เสื้อผ้าของผมเปียกชื้นลมที่นี่พัดแรงฝนตกแล้วก็หยุด แล้วก็ตกอีกอากาศอึมครึม ท้องฟ้าสีเทาผมหนาวสั่น รองเท้าผ้าใบชื้นอับ ผ้าพันคอเปียกเย็นผมเดินเมื่อฝนหยุด หาที่ร่มเมื่อฝนโปรยบางแห่งของที่นี่ กลายเป็นสถานที่สำหรับรองรับนักท่องเที่ยวโดยเต็มตัวผมมีเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่นี่ที่เมืองนี้ผมผ่านเวลาครึ่งหนึ่งในการมองมันผ่านสายฝนจากที่ร่มผ่านเวลาอีกกึ่งหนึ่งมองมันผ่านกระจกรถยนต์ผมว่าเมืองนี้เหมาะกับสายฝนดี(คลิ๊กบนภาพเพื่อดูขนาดจริงฮะ)
....
..
.
GDN