ยินสายหมอก บอกข่าว เมื่อเช้ารุ่ง
หนุ่มชาวกรุง วาทแวว อีกแล้วขวัญ
บรรจงมอบ ในนาม ความผูกพัน
ยังคงมั่น แม้ทาง จะห่างไกล

ดอกราตรี ปลิดขั้ว ริมรั้วบ้าน
หล่นเต็มลาน สีขาว พราวไสว
ผ่านราตรี ที่รัก ถักทอใย
ขอบฟ้าไกล ลิบลิบ ขลิบสีทอง

พอนกแสง ตะวัน บินผันผ่าน
หมอกคลี่ม่าน ให้พ้น ความหม่นหมอง
มวลนกป่า กู่ร่ำ เป็นทำนอง
เสียงพะพ้อง คลอเคล้า หยอกเย้ากัน

มิอาจห้าม น้ำใส หยดไหลพราก
บทเพลง 'จาก' ลามเลีย จนเสียขวัญ
ล้วนแล้วแต่ พ้อมา สารพัน
แค่คลาดขวัญ ขวัญคลาด แทบขาดใจ

เมื่อโลกหมุน เวียนวน จนดึกดื่น
หอมทั้งคืน ราตรีขาว พราวไสว
ปิดเปลือกตา วอนรัก ถักทอใย
เอื้ออุ่นไอ ปกปักรักษาเธอ..