17 พฤษภาคม 2551 22:13:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: アダルト IP: 124.25.160.59 17 พฤษภาคม 2551 22:13:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: บอย IP: 118.175.175.176 27 สิงหาคม 2551 10:38:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: เคยเจอ IP: 203.146.222.67 19 พฤศจิกายน 2551 9:31:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
คุณสบายดีมั้ย
ตากลม
สบายดีค่ะ