เราก็ได้รูปนี้มา
หนูม้วนตัวจนกลม หันท่านี้ให้
แม่ร้อง "โอ๊ะ จู้นี่นา" พ่อร้อง "จู้ " หมอสูติร้องตาม "จู้มาแล้ว"
ทุกคนเลย concentrate กับจู้ของหนู
ก้นหนู ขาหนูดูนุ่มนิ่มน่ารักจังเลย
หมอสมของหนูบอกว่าหนูตัวโต ดูแข็งแรงดี
และชมด้วยคำที่ใช้กับหนูเสมอๆ ว่า So far so good
รอบนี้หนูม้วนตัวกลมแน่น ไม่เห็นหน้าตาหนุ่มน้อยของแม่เลย
อาทิตย์หน้าตอนหนู 17 - 19 wk
ตารางแม่แน่นไปหมด มีประชุมข้างนอกงานนึง เป็นวิทยากรงานนึงที่ต้องเตรียมตัว ไม่ได้คุ้นเคย ไปใกล้ๆ กันสองรอบ กับมีอบรมของรพ. อีกสองวันติดๆ กัน มี text หนาๆ ต้องอ่าน แถมอีกอาทิตย์แม่ก็ต้อง พรีเซนต์งานที่ต้องพูดด้วยเนื้อหายาวเหยียด พรีเซนต์ราว 3 ชั่วโมงคนเดียวเสีย ต่อด้วยประชุม precongress กับประชุมวิชาการประจำปี เช้าถึงเย็นทุกวันติดกันหลายวันเสียอีก
แต่แล้วก็ผ่านมาได้สบายๆ
แม่ไม่เหนื่อย มีง่วงนอนตอนเย็นๆ บางวันที่ยังไม่ได้กลับมานอนบ้างแค่นั้น
แล้วแม่ทำหนูเหนื่อยไหมนะ
แม่อยากให้หนูเป็นคนหนักเอาเบาสู้แบบพ่อกับแม่
พ่อหนูก็มีงานหนักๆ มีงานต้องใช้ความคิดและท้าทายทุกวันเหมือนกัน
แต่พ่อหนูทำได้ดี ผ่านได้สบายๆ
แม่ชอบเวลาพ่อกลับบ้านเอาปัญหามาเล่าแบบไม่ลง detail
เล่าเพื่อสรุปวิธีคิด วิธีแก้ และวิธีทำยังไงให้รอบหน้าพัฒนาดีขึ้นๆ
พ่อชอบเล่าในเชิงว่ารอบหน้า เราต้องพัฒนาตัวเอง เพิ่มทักษะอะไรที่ทำให้จบงานนี้ได้ราบรื่นขึ้น
พ่อมักจบด้วยคำว่าเมตตาต่อกัน
หลายๆ ปัญหา
คนเถียงชนะ ไม่ใช่คนชนะที่แท้จริงตลอดไปนะลูก
เอาชนะด้วยอารมณ์ ความโกรธ ความแรง วาจาปะทะ ก็ไม่ใช่ผู้ชนะตลอดไป
มีประโยชน์อะไรที่เรารบจนชนะ
แต่ทุกคนรอบตัวล้มหาย ยืนอยู่ลำพังคนเดียวกลางซากปรักหักพัง
เพื่อจะภูมิใจว่าตัวเองชนะ
แม่เคยเห็นเหตุการณ์ที่คนใช้เหตุผลทางร้อน วาจาร้อน อารมณ์ร้อน มาเล่าแบบภูมิใจว่าชนะ
แต่ความจริงคือคนรอบตัวเนือยนาย เบื่อ และหลีกหนีขี่เกียจวอแวด้วย
เป็นชัยชนะด้วยอาวุธร้อน ที่ต้องยืนลำพัง ท่ามกลางเศษขยะจากอารมณ์ตัวเองแบบนั้นเลย
สัปดาห์หลังๆ นี่หนูโตขึ้นเร็วจัง
18 สัปดาห์แล้ว
ประสาทหูหนูทำงานแล้ว อาจจะยังไม่สมบูรณ์เต็ม 100 แต่ก็ได้ยินเสียงจากภายนอก
ได้ยินเสียงหัวใจแม่ ได้ยินเสียงพ่อแม่แล้ว
พ่อยังอ่านพัฒนาการทารกในครรภ์ทุกๆ สัปดาห์ อ่านล่วงหน้าไปอีก 1-2 สัปดาห์
แล้วอ่านรีเชคสองถึงสามเวบ แล้วก๊อปส่งต่อให้แม่อ่านประจำๆ ทุกสัปดาห์เหมือนเคย
พ่อขอให้หานิทานเด็กมาให้หน่อย วันที่พ่อบอกให้หาที่ตลาดนัดรพ. มีมาขายพอดี แม่เลือกชุดแรกมาสี่เล่ม แล้วหนูก็เริ่มได้ฟังนิทานตั้งแต่วันนั้น ถึงวันนี้หนูมีนิทานหลายเล่มแล้วนะจ้ะ
เวลาพ่อทำเสียงเล็กเสียงน้อยไปตามตัวนิทานน่ารักมาก ตลกมากด้วย แม่อยากเห็นหนูหัวเราะไปพร้อมกับแม่จังเลย
แม่อยากปลูกฝังนิสัยรักการอ่านให้ลูก
อยากให้ลูกมีความสุขเรียบง่ายได้จากการอ่านหนังสือ ความสุขที่หาได้ง่ายๆ มีจินตนาการ มีสมาธิ
มีคลังคำศัพท์ มีความใฝ่รู้ มีความสนุกกับการค้นหาความรู้ในโลกกว้างจากหนังสือ
แม่ไม่อยากให้หนูติด tv tablet smartphone
เราคุยกันแล้วว้่่า ลูกจะไม่ได้เห็นภาพ พ่อจอ แม่จอ
แล้วบ้านเราจะไม่มีภาพแบบ พ่อจอ แม่จอ ลูกก็มีของลูกอีกจอนึงเช่นกัน
ก่อนแต่งงานแม่เคยติดพวกอุปกรณ์นี้มากๆ
หลังแต่งงาน พออยู่ด้วยกันสองคนจะยกมาจิ้มๆ เล่นบันเทิงอยู่คนเดียวกลายเป็นความไม่สนุก
เพราะรู้สึกอีกฝ่ายรอจะแชร์เวลาดีๆ เวลาคุณภาพกับเราอยู่ จนติดเป็นนิสัยว่าถ้ามีคนที่เราแคร์อยู่ใกล้ๆ เราจะไม่หาความบันเทิงส่วนตัวคนเดียวแบบนั้น
ทำไมพวกจอๆ อุปกรณ์อิเลคทรอนิคส์แบบนี้ พ่อกับแม่ถึงได้ทั้งเกลียดทั้งกลัวนัก
เพราะเราเห็นพฤติกรรมบ้านอื่น มีการศึกษาวิจัยมาแล้ว
จอๆ ภาพเคลื่อนไหวเร็วๆ การ์ตูนทั้งหลายแบบนี้
มีผลต่อพัฒนาการทางภาษา อารมณ์ สายตา สมอง สมาธิ ความจำ การเรียนรู้ การตัดสินใจ
การวิจัยที่เอาหนูขาวมาเปิดการ์ตูนให้ดูไม่นาน ดูเป็นหนูสมาธิสั้น วิ่งวุ่นวายไปมา กัดกันในกรง
คงเหมือนเด็กหลายคน ที่ขนาดต้องลงมือทุ่มทอดตัวกรี๊ดๆ ถ้าไม่ให้ดู
ยังไม่นับคลื่นจากอุปกรณ์พวกนี้อีก
อุปกรณ์ตรวจจับคลื่นพวกนี้ทางวิศวกรรมจับคลื่นได้นิดเดียว เลยเคลมว่าอุปกรณ์ปลอดภัย
แต่เอามาทำวิจัยกับเนื้อเยื่อ พืช ห้องทดลอง ลูกสัตว์ หรือเปรียบเทียบในเด็กบ้านที่ใช้สื่อเยอะๆ ได้ผลลบต่างกันลิบลับ มีเปเปอร์ที่เจอว่าทำให้ไตของลูกสัตว์อ่อนสร้างผิดปรกติด้วยซ้ำไป
พ่อออกกฎห้ามเล่นอุปกรณ์พวกนี้ใกล้ๆ พุงเด็ดขาด
และจนในที่สุด แม่ก็ได้ของเล่นใหม่มา
นี่คือผ้ากันรังสีจ้า
แม่ไม่สามารถยืนยันได้ว่าเจ้าผ้านี่จะกันรังสีให้ลูกแม่ได้ขนาดไหน
แต่ชอบความรู้สึกว่าเราตระหนัก และพยายามปกป้องลูกแล้ว ตามความสามารถที่เรามี
ทุกครั้งที่แม่ต้องทำงาน ทำงานวิจัยกับเครื่องๆ พวกนี้ หรือช้อปปิ้งออนไลน์หาข้อมูลของใช้ให้ลูก หรืออะไรก็ตาม การใส่ผ้ากันเปื้อนทำให้แม่ระวังตัว เลื่อนอุปกรณ์ไปไกลพุง และเล่นเสร็จรีบปิด
ไม่เผลอเล่นนานๆ
ด้านสีชมพูซักได้ พลิกมาอีกด้านจะเป็นผ้าเงินๆ บางๆ ที่แกะแยกชิ้นได้
ผ้าเงินๆ นี่ห้ามซักเด็ดขาด ผ้าเงินๆ นี่แหละกันรังสี
พ่อบอกให้ใช้ตอนทำกับข้าวด้วย กลัวความร้อนมีผลกับลูก
พ่อขนาดยืนข้างหลังแม่ แล้วหาชามใหญ่ๆ มากันความร้อนให้แม่เชียว
ถ้าไม่จำเป้นก็กันให้แม่อยู่ห่างๆ เตาด้วย
แม่พยายามแล้วนะลูก
เรื่องบางเรื่อง อาจช่วยได้เล็กน้อย
แต่มีผลมากที่ความรู้สึก และความตั้งใจ
หวังว่าลูกจะเข้าใจแม่นะ
ถ้าโตขึ้นแล้วเจอว่าแม่ไม่ซื้อ tablet ไม่ซื้อ smart phone ไม่ค่อยให้ดูทีวี ไม่มีการ์ตูนเยอะๆ แบบเด็กบ้านอื่นๆ
แต่พ่อแม่จะหากิจกรรมสนุกๆ ที่เราได้เล่นร่วมกันทุกคน
เราจะกอดลูก คุยกับลูก ให้ลูกฝึกทักษะแบบสนุกๆ
ลูกอาจงอแงอยากดูการ์ตูนบ้าง แม่ก็ให้ดูบ้างนะ แต่คงไม่มาก
แต่ต้องเป็นการ์ตูนคุณภาพ สนุก ได้สาระ ต้องมีพ่อแม่นั่งดูและชวนลูกคุยไปด้วย
และไม่มีการเลี้ยงลูกหน้าทีวีเด็ดขาด
พ่อขนาดลงทุนแต่งบ้านใหม่ แยกโซนเบบี้ที่ห่างทีวีไปคนละมุมแล้วซะขนาดนั้น
ห้องใหม่ที่กั้นเพิ่มไว้เลี้ยงลูกสวยมาก พ่อคัดละเอียดมากแม้กระทั้งลายแกะสลักกระจก ทุกอย่างที่เราทำให้ลูกมีความหมายทั้งนั้น
แต่ไม่มีทีวี บ้านเราไม่มีกระทั่ง wifi router
เรากลัวสัญญาณคลื่นมีปัญหาต่อสมองของลูก
เราจะติดตั้งแค่เมื่อเราจำเป็นต้องใช้งาน และอยู่ให้ห่างลูกให้มากที่สุด
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
