เร็วมากค่ะ กับการฝึกงาน สองเดือน เร็วจนแทบไม่น่าเชื่อ ว่าเราฝึกจบแล้ว
มันเป็นอะไรที่ อธิบายไม่ถูก มันทั้งใจหาย ไม่อยากเลิกฝึก แต่อีกใจหนึ่ง
ก็เหนื่อยแล้ว พอแล้ว ขอพักบ้าง กลับไปเรียนเหอะ อะไรแบบนี้

แต่สิ่งที่ทำให้เราตัดใจไม่ลง คือพี่ๆที่ฝึกงานด้วย พวกพี่ๆเค้าดีกับเรามาก
เล่นเอาเราเกือบจะร้องไห้เลย ขนาดอิเชฟ ยังใจดีกับเรา จนกระทั่งวันสุดท้าย
เรารู้สึกว่า สิ่งที่เราทำมันไม่ได้สูญเปล่า มันได้ผลตอบแทนที่กลับมาอย่างคุ้มค่า
เราหายเหนื่อย เมื่อก่อนที่เราฝึกแรกๆเราบอกตัวเองทุกวัน ทำไมเราต้องมาทนไรแบบนี้
มาเจออะไรแบบนี้ ทำไมต้องเรา เราต้องมานั่งทำงานหนักกว่าเด็กฝึกงานคนอื่น
ทำไมเค้าใช้เรา เหมือนเราไม่ใช่เด็กฝึกงาน แต่สุดท้าย ผลสรุปคือ
มันทำให้เราเก่งค่ะ...จริงๆนะ ไม่ได้ยอตัวเอง แต่เราสามารถทำขนมได้เอง
ดูฟังชั่นได้เอง จนวันที่เป็นวันสุดท้าย เราบอก พี่ๆ วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ
พี่ๆ(ครัวแผนกอื่น) ตกใจ บอก อ้าวน้องจะลาออกไปทำที่ไหน
เล่นเอาเรา มึนตึ๊บ เลยตอบ พี่ๆ หนูฝึกงานเสร็จวันนี้
ยังมีคนนึกว่าเราเป็น สต๊าฟไปซะส่วนใหญ่ ฮ่าๆๆ นึกว่าเราเป็น สต๊าฟกันทั้งนั้น

ที่โรงแรมนี้ทุกคนเอ็นดูเรามากอ่ะ รักเรา สอนเรา และดีกับเราทุกอย่าง
แรกๆที่เราไม่ชินกะอิเชฟ เราทั้งเคือง ทั้งโกรธ โมโห แต่เดี๋ยวนี้นะหรอ
หยอกล้ออย่างกะเป็นเพื่อนเล่นกัน เอิ๊กๆๆ
วันสุดท้าย พี่ J ทำเราเซอไพร์ที่สุด ปกติ พี่เค้าเข้างาน ตอนตี สาม
วันนั้นพี่เค้ากลับไปตั้งแต่หกโมงเย็นแล้ว เราก็แวะไปหาอิเชฟ
ให้มันเซ็นใบ ฝึกงานให้เรา สักพัก พี่คนหนึ่งโทรเข้ามา
บอกมีเรื่องด่วน (ในใจ ตกใจนึกว่าทำขนมไหม้หรอ ตายแน่ๆ)
วิ่งออกจากห้องอิเชฟแทบไม่ทัน พอเข้ามา เจอพี่ J ยืนยิ้ม
เราเลยแซว อ้าวนี้ มันตีสามแล้วหรอ? ( ในใจ นึกว่าพี่เค้าลืมของ)
สักพัก พี่ J เดินมา ยืนตุ๊กตา หมีพู ให้ค่า กรี้ดดเลย ตัวใหญ่มากก
เราแบบตกใจ ไม่นึกว่าพี่เค้าจะออกไปซื้อแล้วแวะเอามาให้ เพราะพี่ J
ต้องกลับบ้านไปนอน เพราะพรุ่งนี้เข้างานตอน ตี สาม เราซึ้งเลยอ่ะ



เราก็แล้วแฮปปี้ ยิ้มร่า เข้าห้องเชฟ เชฟถาม มีอะไร
เราเลยเล่าให้ฟัง เชฟบอก ไอก็มีอะไรจะให้ยูนะ
เราเลยบอก เชฟ ยูจะให้อะไรหรอ? มันยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
แล้วบอก รอวันที่เราได้ใบ Certification เราจะต้องขอบคุณมันด้วยการจูบแน่ๆ
ตอนนั้น เรายังไม่รู้เรื่องเลย หัวเราะ บอก แค่ตอนยูให้เงิน มาพันหนึ่ง ก็ซึ้งมากแล้ว
( เชฟให้เงิน มาพันหนึ่ง ไว้เลี้ยงส่งเราตอนจบ ตอนแรกมันจะตื้อมาปาร์ตี้ด้วย
แต่ขอโทษ ไปทำไรมาไม่รู้ ขาเดี้ยงค่า ฮ่าๆๆ)
เชฟก็บอกพูดแบบ ซีเรียส ว่าเราจบต้องมาทำงานกับมันนะ
เราบอก เราเหลือปีหนึ่งนะเชฟ ยูรอไหวหรอ?
มันบอก งั้นไม่ต้องเรียนหรอก ออกมาทำงานเลย ( บ้าเรอะ)
มันจะให้เรา เป็น Commis 3 เลย เราเลยอึ้ง ( แอบซึ้ง)
แต่เราก็บอกถ้าฉันมีโอกาส ฉันจะทำแน่นอน

จากนั้น พี่ๆ ครัวยุโรปก็เรียกลงไปหา เค้าทำ คลับแซนวิส และไก่อบให้
บอกให้เอาขึ้นมากิน เลี้ยงส่งเราก่อนไป ( ซึ้งอีกแล้ว) พี่ๆทำหนูแบบซึ้งจนพูดไรไม่ออก
เรารักที่นี้จริงๆ ทุกคน ดีกับเรามากๆอ่ะ เราเริ่มจะสนิทกับทุกคน และทุกคนก็ทำให้เราใจหาย
ก่อนจะกลับบ้าน เชฟ เดินมาหา ขอกอดเรา และบอกว่า จะบอกลาแบบฝรั่งเศส
อย่ากลัวนะ....เอ่อ ตูกลัวตอนแกบอกนี้แหละ เราเลยบอก โอเค แต่ห้ามจูบปากนะ
มันบอก หอมแก้มธรรมดาๆ แล้วมันก็เอาแก้มมาแตะแก้มเราแบบทักทายตามฝรั่งทั่วไป
เราโล่งอกเลย แต่ตอนสุดท้าย แม่งยังบ้า บอกว่า เมื่อไรยูจะยอมให้ไอทักทายที่ปาก
เราทำหน้า แหยงๆ จนอิเชฟผอมเห็น แซวเราว่า ยูฟ้องตำรวจได้เลยนะ ฮ่าๆๆ
แบบว่า พรากผู้เยาว์ ( แต่เราอายุเกินแล้วอ่ะ) แถม อิเชฟผอมยังถาม แล้วตกลงจะจัดปาร์ตี้ที่ไหน
ซอย คาวบอยมั้ย? พัตพงษ์เปล่า? ( เอิ่มมม) เราบอก ไม่ๆ มันก็บอก หรือยูจะไปพัทยา
( เห้ออ แต่ละที่...) เราบอก เราจัดแบบง่ายๆ ไม่ดื่มเหล้า อิเชฟผอมได้ที บอก ไอก็ไม่ดื่ม
กินแต่น้ำอย่างเดียว ตกลงโอเคนะ? เราบอก ไม่โอเค ไอต้องถามพี่ๆ ( โยนเลยค่า)
ฮ่าๆๆ แต่สุดท้าย พี่ๆก็จะเลี้ยงเรา ศุกร์หน้าแทน เพราะเข้าพรรษาพอดี ( รอดตัวไป)

มันเป็นความทรงจำที่ดีๆจริงๆ เรารู้สึกปลื้มมาก รักๆพี่ รักทุกๆคนที่โรงแรมนี้
ขอบคุณที่สอนความรู้ สอนให้หนูทำขนมเป็น สอนให้รู้จักอดทน
สอนให้เป็นคนขยัน สอนให้รู้จักแก้ไขสถาการณ์ และที่สำคัญ
ขอบคุณที่รักและเอ็นดูหนู เหมือนหนูเป็นน้องสาว

เลือกไม่ผิดจริงๆ ที่มาฝึกงานที่นี้ แม้จะท้อ จะเหนื่อย แต่เราก็สู้ไปด้วยกัน
ช่วงเวลาสองเดือนที่ผ่านมา จะเก็บไว้เป็นประสบการณ์ที่ไม่ลืมเลยค่ะ

ปล. ตอนที่ไปรับใบ รับรองการฝึกงาน อิเชฟทำเราเซอไพร์รอบสองค่ะ
ฮี เขียนเรา เป็นเด็กฝึกงานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ และพี่ๆ HR บอก เราเป็น เด็กฝึกงานคนแรก
ที่เชฟ รับรอง ว่าเป็นเด็กฝึกงานที่มีคุณภาพยอดเยี่ยม
( ปลื้มอ่ะ ขอบคุณมากค่ะ ซึ้งจริงๆ)