|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
แด่วันแห่งความรัก
หากเป็นเมื่อ 5 - 6 ปีก่อนการวิ่งระยะทาง 4 กิโลเมตร สำหรับผมแล้ว เป็นเรื่องที่สบายมาก แต่เช้าวันนี้มันต่างไป ผมไม่ได้วิ่งมานานแล้ว วันนี้จะไหวไหม ? .......................................................................... 5 - 6 ปีที่ผ่านมาทุก ๆ วันผมต้องเจอผู้หญิงคนหนึ่ง ตั้งแต่เช้า ไปเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือสอบ ไปเที่ยว ดูหนัง แล้วจู่ ๆ วันหนึ่งเมื่อเราเรียนจบ เส้นทางชีวิตแยกห่างกันไป 1400 กิโลเมตร วันที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอเธอ ผมจะเป็นยังไง ? .......................................................................... แทบขาดใจครับ เพียงแค่ออกวิ่งกิโลเมตรแรก ที่เคยคิดว่า ร่างกายแข็งแรงดี ไม่เจ็บไม่ป่วย แต่ตอนนี้รู้สึกได้เลย แข้งขาหนักอึ้ง หายใจติดขัด อีก 3 กิโลเมตร โห จะไหวไหมเรา ? .......................................................................... ไม่ไหวเลย ที่เคยคิดว่าตัวเอง เป็นคนเข้มแข็ง ลูกผู้ชายใจแข็ง แค่คน ๆ เดียว แค่ไม่ได้เจอหน้าจะสักแค่ไหนกัน 2 เดือนเท่านั้นเองรู้ผล ที่เคยตั้งใจว่า จะโทรคุยแค่อาทิตย์ละครั้ง กลายเป็นโทรทุกวัน คิดถึงตลอดเวลา คิดถึงทุกลมหายใจ คำพูดที่ผมเคยคิดว่ามันเว่อร์เหลือเกิน ก็ได้เจอกับตัวเอง นี่แค่ 2 เดือน นี่ผมจะทำยังไง ? .......................................................................... ผมอดทนค่อย ๆ วิ่ง ไม่ต้องรีบ ไม่คิดถึง 3 กิโลเมตรที่เหลือ ได้ผล พอผ่านครึ่งทางร่างกาย ก็เริ่มเบาขึ้น หายใจโล่งขึ้น เริ่มได้มองสิ่งรอบ ๆ ตัว แหม อากาศตอนเช้า หมอกจาง ๆ บนผิวน้ำเจือไปด้วยแดดอ่อน ๆ ค่อยรู้สึกคุ้มกับที่ออกมาวิ่งวันนี้ แล้วผมก็ลืมตัว ขามันก้าวเร็วขึ้นเอง อีกไม่ไกลเท่านั้นเดี๋ยวก็ถึง ......................................................................... เวลาผ่านไปช้า ๆ ผมได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น รู้ใจของตัวเองมากขึ้น ชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองมากขึ้น เห็นสายใยความผูกพันระหว่างคนสองคน ที่ในเวลาใกล้กัน มันเจือจาง แต่กลับเห็นชัดเมื่อยามต้องไกลกัน .......................................................................... ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน
แล้วผมก็วิ่งครบระยะทาง 4 กิโลเมตร กว่าจะถึงก็เกือบแย่เหมือนกัน เพราะดันวิ่งเร็วในตอนท้าย ๆ เกือบหมดแรงก่อนถึงจุดหมาย 4 กิโลเมตรผ่านไปแล้ว ผมหอบตัวโยน แต่ก็ดีใจที่พิสูจน์ว่าตัวเองทำได้ (ถึงผมจะไม่ใช่ม้าก็เถอะ) .......................................................................... แต่เรื่องความรักผมเพิ่งรู้ว่า ต้องใช้ทั้งระยะทางและเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ความห่างไกล 1400 กิโลเมตร (ผมอยู่อีสาน เธออยู่ภาคใต้) เวลา 1 ปี เราผ่านมันมาแล้ว และได้พิสูจน์กันและกันมากเพียงพอ
แต่แล้วจาก 1 ปี เป็น 2 ปีและ 3 ปี วันหนึ่งเธอก็ต้องไปไกลถึงลอนดอน ตอนนี้เราห่างกัน 9000 กิโลเมตร และต้องห่างกันไป อีก 4 ปี ผมเชื่อว่าตอนนี้ไม่ใช่การพิสูจน์ใจผมใจเธออีกต่อไป แต่เป็นการพิสูจน์ เรา ต่างหาก
ตอนที่ผมวิ่งผมเป็นคนพิสูจน์ตัวของตัวเอง เมื่อถึงจุดหมายผมก็สามารถหยุดได้ แต่สำหรับเรื่องของเรา เราพิสูจน์พอแล้ว แต่ดูเหมือนคนบนฟ้ายังไม่พอใจ บอกให้วิ่งต่อไป
เฮ้อ...... ก็ย่อมได้เอาไงก็เอากัน ..........................................................................
Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2549 |
|
3 comments |
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2549 21:31:29 น. |
Counter : 608 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: โสมรัศมี 15 กุมภาพันธ์ 2549 17:55:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: NL IP: 203.151.33.220 24 พฤษภาคม 2549 8:46:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: พยาบาล IP: 203.113.18.134 19 เมษายน 2550 1:21:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|