ห้าโมงเย็นเหงื่อไหลลงตามข้างขมับผมพยายามยืนนิ่ง ๆ เผื่อจะหายร้อนหายร้อนกาย และหายร้อนใจลมพัดเบา ๆ พร้อมกับเสียงปีกที่มาของลมเพื่อนร่วมระเบียงเจ้าประจำเราไม่เคยคุยกัน เราเพียงแต่คุ้นหน้ากันมันส่งเสียงกุ๊ก ๆ ในลำคอ มองนั่น มองนี่ และเงยหน้ามองฟ้าผมเองก็เงยหน้ามองฟ้าเหมือนกันผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรส่วนผม กำลังมีความคิดว่า .. หากฝนตกลงมาสักหน่อย มันคงจะดีไม่น้อยเลยผมพยายามเพ่งก้อนเมฆสีเทาอยู่นาน แต่ก็ไม่เป็นผลแรงใจไม่พอ มันต้องการความชื้นในอากาศด้วยถึงจะมีฝนลมพัดเบา ๆ อีกครั้ง พร้อมเสียงปีกที่จากไปมันเป็นนกบินเดี่ยวผมเองก็เช่นกันผมไม่รู้ว่ามันไปไหน แต่มันคงมีจุดหมายของมันผมเองก็เช่นกัน มีจุดหมายที่อยากจะเดินไป"ไว้เจอกัน"ผมพึมพำตามก้นมันไป
คลิ๊กบนภาพเพื่อดูขนาดจริงฮะ