คงจะเป็นบล็อกสุดท้ายของขั้นตอนที่ไทยล่ะค่ะ

เพราะพอได้เอกสารครบแล้ว ต่อไปก็คือเตรียมตัว

ถึงจะเคยไปมาแล้วรอบนึง แต่พอต้องมาจัดกระเป๋า ก็ยังงงอยู่ดีว่าต้องเอาอะไรไป

ใครหลายคนบอกว่า เอาอาหารไปเยอะๆ เสื้อผ้าไปซื้อเอาที่โน่น ไม่แพงมาก

แต่ปิคขอกลับกัน

เพราะปิคไม่เรื่องมากเรื่องอาหาร ทำกินชิลล์ๆไป

แต่เสื้อผ้าขอขนไป เพราะที่นั่นแพง (สำหรับปิค)

ดังนั้น ก็เลยไปซื้อเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

ชั้นนงชั้นในก็ซื้อเอาไปด้วย

แต่พวกอุปกรณ์กันหนาวไม่ซื้อเลย มาซื้อที่ญี่ปุ่นดีกว่า

แล้วก็เอาผ้าอนามัยมา เพราะรู้สึกไม่ค่อยชอบของที่ญี่ปุ่น

สบู่ แชมพู ไม่ต้องนะ มาซื้อเอา ราคาสูงกว่าที่ไทยก็จริง แต่มันไม่ได้ต้องซื้อทุกวัน แล้วมันก็ไม่ได้แพงเว่อ

ยานี่สำคัญ เพราะมาที่นี่ก็มียาที่หาไม่ได้ หรือบางทีก็สื่ออาการไม่รู้เรื่อง

อย่างของปิคที่พกมาด้วยก็พวกยาหม่อง ยาคาร์บอน ยาฟิตเน่ พารา อีโน อะไรแบบนี้

แล้วก็พวกของเล็กๆน้อยๆที่พกมาได้ ก็พกมาให้หมด

กระเป๋านี่ที่ญี่ปุ่นสวยๆเยอะ เราเอามาแค่ที่เราชอบมากๆก็พอ

แต่รองเท้าที่นี่แพงหน่อย เลยพกมาหลายคู่

แต่สุดท้ายก็ซื้อบูทหรือหุ้มข้อที่นี่ใหม่อีก เพราะที่พกมาเป็นแบบหน้าร้อนอ้ะ

สุดท้าย สำคัญ คือเอกสารการเรียน อะไรที่คิดว่ามันเป็นประโยชน์ก็เอามาด้วยเต๊อะ

เนื่องจากนั่ง JAL ได้ นน มา 23 กิโล 2 ใบ เยอะกว่าการบินไทยมากนัก

ซึ่งปิคก็จัดไปเกิน นน ที่ให้ทั้งสองใบ

ตอนไปเช็คอินพี่ที่เคาน์เตอร์ก็ขอให้เอาของออก

ปิคก็เอาออก ชั่งใหม่ ยังเกิน

เลยบอกเค้าว่า ขอเถอะค่ะ หนูไปเรียน หนังสือเยอะมาก

พี่เค้าก็ลำบากใจ ก็เข้าใจเพราะเค้าไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ

แล้วเหมือนหัวหน้าเค้าเดินมา ถามๆว่ามีอะไร เค้าก็เลยยอมให้

พร้อมอัพเกรดที่นั่งให้ไปนั่งที่กว้างขึ้น

เย่

ช่วงหนึ่งเดือนก่อนบินก็ได้พักผ่อน เตรียมตัว

ก็มีเจ้านาย เพื่อนๆ พาไปเลี้ยงส่งกัน

ให้ของขวัญ ทุกอย่างมีประโยชน์ต่อปิคมาก ปิคเลือกเองก็มี

ก็เลยได้ใช้แน่นอน ถ้าไม่รู้จะให้อะไร ให้เงินมาก็ได้ จะได้ไว้ใช้เดือนแรก

เพราะเดือนแรกต้องสำรองออกเอง ทุนมันมาสิ้นเดือน

ก็ประมาณนี้ วันบิน

ตอนก่อนบินก็สนุกสนาน เจอคนนั้นคนนี้มาส่ง

ถึงตอนนี้ก็ยังขอขอบคุณทุกๆคนที่มาส่ง และขอบคุณสำหรับทุกแรงใจ

วันนั้นเรียกว่า มีความสุขก่อนบิน

แต่หลังจากนั้นก็...