Bloggang.com : Piterek : ตกเลือด...ที่อเมริกา (2)

ตกเลือด...ที่อเมริกา (2)

มาต่อจ้ะ
หลังจากได้รู้ว่าลูกปลอดภัย แม่ก็เตรียมตัวเข้าไปทำงานเต็มที่
ระหว่างหยุดงานก็รู้สึกเสียดายความรู้ที่เพื่อนแม่ไปเทรนระหว่างที่แม่พักอยู่ที่โรงแรม จริงๆแม่กับเฉินหวู่เราจะต้องเทรนด้วยกัน แต่สองวันแรกให้เฉินหวู่นำไปก่อน

เข้าออฟฟิสที่นั่นก็เพิ่งรู้ว่าข่าวของแม่กระฉ่อนไปทั่ว ทุกคนรู้จักแม่ก่อนที่แม่จะเข้าออฟฟิสซะอีก เข้ามาทักทายกันเป็นแถว ดังเหมือนกันนะแม่หนูเนี่ย

ไม่พูดถึงเรื่องงานก็แล้วกัน คนที่นั่นไนซ์มากจ้ะ เทคแคร์พวกเราอย่างดี
ที่แม่ประทับใจก็มีป้าหน่อยกับคริสเตียน อันนี้แน่นอน ที่อุตส่าห์เสียสละเวลาพาแม่ไปหาหมอ และที่สำคัญป้าหน่อยเป็นธุระพาแม่ไปโน่นไปนี่ตลอด

คนที่แม่ประทับใจอีกคนนึงที่โน่นคือ คริส วูด อายุเขาก็ห้าสิบกว่าแล้ว
ตอนส่งอีเมลหากัน ไม่ได้ทำงานด้วยกันเท่าไหร่ แม่ก็คิดว่าเขาคงหยิ่งๆ แต่จริงๆเป็นคนดีมากจ้ะ ก่อนไปที่นั่น เขาก็เป็นคนจัดหาที่พักให้ ติดต่อให้ทุกอย่าง จนแม่งง ว่าทำไมเขาดูกระตือรือร้นช่วยเหลือพวกเราจัง

ตอนแม่ไปบาร์บีคิวปาร์ตี้บ้านคริสเตียนกับป้าหน่อย เขาอาสาขับรถให้ ทั้งๆที่ต้องรออลันทำงานเสร็จหลายชั่วโมง จนค่ำ

แถมระหว่างที่แม่ยืนคิดอะไรอยู่เพลินๆ หน้าแถวอาหาร คริสวูดเข้ามาจับข้อศอกถามแม่อย่างห่วงใยว่า

เป็นอะไรหรือเปล่าปนัดดา โอเคไหม นั่งพักก่อนไหม แม่งงเหมือนกันตอนแรก เพราะแม่ก็ดูแข็งแรงดีทุกอย่างตอนนั้น นี่แสดงว่าเขาก็ต้องสังเกตและก็ยังคงคอยดูแลแม่ตลอดแน่ๆ อืมม แม่รู้สึกดีมากๆเลยจ้ะ

แม่อยากได้ดีวีดีซีรี่ส์เรื่อง บ้านเล็กในป่าใหญ่ หรือ "Little House on the Prairie" มาก สตีฟ สแตงก์ ก็ขับรถตระเวณพาแม่ไปหาซื้อก่อนกลับบ้าน นีลคอนเนลลี่ ก็ขับรถไปส่งแม่ที่สนามบิน ทั้งๆที่ควรเป็นหน้าที่ของอลันมากกว่า

เอาเป็นว่าทริปนี้แม่ประทับใจเพื่อนที่นี่หลายคนมากๆ คริสเตียน แบงค์, คริส วูด, สตีฟ สแตงก์, เดฟ เนสสัน, นีล คอนเนลลี่, แดนนี่ เหลียง, แดน กาลาบา

วันเสาร์อาทิตย์ แม่รู้สึกเพลีย ไม่อยากออกไปไหน บอกไว้ซะก่อนนะจ๊ะ ว่าปรกติแม่ไม่เคยเป็นแบบนี้ แล้วลูกก็จะรู้เมื่อลูกเกิดมา แต่อลันอยากให้แม่ไปเปิดหูเปิดตา แม่เลยต้องออกไปกับอลัน เขาไปโบสถ์ที่เซนต์ปอลล์จ้ะ หลังจากนั้นก็ไปบ้านแดนนี่ เขาเชิญพวกเราไปทานข้าวที่บ้านเขา
บ้านเขาน่ารักดีสภาพแวดล้อมน่าอยู่ เขียวขจี ต่างจากบ้านเราลิบลับเลยละจ้ะ อยากให้ลูกโตในสภาพแวดล้อมอย่างนั้นบ้าง

ก่อนนั่งเครื่องกลับ แม่กินซะอิ่ม แถมซื้อเบอร์เกอร์แมคโดแนลขึ้นเครื่องอีกสองอันต่างหาก หุ หุ ไม่อยากทรมานเหมือนขามาแล้ว
ไปนั่งรอต่อเครื่องกลับอีกประมาณห้าชั่วโมงที่นาริตะ เนื่องจากเครื่องดีเลย์ สภาพแม่โทรมมากๆเลยละจ้ะตอนนั้น แต่ในที่สุดแม่ก็ถึงสุวรรณภูมิโดยสวัสดิภาพตอนตีสอง แต่ก็แอบกังวลเรื่องยกกระเป๋าออกจากเบลท์ แต่ในที่สุดแม่ก็ขอร้องให้เจ้าหน้าที่ผู้ชายแถวนั้นช่วย เขาก็ใจดีช่วยแม่

พ่อมารอรับแม่ล่วงหน้าหลายชั่วโมง แม่ดีใจที่ซู๊ดดด คิดถึงพ่อ คิดถึงบ้าน

แม่ได้นอนแค่สองสามชั่วโมงจ้ะ ตีห้าวันนั้นเองแม่ต้องนั่งเครื่องไปเชียงใหม่อีก

ถึงแม้จะตรากตรำไปหน่อย แต่แม่ก็พยายามไม่ทำให้ลูกกระทบกระเทือน

Life is tough จ้ะ

แม่

Create Date : 22 กรกฎาคม 2552

Last Update : 22 กรกฎาคม 2552 8:41:38 น.

3 comments

Counter : 573 Pageviews.

ขอให้สุขภาพเเข็งเเรงนะค่ะ เป็นห่วงค่ะ

โดย: นุ๊ก (บ้านร้างซอย8

) วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:52:56 น.

ดูแลตัวเองด้วยนะคะ

โดย: peeshin

วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:45:42 น.

ขอให้แข็งแรงทั้งคุณแม่คุณลูกนะคะ

โดย: คีตอักษรา

วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:51:35 น.