วันที่เธอป่วย ....

ตอนแรกว่าจะเขียนเรื่องประสบการณ์งานต่อ
แต่ขอข้ามมาเขียนเรื่องด่วนก่อน ...
ตอนนี้แฟนเข้าโรงพยาบาลคะ ผ่าตัดบริเวณหลัง
จริงๆเป็นอาการเรื้องรัง คือ ปวดหลังมาก
ทั้งเวลานั่งทำงานหรือออกไปไหน เดินมากๆก็ปวด
ตอนแรกๆที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ฟังเค้าพูด
บางทียอมรับคะว่าเราก็ไม่เข้าใจเค้าว่ามันปวดมากขนาดนั้นเลยหรือไง
ก็มีบ่น มีแอบว่าด้วยคะว่า ปวดหลังแค่นี้จะบ่นอะไรหนักหนาเนี่ย
ในตอนแรกที่เราเข้าใจคือ ปวดหลังเพราะนั่งทำงานผิดท่า
หรือยกของหนักหรือเปล่า
แต่แฟนบอกว่า มันไม่ใชอะเธอ ปวดมาก ปวดจริงๆ
ตอนนั้นยอมรับคะว่าเป็นแฟนที่แย่เอาจริงๆ T_T

จนเค้าบอกว่าไม่ไหวแล้วจริงๆนะ
เลยบอกว่าไปหาหมอไหม ตอนแรกหมอบอกว่าอาการน่าเป็นห่วง
เลยลอง x-ray แล้วทำกายภาพดูอาทิตย์นึง อาการก็ไม่ดีขึ้นคะ
จนไปทำ MRI จนรู้ว่า กระดูกเอียงออกไปนิดนึง
จนหมอเชคแล้วคะว่า อาการน่าจะเป็นกระดูกไปทับเส้น
ทำให้เกิดอาการปวดมากกว่าปกติ หมอบอกว่า ยังดีที่แค่ปวด
อาการมากสุดๆคือ อาจจะเป็นอัมพฤกษ์ได้ ...(น่ากลัวมากๆ)

ตอนนั้นเลยรู้สึกผิดว่า ที่เราบ่นไปเนี่ย จริงๆแล้วอาการเค้าหนักมาก
หมอให้แฟนเราตัดสินใจว่าจะผ่าไหม เพราะในเคสแฟนเรานั้น
ยังถือว่าเป็นระดับแรกๆ (แต่คงทรมานมากเหมือนกัน)
จะผ่าให้อาการดีขึ้นก็ได้ คือจะไม่ผ่าทำกายภาพรอดูอาการไปก่อน
เลยตัดสินใจผ่า ... ตอนแรกนัดวันที่ 17 ธันวา ที่รพ.รามาธิบดี
แต่ไปๆมาๆ คิวนัดของคุณหมอจริงๆกลายเป็นวันนี้เลยคะ

จริงๆต้องนอนพักตั้งแต่เมื่อวาน(เราไม่ได้ไป ติดเพื่อนคะ
แบบว่ามีปัญหา เพื่อนต้องการตัว แฟนแอบงอนเหมือนกันคะ T_T)
จนวันนี้ผ่า เข้ารับการผ่าตอนบ่ายโมง ออกจากห้องผ่าประมาณ5โมง
(รายละเอียดอันนี้ถามคุณแม่กับคุณป้าของแฟนนะคะ)

เลยขอออกจากที่ทำงานเร็วชั่วโมงนึง เนื่องจากทำงานสีลม ไปรพ.รามา
จะช้า แล้วอีกอย่าง เตียงเต็มคะ ที่เยี่ยมก็คือได้แค่ 2ทุ่มเท่านั้น
กว่าจะเลิกงานก็6โมงแล้ว ...



วันนี้เลยบอกเพื่อนประกาศผ่าน fb เพื่อนชื่อแพร (สนิทมาก)
เลยไปเยี่ยมด้วยกันคะ ขอบคุณคุณเพื่อนด้วยคะ ^ ^

ตอนแรกที่เห็นคือ ปากซีด แห้งมาก
ต้องงดข้าวงดน้ำอยู่คะ ...เห็นแล้วแบบตอนนั้นน้ำตาปิ่มๆ
แต่เก๊กไว้ 555 คนอยู่เยอะแยะ
หลับห่มผ้า ถามว่าหนาวไหมก็บอกหนาวมาก
ทังๆที่อุณหภูมิแอร์ในห้อง
ถือว่าร้อนนะ ...





ภาพนี้ถ่ายตอนคุณแม่ ป้ากลับแล้ว เพื่อนแพรก็ขอตัวไปทำงาน
นั่งอยู่คนเดียวนั่งมองหน้า แล้วยอมก้มหน้า
ร้องไห้ซะงั้น
ถามว่าจะร้องไห้แช่งหรอ ป่าวเลย แบบนั่งนึกๆตอนเราบ่นๆเรื่องปวด
ตอนแรกๆ มองหน้าปากซีดดูทรมานมาก ... ก็ถามว่าปวดไหม ก็พยักหน้า
ไม่พูดเลยสักคำคะ แถมยังเห็นกับตาว่าผลข้างเคียงของยาสลบ
แบบอ้วกเลย วิ่งไปหาพยาบาลสุดชีวิต (ตอนแรกไม่รู้คะ พยาบาลกับคนเตียงข้างๆบอก ว่าผลข้างเคียง อย่าคิดมาก คงเห็นแล้วเช็ดน้ำตาอยู่แหง่ๆ)

เราเข้าใจเลย อีกอย่างชีวิตนี้ไม่ค่อยเห็นคนป่วยหนักๆ
(ที่เจอก็ย้อนกลับไป10ปีเลย ตอนคุณลุงเสียเพราะมะเร็งต่อมน้ำเหลืองคะ)
พอเห็นแบบนี้แล้วแบบบอกกับตัวเองว่า ถ้าฟื้นยาแล้วสัญญาจะดูแลดีๆนะ
ไม่บ่นแล้ว ...

ก่อนกลับก็ลูบแก้มกับหัวๆ บอกอ้อมๆว่า เราเป็นห่วงเค้านะ

ก็อย่างหลายคนเค้าก็ว่านะคะ คนเราจะรักกันมาขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น
ก็ตอนป่วยเนี่ยแหละ ... ตอนนี้พอจะเข้าใจแล้วละ

แต่พรุ่งนี้ 5-6-7 ต้องไปหัวหินกับที่บ้าน
อยากจะบอกเค้าผ่านตรงนี้
(เพราะมือถือปิด .. แล้วคงได้เข้ามาอ่านตอนหลังนะคะ)
ว่าขอโทษที่ไม่เข้าใจตอนปวดนะ
ช่วงนี้ไม่ได้ดูแล เข้าใจเรานะ หลังจากจันทร์นี้
ถ้าไม่ติดงานด่วน หนัก 6โมงจะรีบบึ่งไปหาเลยนะ
หายเจ็บ หายปวดไวๆ (แต่ต้องใช้เวลา)
หายแล้วไปเดินป่ากัน อยากเดิน เหมือนที่เมื่อก่อนเราเคยทำกัน

แล้วอีกอย่างวันที่ 5 ครบรอบอีกเดือนแล้วนะคะ
นับๆก็ 6ปี กว่าๆแล้ว ... แม้เดือนนี้ไม่ได้อยู่ด้วย
แต่ความรู้สึกยังเหมือนเดิม และจะมากขึ้นด้วย
เพราะเค้าเข้าใจแล้วละ ...

spacial thank...เพื่อนแพร
ขอบคุณที่มาเยี่ยมจ๊ะ แล้วนั่งกินข้าวด้วยกัน
ตอนให้ผู้ป่วยพักผ่อน
แล้วก็ถกปัญหาอันจะไร้สาระด้วยกัน


ข้าวรพ.รามาอร่อยมาก เสียดายที่ไกลไปหน่อย



ลงท้าย
... ต่อไปจะไม่บ่นละเรื่องเจ็บป่วย
รักนะเฟร้ย หายเจ็บ หายป่วย หายไวๆนะ : )

Create Date : 04 ธันวาคม 2552		1 comments
Last Update : 5 ธันวาคม 2552 0:22:55 น.
Counter : 3329 Pageviews.
Share Tweet