...ปล่อยให้รักมันลวงตาต่อไป
Group ตัวอย่าง
<<
เมษายน 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
22 เมษายน 2552
Wall E : คน(และหุ่นยนต์บุญชู)เหงาเขาทำกัน
Invictus : อาวุธที่ชื่อ "การให้อภัย"
Throne of Blood : ความกลัวในหมอกควันคำทำนาย
The Social Network : ระหว่าง มาร์ค ซัคเคอร์เบิร์ก กับ โนบิตะ ใครน่ารักกว่ากัน
อินทรีแดง : คนชนบท ผู้เสียสละ(เพื่อใคร)
โลกแห่งการก่ออาชญากรรมของ คริสโตเฟอร์ โนแลน
ครูบ้านนอก : เรื่องเล่าที่อยากให้เข้าหูผู้ที่มีความต้องการเกินความพอเพียง
Cloverfield : สัตว์ประหลาดป่วนกรุง
The Hurt Locker : ยาเสพติดชื่อ ความรุนแรง
Up in The Air : ความสัมพันธ์ผ่านสื่อ
ภาพยนต์ที่(เกือบ)ทุกคนในครอบครัวต้องดู
Rashomon : ความจริง
รถไฟฟ้ามาหานะเธอ และความรักเมืองกรุงแบบ เฉิ่ม
Almost Famous : รัก ใน ร็อก
พลเมืองจูหลิง : เสียงที่ไม่เคยได้ยิน
นางไม้ : เรื่องเล่าจากเมืองสู่ป่า
Be With Me : ภวังค์รัก...
Star Trek : ผู้ชายเจ้าอารมณ์ที่ชื่อ สปอร์ค
Wall E : คน(และหุ่นยนต์บุญชู)เหงาเขาทำกัน
The Curious Case of Benjamin Button : ข้อดีของการมีชีวิต
The Air I Breathe : เรายังคงหายใจ
Always : สังคมชนบทและความหมายของครอบครัว
มหาลัยเหมืองแร่ : ดินแดนแห่งความเหงา
City of God : สิ่งที่เลือกถือ
Seasons Change : ตัวแทนเด็กไทยชื่อ ป้อม
21 Grams : เรื่องของผู้สูญเสีย
Little Miss Sunshine : เรื่องของเด็ก
สายลับจับบ้านเล็ก : คะแนนที่เคยให้
Autumn Spring : การให้อภัย...
เพื่อนสนิท : เหตุผลมันไม่จำเป็น
Seven Samurai : เจ็ดเซียนซามูไร(ธรรมดา)
ระหว่างInfernal Affair และ The Departed
The Godfather :อีกมุมหนึ่งของคนมีอำนาจ
Wall E : คน(และหุ่นยนต์บุญชู)เหงาเขาทำกัน
เพลงนี้คือเพลงของเธอ โลกของคนนอนไม่หลับ เป็นหนังสือเล่มโปรดที่สุดในชีวิตของผม โดยพิธีกรอารมณ์ดีพี่คมสัน นันทจิต เป็นผู้เขียน ซึ่งเราอาจจะเห็นพี่คมสันในบุคลิกของพิธีกรที่ดูตลกอารมณ์ดีจนเราคุ้นตา แต่หนังสือเล่มนี้กลับแสดงอารมณ์อีด้านหนึ่งของเขาออกมา และอารมณ์ที่ว่าก็คือความเหงา ทั้งความเหงาจากการเดินทางบนโลกกว้างและความเหงาจากการเดินทางบนเส้นทางชีวิต ซึ่งความเหงาว้าเหว่ในหนังสือเล่มนี้เคยทำผมร้องให้บนรถเมล์มาแล้ว ผมจึงยกให้หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มโปรดที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา
ความเหงาทั้งหมดที่ถูกพรรณนาขึ้นในหนังสือเล่มนี้จะมีเพลงเป็นสื่อนำในการแสดงความว้าเหว่ ซึ่งเพลงที่นำมาแนะนำนั้นส่วนใหญ่จะเป็นเพลงเก่าย้อนยุค เช่น เพลงจากอัลบั้ม A Love Supreme ของ จอห์น โคลเทรน หรือเพลง Running on Empty ของแจ็กสัน บราวน์ แม้แต่เพลงไทยก็ยังเป็นเพลงย้อนยุคเสียส่วนใหญ่ เช่น เพลง แผลเก่า เป็นต้น
ในช่วงชีวิตของคนทุกคนไม่ว่าจะอยู่ในฐานะใดก็ต้องมีบางจังหวะชีวิตที่สู้สึกเหงา ว้าเหว่และเดียวดายเกิดขึ้นกับตัวเอง และการบำบัดความเหงาที่ผมมักจะใช้อยู่เสมอก็คือการถวิลหาอดีตผ่านสิ่งต่างที่เราเก็บไว้ เช่น จดหมาย รูปถ่าย เทปเพลง เป็นต้น ซึ่งผมก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน อย่างเวลาที่ผมรู้สึกเหงาๆเงียบๆผมมันจะเปิดเพลงอย่าง เพลงของพี่แจ้-ดนุพล เพลงของเบิร์ดกะฮาร์ด หรือเพลงของพี่ป้อมพี่โต๊ะ และตอนนี้ผมก็มีเพื่อนยอมเหงาเพิ่มมาอีกหนึ่งแล้ว เพื่อนผมที่ว่านี้เป็นหุ่นยนต์ขี้เหงาที่ชื่อ Wall-E
ผมอยากเรียกหุ่นยนต์ตัวนี้ว่าหุ่นยนต์บุญชูมาก เพราะบุคลิกเฉิ่มๆซื่อๆและเป็นโรคแพ้ของทันสมัยแบบนี้มันช่างดูเหมือนบุญชูที่พี่สันติสุขเล่นเมื่อหลายปีก่อนเอามากๆ และด้วยบุคลิกแบบนี้เองที่ทำให้ Wall-E สามารถเอาชนะใจผู้คนได้ทุกเพศทุกวัยไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ และผมเชื่อแน่ว่าหุ่นยนต์ตัวนี้ได้กลายเป็นตัวละครสุดรักของใครหลายๆคนไปแล้วในตอนนี้
บนโลกในอนาคตที่มีแต่กองขยะกลับมีหุ่นยนต์ทำงานเก็บขยะอยู่เพียงลำพัง ความสุขของมันคงอยู่ที่เวลาเลิกงานที่ใช้ไปกับของเก่าๆที่มนุษย์ยุคใหม่ไม่ใช้แล้ว แต่ Wall-E กลับใช้มันอย่างมีความสุข โดยเฉพาะเทปวีดีโอหนังเพลงคลาสสิกที่เจ้าหุ่นตัวนี้มักจะเปิดและเต้นตามเป็นประจำ ซึ่งผมว่าในชีวิตของคนเราก็เช่นกัน...เมื่อเราตกอยู่ในบรรยากาศแห่งอ้างว้างเราก็มักจะหาสิ่งต่างๆทำเพื่อให้เวลาหมดไป และสิ่งต่างๆที่ว่ามันก็เป็นการถวิลหาอดีตของตัวเอง มันอยู่ในหนังที่เคยดู เพลงที่เคยฟัง ที่ที่เคยไป และคนที่เคยรัก
อย่างเช่นตัวผมเองก็จะได้ยินเพลงของป้าเบิร์ด-ธงไชย หรือเพลงของพี่ป้อมพี่โต๊ะมาตั้งแต่เด็กๆ และทุกวันนี้ก็ยังเปิดฟังอยู่ในยามที่ผมเกิดความเหงาขึ้นในใจ ซึ่งก็เกิดขึ้นบ่อยๆเสียด้วย แล้วบางทีผมก็จะไปค้นกองเทปเก่าๆซึ่งเป็นมรดกตกทอดมาจากพ่อของผม มาเปิดกับเครื่องเล่นเทปที่คงจะหายากแล้วในยุคที่แผ่นเอ็มพีสามเกลื่อนเมือง แล้วเพลงจากเทปเหล่านี้มันก็จะบอกเล่าเรื่องราวของเราขึ้นในจินตนาการว่าเราได้ฟังเพลงนี้แล้วรู้สึกประทับใจครั้งแรกเมื่อไหร่และกับใคร
แต่โลกทุกวันนี้ที่ผู้คนคิดแต่เรื่องการงานและผลประโยชน์ของตน จนลืมความหอมหวานของอดีตไปจนหมด ความสับสนในแต่ละวันและเหนื่อยล้าจากการทำงานทำให้ชีวิตของใครหลายๆคนลืมความเหงาอันสุนทรี และมีชีวิตหมดไปวันๆนึงจริงๆ แม้จะมีผลงานของการงานให้ใครต่อใครเห็นก็ตาม แต่สำหรับเจ้า Wall-E แล้วมันได้ใช้ชีวิตหลังเลิกงานด้วยเหงาอย่างสุนทรีและมีความสุขดีแม่จะต้องอยู่เพียงลำพังก็ตาม
บทเพลงจากหนังสือชื่อยาวเล่มนั้นของพี่คมสัน และกองเทปเพลงเก่าๆของผมก็คงจะเหมือนหนังเพลงเชยที่เจ้าหุ่นยนต์ตัวนี้ชอบดู มันทำให้ความว้าเหว่ของเราสุนทรีและใช้ความเหงาในการคิดถึงเรื่องในอดีต ทั้งเพลงที่เคยฟัง หนังที่เคยดู ที่ที่เคยไป และคนที่เคยรัก
Create Date : 22 เมษายน 2552
Last Update : 22 เมษายน 2552 15:37:08 น.
13 comments
Counter : 2251 Pageviews.
Share
Tweet
ความเหงาที่แสนสุข...สวัสดียามเย็นค่ะ
โดย:
จัสมิน
วันที่: 22 เมษายน 2552 เวลา:16:43:44 น.
หุ่นยนต์บุญชูคืออะไรครับ?
โดย:
Ghoeby
วันที่: 22 เมษายน 2552 เวลา:17:35:33 น.
ชอบ wall e เหมือนกันค่ะ น่ารักดี
โดย:
Sweety PB
วันที่: 22 เมษายน 2552 เวลา:17:43:37 น.
เห็นรูปแล้วอยากเล่้นรูบิก แฮ่ๆ
โดย:
karnkraw
วันที่: 22 เมษายน 2552 เวลา:21:58:55 น.
เจ้าของบล้อกช่างคิดคล้ายเราจัง ทั้งเพลงที่เคยฟัง หนังที่เคยดู ที่ที่เคยไป และคนที่เคยรัก เป็นทุกอย่างที่เราแอบคิดถึงบ่อยๆ เหมือนดังสิ่งที่เชื่อมหาอดีต เชื่อมไปหาวันเวลา เหตุการณ์ที่ผ่านมา และยังอยู่ในใจ
ที่สำคัญเรายังคิดถึงหนังเรื่องนี้ในประเด็นคล้ายๆ กันนี้ด้วย บังเอิญเนอะ
โดย:
พื้นที่สีเขียว
วันที่: 23 เมษายน 2552 เวลา:8:03:45 น.
ผมก็เป็นหนึ่งในพนักงานบริษัทที่นั่งทำผลงานให้ออกมาทุกวันทุกวัน จนบางครั้งคิดถึงแต่งานมากเกินจนลืมคิดถึงตัวเอง
วันนั้นกลับมาคิดถึงตัวเองอีกครั้ง แล้วยิ้มทั้งน้ำตา สมเพชตัวเองเหลือเกินที่มาตกอยู่ในห้วงแห่งภาวะทุนนิยมอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
แต่ก็หยุดร้องไห้ ฮึดสู้ เพราะเรายงมีพ่อแม่ให้ต้องดูแลครับ
โดย:
Teeraratsakul
วันที่: 24 เมษายน 2552 เวลา:11:34:01 น.
สวัสดีค่ะ ยินดีที่ไปเยี่ยมบล๊อกนะค๊า
รักษาสุขภาพนะคะ
โดย:
moomi55
วันที่: 24 เมษายน 2552 เวลา:22:47:09 น.
บางที่ความเหงาก็ทำให้เข็มแข็งขึ้นถึงมันจะไม่หอมหวานเท่ากับความสุขแต่มันก็เป็นรสชาติชิวิต
โดย: ถังขยะ IP: 203.130.159.4 วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:0:06:13 น.
ก็ดีครับ เรื่องนี้
โดย:
คนขับช้า
วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:07:58 น.
ชอบ ชอบเสียงเวลาเขาเรียก EVE
อี...ว่า....
โดย:
ลั่นทมขาว
วันที่: 20 สิงหาคม 2552 เวลา:15:16:52 น.
สวัสดีค่ะ......แวะมาทักทายค่ะ
แหม๋ ...... คนเราเดี๋ยวนี้ เข้เหงา กันจังเลยนะคะ
Wall-E เป็นหนังที่เขาสร้างให้ หุ่นยนต์ 2 ตัวแสดงอารมณ์
ได้แบบสุดยอดมากๆ เลย ขนาดหลานอายุแค่ 5 ขวบดูยัง
แอบร้องไห้เลยตอนที่ EVE เจอต้นไม้ แล้ว
Wall-E ก้อเฝ้าคอยดูแลน่ะ
หลานบอกว่า... น่าสงสารมันคงเหงาน่าดู
เราเองก้อชอบเรื่องนี้เหมือนกัน ....... อิอิ
โดย: อ๋อมแอ๋ม (
AoM_aHm
) วันที่: 23 สิงหาคม 2552 เวลา:6:42:49 น.
ชอบฟังค่ะ
โดย: ปัทมาภรณ์ IP: 125.25.106.196 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:03:42 น.
เป็นอีกมุมมองที่นึกไม่ถึงเลยนะคะเนี่ย
ขอบคุณที่แวะมาที่
มาจาก https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=cinta1811&month=02-2010&date=20&group=7&gblog=6
ส่วนตัวชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกก
ปล ตามมาเที่ยวฮาร์ิบ้นด้วยกันนะคะ
//www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8828367/E8828367.html#3
โดย:
cinta
วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:43:14 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
komyooth
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ผมชอบดูหนังที่มีพลังทำให้ผมไปคิดต่อได้ แม้บางเรื่องอาจจะไม่ใช่หนังที่ดีเลิศก็ตาม
komyooth
land_scape_man
แม่ไก่
จัสมิน
ลูกข้าราชการ
lovelyging
little nurse
Ghoeby
Litchi
leehyohee_gimji
อ้อแอ้.. สาววิศวะตามหารักแท้
ลั่นทมขาว
ราศีตุลย์
aorming
Tid Lom Ka
แม่ออมบุญ
Nanatakara
แมวโหด
atom_kj
Webmaster - BlogGang
[Add komyooth's blog to your web]
Bloggang.com