15 สัปดาห์แล้วนะจ๊า

Cr : FB little monster 

พ้นไตรมาสแรกแบบสบายๆ. ตอนนี้เรากำลังอยู่ไตรมาสสองกันละน้า

พ่อจุ๊บหนูผ่านพุงแม่เหมือนที่ทำมาปรกติ

พ่อพูดว่า "ขอบคุณน้องปราณมากนะคับ ที่ไม่กวนแม่เลย ให้แม่เค้าสบายๆนะลูกนะ"

หนูได้ยินมั้ยจ้ะ

นี่คือความน่ารักของพ่อหนู. พ่อหนูขอบคุณง่ายกับเรื่องเล็กๆ 

คนบางคนอ่อนโยนสุภาพกับคนอื่นนอกบ้าน แต่หลงลืมคนในครอบครัวไป

เราจะสอนหนู  ด้วยการทำให้ดู ว่าเราจะสุภาพ อ่อนโยน เกรงใจคนในบ้านด้วย

ครอบครัวต่างหากคือคนสำคัญที่เราต้องถนอมรักษาให้ดี

พ่อขอบคุณหนู ที่แม่แพ้น้อยมาก.  

แม่ไม่เคยแหวะ มีแค่ง่วงนอนมากๆๆ 

ท้องอืดๆ. บางวันพะอืดพะอมบ้าง. 

เช้ากับกลางวันแม่ทานได้ แต่หลังบ่ายจะอยากทานแต่ผลไม้ล้วนๆ ไม่อยากเนื้อสัตว์เลย

พ่อจะคอยเช็คว่าแม่ลูกได้โปรตีนพอมั้ย. แม่ต้องฝืนใจทานหมูไก่ปลาสักอย่าง

ถ้าพ่อยังคิดว่าไม่พอ จะให้ทานโยเกิตเพิ่มอีกถ้วยนึง

แม่ยังไปทำงานได้ปรกติ สบายเนื้อสบายตัวดี ขอแค่ได้นอนอิ่มๆ ก็สบายแล้ว 

อ๊ะ  ตะกี้แม่เรียกหนูว่าอะไรนะ

เรารู้ครั้งแรกว่าลูกมานอนดิ้นในพุงแม่ ตอนหนูอายุ 4 สัปดาห์เศษ

สองสัปดาห์หลังจากนั้น. พ่อตั้งชื่อภาษาจีนให้หนูเสร็จเรียบร้อย

อีกสองสัปดาห์ หนูมีครบหมดแล้วทั้งชื่อจริง ชื่อเล่น

เราตั้งใจจะตั้งชื่อให้ลูกกันเองสองคน ชื่อที่พ่อแม่ตั้งใจเลือกให้เป็นมงคลที่สุดแล้วลูก

เราจะเลือกชื่อไทยๆ เรียบ ง่าย ไม่ฉวัดเฉวียนลีลา มีความหมายชัดในตัว  แทนใจพ่อแม่ 

บ่งบอกถึงวิธีเลี้ยงดู วิถีของครอบครัวเราที่ใช้เลี้ยงหนู

แม่เคยเจอเด็กน่ารักหลายคนชื่อเล่นน้องนะโม พุทโธ พาหุง เซ็น เต๋า

พ่อปฏิเสธ ไม่เอาชื่อที่อิงทางศาสนาเต็มๆ ชัดๆ เรื่องศาสนาความศรัทธาเป็นเรื่องส่วนตัวของหนู

ถึงพ่อแม่จะเป็นชาวพุทธแท้ฉบับเข้มข้น  แต่เราจะไม่เอาเรื่องนี้มาบังคับครอบทางเดินหนู

เราจะเลี้ยงหนูด้วยสัมผัสแห่งความสงบสุข ส่งเสริมวุฒิภาวะภายในที่ไม่ต้องแสวงหาจากภายนอก

แม่จะชี้ให้หนูมองรวงข้าว ยิ่งมี ก็ยิ่งน้อมก้มลงต่ำ ยิ่งเอื้อเฟื้อเจือจุน 

ชื่อของหนูจะไม่ใช่สไตล์น้องฮ่องเต้ อ๋อง บิ๊ก ริชชี่ มังกร เจ้านาย ออมสิน อั่งเปา ถุงเงิน

ชื่อพวกนี้น่ารักเหมาะสำหรับลูกหลานบ้านอื่น แต่ไม่ได้แทนใจแทนวิถีของบ้านเรา

ข้อตกลงคือ ชื่อจีนและชื่อจริงเป็นพ่อตั้ง แม่จะเลือกชื่อเล่น แต่มติต้องผ่านเห็นชอบที่สุดทั้งคู่

จนพ่อหนูตั้งครบสองชื่อ  ช่วงนั้น tablet ของพ่อมีแต่บุคมาร์คเกี่ยวกับชื่อเด็ก 

ลามไปถึงศาสตร์การตั้งชื่อ แม่ถึงกับหัวเราะก๊าก พ่อของหนูที่ไม่ได้มีพื้นหรือความสนใจทางนี้เลย

ถึงยามตั้งใจเลือกชื่อหนูด้วยความอยากให้ดีที่สุด ก็พยายามศึกษาชื่อมงคล มนตรีศรีเดชให้ครบ มีกำลังที่สุด  

เรายังไม่ปิ๊งชื่อเล่นไหนเลย 

จนวันนึงแม่อาบน้ำ  

เหลือบเห็นขวดสบู่เหลวยี่ห้อ  Thann  

แล้วชื่อ  Praan  ก็ผุดขึ้นมา 

ปราณ  คือชีวิต  คือลมหายใจ

หนูเป็นทั้งชีวิต ทั้งลมหายใจของพ่อแม่

และหนูก็มีชีวิต และลมหายใจของตัวเอง  ที่เป็นอิสระเสรีเช่นกัน

ชื่อของหนู  มีความหมายทั้งภาษาไทยและอังกฤษ หนูเลือกใช้ชื่อนี้เวลาไปตปท.ได้สบายๆ 

มีบทเพลง Praan  ที่มาจากกวีของท่านรพินทร์นาฏ ฐากูร  

กระแสแห่งชีวิต กระแสเดียวกับที่ไหลผ่านเส้นเลือดของฉันทั้งวันทั้งคืน
ก็ไหลผ่านโลก และเต้นเป็นจังหวะจะโคน

มันคือชีวิตเดียวกับที่เบ่งบานด้วยความยินดี ผ่านฝุ่นผงแห่งธรณี ในใบหญ้าจำนวนเหลือคณานับ และแตกตัวเป็นคลื่นคลั่งของใบไม้และดอกไม้

มันคือชีวิตเดียวกับที่ถูกเขย่าในมหาสมุทร เปลแห่งการเกิดและการหลับ
ทั้งที่ไหลย้อนกลับและไหลไปข้างหน้า

ฉันรู้สึกว่าแขนขาของฉันถูกทำให้มีเกียรติยศ โดยสัมผัสของโลกนี้ของชีวิต
และความภาคภูมิใจของฉันก็มาจากจังหวะชีวิตของช่วงวัยต่างๆ ซึ่งกำลังเต้นอยู่ในเลือดของฉันในขณะนี้

เป็นชื่อเล่นเดียว ที่แม่พูดปุ๊บ พ่อก็ชอบทันทีปั๊บ 

พ่อฟังแล้วคิดถึงอานาปานสติ ที่เราใช้กันอยู่ในชีวิตประจำวัน 

หนูละชอบชื่อนี้มั้ยจ้ะ

คำเรียกจากปากพ่อแม่ สำคัญและศักดิ์สิทธิ์เสมอ  

ในบ้านเรา จะไม่ใช้คำเรียกแกมล้อเลี่ยนเชิงลบเด็ดขาด  อย่างพวกลูกหมู  เจ้าอ้วน  หมูตอน เจ้าดำ เจ้าว่อก เจ้าขาใหญ่ หูกาง  เด็กดื้อ แสนแสบ แสนซน ตัวยุ่ง  ตัวป่วน 

บางทีแม่อาจล้อเลียนลูกเฉพาะในสิ่งที่ลูกรู้ชัดๆ ว่าเป็นคำล้อ เช่นถ้าลูกโตขึ้นแล้วชอบซุเปอร์แมนเป็นชีวิตจิตใจ ตอนที่ลูกใส่เสื้อยืดซูเปอร์แมน แม่อาจแหย่ว่ามากินข้าวเร้วซูเปอร์แมนน้อย  ซึ่งคำล้อเล่นจะไม่ใช่คำทางด้านลบเด็ดขาด คำล้อเล่นต้องฟังแล้วขำทั้งสองฝ่าย และไม่ใช่อะไรที่ตีตราเด็ก

พ่อแม่ทุกคนรักลูกเท่านั้น แต่บางทีความละเอียดที่มีอาจต่างกัน

หลายบ้านชอบแหย่ลูกหลานกันแบบนี้จริงๆ 

และเป็นสิ่งที่นักจิตวิทยาเด็ก เตือนกันมาเยอะแล้ว  

สำหรับลูกเล็กๆ โลกเล็กๆ  ของเค้าทุกขณะมีความสำคัญต่อเนื่องถึงบุคลิกภาพตอนโตเสมอ

แม่ไม่ให้ลูกโตขึ้นแบบมีสลักในใจว่าเป็นแสนแสบ แสนซน เป็นตัวป่วน ตัวยุ่งของพ่อแม่แน่ๆ เพราะความจริงแล้วมันไม่ใช่  เราจะสอนลูกให้พูดแต่ความจริงได้ยังไง ในเมื่อยังคุมปากนึกสนุกของตัวเองไม่ได้เลย  

ปากพ่อแม่จะมีแต่คำเรียกหนูด้วยความรัก

ปากพ่อแม่จะไม่นึกสนุกล้อเลียนให้หนูอาย หรือแกล้งขู่ให้หนูกลัวผี กลัวตุ๊กแกกินตับ กลัวเข็มฉีดยา 

ปากพ่อแม่จะไม่พูดกับลูกในด้านลบ แบบเดี๋ยวเถอะนะ เล่นชิงช้าเดี๋ยวก็ตกมาแขนหักละ เดี๋ยวแขนขาดนะ ล้มแน่ๆ ตกแน่ๆ เราจะบอกให้ลูกระวัง คอยจับโซ่ให้ดี และถ้าลูกล้มจริงๆ แม่จะไม่ตีชิงช้า ไม่ตีพื้นด้วย 

และปากพ่อแม่จะสอนหนูว่า ในโลกนี้นอกจากพ่อแม่แล้ว ลูกอาจจะเจอคำพูดด้านลบแบบสามัญปกติที่หลายคนใช้เป็นปกติ เราจะสอนให้ลูกเข้าใจวิธีคิดของคนอื่น  ลูกไม่ต้องถือโทษโกรธถ้าคนอื่นแหย่ลูกเล่น  แม่จะสอนว่าบางทีคนเราก็แกล้งแหย่กันเพราะนึกสนุก คำล้อเลียนจากบางกรณีทำไปทั้งๆ ที่เจ้าตัวรักหนูก็มีอยู่ แม่โตมาก็มีถูกตัั้งฉายาแต่แม่ขำสนุกดีก็มีเหมือนกัน   ถ้าหนูไม่ชอบ หนูก็ไม่ทำแบบนี้กับคนอื่น และในบ้านเราพ่อแม่ไม่ทำกับหนูแบบนี้ก็แล้วกัน 

แม่จะไม่ทำหน้ายักษ์แยกเขี้ยวห้ามคนอื่น แม่จะไม่อุ๊ยจุ๊ๆๆ  อย่าพูดอย่างนี้กับลูกค่ะ 

แม่จะสอนให้ลูกโตแบบมีภูมิคุ้มกัน ไม่ใช่จับขังอยู่ในห้องปลอดเชื้อ

แม่เชื่อเรื่องพลังจักรวาล หรือพลังจิตใต้สำนึก  

ในห้วงจักรวาลนี้ มีหน่วยของพลังงานจำนวนมหาศาล  เมื่อเรามีคลื่นส่งกระแสออกไปในจักรวาลด้วยกระแสแบบนึง ก็จะได้รับการตอบสนองแบบนึงเสมอๆ 

เหมือนคนที่ชอบส่งกระแสลบไปในจักรวาล ชอบพูดว่าทำไม่ได้  จนเชื่อและคิดว่าทำไม่ได้จริงๆ   เพราะเราเองที่ได้ยินก่อน ก็จะค่อยๆ เชื่อและทำไม่ได้จริงๆ 

เป็นเหตุผลเดียวกับที่พวกศาสตร์หรือหนังสือ the secret    พลังควอนตัม   จินตนาการสร้างสรรค์  หรืออีกหลายศาสตร์กลุ่มนี้ 

ห้ามเหลือเกินไม่ให้เปล่งคำพูดที่เป็นลบเกี่ยวกับตัวเองหรือคนที่เรารัก

แม่ชอบ " เพจหมอภา"

หมอภาเป็นคุณแม่มีลูกเล็กๆ  หมอภาสอนลูกให้ไม่มีคำพูดเชิงลบในบ้านเด็ดขาด

วันนึงครอบครัวเล่นเกมฟาร์มลูกหมู  หมอภาพูดว่าแม่ทำไม่ได้  แม่ซื้อไม่ได้ แม่ไม่มีเงินซื้อลูกหมู(ในเกม)  ลูกเล็กๆ ที่ถูกสอนมานานก็รีบแย้งแม่  "แม่ขาห้ามพูดอย่างนี้นะคะ เราไม่พูดคำว่าทำไม่ได้กันค่ะ" ลูกของหมอภาทำทุกสิ่งด้วยความตั้งใจ มุมานะพยายามจนสุดความสามารถ ไม่ท้อถอยง่ายๆ เพราะพลังบวกในตัวนี่เอง

เมื่อไรเราใช้คำว่าทำไม่ได้  ทำไม่ไหว  เหนื่อยแล้ว  บ่อยๆ                                             คำเชิงลบที่เราชอบใช้กันติดปากนี่แหละจะอนุญาตให้เราอ่อนแอกว่าศักยภาพที่แท้จริง

ก่อนหนูจะมาอยู่กับแม่

พ่อกับแม่อธิษฐานขอลูกกันทุกๆ คืน  ด้วยคำสวดและอธิษฐานยาวเหยียด  เวลาเราอธิษฐานคือการตั้งเข็มทิศของครอบครัวเราจะพุ่งไปทางไหน เราเหมาะกับเด็กแบบไหน และพร้อมจะส่งเสริมเด็กแบบไหน ไปในทางที่สอดคล้องกับทิศทางนาวาชีวิตของเรา

บางคนอาจว่าคำอธิษฐานคือการขอ  แต่ความรู้สึกของแม่คือบานกระจกส่องว่าเราต้องการอะไร  ภาพในกระจกคือเราต้องทำตัวอย่างไร ไปทางไหนถึงจะได้สิ่งที่ต้องการมา

จนรุ้ว่าหนูมาอยู่กับแม่แล้ว  แม่หยุดบทอธิษฐานและขอพร เหลือแค่ขอให้หนูแข็งแรง การตั้งครรภ์และคลอดขอให้ราบรื่น พ่อจะเสริมท้ายเสมอว่าขอให้ปลอดภัยทั้งแม่ลูก   

ไม่ใช่พ่อแม่เป็นคนเลือกหนู แต่หนูก็เป็นคนเลือกพ่อแม่ด่้วย

มีนิทรรศการเกี่ยวกับเด็กที่แม่ชอบมาก ขนาดต้องเซฟไฟล์ไว้เตือนใจแม่

ชื่อ  "เพราะเป็นเด็กจึงเจ็บปวด"    

แทนเด็กยุคนี้ที่ความรักของพ่อแม่ใช้บีบและบางทีทำลายลูกอย่างน่าสงสาร  

แม่ชอบรูปนี้มาก แม่จะระวังตัว จะไม่เป็นอย่างนี้  จะไม่เป็นคุณแม่ที่เฝ้าล๊อกสเปค ระบุให้ลูกได้อย่างนั้นอย่างนี้ดั่งใจ  โดยที่ลืมความรู้สึกและตัวตนของลูกไป

Cr  FB copiic

พ่อแม่เป็นคนทำขนมปัง

ตั้งใจคิดวางแผนจะทำขนมอะไร  หาสูตร เตรียมวัตถุดิบ

จนส่วนผสมเข้าที่ ส่งเข้าเตาอบแล้ว เราได้แต่จ้องมองเตาอบจากด้านนอก

หนูเลือกมาเกิดกับเราแล้ว เราทำได้แต่เกาะนอกตู้ดูหนูในแต่ละช่วงชีวิต 

เตาอบช่วงแรกของหนูในครรภ์ แม่ได้แค่บำรุงและถนอมตัว หวังว่าหนูจะเติบโตได้ดีที่สุด

จนวันที่หนูคลอด แม่เลี้ยงหนู ป้อนนม สอนหนูได้  ทำตัวอย่างให้ดู สร้างสิ่งแวดล้อมเหมาะสมให้หนูได้    แล้วก็ต้องเฝ้ามองหนูผ่านเตาอบทีละด่านๆ  ตั้งแต่เข้าอนุบาล เตาอบการศึกษา เตาอบความสัมพันธ์ การพัฒนาความเป็นตัวของตัวเอง การมองหาเอกลักษณ์ และหาทางเดินชีวิตของตัวเอง แม่ได้แต่มองดูเนื้อขนมของแม่จะพองฟูรูปร่างแบบไหน แม่อาจช่วยโรยน้ำตาล แต่งหน้า ใส่กล่องผูกโบว์ให้แพกเกจสวยขึ้นได้ แต่เนื้อในแท้ขึ้นกับหนูทั้งนั้น

Cr : FB little monster