.. สิ่งที่อยากรักษาไว้ ..

ผมเข้าบ้านไปอีกรอบเมื่อวันจันทร์ที่หยุดยาวที่ผ่านมา

มันเป็นรอบสุดท้ายของการขัดบ้านหลังน้ำลด รอบที่เท่าไรไม่รู้ แต่สิ่งที่ต้องทำมันเหลือท้ายสุดให้ทำแล้ว

พอไปถึง พลขัดบางส่วนทำงานอยู่ก่อนแล้ว

ผมแวะไหว้พี่ๆก่อนเข้าบ้าน








เราเหลือเก็บรายละเอียดที่รั้วและประตูรั้ว
คราบน้ำสูงกว่าครึ่งหนึ่งของกำแพงบ้าน
ต้นโมกยังคงเขียวดี บางต้นออกดอก ต้นชมพูและกระดังงาก็กำลังออกดอกเช่นกัน
พวกเราทึ่งกับความอดทนต่อน้ำของต้นไม้เหล่านี้มาก แม้ต้องแช่น้ำเป็นเดือน พวกมันก็ยังมีชีวิตอยู่รอด








"สวัสดี" ผมทักทายบัวในอ่างที่เริ่มผลิบาน
ตอนน้ำสูงเต็มที่ แม้กระทั่งดอกของมันเราก็มองไม่เห็น
บัวใต้น้ำ มาเป็นบัวบานเหนือน้ำแล้วสินะ








ต้นเฟื่องฟ้าในกระถางหน้าบ้านแห้งไปแล้ว ไม่แน่ใจว่ามันจะกลับมาไหม ?









เสียงกระดิ่งไม้ ต้อนรับผมเข้าบ้านเหมือนเคย
"ลมหนาวมาแล้วเนอะ" ผมเงยหน้าคุยกับมัน








สีที่ผมชอบมากที่สุดเวลามีบ้าน ก็คือสีเขียว สีไม้และสีขาว
ตอนนี้รั้วสีขาวของพ่อหายไป เหลือแต่สีไม้และสีเขียวของต้นโมก
จะว่าไป คราบน้ำตาลของดินตะกอนที่มากับน้ำ มันก็เป็นลวดลายที่สวยดี









ผมฮัมเพลงฮึมฮัมอยู่คนเดียวตอนขัดรั้ว ผมจำไม่ได้แล้วว่าเพลงไหน แต่ฮัมไป ขัดไป แล้วได้หัวใจออกมา
ควั่กมือเรียกพี่สาวให้มาดู พี่หัวเราะเอิ๊กอ๊าก
ผมชอบเสียงหัวเราะของพี่

จริงแล้ว บ้านเรามีหัวใจหลายดวง ที่รวมเป็นหนึ่ง

"อารมณ์ดีจัง" คนข้างบ้านผ่านมาเห็นหัวใจของเราพอดี
ผมผงกหัวรับคำทักทาย
มันก็แค่น้ำท่วม เท่านั้นเอง

ชีวิตมีเรื่องเศร้ามากแล้ว สิ่งไหนที่จะลดทอน หรือป้องกันได้ ผมก็จะทำ
ไม่ว่าจะเพื่อชีวิตผมเอง หรือเพื่อชีวิตคนรอบตัว








ระหว่างที่พวกเราขัดรั้ว ไอ้อ้วนก็โดนผูกไว้ริมรั้วในบ้าน
อ้วนเลิ่กลั่กทางนั้นที ทางนี้ที เพราะเสียงพวกเรากระจายไปทั่ว

วันนี้ แม่มันใส่เสื้อลายจุดให้ ดูท่าแล้ว เสื้อตัวนี้คงซื้อให้อ้วนตอนมันผอมกว่านี้ พอมาใส่ปีนี้ ตัวเต่งคับเสื้อเลยทีเดียว

"อ้วน" ผมเอาเท้าสะกิดตูดมันเบา ๆ

(มือใส่ถุงมือเลอะคลอรีนอยู่ ส่วนปลอดภัยสุดของผมก็เท้านี่ละฮะ)








"อะไรเหรอ ?" นี่คือหน้าที่อ้วนชอบทำ เวลาเราเรียกมัน
ถ้าป้าไม่เหวี่ยง อารมณ์ดี สายตาอ้วนจะมีแววตาที่อ่อนโยนและเดียงสามากๆ









ผมชอบลมหนาวที่เริ่มพัดมา
ลมพัดพาขนอ้วนปลิว









เมื่อหมดเวลาพัก พวกผมก็ทำงานกันต่อ

อ้วนก็กลับไปนอนให้กำลังใจที่เดิม ยังคงทำหน้า "อะไรเหรอ" ใส่ผมอยู่เสมอ ๆ เมื่อเรียกมัน








ตะแด่นนน .. เสร็จแล้ว
บ้านหลังนี้ เคยโดนน้ำท่วมสูงหนึ่งเมตรฮะ
แต่ตอนนี้ มันกลับมาเสมือนเดิม

เมื่อก่อนเราเคยแซวพ่อที่ชอบปูกระเบื้องไว้รอบบ้าน ทั้งที่รั้วและในตัวบ้าน
ตอนนี้ เรากราบขอโทษพ่ออย่างจริงใจ เพราะคำที่พ่อพูดไว้ ไม่มีผิด

"ปูกระเบื้องไว้จะได้ทำความสะอาดง่าย" พ่อบอกอย่างนั้น พร้อมก้มหน้าก้มตาปูกระเบื้องในบ้านด้วยมือพ่อเอง เป็นเวลาหลายปี


















เราเอาแผ่นไม้ที่ถอดมาจากเตียงพ่อกับแม่ไปตากให้แห้งสนิท ฆ่าเชื้อราไปในตัว

บ้านตรงกันข้าม ยังไม่เข้ามาจัดการบ้าน คาดว่าจะเก็บศิลปะน้ำท่วมไว้ดูจนถึงปีใหม่แน่ๆ










เจ้ากี้ หมาข้างบ้านก็มานอนหน้าประตูบ้านเรา
จริงๆ มันเป็นหมาของซอย ช่วงน้ำท่วมก็มีแต่คนห่วงมัน
เพราะมันคอยวิ่งดูแลบ้านทุกหลังในซอย เข้าบ้านนี้ที บ้านนู้นที มันก็เลยเป็นที่รักของทุกคน








กี้เป็นหมาอ่อนโยน รูปร่างสูงใหญ่กว่าอ้วน แต่เวลาเล่นกันที กี้จะสู้อ้วนไม่ได้เพราะอ้วนใช้วิธีพุ่งเข้าชนด้วยตัวดันๆของอ้วนเสมอ





พวกเรานั่งหัวเราะกี้กับอ้วนที่เล่นกัน

พี่สาวดูมีความสุขมากขึ้นเมื่อบ้านดูเป็นที่ที่สามารถอยู่อาศัยได้มากขึ้น ๆ จนเหมือนเดิม

ผมมองพี่ ๆ ผมมองบ้านที่เสร็จแล้วเกือบทุกซอกมุม

ผมไม่ได้เหน็ดเหนื่อยเพื่อรักษาบ้าน .. แต่ผมรักษาหัวใจเหล่านี้ของผมไว้ต่างหาก


นั่นคือสิ่งที่ผมอยากรักษามากที่สุด

Create Date : 16 ธันวาคม 2554		5 comments
Last Update : 16 ธันวาคม 2554 7:22:16 น.
Counter : 1590 Pageviews.
Share Tweet