-7- หวั่นไหว

เรืองฤทธิ์อ้อยอิ่งอยู่กับการอาบน้ำและจัดเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองอยู่นาน หวังจะดึงเวลาให้ผ่านมื้ออาหารเย็นไปก่อน เพราะไม่อยากร่วมโต๊ะกับใครบางคน สุดท้ายร่างกายก็ต้านทานไม่ไหว พลังงานที่ใช้ไปกับการข่มอารมณ์โกรธของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าตั้งแต่บ่าย ทำให้ความตั้งใจที่จะงดมื้อเย็น เป็นอันล้มเลิก

ขาเล็กพาตัวเองก้าวลงบันไดอย่างช้าๆ คิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความสงสัย บ้านที่ปกติสว่างไสวมีเพียงแสงสลัวๆ สลับมืดสว่างไปมาจากจอทีวี เรืองฤทธิ์หยุดยืนมองอยู่ห่างๆ เห็นเงาตะคุ่มๆ อยู่บนโซฟาตัวยาว หน้าจอสีปรากฎภาพกลุ่มคนวิ่งหนีผีปอบเรียงแถวลงไปในโอ่งน้ำทีละคนๆ ไม่มีสิ้นสุด เค้าถอนหายใจยาวเดินไปกดสวิตซ์เปิดไฟ แสงสว่างจ้าขึ้นทันที

“อ้าว...เฮ๊ย!...” เสียงอุทานของกลุ่มเงาตะคุ่ม ที่บัดนี้ปรากฎชัดต่อสายตาของเรืองฤทธิ์ จูเนียร์กับเซนนั่งเบียดตัวห่อลีบซุกอยู่ที่อ้อมอกซ้ายขวาของภาคิน

“พี่ริทอ่ะ ขัดจังหวะ ผีปอบกะลังจะมา” จูเนียร์หน้าตูมทำเสียงเง้างอนตัดพ้อพี่ชาย เซนปรายตามองมาทางเรืองฤทธิ์ก่อนจะหลบวูบทันทีที่ตาคมวาวของคนร่างบางที่เพิ่งปรากฎตัวทำลายบรรยากาศสยองขวัญมองกลับไปและกำลังสาวเท้าเข้าไปใกล้ มือเล็กกระตุกผ้าห่มผืนใหญ่ที่ห่มคลุมร่างทั้งสามคนไว้ให้หลุดออก

“ไปอ่านหนังสือ แล้วนอนซะ!” เรืองฤทธิ์จ้องหน้าน้องชายคนเล็กเขม็ง กดเสียงต่ำในลำคอออกคำสั่ง ร่างเล็กยังคงนั่งนิ่ง เซนเบี่ยงตัวออกไปช้าๆ ก้มหน้าก้มตาเดินไปยืนรอห่างๆ

“ฮ่าๆ โอ๋ๆ น้องจูเนียร์ อย่างอนสิครับ ไว้พรุ่งนี้นะ เดี๋ยวเราค่อยมาดูต่อนะ” ภาคินที่อมยิ้มมองตามทุกกิริยาของเรืองฤทธิ์ที่มีต่อพวกเค้า อยู่ๆ ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา มือไม้ลูบหลังลูบไหล่หนุ่มน้อยร่างเล็กที่ยังซุกตัวอยู่กับอกของตนเหมือนจะหวังให้เป็นเกราะกำบังเค้าจากพี่ชาย

มือแกร่งปัดผ้าห่มให้พ้นไปอีกทาง กอดประคองร่างเล็กให้ลุกขึ้นตาม หนุ่มน้อยทำปากคว่ำแต่ก็พยักหน้าหงึกๆ

“เนียร์กลัว พี่ภาคินไปส่งนะ” เสียงออดอ้อนของน้องชายคนเล็ก เร่งโหมอารมณ์ของเรืองฤทธิ์ให้เดือดปุดๆ

“จูเนียร์!!” ร่างบางตะเบ็งเรียกชื่อน้องชายเสียงดัง ร่างเล็กสะดุ้ง แขนเรียวกอดรอบเอวภาคินไว้แน่น ซุกใบหน้าลงกับอกกว้างหลบสายตาคาดโทษของพี่ชาย

“คุณ...จะเสียงดังทำไม น้องตกใจ” คนเจ้าเล่ห์หันมาทำหน้าล้อเลียนยั่วโมโหคนหน้าเครียด หนำซ้ำยังกอดประคองร่างเล็กในวงแขนให้แน่นกระชับขึ้น มือไม้ลูบเปะปะไปตามลำตัวของจูเนียร์ ปากจมูกปัดป่ายไปตามเรือนผมและหน้าผากเนียนใส

“พี่จะพาไปนอน” เรืองฤทธิ์ควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติขัดกับแรงกระชากแขนคนตัวเล็กให้หลุดจากอ้อมกอดของภาคินโดยสิ้นเชิง จูเนียร์ปลิวติดมือพี่ชายไปอย่างง่ายดายด้วยแรงโมโห เรืองฤทธิ์ลากน้องชายถูลู่ถูกังไปตามทางเดินจนถึงห้องนอน เซนถอนหายใจเซ็งๆ เอ่ยราตรีสวัสดิ์ภาคินเบาๆ เดินตามสองพี่น้องไปติดๆ


.........................................................................................

ภาคินนั่งกดรีโมททีวีไปมาอย่างเลื่อนลอย จิตใจจดจ่ออยู่กับสองพี่น้อง จูเนียร์นอนห้องชั้นล่างกับเซนเพราะเป็นคนขี้กลัว นอนคนเดียวไม่ได้ และไม่ยอมนอนกับเรืองฤทธิ์ เค้าคงไม่ต้องหาเหตุผลว่าทำไมในเมื่อก็เห็นกับตาตัวเองแล้ว สองพี่น้องที่อายุห่างกันเพียงแค่ปีเดียว แต่เรืองฤทธิ์กลับวางตัวเป็นผู้ใหญ่กว่าอายุมาก ในขณะที่จูเนียร์ก็ดูเด็กกว่าอายุจริง แค่นั่งนึกภาพที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ชายหนุ่มก็อดอมยิ้มออกมาไม่ได้ กลิ่นหอมกรุ่นและสัมผัสอ่อนนุ่มของจูเนียร์ยังติดตรึงอยู่ หนุ่มน้อยบอบบางน่าทะนุถนอม กอดซุกอยู่ที่อกของเค้าแทบจะตลอดเวลาที่ดูหนังผีด้วยกัน มือเล็กกำเสื้อยืดของเค้าไว้แน่น ภาคินกำลังคิดเพลินอยู่ในใจจะต้องหาโอกาสชวนจูเนียร์ดูหนังผีด้วยกันอีกครั้งให้ได้ แต่คงไม่ใช่ที่นี่ เป็นโรงภาพยนตร์ซักแห่งน่าจะบรรยากาศดีกว่า

สักพักใหญ่ เรืองฤทธิ์ก็ออกมาจากห้องนอนของเซนและจูเนียร์ ใบหน้างามงอง้ำส่อแววเครียด ภาคินนั่งนิ่งรอว่าเรืองฤทธิ์จะฟาดงวงฟาดงาหรือระเบิดลูกไหนมาใส่ตน แต่กลับไม่ ร่างบางเดินผ่านเข้าไปห้องครัวเหมือนภาคินไม่มีตัวตน ชายหนุ่มตัดสินใจเดินตามไป ยืนกอดอกพิงประตูมองเจ้าของมือเล็กที่กำลังเปิดตู้กับข้าวแล้วพบความว่างเปล่า ก่อนจะเดินมาเปิดตู้เย็น ก้มๆ เงยๆ หาของ

“หิวข้าว?” ชายหนุ่มถามออกไปด้วยความเป็นห่วง แต่ร่างเล็กก็ยังนิ่งเฉย เหมือนเค้าไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น

ภาคินยืนมองเรืองฤทธิ์ตอกไข่ใส่ลงในถ้วย แรงกระแทกที่หนักเกินไป ทำให้เปลือกไข่ทิ่มทะลุไข่แดงแตกกระจายเลอะออกขอบถ้วย คนหน้างอจุ๊ปากด้วยความหงุดหงิด กำลังจะตอกไข่ฟองที่สองลงไป แต่ก็ถูกภาคินคว้าไข่ในมือไปซะก่อน

“อื๊อ...” มือเล็กพยายามคว้าตามแต่ก็ไม่ทัน ได้แต่มองตามคนตัวสูงที่จัดแจงตอกไข่ เตรียมกระทะน้ำมันด้วยท่าทางทะมัดทะแมง ซึ่งเรืองฤทธิ์ก็ไม่แปลกใจเลย เพราะเมื่อก่อนภาคินและเซนมักจะคลุกคลีอยู่กับแม่บ้านส้มเสมอๆ
“ฉันบอกพวกเค้าเองแหละ ว่าไม่ต้องเก็บอาหารไว้ให้นาย เดี๋ยวจะทำไข่เจียวชดเชยให้ล่ะกัน”

Create Date : 18 สิงหาคม 2554 Last Update : 18 สิงหาคม 2554 1:35:28 น. Counter : 412 Pageviews.		0 comments
Share Tweet