ทำไมต้องดัดแปลงบทประพันธ์ เมื่อเอามาทำเป็นบทละคร...

ในมิติของละครมันมีบรรยากาศ มีสภาพแวดล้อมที่ผู้ชมเข้าถึงได้โดยไม่ต้องจินตนาการมากนัก หากเดินเรื่องไปตามบทเดิมเป็นจบเห่แน่คุณ



อยากรู้ก็ต้องมาลองกันสักหน่อยสิคุณ...
ผลก็คือ บทละครนั้นแบนสนิท!
ที่ว่าแบนเพราะงานประพันธ์มักร้อยเรียงเรื่องผ่านตัวเดินไปทีละคน ผูกดึงผู้อ่านไว้ด้วยสำนวนและเรื่องราวในมิติของตัวอักษร มีการพร่ำพรรณาให้ผู้อ่านจินตนาการตาม ยกตัวอย่าง
วิไล(นางเอก) คาดไม่ถึงว่าโสภา(นางร้าย) คู่หมั่นของคุณชาย จะมาหาที่บ้านกลางสวนของเธอ จึงเชื้อเชิญเข้าบ้านอย่างนอบน้อม โสภาเดินวางมาดเข้าบ้านพร้อมมองไปรอบ ๆ แล้วกล่าว
“บ้านกลางสวนเชอะ! ช่างคับแคบ แล้วก็อุดอู้ซะเหลือเกินนะ แม่วิไล”
“นี่ชั้นขอเตือนไว้อย่าง ชาวสวนอย่างหล่อนนะ ก็ควรอยู่กับท้องร่องท้องไร่ ไม่ใช่เที่ยวไปประเจ๋อให้คนกรุงอย่างชั้นกับพี่ชายต้องเหม็นสาบ”
วิไล ยืนห่อตัวก้มหลบหน้า แต่ไม่วายสายน้ำตาของความน้อยเนื้อต่ำใจ ก็ไหลระรินออกมาอย่างกล่ำกลืน...(เป็นตัวอย่างที่ โบ...สุด ๆ)

แต่ในมิติของละครมันมีบรรยากาศ มีสภาพแวดล้อมที่ผู้ชมเข้าถึงได้โดยไม่ต้องจินตนาการมากนัก หากเดินเรื่องไปตามบทเดิมเป็นจบเห่แน่คุณ บทละครจึงต้องตัดนี่ เติมโน้นให้เกิดความสมจริง ซึ่งอาจต้องเพิ่มรสเพิ่มสีลงไปบ้าง เพื่อเติมอารมณ์ผู้ชมให้เต็มรส ตัวอย่างจากความเดิมนะ
นางร้ายมาหานางเอกที่บ้าน รุ้ง คนรับใช้ บ้านวิไลออกมารับหน้าบ้าน
“มาให้ใครจ๊ะ” รุ้ง คนรับใช้ถาม
“นี่บ้านแม่วิไลใช่มั๊ย”
“ใช่จ๊ะ” รุ้งตอบ “ไปบอกนายของแกนะว่าชั้น โสภา มาหา”
ทันใดนั้น วิไลเดินออกมา ถามรุ้ง “ใครมาหรือจ๊ะพี่รุ้ง...” พลางหันมาพบกับโสภา
“คุณโสภา” วิไลอุทาน
(เป็นงัย ไม่รู้ตัวละคร รุ้ง มาจากไหน แต่เริ่มสนุกแล้ว)
ตัดเข้ามาที่รองเท้าของโสภาเดินย่ำอยู่บนพื้นบ้านเลย มีวิไลเดินนำเข้าบ้าน รุ้งเดินตามอยู่ห่าง ๆ
“พี่รุ่ง ช่วยหาน้ำมาให้คุณโสภาด้วยนะจ๊ะ” “เชิญค่ะ คุณโสภา” วิไลกล่าว
“บ้านกลางสวนเชอะ! ช่างคับแคบ แล้วก็อุดอู้ซะเหลือเกินนะ แม่วิไล”
“นี่ชั้นขอเตือนไว้อย่าง ชาวสวนอย่างหล่อนนะ ก็ควรอยู่กับท้องร่องท้องไร่ ไม่ใช่เที่ยวไปประเจ๋อให้คนกรุงอย่างชั้นกับพี่ชายต้องเหม็นสาบ” โสภา กล่าว
วิไล ยืนห่อตัวก้มหลบหน้า น้ำตาของความน้อยเนื้อต่ำใจไหลออกมาอย่างกล่ำกลืน...
รุ้งเดินเข้ามาพร้อมแก้วน้ำ กล่าว “น้ำค่ะ คุณ...”
โสภา หันไปมองแก้วน้ำและเขม่นจ้องหน้ารุ้ง ด้วยความเหยียดหยาม “ชิ...” ก่อนสะบันหน้าเดินออกไปจากบ้าน
รุ้ง มองตามด้วยสายตางง ๆ

จากตัวอย่างก็เป็นคำตอบ ที่ทำให้เราเข้าใจได้มากขึ้น

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 21 มกราคม 2555 20:42:43 น. Counter : 918 Pageviews.		0 comments
Share Tweet